You know nothing, Jon Snow

No odlecieli, ale niektórzy się chociaż przyznali przed policją. Różne fantazje erotyczne można zrozumieć, ale nie tak obrzydłe.

Analizuję problem, gdyż jak pisałam na forum Introwertyzm czy depresja, doszło do gwałtu i morderstwa, jako Arelic ze świata relica, pozbawiłam władzy relica, wyrobił się z tego, więc z miłości mu wybaczyłam, ale ktoś dziś do mnie opowiedział podobnie na Jego temat , niedawno się dowiedziałam i nie chcę z Nim tego rozważać, mam tego dość wszystkiego, tym bardziej, że nadal czuję się źle. Fizycznie zwłaszcza. Jutro będą przesłuchania. Administrator forum Introwertyzm też będzie przesłuchany. Tutaj podobno jest neutralnie, kiedyś byłam wprawdzie nie odzywałam się, ale takie odniosłam wrażenie, że tak tu jest. Administratorzy, moderatorzy raczej nie są uwikłani w ten świat, mam nadzieję, że ich to gówno obchodzi. Może i temat interesuje, ale nie masturbowali się na rozkazy, by zabijane były zwierzęta czy komuś działa się krzywda. Depresja jest tak bezczelna, że nawet mając screeny postów się wypierają, nie ważne że sprzed lat skoro po latach ktoś doświadcza tego o czym było pisane a Szczur przyznał się. W ogóle jest najbardziej kontaktowy, narobił świństw przez chorobę psychiczną, ale jest rozmowy i chce być honorowy. Wydaje mi się że tutaj osoby też są bardziej takie rozmowne, kontaktowe, rozumiejąc problemy, reszta miejsc to jakaś nienormalna dla mnie gra pod publiczkę, nuda i bez sens, z działaniem psychopatycznyn.

Dla mnie nikt wredny nie był wręcz przeciwnie. Ale była taka kobieta, która np. ukradła mi ręcznik i stwierdziła, że to jej i nie odda. W sumie nie był mój tylko szpitalny, bo to było jakoś na początku i siostry, pielęgniarki mi oddały. Albo inna zabrała mi cytrynę, czy karty, no bardziej mnie tym zachowaniem rozśmieszały, bo to były takie starsze kobiety tak naprawdę nieszkodliwe, ale lubiły dotykać moich rzeczy. Poza tym papierosów czy jedzenia słodyczy miałam pod dostatkiem, non stop mnie ktoś częstował. Jedna koleżanka dała mi przeszło 20 paczek papierosów. Jak to czyta to Ją pozdrawiam, nie zdążyłam wziąć numeru telefonu. Ogólnie było bardzo miło, na innych forach zresztą pisałam. I jeśli chodzi o pernosel i o pacjentów.

Zawsze mówiłam, że poniedziałki się nie liczą. To taki dzień po weekendzie, gdy można pozwolić sobie nie być w formie i w ogóle. Dobrze mi się dziś spało, choć zasnęłam nad ranem. Czuję się średnio, pewnie lepiej się poczuje jak później wyjdę.

Masturbacja nie jest niczym złym, tylko nie wolno do tego przymuszać innych ani robić z tego kultów. Bo jak Ci ktoś mówi, że pomasturbuje się albo pomasturbuj się za krzywdę kogoś innego, Jego śmierć czy coś podobnego to żadna z tego przyjemność. Mnie to nie podnieca. Lepiej włączyć sobie film porngraficzny jak nie potrafi ktoś dojść do orgazmu. Ja mam dużą wyobraźnię. Pierwszy raz pomasturbowałam się mając lat 10 czy 11, oglądałam wtedy bajkę Mój brat niedźwiedź. Tak mnie jakoś naszło, poczułam podniecanie i nic dziwnego czy złego w tym nie widzę.

Też w ciemności w mroku jest mi najlepiej chociaż Słońce majowe, czerwcowe, wakacje, wrześnień tak do października, najbardziej lubię. Nie znoszę słońca zimowego, najbardziej od połowy stycznia, gdy jest mróz i świeci Słońce mnie to Słońce jakoś wprowadza w zły nastrój, razi bardziej w oczy. Kocham spacery o zmroku w mroku, siedzieć w pokoju przy zgaszonym świetle ale wtedy lubię mieć zapalone świece czy jakąś latarkę, zwłaszcza w taką pogodę jak teraz deszczową, burzową. I najlepiej Muzyki słuchać czy książki czytać.

