I.K.

Ja z kolei czytałam,że zaburzenie osobowości w sensie "klinicznym" jest prawie niemożliwe do wyleczenia......? Chyba wszyscy za dużo czytamy Muszę o tym pogadac z moją psycholog

Witam serdecznie Dawno mnie tu nie było...ech....i jak tu nie zwariowac w tym pędzącym świecie,gdy człowiek nie ma ani chwili czasu dla siebie Karina,może się znamy? Ten sam rocznik... Pozdrawiam wszystkich cieplutko oczywiście i życzę dobrej nocy

Witaj cieplutko Może warto pomyślec o zmianie psychologa? Madziu,odezwij się,co u ciebie? Pozdrawiam

Witaj cieplutko

Witam cieplutko Przypuszczam, że psychiatra przepisze kolejne leki i powie, że na początku terapii jest to konieczne. W tej sytuacji możesz poprosic go o skrócenie brania tabletek do minimum, np przez 3-6 miesięcy, może warto byłoby również zmienic lek skoro dośc długo brałaś asentrę. Nie wiem jak długo potrwa twoja terapia, u mnie to co najmniej rok, a leki mam brac przez 3 miesiące, więc będę odstawiac jeszcze w tracie terapii. Uwierz, że będzie lepiej, widzę, że cały czas próbujesz, nie poddajesz się, mimo chwilowego zniechęcenia wiem, że dasz radę Potęga naszych myśli jest ogromna, nie jedną książkę o tym napisano. Mamy w sobie tajemniczą moc - siłę podświadomości, trzeba tylko ją wydobyc i wykorzystac. Trzymam kciuki i pozdrawiam serdecznie

23 pkt = umiarkowana... to znaczy, że co??? Mam się cieszyc czy płakac? Umiarkowanie nie będę się przejmowac

Witaj Zostaw go, jesteś już dużą dziewczynką, nie musisz pytac mamy o zgodę, wywal go, bo cię gnojek (przeprasiam ) nie szanuje, będzie coraz gorzej. Próbowałaś znaleźc na forum kogoś ze swojego miasta lub okolic? Wejdź na forum "Miasta", może trafi się jakaś bratnia dusza I nie martw się, że nikt cię nie zechce, bo jesteś chora, bzdura Jeszcze się kolejka będzie ustawiac

Trzymam kciuki, wszystko bardzo podobnie jak u mnie (i wielu na tym forum pewnie), tylko bardziej rozłożone w czasie może. Psychiatra czy psycholog? Myślę, że to i to, nie zaszkodzi a może bardzo pomóc. Porób podstawowe badania, aby upewnic się, że poza nerwicą nic ci nie dolega, łatwiej będzie wówczas zacząc pracowac nad sobą i zmieniac myślenie, jeśli rozwiejesz obawy odnośnie innych chorób. Trzymam kciuki i pozdrawiam

Zgadzam się, też o tym napomknęłam Długo i dużo możnaby pisac na ten temat, ale za chwilkę mój ulubiony program reportażowy się zaczyna ("Nasze dzieci"). Zawsze po nim ciekawe refleksje mnie nachodzą Dobranoc

Ja też mam kiepski humor, od kilku miesięcy na okrągło Ale myślę sobie, że kiedyś przecież musi byc lepiej Jak patrzę na uśmiechniętych, "normalnych" ludzi, wierzę, że w przyszłości będę jedną z tych osób, już im nie zazdroszczę (a przynajmniej się staram, bo nie ma co porównywac, zawsze znajdą się tacy, którzy mają "lepiej" jak i ci, którzy mają "gorzej" od nas). Poza tym wcale nie musisz sama sobie z tym wszystkim radzic, masz rodzinę, która cię wspiera, specjalistów wokół siebie, no i masz forum Nie bój się przyjąc pomocy, takie jest życie, raz my pomagamy innym w miarę naszych możliwości, a czasami ktoś pomaga nam, nie musi byc "coś za coś", wystarczy "coś dla kogoś" o ile działa w dwie strony, tzn. jeśli nie odrzucamy wyciągniętej do nas dłoni. Cieszmy się tym, że mamy wsparcie bliskich, chociaż nie rozumieją, ważne, że są. Nawet jeżeli jeszcze nie wierzysz, myśl pozytywnie, wmawiaj sobie, że będzie lepiej. Buźka i spokojnej nocy

