patrycja03

Jejku...Naprawdę dziękujeeeedodalas mi naprawdę dużo otuchy...Jeszcze raz dziękuje o wszystkim na bieżąco mówię mamie, powiedziała mi dziś że w tym tygodniu zadzwoni do mojej rodzinnej lekarki i zapyta o skierowanie do tego gastrologa, albo do którego pójść gdzieś w pobliżu...Jeszcze niestety raczej musze do dziecięcego więc

Dziękuje Ci bardzo! pokaże to mamie i zobaczymy co da się zrobić...Tylko pewnie teraz będzie mieć wymówkę że nie można chodzić do lekarzy, ale to nie tak że nie można...To teraz wygląda po prostu inaczej...

Napisałam o wszystkim mamie, wysłałam jej nawet ten wpis na tym blogu tej dziewczyny, przeczytała ale gdy jej się później rozpisałam dlaczego chce ją jednak zrobić z tym znieczuleniem, to jedynie przeczytała i nic nie napisała...Nie wiem może też nad tym myśli, albo i ma to gdzieś jak ja się czuje i że ja chce...No ale nie daje rady tak dłużej. Dziś dużo o tym myśle, więc i czuje znów że jest mi niedobrze etc...Więc już sama nie wiem czy to może być tylko w mojej głowie, czy jednak naprawdę coś się dzieje poszłabym sama ale no nie jestem niestety jeszcze pełnoletnia więc nie mogę...Badanie na krew utajona w kale robiłam ale to chyba dwa lata temu albo i rok, nie pamiętam już za bardzo..A jak się robi ten test na Helicobacter?

Kochani a co myślicie o tym, żeby (jeżeli mama się zgodzi ze mną w ogóle pójść i w ogóle dostanę skierowanie) te gastroskopię zrobić w znieczuleniu ogólnym? czytałam na jakimś blogu jakiejś dziewczyny która miała tak właśnie zrobioną i dobrze ją wspomina...Bo ja wiem, że jeżeli nie dałabym jej sobie zrobić wtedy mając tylko znieczulenie miejscowe, to mogłabym doznać traumy jakiejś czy coś...A tak to będę niczego nieświadoma, a wynik i tak będę mieć bo o to mi tylko chodzi. Co myślicie?:/

Dziękuję, naprawdę): to mi dodało trochę otuchy, ale czy w praktyce jednak spokojnie i dobrze bym to przeszła...porozmawiam o tym z mamą i jeszcze przyjaciółką, zobaczymy co o tym myślą...

Wiesz, dziękuję że mi o tym napisałaś, ale problem właśnie w tym, że ja się boje robić gastro...Nie daje sobie włożyć patyczka do gardła żeby lekarz mógł sprawdzić je, a co dopiero jakąś rurkę. Więc albo umrę prędzej czy później albo nie wiem co...

Tak, to jak najbardziej może być powrót nerwicy i ogólnie tej hipochondrii, a nawet na pewno tak jest. Szczególnie patrząc na to, że wtedy spanikowałeś. Stres ma duży wpływ na nasze serce i mi też się zdarzają takie kołatania serca, ale to akurat ignoruje ponieważ nie mam wkrętki na żadne problemy czy choroby serca. Ale jeżeli chciałbyś mieć spokój i upewnić się, że naprawdę nic się nie dzieje, to może idź na EKG albo jakieś inne badanie serca? oczywiście nic Ci na pewno nie wyjdzie, bo to tylko wina stresu, z Twoim sercem jest wszystko dobrze, jestem tego pewna.

