nefretis

A ja wam powiem, że nie ogarniam czasem tego cisnienia...bo jak była ładna pogoda też czułam się źle:) I napewno gorzej niz teraz...szczególnie dusznosci, otepienie i o dziwo! depresja...ludzie w sloneczna pogode nie maja depresji zawsze mnie to zastanawiało ale Ty nerwa też to miałaś:) Nerwa. No własnie tak przypuszczam, ze wrócę od niego bede miała dobry humor...zawsze tak bylo po terapii i po wizycie. Ale juz cholera mysle...a co jesli leki nie zadziałają ...tak w ogole to moj mąz tez chce iśc ze mną i chce wejść po mnie na krótką rozmowę. Pewnie wyżali się jaką ma nienormalną zonę. Ale OK niech idzie, już go poprosiłam by zapytał psychiatrę na osobnosci czy powinnam robić jakieś badania czy nie. Bo może ten psychiatra nie bedzie chciał mnie straszyć a męzowi powie. Boze jaka ja jestem durna. I boje sie jutra jak cholera.

Aleksandra, ciekawe co bedzie jak bedziemy miały 50-60 lat...teraz juz rozumiem moja babcie, wieczne biadolenie:)))

TAK:) napewno. Moi rodzice to mają i ojciec chodzi w kołko i sprawdza co jest...ja mówię, 'zobacz przez okno a nie na to':) ostatnio u mnie byli i pytali czemu tego nie mam...nie wiedzą, ze to dla mnie kolejny przyrząd do kontroli;) Nerwa ja i tak wolę taką pogode niz ten upał i słonce...w ogole to lubię deszcz a wiatr bardzo.

Dziewczyny idę, nie mam wyjścia po prostu. Mam mieszane uczucia bo raz kusi by nie iść a potem że mam ogromne oczekiwania od niego, które boję się zawieść Aleksandra o jak dobrze, że mi to napisałas o tej ręce i w ogole... Posłuchaj, pominiecie 1 dawki raczej tak nie działa, byc moze jestes osłabiona po tej szczepionce a po drugie pogoda!!! Osoby takie jak my sa szczególnie wrazliwe. Są spadki cisnienia itp. Mnie np. dzis tak rozbolały stawy (miejsca gdzie miałam kiedys kontuzje, a potem juz wszystko zaczęło) i nagle za 30 minut sie rozpadało i pogoda sie zmieniła o 180 st. Mgła, leje, paskudnie...a było słoneczko. wiecie co myslałam o kupieniu takiej mini stacji meteo...tam widac cisnienie itp ale nie wiem czy to nie kolejna pułapka typu mierzenie cisnienia i gorączki

amandia, ja dziś bardzo pilnowałam się wnocy przed drętwieniem...przez co spałam bardzo źle i budziłam sie kilkanaście razy ale prawie udało się. Juz w momencie budzenia w środku nocy poczułam drętwiejący duzy palec u nogi (dziwne, śmieszne) ale szybko rozruszałam i przeszło w 15 sekund. Wczoraj w nocy zdrętwiała dłoń, obudziłam się i poczułam zdrętwienie. Dzisiaj duzo czytałam, wiele osób ma drętwienia w nerwicy, długotrwałe i tez w nocy. Ale ja i tak się boję, mam wówczas mega panikę, nienawidze tego objawu. Mysle o najgorszych choróbskach. Moje mysli to 100% skupienie na objawach, prowadzenie ze sobą dialogów gdzie tłumaczę sobie, że to nie choroba...a potem nakręcanie, że tak, analiza non stop, jestem nieobecna w otaczajacym swiecie...jestem wykończona Jutro o 16.30 psychiatra - boję się iść, że skieruje mnie na powazne badania. Boze jak ja się boję( Nawet myslałam żeby odwołać.

prozac_nation ja już szukałam innych przyczyn niz nerwica, to oczywiscie byłoby dla mnie za proste:) to Twoja siostra była bardzo odwazna:) I znowu kolejny przykład somatyzacji nerwicowej... Wiesz jeszcze jest cos takiego jak nerwicowe bóle odbytu:)) naprawdę. Sama to miałam a chodzi o to, że bezwiednie zaciskasz mięsnie zwieracza i to po prostu boli jakby cos tam było. Rak odbytu to chyba po 60-tce? Nie martw się... Ja znowu szukam dziury w całym - wydaje mi się, że jestem w dobrym nastroju, mam nawet pozytywne mysli, pierwszy raz od wielu dni...ale niestety objawy nadal są. Macie tak , że dobrze się czujecie psychicznie a obj. nadal się pojawiają? I wtedy myśl, to napewno żadna nerwica ani depresja bo w depresji to sie leży i płacze