Madziu, to nie bądź Nie musisz byc jak inni, bądź sobą. Wiem, że obecnie trudno byc wrażliwcem, może trochę zbyt dojrzałym emocjonalnie, ale jeszcze trudniej byc "plasteliną", udawac kogoś, kim się nie jest. Wszyscy jesteśmy Tego nie widac, ale każdy znerwicowany czy z depresją ma jazdy ze sobą - fizyczne, psychiczne... Jak zaczynam się sobie przyglądac, moim dziwacznym, chorym myślom, przeróżnym bólom i dolegliwościom, to sama się dziwie, że to "tylko" nerwica Mówię sobie: dziewczyno, ależ ty masz zrytą banię, a po chwili dorzucam: i co z tego?, nie jesteś sama, naprawi się to czy tamto i będzie cacy Nie zniechęcaj się, to że narazie nie jest lepiej nie znaczy, że nigdy już nie będzie. Wierzę, że dasz radę - mocno trzymam kciuki i pozdrawiam

Witaj serdecznie Tak trzymac Powodzenia

Witam serdecznie Nie pozwól, aby nerwica przejęła kontrolę nad twoim życiem, działaj Piszesz, że to początki, może warto pomyślec o psychologu i psychiatrze, może książki o pozytywnym myśleniu, decyzja należy do ciebie, ale przede wszystkim rób coś, zanim to się rozwinie. Wierze, że dasz radę i cieszę się, że jesteś z nami Pozdrawiam

Witam cieplutko Czuj się jak u siebie

Mam nadzieję, że jak znajdę troszkę czasu to pogadamy, teraz muszę śmigac, ale nie martw się tak, coś wymyślimy To naprawdę normalne - bac się tego zawodu, ja też się obawiam Pozdrawiam

Dziewczyny, doigrałyście się kopa w zadek ode mnie Snae, marsz do najbliższej PZP (spróbuj chociaz, na NFZ przynajmniej kasy nie stracisz ), wiesz więcej ode mnie, wiesz, że dasz radę i że warto Prawda, że wiesz A nóż pierwszy lepszy psycholog będzie ok (mi się o dziwo udało), nawet na krótko, póki nie staniesz na nogi. Gusiu kochana, jak tylko znajdę dłuższą chwilkę, odezwę się, ostatnio wszystko się pochrzaniło jeszcze bardziej i zaglądam na 10-15 minutek, a nasza rozmowa przypuszczam będzie dłuuuuuuga...Wielka buźka Mizer, jasne, że znowu skopiesz dupsko pani D, nie mam żadnych wątpliwości. Niedługo zamieszczę w Klubie Wzorowego Desperata historię nieszczęśliwej miłości i razem pomarudzimy na cały świat Ściskam i pozdrawiam

Kurcze, kiepsko Nie oglądaj się na innych, uwierz Ja byłam raptem kilka razy u psychologa a już czuję zmianę, nie powiem, że jest bajkowo, dolegliwości nie minęły jak po dotknięciu czarodziejskiej różdżki, ale mam coraz większą świadomość siebie... Nie poddawaj się, pracuj nad sobą sumiennie, w terapii najważniejsze jest nasze podejście, wiara, nasz wysiłek. Nerwica różni się od innych chorób, w leczeniu wszystko w sumie zależy od nas. Nie wymagaj od siebie, żadnego "muszę" czy "powinnam". "CHCĘ" jest dużo lepsze I nie porzucaj nadzieji, może efekty będą widoczne dopiero kilka miesięcy po zakończeniu terapii, jak przez jakiś czas będzie się wprowadzac w życie wskazówki i rady. Umysł to wyjątkowo skomplikowana bestia, dziwne byłoby jeśli tak szybko i łatwo dałby się "przeprogramowac". Pozdrawiam i mocno trzymam kciuki