O kurcze...Więc pewnie dużo się męczyłaś i męczysz nadal ale jestem pewna, że z tym wszystkim jak najbardziej sobie poradzisz, nie może być inaczej ! i właśnie czasami zastanawiam się, czy nie zacząć brać podczas jakiejś tej zgagi, tych leków eliminujących ją..Bo szczerze to ja sama w 100% nie jestem pewna, czy to aby na pewno jest zgaga a nie nic innego.. No i dziś jednak wróciłam do domu ponieważ uznałam, że za dużo tam będzie w kolejnych dniach nowych osób, które moja siostra już bardzo dobrze zna, ale ja w ogóle. Czułam się dobrze tylko w towarzystwie jej przyjaciółki i kolegi..No i co gorsza, w nocy właśnie wczoraj zaczęło mi być znów niedobrze, znów się bałam że zwymiotuje etc i przez to nawet moja siostra pół nocy nie spała, byleby ze mną siedzieć...A ja wiem, że skoro już tam raz tak miałam i to na samym początku - to w kolejnych dniach byłoby podobnie. Oczywiście ona tam została, ponieważ nie chciałam jej zepsuć wyjazdu i wakacji, więc wróciłam sama

Kochani, ja znowu zaczynam chyba z tymi wrzodami...Co prawda cały czas o nich i o tym wszystkim myśle, ale ostatnio było w miare spokojnie i dobrze, a teraz gdy za 2 godziny wyjeżdżam ze starszą siostrą do jej znajomych na tydzień, to nagle coś musi znowu mi się dziać. Nie chce dostać tam jakiegoś ataku paniki czy lęku, lub Bóg wie czego, bo to dla nich pewnie będzie śmieszne i tylko się ośmieszę... Przechodząc do tego, o czym chce napisać; byłam myć włosy, jak już skończyłam to byłam jeszcze pochylona do przodu bo ja włosy myje na stojąco pochylając się głową do kabiny, nie wiem czy wiecie o co mi chodzi. No i w tym momencie zachciało mi się odbić, no to pozwoliłam na to żeby to odbicie wyszło, ale gdy mi się odbiło, to poczułam tym samym że odbija mi się jakąś treścią w sensie to pewnie był ten kwas z żołądka i od razu to połknęłam znowu bo się przestraszyłam... No i ja nie wiem czy to jest normalne gdy ktoś się pochyla do przodu i akurat mu się odbije? przyjaciółka mi powiedziała, że to normalna ludzka rzecz, ale ja nadal nie jestem przekonana...Ogólnie już nawet pare lat temu mi się to zdarzyło, nadal się zdarza ale niezwykle rzadko. Czasami nawet gdy po prostu siedzę prosto i chce sobie odbić...Ale to wtedy może dlatego bo robię to na siłę...Ehh, rozwiejcie moje wątpliwości, proszę...No chyba że to faktycznie wskazuje tylko na problemy z żołądkiem

Myśle, że jak najbardziej może to być na tle nerwowym, ja sama nie raz mam takie mrowienia, ale w nogach. Nie trwają one wiecznie, ale zdarza się, że przez kilka dni je czuje, lub po prostu sobie to wmawiam że nadal te mrowienia mam. Więc u Ciebie może być tak samo, że ciągle sobie je wmawiasz i one są, ale takie jakby wyimaginowane

Dziękuję, że we mnie wierzysz^^. Ja właśnie próbowałam robić podobnie, tylko że z głową pochylona do klatki piersiowej, ale no nic nie dało przynajmniej mi więc w końcu jakoś sobie coś pomyślałam, że no kurcze musze i tyle, no i mi się udalo!! z drugą również tylko że z nią to się mniej męczyłam niż z tamtą. A no i moja mama dziś rozmawiała z moją psychiatrą, no i ta jej powiedziała, żeby zmniejszyć mi dawki tych leków bo to za dużo...Szczególnie że jestem w domu, a nie w szpitalu. No i teraz Kwetaplex biorę tylko rano i po południu po jednej tabletce, a tego Kwetaplex XR nie cztery wieczorem, tylko już dwie

