Amos

Jestem kretynem bez żadnych zalet - osobowości, intelektualnych czy ogólnie życiowych. Nie mam przyjaciół i mam dość życia. Co gorsza, staję się tylko coraz głupszy ;/

No cóż ... nick "Moherka" - sporo tłumaczy. Współczuję - tobie.

To nie lepiej je zakończyć w sposób mniej bolesny?

To boli. Dlaczego akurat to?

Czuję tak samo. Z tym, że nie mam własnej rodziny, ale mam rodziców, dziadków, siostrę ... Ale nie mam przyjaciół i jestem potwornie samotny.

kit żółta koszula / bluza / sweter

kit muzyka metalowa

Nie miałem okazji, żałuję. Ale myślę, że hit. Na pewno miałbym więcej pewności siebie i być może przyjaciół jak i hobby. masło orzechowe?

Nie najgorzej. Nie wiem czy zgłaszać się do szpitala teraz

Ostatecznie ''dałem się przekonać'' żeby spędzić święta z rodziną. Moja matka wmawia mi, że wyjdę ze szpitala ze ''zjebanym mózgiem'' za przeproszeniem, i że będę tylko szprychowany mocno prochami. Mówi mi, że jest doświadczona i mam jej zaufać, i że jej intuicja nigdy jej nie zawiodła

Ja np. nie widzę nic pięknego w życiu. Ze mną też jest źle od bardzo dawna, więc rozumiem jak Zmeczonyzyciem może się czuć.

Samotność dobija mnie.

To, że żyję mnie wkurza ;/ Wyobraźcie sobie to jak musi być ze mną źle, skoro tak o sobie myślę.

Dziękuję za te miłe słowa.

Po co poprosiłeś o nie? Bo jestem bezsilny, bo mam nawracające myśli samobójcze? Bo każda czynność jest dla mnie dużym wysiłkiem.

''Mogą to wiedzieć'' bo coś usłyszały od kogoś, przeczytały, znały kogoś kto miał za sobą szpital etc. Jeśli chodzi o skierowanie, to ja sam poprosiłem o to moją panią psychiatrę.

No tak, ale ktoś mi powiedział, że to jest najgorszy moment na dobrowolne udanie się w tym celu. Tam gdzie chcę pójść podobnie nie trzeba czekać, ale w te dni podobno jest mniej personelu i gorzej dla pacjenta.

Pewne osoby odradzają mi to, mówią, że wyjdę w jeszcze gorszym stanie. A poza tym, że święta Wielkanocne się zbliżają i nikt się mną nie zajmie i że ''nie mogę tego zrobić''.

Powiedziałem mojej mamie, a ona westchnęła i powiedziała, a ''co ja mam z tym zrobić''. No w sumie, nie dziwię się. Ale jak mówię, że chcę się zgłosić do szpitala psychiatrycznego, to ona mi mówi, że ''nie mogę jej tego zrobić'':/ Nie jestem maminsynkiem, ale ona mną manipuluje. Mam skierowanie od psychiatry.

Ja prawie nie mam nikogo bliskiego. Wszyscy mają swoje problemy, po co mam im dodatkowo zatruwać życie swoimi? I tak będą mieli mnie to w d*pie.

Jeszcze jedna zbyteczna awantura, ''wygarnięcie'' mi czegoś przez kogoś. Mam już tego dosyć. Dziękuję za wskazówkę.

Te myśli nie pojawiły się z ''konkretnego powodu'' ani pod szczególnym impulsem, bardziej jako konsekwencja długotrwałej frustracji.

O co chodzi ci z tą ''złą drogą''? Czy miałeś kontakt z psychiatrą?