Witaj Ja jeszcze studiuję - matematykę nauczycielską. Może się mylę, ale z tego co napisałaś nie wynika, że masz powołanie do zawodu n-la, tzn chodzi mi o to, że o tym nie wspomniałaś. Nie sądzę, aby ten konkretnie zawód "powodował" nerwicę, znam wielu nauczycieli, którzy na nią nie chorują, jak też wielu "nerwusków", którzy mają inną pracę. Natomiast niewykluczone, że stres z jakim ostatnio się zmagasz w pracy przyczynił się do nasilenia objawów. Poza tym często zdarza się, że osoby ambitne i bardzo samokrytyczne (tak cię bynajmniej odebrałam, bez urazy, to nie lista wad ani żadne zarzuty) cierpią na nerwicę/depresję. Dlaczego piszesz, że zmiana pracy (bo przecież po zrezygnowaniu z obecnej znalazłabyś inną) to będzie porażka? Ważne, by iść do przodu, być może w innym zawodzie lepiej byś się odnalazła i w pełni zrealizowała? Teraz jeśli jest ku temu okazja, częściej niż kiedyś zmienia się pracę, jesteś osobą wykształconą więc czemu nie miałabyś poszukac jakieś lepszej? Z drugiej strony, jeśli zawsze marzyłaś, aby być nauczycielem (ja tak mam, choc ostatnio dużo nad tym rozmyślam), pamiętaj, że dobrym pedagogiem nie jest z dnia na dzień, to wymaga lat, trzeba wyznaczyc sobie cel i powoli, sumiennie go realizowac, efekty z czasem się pojawią. Głowa do góry i napisz, gdzie i czego uczysz Pozdrawiam

"Żaden człowiek nie jest samoistną wyspą; każdy stanowi ułomek kontynentu, część lądu. Jeżeli morze zmyje choćby grudkę ziemi, Europa będzie pomniejszona, tak samo jakby pochłonęło przylądek, włość twoich przyjaciół czy twoją własną. Śmierć każdego człowieka umniejsza mnie, albowiem jestem zespolony z ludzkością. Przeto nigdy nie pytaj, komu bije dzwon: bije on tobie." John Donne Cytat ze wstępu powieści Ernesta Hemingway'a Dlaczego miałabym nie lubić ludzi??? Bo mnie krzywdzą? Ja przypuszczam też krzywdzę innych, być może nieświadomie. A co bym robiła sama, dla kogo chciałabym być lepszym człowiekiem??? Ja żyję dla ludzi

Sorki za cytowanie samej siebie, napisałam tak ponieważ głupio mi się zrobiło, że z tymi "wierszami" wyskoczyłam Ten temacik, o ile dobrze zrozumiałam Mizer miał byc No akurat obecnie takowych nie mam, chciałam niejako nawiązac do mojej uczuciowej przeszłości, zamyśliłam się, nagle "pauza w genach".....i zapomniałam co miałam napisac Stąd kilka kropek i "nieważne". Pozdrawiam

Szybko się odnajdziesz, nie martw się o to Buźka na powitanie i pisz śmiało co ci na sercu leży [ Dodano: Sro Lis 01, 2006 12:30 am ] Idę z pieskiem i zaraz wracam, jeśli mogę jakoś pomóc daj znac

Wielki buziak na powitanie Zaglądaj często, pisz dużo, czytaj również, dystansuj się i "bierz" tylko to co może ci pomóc. Zrozumienie zawsze tu znajdziesz, ale badź też przygotowany na odrobinkę konstruktywnej krytyki Jedyne, co można znaleźc w butelce po jej opróżnieniu to grube dno, które zniekształca obraz rzeczywistości...Ale nie odwagę. Przepraszam za umoralnianie, alkohol to dla mnie drażliwy temat Pozdrawiam serdecznie

Witaj cieplutko i czuj się jak u siebie

Widzę, że chyba się wygłupiłam... Ale Mizer napisała, że wiersze też mogą byc...Obecnie mój związek to jedyny aspekt życia, na który nie mogę narzekac. Moją lekko przeterminowaną "poezją" chciałam ..... ech....nieważne.... Pozdrawiam

Nie wszystkich, uwierz, tylko tych tchórzliwych i niewartych zaangażowania. Jeszcze znajdziesz Ja nie siędzę w domu jakoś wyjątkowo dużo, a i tak mnie cholerstwo (nerwica) dopadło, więc chyba nie w tym leży przyczyna, to raczej skutek Buziaki