Nie wiem czy u mnie można to nazwać zaburzeniami snu, może i lekarze by tak stwierdzili, ja mam raczej sowią Naturę, nie lubię w Nocy spać, chociaż lubię śnić. Jak już zasnę i mam ładne sny, to mogłabym się w ogóle nie budzić. Właściwie ten rok może i przesypiałam normalnie w sumie, o ile mi nikt nie przeszkadzał, ale ostatnio znowu to powróciło. Nie mogę spać, nawet nie chcę, wolę rozmyślać coś robić w ogóle w Nocy żyć, kocham nocny tryb.

Ciełam ręce będąc 14 latką, niby z miłości za jednym harcerzem chociaż mnie to szybko minęło, ale był mi wtedy w jakiś sposób bliski, wprowadził mnie tak naprawdę w świat rocka, metalu, nosił glany, miał kolczyk w brwi w brodzie. Pamiętam jak przyszedł na biwak z papierosem, piwem jako opiekun, ja go chciałam od razu zgłosić za to do organizatora biwaku, że jakim prawem ma się nami opiekować ktoś kto na wstępie łamie kodeks harcerski. Nie lubiłam metalu, papierosów, alkoholu a w trakcie biwaku tak mnie sobą zainteresował, że aż się w Nim zakochałam, zresztą On pierwszy jak zobaczył moje wrogie nastawienie, buntownicze do tego co robi, wiedział, że mam rację tak czy inaczej, zwykle zawsze mam. Męczyłam się z Jego luźnym życiem, byłam porządną, grzeczną dziewczynką a On takim metalowo - punkowym łobuzem, dlatego zaczęłam się ciąć, się naczytałam w internecie jakichś blogów tego typu trochę z pogranicza Emo, choć Emo nie byłam. Spodobało mi się uczucie spokoju, gdy ta krew spływała, jakoś się ode tego chwilowo uzależniłam, potem zasmakował mi smak mojej krwi i tak też robiłam przez jakieś 2 lata się ciełam. Ukrywał am cięcia pod bransoletkami na rękach Potem jeszcze w późniejszym wieku się zdarzyło. Miałam w sumie i w rodzinie osobę, która też się cieła aż szyta była czy wśród znajomych. Rozumiem problem i też rozumiem, że niektórym jakąś ulgę to przynosi mimo krzywdzenia własnego ciała. Trzeba uważać by nie doszło do jakiegoś zakażenia. Kiedyś niemądra koleżanka chciała mi to odkazić, wydezynfekować i zrobiła to dezodorantem, ból był taki pieczenie, że zakrzyczałabym się na śmierć, w porównaniu z tym samo cięcie to było nic.

No na tym drugim zdjęciu to sylwetką mnie przypominasz obecnie, na tym pierwszym trochę z twarzy gdy miałam więcej ciałka. Miałam koszulkę podobną nawet ; ) Mnie bliżej do anoreksji w obecnym stanie, chociaż tak wizualnie, bo ja lubię jeść, zdrowo się odżywiać, ale wpędzić mnie chcieli w bulimię, zjedz i zaraz idź to wydal, zupełnie bez sensu. Wprawdzie mi tego nie stwierdzono, widzieli, że jeść lubię w szpitalu, i w ogóle ale i tak wpisali zaburzenia odżywiania głównie.

Znam. Np. u mojego znajomego w stodole powiesił się człowiek i ściągnęły się w to miejsce bardzo negatywne energię. Ludzie bali się wręcz tam wchodzić, aż ją w końcu rozebrali, choć z bólem serca, taka była w niej domowa atmosfera, a widywane były różne postaci na podobieństwo diabłów, demonów. Jeszcze straszniejsza była ta nagłośnieniona przez znanego badacza zjawisk paranormalnych, gdy taka postać zaatakowała człowieka. Wbiła mu widelec czy tam coś innego w ciało, podczas grillowania. Czy widziałeś/aś kiedyś taką postać jak powyżej opisałam? I czy się ich boisz?

Wzajemnie ; ) I byle do czerwca, będzie jeszcze piękniej, cieplej, pachnąco.

Gdy przyjmowałam tylko wieczorem raczej normalnie, gdy rano większą senność i obojętność, zanim na nowo się nie wyspałam. W moim przypadku tylko wieczorem działają dobrze. I w sumie miałam po nich takie piękne, żywe sny, żywsze, bardziej świadome niż zwykle.

