nefretis

Tomek ja potrafię się smiać z siebie, sprzed nawet kilkunastu minut, jak juz mi przejdzie. I myslę, że większośc z nas to robi. Nie mówiąc juz o smianiu się z siebie sprzed miesięcy czy lat. Kto za nas nie miał sytuacji, że wprawiał lekarza w osłupienie umawiając się na pilną prywatną wizytę "koniecznie na dziś" robiąc z siebie pajaca trzęsącym głosem. A wychodziło NIC. I masa innych zabawnych sytuacji. Najlepsze jest to, ze takie przeszłe akcje są śmieszne, niedorzeczne a to co dzieje się teraz jest barrrdzo poważne. Mierzenie temp. 10 razy jest raczej godne politowania niż śmieszne, bo to pokazuje naszą ludzką biedę i bezradność w tej popieprzonej chorobie. Mi np. bardzo wstyd jakiś czas później, często obiecuje sobie, że zareaguję inaczej etc. No roznie to bywa

nerwa...daj sobie 2-3 dni i przejdzie... Pamietaj ze mogłaś cos naciągnąć, naderwać, a nawet źle spać.

Rafal ja od rodzinnego tez dostała xanax ale wiem, ze oni przepisuja to często. Uważam, że w tej kwestii mozna zaufać jednak tylko psychiatrze. Szczura? :)) a ja stwierdziłąm w przypływie dobrej weny, że zaczynam rajdy terenowe:) Auto juz szykujemy;)

cieszę się, dziękuję administratorowi bardzo bardzo:*

Rafał, ja tego już chyba nie widzę Ale dzięki że zwrociłes mi na to uwage. mi psychiatra ost. mówił ze xanaxem nie leczy sie lęku wolnopłynącego tylko raczej ataki. zebym tego nie brała oczywiscie nie podważam tego co zalecił Tobie lekarz bo moze masz inaczej... gdy 100 lat temu brałam Bioxetin lek. pytał sie czy dać mi coś na ataki, własnie benzo. ale nie chciałam bo nie mam ataków tylko napiecie stałe, lęk ciągły - wowczas musiałabym brać to cały czas a łatwo sie uzaleznic biorąc często.

nerwa anemie ma mnóstwo ludzi. Nawet ostatnio słyszałam od lekarza w DDTVN , że "kto w zyciu nie miał anemii..." i usmiech. Ja tez sobie wkręcałam, ze np. w toczniu jest anemia...a miałam ją długo. Wiec uroiłam sobie że mam remisje i dlatego teraz się polepszyło:( Kiedy robiłaś badanie? Mnie piesi przed okresem bolały zawsze. czasem jednostronnie, i to był przeszywający kłujący ból...i nic nigdy mi nie wyszło w USG. Mysle, ze masz bol miedzyzebrowy - to bardzo nasladuje bol piersi.

A ja mam ostatnio inne "coś" - jak nic mi nie jest, to czerpię z tego ile się da. Robie mnóstwo czynnosci, chodze pod domu i się cieszę. Zaraz mam przypływ energii i zaczynam planować...ale zaraz nadchodzi jakiś zestaw objawów i du..pa. Te wzloty i upadki mnie pogrążają. Raz czuję sie zdrowa a raz dno. Płacz i zgrzytanie zębów. Lula zastanawiam sie dlaczego zostałas posądzona. To prawda, że jesteś napastliwa i masz z kimś zadarte? ładnie Ci ten diamoond dowalił:/ Ja tam nie przepadam za takimi personalnymi akcjami. Nie widzę w tym sensu. Trzeba mieć naprawde nierówno pod sufitem, licząc, że zmieni sie tu kogoś. Że ktoś po przeczytaniu paru słów z forum - odmieni swoje zycie...echh ludzka naiwnosc.

