ewaryst7

Wszyscy tu mamy podobne doświadczenia.Nie martw się.czuję w Tobie potencjał , ale też nadambicję.Nie możesz katować siebie , kiedy Ci coś nie wyjdzie.Przecież chorujesz na depresję...A ona rządzi się swoimi prawami.Przychodzi kiedy chce, i odchodzi kiedy chce.Wierzę , że ukończysz studia , tylko nabierz trochę zdrowego dystansu.Nie musisz być najlepsza , żeby być szczęśliwa.Uwierz mi.Trzymam za Ciebie kciuki.:) Nie daj się .

Witaj ewelina:) Jaak się dzisiaj czujesz? [Dodane po edycji:] Ewelina.Piszesz w poprzednim poście , że schudłaś.Z tego co pamiętam robilaś badania tarczycy...Wiesz , ja dośc już dawno temu , przez nerwicę schudlam 10 kg w ciągu kilku tygodni.Oczywiścia wylądowalam w szpitalu , porobili badania i nic nie znalezli.Ja myślę , że żyjesz w ciągłym lęku , napięciu, boisz się o swoje zdrowie ...A w takim stresie nasz metabolizm rusza z kopyta, i dlatego chudniemy.Bardzo ci wspolczuję , bo naprawdę wiem przez co przechodzisz.Mam to samo.Ciągły lęk , o wlasne zdrowie.Okropne.Napisz koniecznie co z ginekologiem? Leczysz to zapalenie?

O kurcze , jest nerwica oddechowa? Może , i ja to mam? Trzymaj się kochana:)

Fajnie jest wiedzieć , że nie tylko ja tak mam:)Nie boicie się jesieni?

Słuchajcie jest lato... A ja się czuję okropnie.a mowia , że slonce leczy depresję.Nie mam sily. Pocę się jak szczur , po najmniejszym wysilku...O rany..Mam duszności , kolatania serducha.Czy wy też tak macie?

Zdesperowana jesteś widze. Ja też.:) zastanawiam się , czy umielibyśmy rozmawiać ze sobą w realu? Wydaje mi się , że byłoby to bardzo dla nas trudne.Tutaj siebie nie widzimy...Moje kompleksy , i nerwica raczej niepozwoliłyby mi na luz.Ale suma sumarum , mogloby byc calkiem milo.Fajnie jest pogadać z kimś , kto wie , że depresja , to nie fanaberia...

To cię elektrowstrząsami poczęstujemy , i się uspokoisz.....He he he

No i co z tym szpitalem????? Ja już sobie fajną piżamkę fundnęłam.:)Zielona w rożowe słoniki;)

Ale JAKI problem z oddychaniem? Duszności masz?

Witaj.Zgadzam się z Tobą całym sercem ,że żyjemy w ciemnogrodzie.To bolesne.Nie dziwię się też , że tak się męczysz.Mam to samo.Psychoterapeuty Ci nie polecę , bo mieszkam daleko od Krakowa.Trzymaj się kochana.Zyj , na ile się da.:)

Dusznośc , biegunka , zmęcznie , wyczerpanie, sennośc, na zmianę z pobudzeniem , bóle wszelkiej maści , swędzenie ciała,zimno , gorąco , poty ,kolatanie serducha...Cholera .Chyba wystarczy.I tak CO DZIEŃ.

Rozumiem Cię. A może to objawy odstawienne? Czasami to trwa kilka miesięcy zanim organizm wroci do normy...A 3 lata , to kawał czasu.

Witaj.Tak.bardzo dużo zależy od naszego myślenia. Pamiętaj , złe myśli , powodują ZŁE emocje, a zle emocje powodują ZŁE samopoczucie.I tak kolo się zamyka.

Witaj.Musisz iść do lekarza.Na pewno , też potrzebujesz terapii.Trzymaj się.

tak Verdemio.Smutek , to zbior różnych uczuć.Ale ten depresyjny smutek ma zupelnie inny wymiar.Jaki? Wiecie to do bolu.Nie cieszy nowy ciuch ,nie cieszy slońce , nie cieszą pieniądze, ani wymarzona praca....

A więc sama widzisz.bez konkretnego przeleczenia się nie obejdzie.jestem pewna , że potrzebne ci będą psychotropy.Nie boj się ich. One ratują nasze życie.Kiedy poczujesz się lepiej będziesz mogla je odstawić.

Verdemio , uwierz w końcu , że NIE TYLKO TY jesteś żarlokiem.Ja też młócę na okrągło.:)

Witam .Biegunkę , też przerabiam dość często...Moze właściwe slowo będzie -przebiegam?:)Leki , bierzesz jakieś?

Witaj kolego:) na początek zapytam , czy byłeś u lekarza? Myślę , że masz poważną nerwicę lękową, i powienienes się leczyć.Ja na bezsenność ,cierpię od 15 lat.Przywyklam już do niej.Nie stresuj się testem.To ci w niczym nie pomoże.A już na pewno , nie pomoże ci w zdaniu.Trzymaj się

A to mi zabiłaś ćwieka.. No właśnie co znaczy?

Duszność.Niepokój.Zdycham.,

a ja to odwrócę.Można mieć partnera , i być mega-samotnym..Przerobiłam to.teraz NIE MAM partnera, i ( uwierzycie lub nie)jest mi o niebo lepiej niż z nim.Poczucie szczęscia , i harmonii , albo w nas jest , albo go nie ma.Bez względu na otoczenie.

zgadzam się.Moim marzeniem jest , mieć owoców pod dostatkiem.Ech...

Pepik.twardy jesteś.:) Ja tam kocham jeść.Tym bardziej , że na szczęscie nie mam skłonności do tycia.Może , i ja sprobóję?

Tyle życia , ile nadziei... Nie można się poddawać.