Korba

słucham muzyki, palę, piję małą wódkę z lodem.... oczywiście myślę o W.

[videoyoutube=J2jwKRbv57E&feature=related][/videoyoutube] [videoyoutube=Ti6jp2ckeHk][/videoyoutube]

Asiu, brak mi słów....... Pieprzony gówniarz. Ściskam. A co do jutrzejszej terapii..., masz siłę na nią iść?

Aż tak Cię Magda emocjonuje? Wow. Bosz.... gdybym ja była taka złośliwa i nie miała dystansu nie byłabym moderatorem, ani nawet użytkownikiem. Moim zdaniem to się zaczyna robić śmieszne. I żenujące.

New-Tenuis, łączę się z Tobą w tym co napisałaś.....

dzień przespany, a teraz lęk.

na wiadomość, na spotkanie

czarne albo białe... znam to. tyle że u mnie odrobina białego niesie za sobą tabuny czarnego, każdza chwila radość jest odrazu zasłaniana czrnymi chmurami, które podważają wszystko co dobre, włączają lęk, nienawiść do siebie i autoagresję.

czekanie

Thazek, wczoraj wyszłam o 18.00 wieczorem i wróciłam o północy. Więc jakie śiedź w domu a dziś popadłam w śpiączkę. tak mi się czasem dzieje w soboty, w niedziele. zupełnie jakby mi się mózg wyłączał. niedawno się obudziłam

standard, herbatka, wyrko, lapik i comedy central

Asiu Ciężko mi w to uwierzyć, ale tak jak mówiłam, podejmę ostatnią próbę. Ale bardzo mnie to bolało. Moi chrzestni są tacy opiekuńczy dla Oli, szaleją za nią. Ja podobnie, Krzysiu. Aniu, kochanie. Musisz znaleźć coś pośredniego między wegetacją a narkotykami. Wiesz, że to nie jest rozwiązanie.

dominika92, a jak terapia?

fobia, samych cudowności :***

domiś, co jest?

piję śrobokręta, słucham muzy i usiłuję się nie dać mrocznym klimatom

NewYork, tylko że dołek ze sobą przyniosłam z tego spotkania. ale i tak lepsze to niż gnić w domu... choć co widziałam, to pozazdrościłam i teraz mi strasznie i samotnie.

tak, marzę o tym by być bezpieczna i kochana. i żeby zobaczyć Nowy Jork

_asia_, Asiu, jeśli naprawdę chcesz pozbyć się rzeczy od niego, to może zrób to symbolicznie..., spal je i nadaj temu znaczenie... nie wiem, taki pomysł, może głupi. wróciłam do domu. napatrzyłam sie na 6 lat młodszą kuzynkę, jej męża, 3 miesięczne dziecko i kochających, szalejących za nią rodziców. czyli wszystko, czego nie miałam, albo straciłam. aż się chce odreagować.

wróciłam, przeżyłam i było fajnie, mimo lęków.

tak mnie trzepie, mam ból brzucha, głowy i lęk, lęk, lęk.

piję melisę i się boję.

mam iść do rodziny i dostałam męga lęków. w ogóle boję się wyjść z domu i być wśród ludzi

a ja chyba jeszcze odwalę małą kimkę

Kai, to co zawsze :)