Purpurowy

No i na poprzedniej terapii było naprawdę dobrze. Aż tu nagle jakieś 2 miesiące temu - "bum!" poczucie totalnego bezsensu, brak perspektyw na cokolwiek.

Nic w życiu nie osiągnąłem (i wątpliwe że osiągnę) Jestem wiecznie samotny, nie mam nawet z kim wyjść pogadać. Z rodziną też się nie dogaduję, nawet brat już ma mnie w dupie. Osiągnąłem dno i tylko do tego się nadaję, żeby być na dnie.

Nawet nie ma po co żyć.

Już mi się odechciało czekać. Na cokolwiek. Już mi się żyć nawet nie chce.

Jeszcze się nie znalazła. Zazwyczaj pierwsze pytanie jest o zdjęcie / samochód i po mojej odpowiedzi rozmowa się urywa.

No to nie bardzo wiem co kieruje taką desperatką (to chyba dobre słowo?) że pisze do mnie.

Przyznam że jeśli chodzi o relacje damsko-męskie to nie mam zupełnie pojęcia o tym, ale czy to normalne że jak dziewczyna szuka chłopaka, to wchodzi w katalog publiczny GG i pisze do pierwszego z brzegu?

Druga nieprzespana noc pod rząd średnio mi się widzi.

Dobry wieczór.

Chyba znowu zaliczam dno. Przyjmując że kiedykolwiek się od niego odbiłem.

Na razie zrobię sobie po prostu przerwę, a za jakiś czas zacznę kombinować w tym temacie.

To jest dobra myśl, przemyślę to.

Też nie do końca. Też Cię wkurzyli? Nie. Zdarza mi się wypić okazyjnie, co uważam że też nie powinno mieć miejsca, ale zawsze lepsze to niż zarzygiwać się gdzieś w krzaczorach dzień w dzień.

Miło że chcesz pomóc, ale chodzi o to, że teraz piję tylko okazyjnie, a terapia którą rzuciłem nie jest terapią uzależnień, tylko zwykłą terapią. Chodzi o to, że naprawdę w tym momencie alkohol nie jest niemal żadnym problemem dla mnie.

Też nie do końca.

Bez sensu. Niektórych spraw po prostu nie da się przeskoczyć, więc nie ma sensu wałkować ich z kolejnym i kolejnym terapeutą.

Nie zaszkodzi Ci to? Może trzeba mienić terapeutę? A pomogła Ci trochę ta terapia, miłość do % okiełznana? Miłość do % przerabiałem na terapii uzależnień. Zupełnie inna terapia, zupełnie inny terapeuta.

Rzuciłem terapię (nosiłem się z tym zamiarem od co najmniej 1,5 miesiąca) bo już chyba dwudziesty raz wałkujemy sprawy, których się po prostu nie da przeskoczyć, a dalsze roztrząsanie tych spraw tylko mnie denerwuje, do tego stopnia że z każdej terapii wychodziłem wściekły. A dzisiaj tak się wściekłem że jeszcze mnie łeb z nerwów boli. I co dalej? Nic. A co miałbym zrobić?

Rzuciłem terapię (nosiłem się z tym zamiarem od co najmniej 1,5 miesiąca) bo już chyba dwudziesty raz wałkujemy sprawy, których się po prostu nie da przeskoczyć, a dalsze roztrząsanie tych spraw tylko mnie denerwuje, do tego stopnia że z każdej terapii wychodziłem wściekły. A dzisiaj tak się wściekłem że jeszcze mnie łeb z nerwów boli.

Bez kija lepiej nie podchodzić...

Ja wiem, ale u mnie już tyle razy ten koniec był, że w końcu można zwątpić...

A tego to ja nie wiem, spytaj kogoś kto ma jakiekolwiek doświadczenie z kobietami. Kto wie?

Dożywotnio nie. A Ty?

Wiem, po prostu trochę mi trudno uwierzyć że jeszcze mi wierzysz w tym temacie.

misty-eyed, witaj. A co jest nie tak z pozycjami do czytania? W sensie, co je wszystkie dyskwalifikuje? Może da się to jakoś rozwiązać, np. położyć książkę na takim pulpicie jak na nuty, albo coś?