Okej kochani, byłam tam w tym szpitalu na Izbie Przyjęć i rozmawiałam z psychiatrą, opisywałam wszystko wszystko robiła dokładny wywiad i na końcu stwierdziła że mój stan nie jest tak ciężki, żebym musiała zostawać tam wbrew własnej woli, wiec zaproponowała tylko a ja z mamą myślałyśmy i ja już się bałam ze wpadnę serio w ten atak paniki, zacznę płakać czy nie wiem co no i gdy mama dostała kartkę z regulaminem tego oddziału i co można wziąć a co nie, ile się mniej więcej tam przebywa etc no i tam pisało, że najpierw byłabym W IZOLACJI OD 7 DO 14 DNI byłabym tam przez te dni SAMA ze swoimi myślami bez niczego i nikogo, totalnie. No i obie stwierdziłyśmy, że nie nie zgadzamy się (ponieważ ja mam już 17 lat więc mogę wyrażać sama zgode też, razem z mamą) właśnie przez to i że tych odwiedzin nie ma no to ona powiedziała, że okej, rozumie i że w razie gdyby mi się znowu pogorszyło i miałabym jakiś atak paniki czy znowu straszne myśli samobójcze/chęć zrobienia sobie krzywdy to można tam znowu w każdej chwili przyjechać i wtedy już bez gadania tam zostane a na ten czas przepisała mi nowe leki, jedne będe brać od dziś po dwie tabletki wieczorem, a po cztery tabletki od 14 sierpnia także wieczorem. No a drugi rodzaj to rano jedną, po południu jedną i wieczorem po dwie. Pierwszy rodzaj tabletek to: Kwetaplex 50mg XR a drugi rodzaj to: Kwetaplex 25 mg. To jest tak skomplikowane że musimy z mamą to jeszcze ogarnąć zaczynam je brać od dziś bo dopiero dziś będą do odbioru w aptece. No i w ciągu tych 7 dni mama dzwoni do mojej psychiatry i będzie ustalać termin na kontrole do niej, a w tym czasie będę też miała ustaloną terapie tak myśle...Boje się jedynie, że nie dam rady połknąć tych dwóch czy później już nawet czterech, jedna po drugiej bo tak to ma być...Bo to są kapsułki i tych w nazwie co mają „XR” to nie można ani kruszyć, ani rozgniatać, gryźć i dzielić...A ja nie umiem połykać tabletek, bo z dzieciństwa mam nadal straszną traumę po wypadku no i ogólnie nie umiem...Są wyjątki np. Takie jak Rutinoscorbin no ale to są maluteńkie...Udaje mi się tez w sumie Ibuprom ale też ze strachem...Tylko że no to będą kapsułki i się boje..:( tak źle i tak niedobrze.

Dziękuję bardzo chce zrobić nawet i wszystko, byleby wyjść z tego wszystkiego...Jak nie nerwica, to i depresja...Ty tak samo obyś szybko wróciła do zdrowia! oczywiście tego psychicznego, bo fizycznie jesteś w pełni zdrowa, na 100%.

Ahh, tam właśnie na izbie przyjęć to też podobno tragedia z tego co czytałam z opinii innych..No zobaczymy jak to wszystko potoczy się dalej. W każdym razie dziękuje bardzo, od razu dam znać, jeżeli tylko nie będę musiała tam zostać, bo inaczej nie będę miała jak dać znać..Telefon na tym oddziale - zabroniony. Ty również się trzymaj jak najlepiej!

Dostałam skierowanie od mojego psychiatry do szpitala na oddział psychiatrii właśnie, jest to w Sosnowcu i z opinii które czytałam, mam dużo złych obaw...Ale mama powiedziała, że w poniedziałek tam zadzwoni i jak powiedzą żeby przyjechać to we wtorek jedziemy i zobaczymy co powiedzą...Mogą stwierdzić, że mój stan nie wymaga pobytu tam, ale może być też tak, że jednak będę musiała zostać. Boje się mimo wszystko, ale jeżeli to może mi pomóc...

