siostrawiatru

thatMightyOneMan, dzięki za radę. Pewnie powinnam tak robić codziennie jak położę sie już do łóżka tylko że ja nie umiem myśleć o czymś przyjemnym bo w głowie tylko czarne myśli. Jeszcze od kilku dni tak męczy mnie przeszłość, że żyć się już w ogóle nie da. Dość, ze wczoraj nie mogłam usnąć to jak już mi się udało to obudziłam się dzisiaj po 5 rano. Masakra jakaś.

Jezu. Ludzie o czym wy tu piszecie. thatMightyOneMan, bez urazy ale jestem w takim stanie, że nic z tego nie rozumiem. Ile mirty mam dorzucić żeby zasnąć skoro już wzięłam 45mg i g..

dlaczego-ja?, mniej boli, ale zapomnieć się nie da. Chyba,że terapia z jakimś na prawdę dobrym teraputą. Ja niestety na takiego jeszcze nie trafiłam więc się męczę.

dlaczego-ja?, mam ten sam problem. Mimo tego, że od tej koszmarnej nocy minęło już 13 lat. Nadal czuję straszny wstyd. Pierwszy raz odważyłam się powiedzieć o tym tutaj na forum kilka dni temu. Miałam trzy podejścia do psychoterapii jednak przed żadnym terapeutą nie mogłam się otworzyć. To po prostu strasznie trudne. Ja mam jeszcze ten problem,że jestem bardzo zamknięta w sobie i to też nie ułatwia mi życia z tym koszmarem. Niestety nie mam dla Ciebie żadnej rady bo sama chciałabym się z tym uporać. Jednak nie umiem. Ale wiem co przeżywasz. Jestem z Tobą.

Wiem coś na temat bólu przez, który nie da się spać. Miewam tak silne migreny, że z bólu wymiotuję. Koszmar jakiś. Jak mnie złapie to 3 dni trzyma. A o spaniu to już w ogóle można zapomnieć.

abrakadabra37, gratuluję. Wygląda na to, że masz bardzo silną osobowość.

Fakt jest taki, że gdyby tolerka się nie rozwinęła i miałabym nadal dojście do recept do dalej bym brała. I nawet nie pomyślałabym o żadnym odstawieniu. A tak to byłam zmuszona. Jeśli chodzi o uzależnienie od zolpidemu to o tyle jest jeszcze gorzej, że szybkie zaśnięcie i dobry sen to jedno a euforia i te fajne "objawy" po zażyciu to drugie. Jak ktoś brał to mnie pewnie zrozumie. Jak dla mnie to zolpi powinien zaliczać się do narkotyków.

Ja z przymusu rzuciłam zolpidem. Po prostu dojście do recept się skończyło. Teraz po latach też biorę benzo, ale na uspokojenie i po prostu na mnie nie działa. Widać tolerka się już gigantyczna wyrobiła. To chyba najlepszy sposób żeby rzucić.

Babilon, witaj. Cieszę się, że spałaś bez niczego. Ja niestety nie miałam takiego szczęścia. Wzięłam jak zwykle mirtę 45mg i dwie pernazynki. Nici z odstawienia mirty bo co wieczór łudzę się że może dziś zadziała.Oczywiście jednak nie mogłam zmrużyć oka więc o 3 nad ranem wygrzebałam zolafren który kiedyś brałam. Wziełam dwie tablety i w końcu jakoś usnęłam, ale dzisiaj jestem nieprzytomna. Nie wiem co zrobię żeby dzisiaj usnąć. Zolafrenu już nie wezmę bo po pierwsze nie wiem czy mogę go mieszać z tymi lekami co biorę a po drugi strasznie się po tym tyje. Brak pomysłu.

agonista, to że całe życie byłam utwierdzana w tym ze jestem nikim to nic. Teraz jestem 3 miechy po ślubie i mąż traktuje mnie jak przedmiot. Jak zabawkę do używania. A wiedziałam w co się pcham bo przecież widziały gały co brały ale taki już mój los że sama siebie katuję. Nie zasługuję po prostu na szczęście. Nie jest mi to dane w tym życiu zaznać. Może w tym drugim życiu się uda.

agonista, dzięki za chęć pomocy. Doceniam. W czasach w których są rozwody rodziców, gwałty przez jakichś bydlaków, skrajna bieda i poniżanie każda rada jest pomocna. A tak na marginesie wszystko to przeszłam. I wiele więcej.

agonista, trafiłeś w samo sedno. Brawo. Chodzi mi oczywiście o tą sekunde ulgi.

