Indifference1

Piękne :)

Historia podobna do mojej. Po 2 latach z dnia na dzień przestał się odzywać i pomimo upływu kilku miesięcy dalej o nim myślę :|

Nie dość, że wstałam o 12 to jeszcze poszłam spać o 18. Noc będzie świetna po prostu.

Ja chciałabym wiedzieć jak zwlec się w weekend z łóżka wcześniej niż o 12 ;/ i jak zasnąć wcześniej niż 2 w nocy...

Wczoraj moja matka była nawalona i doprowadzała mnie do szału. Byłam tak wkurw... że powiedziałam jej, że mniej krzywdy matki wyrządzają dzieciom porzucając je albo dokonując aborcji bo wolałabym nie żyć niż się z nią męczyć. Dzisiaj rano powiedziała mi, że jak miałam 10 lat poroniła. Nie miałam o tym w ogóle pojęcia Wydaje mi się, że chyba jakoś wtedy zaczęła pić. Nie wiem co o tym myśleć :/

Od kilku dni? Ja tak mam codziennie od paru lat...

Pamiętasz czasy przedszkolne? o_O Rozpamiętywanie przeszłości, błędów chyba nie jest takie złe moim zdaniem. Gorzej jak zamiast skupić się na aktualnych, realnych sprawach kładziesz się i wyobrażasz różne sytuacje, na które nie ma szans w rzeczywistości. Potrafię też nie spać pół nocy i tak rozmyślać. Wiem, że sprawiam tym sama sobie ból, no ale jak przestać skoro w normalnym życiu nic dobrego mnie nie spotka?

Mi nie zależy. Nie mam nerwicy, miałam tylko 4 ataki paniki. Kilka nadchodziło ale jakoś się uspokajałam, spokojnie oddychałam i przechodziło. Jakoś przestałam się stresować czymkolwiek, raczej wszystko mam gdzieś.

Już widzę minę mojego taty jak bym mu powiedziała, że potrzebuję paczkę magnezu co 4 dni Daruje sobie, znając życie i tak na nic by mi to nie pomogło

Widziałam, że wcześniej rozmawialiście o magnezie. Aspargain brałam, magnez z B6 też ale żadnej różnicy po obu nie widziałam. Właśnie trafiłam na to: http://www.nerwica.vegie.pl/niedobor_magnezu.html Więc wychodzi na to, że brałam tego po prostu za mało. A wy ile jecie tych tabletek? Serio trzeba aż 6 czy 8 dziennie? o_O

Mam dokładnie tak samo, to raczej normalne do momentu kiedy nie utrudnia ci normalnego funkcjonowania. Dla przykładu ja potrafię przeleżeć tak dwie godziny i myśleć o rzeczach, które nigdy nie będą miały miejsca. To chore ;/ ale nie potrafię tego nie robić. To tak jakbym żyła w drugim, szczęśliwszym świecie.

Mi jakoś przeszła chęć do imprezowania. Może już się wybawiłam, zaczęłam w sumie w gimnazjum... Tak więc gnije w domu a jak wyjdę to na 1 piwo i z powrotem do domu. Nie mam totalnie ochoty na jakiekolwiek wyjścia chociaż wszyscy normalni w moim wieku chodzą po dyskotekach i imprezach ;/