Bubu ale to jest ze sterydem...w ogole to nie wiem czy na jesień tak lecą, czy stres? A Priorin? Może coś doustnego właśnie? Mi wcierki nigdy nie pomagały:(

Teksas, ja jetsem takim tchórzem, że pogotowie jest na samym koncu w myślach, ale ogólnie same mysli na ten temat, sygnał karetki, przejazd koło szpitala wiąże się u mnie z ciśnieniem w brzuchu i takim nieprzyjemnym dyskomfortem. lula - o zdrowie rodziny martwię sie równiez, ale widzę że sa zdrowi. Jakieś przeziębienia itp znoszę w miare normalnie. Oczywiście są lęki, że białaczka, rak płuc itp. Do lekarzy z dziećmi chodził głównie mąż, szczególnie na szczepienia, bo ja płacze i mi wstyd. Niestety mam inne lęki z nimi związane np. o wypadek...często wyobrażam sobie, ze dostaję tel. ze szkoły i słyszę jakieś koszmarne wieści...a o męza to lepiej nie mówić...jak nie odbiera tel to jest panika, czesto przed snem wyobrażam sobie, co zrobiłabym jakbym została sama...to tez mnie niszczy. Tez wyobrażam sobie makabryczne rzeczy, że go zabijają, że ginie w wyp. dlatego jak pod dom podjeżdza samochód a męża nie ma domu ja boję sie wyjść by nie usłyszeć czegos strasznego. Oczywiscie to nie ejst stale ale bywa... Mili ja naprawdę nie chcę iśc na badania, nawet nie wiem co mogłabym zrobić na własną rękę, zresztą mąż mi kategorycznie zabronił, jasne, wiem, że to może śmieszne ale nie chcę znowu awantury. Poza tym nie...i juz mnie bierzę na sraczke,,,ja nawet nie mogę o tym pomyśleć Mili puls możesz zmierzyć ręcznie, a masz nadcisnienie, ze się tak boisz? czy boisz się, że "będziesz je miała"? Bubu napisz co jest na wypadanie włosów. Lecą mi na potęgę.

nerwa chyba zacznę pisać ale boje się jakoś, nie wiem czemu.

Rafal, mój ma dość ale ogólnie...pewnie nie jest ze mna tak źle skoro wytrzymuje, może tu na forum jawię się tragicznie, ale o czym mam pisac na forum o nerwicy? o gotowaniu obiadu?:) Tak ćwiczyłam chociażby całą tegoroczną wiosnę...przez te 10 lat pływanie, rower, bieganie... Jasne że takie pobolewania bywały ale delikatne... No wiem takie pisanie nakręca ale te pomaga...szczególnie ja sie nie ma komu opowiedzieć co boli. Mi pomaga wymienianie objawów może jestem już całkowicie psychiczna:))

Rafalxx...kopnałbys taka żone w du,,,pe? nerwa no szok...ale wiesz...chory umysł podpowiada...'a może to był początek? ludzie diagnozuja sie latami':)) Boze spłakałam się 10 lat zmarnowanych, te same objawy...no teraz bardziej ewoluowały, sa nowe..pieczenie paszczy... masakra. Nerwa Ty pisałaś kiedyś gdzies? To jest dowód na to, że powinnismy codziennie pisac co nam jest, naprawdę. Kto wie, moze ta chroba bedzie trwać do konca zycia a taki zeszyt bedzie autoterapią