No miałam problem i z jednym i z drugim, ale to wynikało właśnie po pierwsze z przeżyć a po drugie z depresji. Błędne koło.

carlosbueno, to nie tylko to że wszyscy mówili mi że jestem nikim. Ja już się nikim urodziłam. Byłam zaje... niechcianym dzieckiem. Przypadkiem, który zdarzył się rozwodzącym się rodzicom.

agonista, bo ja mam depresję. Pieprzone leki nie chcą tym razem działać. Szpital też już przerobiłam. Nie wiem co bym mogła jeszcze zrobić.

To powiedzcie mi do cholery jasnej jak tego dobrego psychoterapeutę znaleźć skoro przerobiłam już trzech. Jeden na NFZ, drugi prywatnie a trzeci w psychiatryku i żaden ŻADEN nie wzbudził mojego zaufania, ŻADEN nie chciał słuchać. Dawali mi tylko dobre rady. I w ogóle szkoda gadać.

Ale po co ja mam sobie wmawiać że jestem kimś skoro całe życie wszyscy mi wmawiali że jestem śmieciem nic nie wartym i to jeszcze oplutym. Tylko pytam: jak k.. z tym żyć?

agonista, diphergan i hydroksyzynę brałam. Gówno dają. Pierwsze jakieś tam dawki trochę a później nic. Po olanzapinie spałam dobrze, ale niestety przytyłam po tym świństwie 12 kg a przy mojej depresji tylko nadwagi mi k.. brakuje. Chyba pozostaje mi znaleźć sobie kilka cichych zajęć nocnych i żyć w potwornym zmęczeniu i rozdrażnieniu.

Wiem, ale jestem w takim stanie że ratuje mnie nawet 30 sekund ulgi (czyt. normalności) Bo czuję nieprzerwany ból pod każdym względem.

Boże. Problemy z niską samooceną? Ja się czuję jak totalne dno, zero. Jak nic niewarta szmaciana lalka. W dodatku od 29lat leżąca niepotrzebna na strychu.

Ja się nie znam na tym wszystkim, ale wiem, że od ładnych kilkunastu lat nie mogę spać (z małymi przerwami) Jak nie wezmę żadnego procha to po prostu leżę całą noc do rana i zdawałoby się że powinnam następnej nocy odespać a tu nie. Następnej nocy też nie śpię wcale albo bardzo krótko. Melatoniny nie stosowałam, ale wszystkie ziołowe przerobiłam. Zamiast zalecanych 1-2 brałam 7 i nic. Zolpidem to była moja największa miłość przez dość długi czas. Niestety nie mam już do niego dojścia. Zresztą i tak już tolerka tak wyrobiona, że musiałam brać pół blistra. Co za gówno to wszystko.

sleepwalker, tylko jak to zrobić?! Jak znaleźć ten sposób. Ja czuję się taka słaba. W głowie tylko kotłują mi się tysiące myśli. I co z nich wynika? Nic dobrego. Czasem to nawet chcę żeby mąż mnie zostawił, żebym mogła bezkarnie chlać w samotności. Upodlić się już do reszty i zdechnąć.

Babilon, nie pracuję , siedzę w domu.

Babilon, z tym piwem masz oczywiście rację, ale ja już wszystkiego się chyba chwycę. Nie wiem. Mąż mówi żebym się przed snem zmęczyła czyli jakieś bieganie czy coś. Ale niby jak ja mam biegać jak ledwie wstaje z łóżka.

Też chciałabym wiedzieć jak przetrwać, jak żyć w ogóle. Stratosphere, przytulam mocno.