Hej wam. Dziś czuje sie paskudnie. Ogólnie roztrzęsienie wewnętrzne. Spięcie w mostku, płytki oddech, uczucie gorączki, choroby, choć jestem zdrowa. I taki stan jakby "przedpaniczny". Drętwieje mi lewa ręka, piecze w jamie ustnej, w głowie drżenie, ścisk karku, szyi, głowy ufff masakra. A samopoczucie? Kurde - dobre!!! Tylko te somaty... Stwierdziłąm, ze moja nerwica polega tylko i wyłącznie na objawach somatycznych. Nastój na ogół mam dobry, no powiedzmy rózny ale przecież każdy tak ma, raz lepiej raz gorzej. Tylko te objawy!!! Dlaczego tak jest, jak mam to tłumaczyć nie mam juz siły. Jeszcze drży/podskakuje mi kącik dolnych ust, nawet nie czytam:(( ale pamiec mam dobrą, w SLA tak jest. Boże kiedy ten Mirtagen mi zadziała, tzn. mam juz więcej dobrych chwil ale potem jak mnie pierd...olnie to leżę i płaczę. A jak wy sie czujecie? Macie codziennie jakieś objawy somatyczne? To coś pod nazwą Emanuele Srele jeszcze tu jest??? O madafaka.............

paramparam - mnie to XD też rozwaliło:))) Ja tak samo...za każdym razem myslę "teraz to juz napewno koniec" - i niestety wiem, ze pewnie tak kiedys będzie ale nie wiadomo za ile mcy, lat? I taka świadomość "niewiadomej" powoduje u mnie ogromny stały niepokój. Chociaż??? wcale nie...kto powiedział, ze umrzemy na chorobę...masa ludzi ginie dzwinie, inaczej, umiera we śnie etc. Dzis taki dzien...wszedzie cmentarze, taka cisza, spokój tam...a my tu tak szalejemy;)

Niby Emanuelle weź już skończ, to co robisz to nie jest jad tylko pospolita tępota. Miałaś napisać jak udajesz przed 10-letnim synem, metody, sposoby??? No dawaj, czekamy. p.s. jak ty masz syna to ja jestem Majkel Dżekson. jedyne co mozesz mieć schizopodobne zaburzenie bo czerpiesz podniete z udawania, ze ty to nie ty. A doskonale wiemy kim jesteś. Już parę osób napisało do mnie na priv i wszyscy jednym głosem wskazują na tą sama osobę. W sumie to baw się dobrze - o ile ci to pomaga w zdrowieniu... ______________________ Pholler takie fascykulacje tez miewam, mi się wydaje że to moze byc od niedoboru pierwiastków i mięsnie w ten sposób się rozluźniają bo są spięte. Pholler czy Ty tez miewałeś tak realistyczne sny po mircie? Bo jestem wykończona po kolejnej nocy:(( Cięzkie, barwne, cudaczne sny i bardzo prawdziwe. nerwa ta rozmowa mi dużo dała, czułam się lżejsza i wstałam w dobrym nastroju. Mili pamiętasz jak kilka tyg usilnie pisałam tu o swędzeniu dłoni? Nawet sama mnie pocieszałaś. Mi to przeszło. Smaruj olejami. Choć u mnie stawiam na czynnik psychogenny. Bubu - wiem takie historie powalają A jeśli chodzi otaki masochizm to znam to. Uważam, ze to jakaś autoagresja wobec siebie. Kurde wiemy przecież, że czytanie takich rzeczy nas rozkłada a jednak czytamy na potęgę. Moja teoria nt. tych torbieli w piersiach jest jedna - masa chemii i hormonów w żarciu i wodzie:( I jeszcze sporo dziewczyn wsuwa tabl. anty. Ja tez brałam 1,5 roku ale zrobił mi się włókniak i odstawiłam to na zawsze. Wiem, ze tabl. sie przyczyniły. Tak samo noszenie stanika...Polecam wspaniały art. A. Maciąg, dla każdej kobiety: http://agnieszkamaciag.pl/noszenie-biustonosza-a-rak-piersi/

no tak...i oby tak to działało...idę dziś. Mam pełna głowe mysli. jeszcze do przeanalizowania. Papa dobranoc

o to, co piszesz...ta teoria jest jak balsam dla duszy:) Wole tą nerwice z jej całym dobytkiem. Oczywiscie trzeba sie pozbyć. Ale...dochodzę do punktu kulminacyjnego - wydaje mi się zatem, ze ta nerwica CHRONI mnie przed chorobami. Bo to sposób mojego ciała na radzenie sobie ze stresem a jak piszesz, u innych jest to rak czy zawał. I jak tu racjonalnie sie tego pozbyć??? ale tak całkiem serio...to o czym pisalismy dziś...to tłumienie emocji, rozładowywanie ich, agresja złosc, smutek...trzeba nad tym pracowac

To ja jestem typ nr 2 :) ja też!!! Ale mam za sobą pewne epizody nr 1. Oczywiscie wszystko pod kontrolą i do pewnych granic. Wolę za duzo nie wiedzieć

no nie wiem czy koniec, pewnie niektóre badania, które sie robilo jakis czas temu, się niedługo przeterminują...) i własnie na tym to całe g... polega. Ale tak serio. Oby tak było Rafal.