Tak na marginesie to ja na tym forum pisałam już w 2006 roku...ostatnio znlazłam swoje posty wpisując objawy...i wyskoczyła mi jakaś dziewczyna, która ma to samo...heh...potem przypomniałam sobie, ze miałam nick emula27 i czytałam to ze łzami w oczach... I teraz mam te same objawy: post85724.html#p85724

czekaj do 6 tygodni a nawet dłużej. Mi Bioxetin zaczął zaskakiwac po 3-4 tyg. Czytałam ostatnio w "Sensie", że czasami ma się kilkanaście podejść do leków aż natrafi się na swój:) Fajnie nie?:) Moj plan jest następujący: bo znam siebie i wiem co mój umysł wyprawiał lata temu, miałam 100% objawy SM... Włąśnie wtedy poszłam do psych. pierwszy raz. Nie bede opisywać ale musiałam leżeć w łóżku z powodu sparalizowanej zimnej nogi, zawrotów głowy, niewyraźnego widzenia, bólu stawów, osłabienia az nie dało się wchodzić po schodach, itd...i na to "SM" pomóg Bioxetin... Dlatego obecnie sobie nie ufam niestety i dlatego się tak męczę. Wezmę leki i jak stępi się ten lęk a objawy będą to pojde sie zbadać. Powiem temu psychiatrze żeby dał mi cos mocnego,bo nie jestem w stanie nawet iśc się badać... Nie ma innego wyjścia. I tak nie mam nic do stracenia, miesiąc czekania z badaniami w tą czy w tą...mam to gdzieś jak realnie cos mi jest to trudno, miesiąc mnie nie zbawi. Przy chorobach neurologicznych to nie jest az tak wazne. A jak objawy przejdą to będę skakać z radości.

Tak sobie myslę co zrobiłby normalny człowiek...ok idzie rano do lekarza, poddaje się, ufa, robi badania, nie kwestionuje opinii lekarza, nie drąży tylko wierzy ew. kładzie się do szpitala z nadzieją, że zaraz wychodzi. Dla mnie samo pomyslenie o powyższym powoduje w tej oto chwili ból brzucha na sraczke - czy to normalne?

Tak nerwa pamietam dokładnie, że powiedziałam "morfologia i koniec, wracam do zycia" - i to jest dowód, że chyba osoby z hipochondrią nie powinny się za często badać bo wykluczenie choroby o która się boją, tylko pogłębia lęk, że to pewnie cos gorszego...albo, że lekarz olał, itp. U mnie to widzę świetnie - wykluczyłam anemię i niedobór b12 (tego się bałam) więc idę z grubej rury i można się badac w nieskończoność. W koncu tyle jest organów, układów. parametrów... Z drugiej strony powyższe myslenie to tchórzostwo czasami typowe dla nerwicowca (częśc chorych bada się bez przerwy). Ja narazie nie jestem w stanie się badać - nie wiem, może i dostane jakiś leki, które trochę zniosą ten chory lęk i wtedy pójdę. Rafalxx wiem, że jestem czasem już upierdliwa ale ten durny lęk mnie opanował w całosci. Ogólnie to w ostatnich 3 latach miałam chyba ze 3 USG brzucha, morfologie, OB, CRP, próby wątrobowe, nerki, gastroskopię, ginekolog z całym pakietem badań, urolog i USG, tarczyca...Wiem, że mogłabym rezonansy, neurologów (drętwienia), reumatologów, może TK powinnam?. Każde badanie mnie niszczy. To też nie ejst normalne dlatego może po lekach ten strach trochę się stłumi? Sam widzisz jak posypałeś się po kolonoskopii... Ja po ostatniej morfologii sprzed tyg. nie mogę się pozbierać z biegunką i kłuciem porannym w nadbrzuszu na czczo (wrzód?) ale juz nawet o tym nie piszę... Aha i znowu z tyłu głowy czai się myśl o ponownej gastroskopii.

Powiedzcie czy wasi psychiatrzy kiedyś kazali wam robic badania na choroby, których się boicie i macie rzekome objawy? Boje sie, ze tym razem dr bedzie kazał mi się dokładnie pobadać...choc nigdy tak nie było ale moze tym razem? To juz obłed nawet do psychiatry boje sie iśc

"niby" zaczyna doceniać, dla mnie to chore...moze gdybym była normalna to dla jaj bym sie połozyła...ale nie...ja nie lubię takich żartów. Boze ile ten stan wysysa z człowieka energii, czy wy też jesteście zmęczeni, osłabieni, senni?