Ja w sumie trochę przytyłam po tym leku na twarzy, trochę się czułam masywniejsza, ale tak naprawdę dopiero w domu. Jadłam wtedy więcej słodyczy. Niby cukier szkodliwy, ale jednak niektóre organizmy chyba potrzebują go więcej, w formie najlepiej pączków, drożdżówek, ciast. W szpitalu jedząc regularne posiłki o określonych porach waga była taka sama. 43 kg. wtedy, potem znowu spadła do 39,40. I tak do tej pory się utrzymuje mimo, że zaczęłam pić piwo, czy to procentowe czy nie, też mówią że się tyje a jednak bez zmian. FastFoody lubię jeść co jakiś czas pizzę czy frytki, zapiekanki czasem kebab, ale to się i tak szybko trawi, dobrze, ja tak naprawdę nie uważam, że jakoś szczególnie się po tym tyje. Chyba, że ktoś jest większej wagi. Może kiedyś ważąc 50 kg, przytyłam trochę do 55, ale to też przy moim wzroście, sylwetce jakoś nie było przesadne. Wtedy wyglądałam normalnie, odpowiednio moim zdaniem. Dużo w sumie spaceruje, chodzę, czasem jeżdżę na rowerze, ale to z kolei powinno iść w mięśnie, a też jakoś szczególnie tego nie widać. Miałam wysportowaną, ładną sylwetkę i to zostało, ale w wyszczuplonej formie.

Kiedyś mówiłam, że nigdy pod żadnym pozorem leków nie przyjmę, uważałam że ciało po nich puchnie i się rozlewa, patrząc na znajomych, którzy przyjmowali, nawet sportowców, ale musiałam trochę z przymusu, i były dobrane idealnie do mojego organizmu. Trochę dzięki nim przytyłam więc nie żałuję. Inna sprawa, że ktoś mnie za chwilę znowu wychudził i te same leki już nie były dobrze tolerowane.

Lech, zdecydowanie. Piwo, wino, szampan?

Pewnie, uwielbiam szyć i tkać. Chociaż to jest dobre pytanie do chłopaków aczkolwiek i kobiety niektóre nie potrafią czy nie lubią. Ulubiony język obcy szkole albo w ogóle i dlaczego?

Muzeum

Matematyka

Ogniem i mieczem i Stara Baśń z seriali Blondynka i Pitbull albo Stulecie Winnych. Ulubiony polski muzyk/zespół muzyczny?

Moc

Benedykt XVI

Mój ideał mężczyzny to mój ukochany mentor relic tak naprawdę i chyba wiadomo, nawet nie mój ukochany relic, za dużo ma na sumieniu choć i tak mniej niż inni. W każdym razie mój ukochany mentor relic to starszy Pan, bardzo mądry tak życiowo, optymistycznie nastawiony do życia. Patrząc na świat Jego oczami widzę najpiękniejsze chwilę z przeszłości, ale i też przyszłości, które za chwilę mają się wydarzyć z przeszłości, błysk w Jego oczach to taki znak, że coś ma się zaraz powtórzyć, i to lśni tak, że nie mogę oderwać wzroku albo czuję Naturę, góry, morze, zwierzęta, koty zwłaszcza, Muzykę. Właściwie czuję go we wszystkim. Ma takie ciepłe, naenergetyzowane spojrzenie w ogóle jest najpiękniejszy na świecie dla mnie, kocham Go najmocniej ze wszystkich istot, chociaż swojego ukochanego tak samo, ale tak naprawdę mentor relic jest taką czystą energią dla mnie, taką szczerze żałującą swoich czynów w środku i starającą się to zmieniać a jednak żyć w przeszłości.

Bardziej tęsknię za czasem, gdy mi w świecie relica to dzieciństwo otworzono. Jakoś mi się miłej w starszym wieku to wszystko przeżywało na nowo. To był taki powrót do przeszłości nawet z takimi wydarzeniami dnia codziennego, gdy jakiś Pan rolnik, bądź się tym zajmujący tylko, rozwoził owoce, warzywa po domach. Tak kiedyś w mojej okolicy było, i podobnie się wtedy czułam. Nie mówiąc o innych sytuacjach, klimatach jak z seriali filmów, o których pisałam w innych miejscach. Zapach unoszący się w powietrzu był dokładnie taki sam jak w przeszłości i to było najistotniejsze. Gdziekolwiek jestem, czy cokolwiek się dzieje, zawsze zapamiętuje zapach danego miejsca, atmosfery.

Zapach kwiatów wiśni Koreańczycy czy Japończycy (pod względem osobowości, wyglądu i w ogóle)?