Rafal te dwa typy są ksiązkowe, wczoraj czytałam o hipochondrii na ang. wikipedii. Własnie wyroznia sie 2 typy - jeden badający się non stop a drugi tchórz unikający lekarzy żeby nie dowiedział się czegos złego. Jeden i drugi to to samo dno. W ogole czytałam ze hipochondria zaliczana jest do cięzkich nerwic.

bardzo to logiczne co piszesz. Ta kontrola przewija sie u mnie na każdym kroku - kontroluje meza, dzieci, porządek w domu, swoj wygląd, zachowanie w każdej sytuacji, no i wiadomo...cała reszta: waga, temperatura, stan skóry, kolor moczu, konsystencje kupy kurde wsyzstko. I te emocje trzymane na uwięzi, jakby ktoś dusił sznurem za szyje i ciało, i takie sie ma własnie potem objawy - dusznosci, bóle napięciowe, wędrujące, i mnóstwo innych widziałam gdzies kiedys takie coś "porozmawiaj ze swoim objawem, spytaj go po co jest, czemu akurat z tej częsci ciała a nie innej, itp" - ja mysle, ze każdy nasz objaw nie jest przypadkowy, objawy gardła to zawsze niewypowiedziane słowa serca, to jakieś skryte emocje, mięsni, stawów to że czegoś nie możemy zrobić, jakieś zahamowania, zołądek, układ pokarmowy - coś z czym sie nie mozemy pogodzić lub czegoś/kogoś nie trawimy, nie znosimy. I tu sie odzywa stara prawda, ze przyczyna wielu chorób są emocje...narazie mamy nerwice...organizm alarmuje. Moze naprawde warto zacząc coś robic poki nie jest za poźno. Boze moze ja gadam głupoty bo jest późno:) ale autentycznie boję sie, ze takie tkwienie w psychicznej stagnacji moze byc szkodliwe dla ciała. O masakra zaraz znowu dojde do tego, ze teraz to przez nerwice zachoruje na cos, bo organizm nie wytrzyma tego permanentnego napiecia. z deszczu pod rynne:))

kurde nawet zapomniałam o objawach:)) a siadałam z róznymi...tu boli tam piecze a teraz nic heh.

Mili no ja też myslę, że kto znajomy szukałby tu czegoś...musiałby miec podone przypadłosci co my..więc? ja tez sie nie obrażam, nie mam fochów ogólnie jestem taka dobra i grzeczna a znajomych brak. czyli jednak głupie powiedzenie "bądź sobą" nie jest takie głupie nerwa no tak, własnie widzę , ze lepiej nam po wyładowaniu emocji. wiesz ja rodzicom wygarnęłam chyba juz wszystko co się dało...mi na sercu lezy jeszcze wygarnięcie teściowej. Nie bede opisywać szczegółów. powiem tylko tyle, ze każde spotkanie z nia kosztuje mnie biegunke, mega lęk, stres i zakładam chyba najwiekszą ze swoich masek. Maskę idealności własnej osoby. Jestem tak sztuczna, tak wk..wiająco miła, czysta, wysprzątana, zrobiona, bezbłędna że aż do obrzygania. Ale nie...nie jestem jeszcze gotowa byc soba przy niej, i zastanawiam sie czemu?? Kimże ona jest, ze to robię... To trochę smieszne...moglybysmy zrobic coś dla siebie (wygarnąć komus to i owo) ale nie...nie jestesmy gotowe...czyli dalej przyzwalamy na to by się tłumić

prozac, tak własnie odczucie jak w filmie, ja tam ciągle trzymam się swojego, że znalezienie przyczyny pomoże mi. Ale w sumie to masz racje i to podstawa leczenia takich zaburzeń czyli akceptacja. Mam z tym potęzny problem.