Lula ten facet mnie zna od 12 lat. On zdiagnozował mi nerwicę lekową. Juz raz wyprowadził, kolejne podejście bylo bez efektu, leki nie pomogły i terapia u jego zony także. To psychiatra z tytułem doktora, ordynator psychiatryka, ma doświadczenie facet. nerwa, ja tez sobie tak mówię...ale nie działa bo chyba za mało olewam. Oczywiscie w głowie tli sie myśl, nie działa bo to realna choroba...

to prawda, mi było głupio przerwać (jakas paranoja) i trwałam 30 spotkan pieprzenia o niczym. W konsekswencji terapeutka powiedziała wprost "ja nie wiem co z panią zrobc, może na nast. spotkanie przyniose trumne, połozy się pani i zobaczy panize to nic strasznego" Ja pierd... myslałam że zemdleję, że naprawde to zrobi...to miała byc terapia szokowa. Rozni sa terapeuci...

nerwa 15 lat, ja ponad 12 i popatrz no, jeszcze zyjemy i przez ten czas nigdy nam nic nie było (żadnych szpitali itp;)

nie powinnas tak porównywać. Podstawą pomocy osobom z nerwicami jest to, żeby nigdy nie umniejszać czyjegos cierpienia w nerwicy/depresji własnie takimi sloganami "to co masz ty, to nic, inni mają gorzej" "są gorsze choroby".

lula to gratuluję takiego libido, ja tez taka byłam przed nerwicą. Nie wiadomo czy dostanę leki, ostatnio nie dostałam a zostałam skierowana na terapię, co do której miałam wielkie nadzieje i szłam zawsze z wiarą. I gówno. Wytrzymałam pół roku bez objawów. Zresztą i tak uważam, ze to zasługa mnie samej a nie terapii. Nie chce mi się powtarzać, niestety upadłam i sięgam dna, i siłą woli nie moge nic zrobić bo objawy mnie ruinują. i niestety jestem na etapie, ze nie mam kontroli nad nimi, nic mnie nie rusza, żadne słowa, juz raz z takiego stanu wyciągnęły mnie leki, i po to one sa by brać własnie w takich momentach kiedy nie masz siły ani na terapię a juz tym bardziej na autoterapię. Znowu sie posypałam w domu, niekontrolowany płacz publicznie, że jak umrę to 4 letnia córeczka nawet mnie nie zapamięta...na koniec zaczęłam się śmiać z siebie, jaka jestem żałosna. Boje się nocy i że zdrętwieje mi ręka albo będą jakies bóle wędrujące. Juz nawet nie chcę mówić tych chorób, juz powoli mówię "trudno", planowałam dzis co zrobimy jak pojde do szpitala na długo. mąz zaczął mnie osmieszać/rozśmieszać...i pilnuje czy abym nie była na necie. Bubu w którym miejscu piecze Cię ten język? Ja dziś mam mega palenie - pod językiem szczególnie. Pomaga guma do żucia, alkohol ale nie piję bo ostatnio wszystko mnie bolało po piwie (oczywiscie myslałam o chłoniaku bo wtedy są bóle po alkoholu)

nerwa w zasadzie to ja też musze coś mieć, kostka czekolady gorzkiej, migdały...cokolwiek. Pamiętam rok temu jak byłam u siostry za granicą (może wyjazd tak daleko wyzwolił nieuświadomiony lęk?) miałam to do tego stopnia że musiałam co godzinę jeść. Poszłyśmy na zakupy, plan był na cały dzien...ja spieprzyłam ten dzień. Ona nie rozumiała czemu ja ciagle jem. To banan, to poł kanapki, to czekolada, potem wczesnie obiad i tak do wieczora. Waga oczywiscie stała w miejscu. No a potem to mijało, np. teraz nie ma . Wiec gdyby to była jakas choroba to byłoby stale? Zresztą ten cukier miałam zawsze w normie, tak jak Ty. Narazie, jak wczesniej pisałam, nie boję się tego głodu. I może w tym jest sęk?:) Za to boje sie innych rzeczy...Boze nie rozumiem już nic.

No ja też rano...po sniadaniu. Oczywiscie wersji było mnóstwo, trochę "wiedzy" z netu i wystarczy by miesiącami się nakręcać. U mnie nie było to zwykłę ssanie tylko wręcz panika, drżenie, poczucie, że zaraz zemdleję. Często brało mnie też np. na zakupach popołudniu. Na szczęscie poprawiło się. Mi też kilkukrotne zmierzenie glukometrem poprawiło nastroje z tym związane:)

no ja tez miałam zawsze w normie, czyli widzisz, to mógł byc objaw nerwicowy az cięzko uwierzyć... czyli rozumiesz ten obłęd z wynikami;) ja też zaglądam w to kilka razy dziennie.