Dziękuję bardzo..Oby jak najszybciej mi się to udało, również i Tobie doskonale wiem, co czujesz, ponieważ ja tak mam też, zresztą jak raczej każdy z nas tutaj...Więc widzisz, w ten sposób możesz zauważyć, iż jest to tylko i wyłącznie wymysł Twojej psychiki. Bo normalnie człowiek nie chorowałby cały czas na różne choroby, bez przerwy. Jestem w tym z Tobą, u mnie to na razie skupienie na moim samopoczuciu psychicznym, niż fizycznym, bo po tym co się ostatnio u mnie wydarzyło...Szkoda gadać

Hej kochani...Jak się dziś czujecie, pod koniec kolejnego tygodnia? ja wczoraj znowu leżałam i jakaś nieobecna znów byłam...Tak mnie martwią takie momenty...Jutro ide do psychiatry, ponieważ miałam kolejne samookaleczenie i wizyta była potrzebna jak najszybciej. Zobaczymy co powie, musze jej wszystko powiedzieć i o tym dobrze wiem...Przyjaciółki i siostra twierdzą, że mój stan psychiczny wymaga już pójścia do szpitala psychiatrycznego, bo w domu naprawdę jest dla mnie niebezpiecznie z jednej strony się zgadzam, ale z drugiej jednak tego boje, wiadomo...Dlatego trzymajcie jutro kciuki za mnie, żeby było dobrze, a nie gorzej i Wy też się jakoś trzymajcie, w pozytywnych myślach

Hej kochani, to znowu ja. Mam kolejny problem, którym się zaczynam coraz bardziej zamartwiać. A mianowicie od dwóch/trzech dni łzawi mi lewe oko, one najbardziej lecą tak wiecie ciurkiem, po boku te łzy..Do tego zrobiło mi się takie zaczerwienienie przy oku i nie wiem czy to przez to przecieranie go z tych łez czy coś mi się zaczyna z nim dziać..Dodaje zdjęcie poniżej, bo tak to aktualnie u mnie wyglada. Miał ktoś z Was takie coś może? albo podejrzewa co by to mogło być? bo do lekarza teraz mama ze mną nie pójdzie, ponieważ według niej to nic się tam z nim nie dzieje, no ale ja tylko myśle o tym i myśle :( jeszcze do tego mam jakiś tik nerwowy, że często nim mrugam i to tak bardzo mocno...

Właśnie chyba niestety takiego nie mam..Ale w ten sam dzień gdy tylko mama wróciła z pracy to powiedziałam jej dosłownie wszystko co sobie myślę i co chciałam zrobić, jakie mam myśli...Na poczatku znów nie mogła mnie zrozumieć, ale po czasie zrozumiala, przez co przegadałam z nią z2 godziny chyba jakoś. No i bardzo mi wtedy pomogła ta rozmowa z nią i poczułam jej wsparcie wtedy, naprawdę..A moje urodziny były jednak bardzo super i od rana miałam świetny humor! aktualnie chyba jest ze mną odrobinę lepiej.

Hej kochani, to znowu ja...Wczoraj złapał mnie okropny nastrój wieczorem i chciałam sobie coś zrobić...Mówiłam o wszystkim przyjaciółce, do tego wszystkiego powiedziałam jej że moje uczucia do niej znów wracają...Oczywiście przyjęła to dobrze ale ja się będę pewnie z tym męczyć...No i ogólnie wszystko mnie już przerasta...Za 4 dni mam urodziny i boje się, że wszystkie moje plany na ten dzień legną w gruzach bo znów będę siedzieć i płakać...Tak bardzo chciałabym żeby przynajmniej ten dzień był dobry...Jeszcze wczoraj doszło do tego okropnego i znów zrobiłam sobie krzywdę siedząc na podłodze w łazience i płacząc... Kolejną wizytę u psychiatry mam dopiero na września a ostatni raz byłam chyba w styczniu/lutym