Rafał, nerwa jesli chodzi o wyładowywanie złosci...w kłótni np. z męzem staram sie spokojnie, wstydze sie krzyczeć ale raz wyrwałam drzwi z futryną, rozumiecie to?:)) Nowe drzwi. Tzn., poluzowały sie i wyłamała klamka. Ale jaka byłam potem zdrowa. Zero objawów. Więc może MAMY TO. Tłumiona agresja, złość! Wiem, ze sa rózne metody...darcie gazet, wrzask w poduszkę:)) wrzask w samochodzie (nie robiłam i dziwnie boje się własnego głosu, krzyku)...sport ale agresywny I własnie! (jednak nasza rozmowa mi coś daje) kiedyś jako nastolatka ćwiczyłam sztuki walki. Miałam juz niebieski pas. ALe rodzice zabronili mi...bo jak to tak, dziewczyna i bicie się? Przezyłam to strasznie...kurde dobrze ze sobie dziś przypomniałam:)) hhmmm i co jako dorosła pani mam się zapisac na karate? I znowu moje myslenie: wstyd, obciach, za późno, będą siniaki a ja taka schorowana:)) paramparam - mi się wydaje, ze to nadal kwestia udawania i nie bycia sobą. Bo wstyd byc sobą. Co ludzie powiedzą...Każdy z nas ma na pewno dobre mniemanie o sobie w otoczeniu. Bo się bardzo stara żeby maskować swoje prawdziwe ja, i to duszenie w sobie moi drodzy. Macie jakies osoby którym chcielibyscie coś powiedzieć? A nie mozecie? Bo wstyd itp. A moze zaczniemy i opiszemy to...U mnie jest to teścowa. 10 lat dusze w sobie coś do niej. I cierpie strasznie...

nerwa ja derealizacje opisuję jako poczucie dziwnosci otoczenia. Jakby w matrixie, wszystko staje sie powolne lub szybkie, zmieniają sie dzwięki (jedna nasilają/inne słabną), kurde nie umiem tego opisać. Czuje sie jakbym byłą poza swoją osobą. Boze może mam schize;) tak, tez czytałam, ze dereal. to obrona umysły prozac..ale to nie jest nic dziwnego. ja też mam problemy z fizycznoscią/bliskoscia. z męzem i dziećmi nie ale cała reszta tak. Nawet jak mama chce mnie przytulic to jestem jak deska. ja upatruje przyczyny w dzecinstwie, nie chce biadolic ale nie byłam przytulanym dzieckiem, było raczej chłodno, wymagająco, sztywno. no jak widać rózne są oblicza nerwicy jesli chodzi o kontakty. zazdroszcze tylu kolezanek. juz to pisałam ale mam durne poczucie, ze nikt mnie nie lubi bo jestem dziwna nudna, sztuczna etc...

Nerwa no dokładnie to co piszesz. Kupa energii idzie na to udawanie. Ja np. wstydze się złości. Dla mnie złość jest osmieszająca. Nawet wstydzę sie krzyczeć przy mężu jak mnie dzieciaki czy on wku..wi. też mam spięte barki i szyję, zawsze to piszę... Tak, lęk przed byciem sobą. Często o tym rozmyslam. Ja nawet boje sie samą siebie zapytać jaka jestem naprawdę, czego w życiu chcę? Bo to wiązałoby sie z szeregiem zmian. A mnie to przeraża. I przyzwyczaiłam się co by nie mówić, do tego chorego dziwnego życia...NIE to trzeba zmienić.

Tak prozac_ warto walczyć nawet dla kilku normalnych dni. A masz jakąś konkretną przyczynę? Jakieś wydarzenie, traumę? Nerwicowcom bardzo współczuje jednego objawu, którego dosłownie liznęłam jak to sie mówi deprsonalizacja/derealizacja miałam to parę razy i dzwoniłam wtedy po nocach do mojego psychiatry spanikowana. ale jakos gładko poszło, wytłumaczył mi że to stres itp. i o dziwo zrozumiałam na tyle, ze moj umysł sie juz tego nie boi...więc tego nie tworzy.

Rafal ja bym przyjechała na taki zlot, mysle że byłaby kupa śmiechu, zaskoczeń i ogólnie pewnie wyszłoby że jestesmy zdrowi, całkiem normalni a z naszych objawów i jazd mielibysmy niezłą polewkę.

otóż to!! ja nie wykłócam sie nigdy. no chyba że czasem w sklepie ale tez zalezy od weny;) ale w rodzinie, przy teściach? przy znajomych? a w zyciu. zgrywam miłą, taką wkur..wiająco miłą, bo nieprawdziwą; niekłótliwą, w sumie takie NIC bo bez emocji, bez twarzy