Jeju no, kochani...Ja już naprawde nie wiem nic. Nie wiem co myśleć. Bo wczoraj w nocy gdy szlam już w sumie spać chyba, to zaczęłam czuć tak po środku brzucha?? kłucie takie ono trwało z sekundę jakoś? lub może nawet nie i minęło i po paru minutach znów aż w końcu po którymś razie przestało moja pierwsza myśl: „oho, pewnie kolejny objaw wrzodów żołądka” no ale gdy przeszło to już było okej i jakoś zasnęłam sobie czy coś tam ale teraz, właśnie dopiero teraz od kilku minut znów to czuje:)) dokładnie to samo kłucie bo to jest raczej kłucie i teraz nie wiem czy to w żołądku czy co im done po prostu. To już na pewno kolejny objaw wrzodów, bo czego by innego:)) jeszcze miałam myśli, że to może na tle nerwowym, że może jednak faktycznie moja głowa to wszystko tworzy, albo to przez zbliżający się okres nawet...Ale nie. Moja głowa woli myśleć, że to tylko i wyłącznie przez wrzody i nie widzi żadnej innej nawet choroby żołądka. Tylko i wyłącznie wrzody:)). A ostatnio się też dowiedziałam od mamy, że ona jednak tych wrzodów nie miała. Nikt z naszej rodziny dalszej czy bliższej też niby nie miał...Jeju no. Ja to już mam nawet myśli, że za jakiś czas lub w środku nocy pęknie mi któryś z tych wrzodów co moge mieć i będzie po mnie.

Hej kochani, co u Was? jak Wasze stany psychiczne? bo u mnie w sumie nieco lepiej tak mi się wydaje, ale od dziś zaczęłam się tak okropnie czuć fizycznie...A mianowicie to mam lekki katar, gardło mnie chyba zaczyna boleć, głowa też boli (ale to raz bardziej, raz mniej a raz to chyba nawet przestaje) a gorączki póki co to nie miałam i nie mam, temperatura utrzymuje się ciągle przy 37-37.2 stopniach..No i zaczynam już rozmyślać, czy to dobrze że tak stoi w miejscu :/... Plus boje się, że to może być angina, albo koronawirus...Normalnie masakra, a wrzody i tak są nadal na tapecie, tylko aktualnie jem normalnie i się nie boje ale później znów się zacznie pewnie...

Masz racje, na pewno powinnam kogoś znaleźć a tak w ogóle..To ja już mam myśli nawet, że skoro te leki mi nie pomagają za bardzo (to już drugie jakie biore, bo pierwsze później przestały pomagać) to ja nie mam żadnej hipochondrii i po prostu naprawde tym razem mam jakąś chorobę, ale wszyscy wokół są pewni że to hipochondria a nie wrzody...

Właśnie wiem...Dlatego boję się, że od razu mogę nie trafić na tego odpowiedniego i eh...

Kochani...Ja nie wiem ale ze mną jest już chyba prawie koniec albo nie wiem co... Ja dziś czuje się jakbym serio była na coś chora nie wiem czy koniecznie wrzody czy tak ogólnie ale to mnie już tak męczy ze ja normalnie jak wstaje do toalety czy coś to robie to resztkami sił nie chce mi się już żyć codziennie przeżywam to samo mam dosyć tego. Niedawno siedziałam w łazience na podłodze i płakałam cholernie bardzo, nie mogłam się uspokoić dlaczego nie może być dobrze? brzydzi mi się już to życie naprawde chce zasnąć i się już nie obudzić nie wiem co się ze mną dzieje tak cholernie czuje się pusta od środka mam dosyć mam myśli, żeby umrzeć we śnie ja nie chce dalej cierpieć ja nie chce się bać kolejnego dnia nie chce umierać w cierpieniu przez jakąś chorobę. Nie mam wsparcia w domu, a szczególnie teraz, bo mama jest w pracy a tylko z nią rozmawiam o tym wszystkim gdy już naprawdę jest taka potrzeba, ale nawet mnie nie przytuli, powie żebym przestała albo że biorę leki i ja nadal jestem taka sama, no ale potrzebna jest też terapia no...A ja jej od samego początku aż do teraz nigdy nie miałam i nie wiem kiedy mieć będę...Mam straszne myśli samobójcze, to mnie już definitywnie przerosło...