sleepwalker

Tego to w ogóle sobie nie potrafię wyobrazić. No chyba, że bym była w jednoosobowym pokoju.

Ja sama chciałam iść na psychologię i bardzo przeżywałam to, że się nie dostałam. Ale gdy sama pochodziłam na psychoterapię, to przestałam żałować. Wcale nie odczuwałam, że osoba naprzeciwko mnie ma większą wiedzę czy potrafi pomóc. Czasami sama terapeutka była zdziwiona tym ile wiem, moimi interpretacjami. A ja przeczytałam zaledwie kilka książek wykopanych z biblioteki i wcale nie jakiś naukowych.

Ja sama chciałam iść na psychologię i bardzo przeżywałam to, że się nie dostałam. Ale gdy sama pochodziłam na psychoterapię, to przestałam żałować. Wcale nie odczuwałam, że osoba naprzeciwko mnie ma większą wiedzę czy potrafi pomóc. Czasami sama terapeutka była zdziwiona tym ile wiem, moimi interpretacjami. A ja przeczytałam zaledwie kilka książek wykopanych z biblioteki i wcale nie jakiś naukowych.

Ja sama chciałam iść na psychologię i bardzo przeżywałam to, że się nie dostałam. Ale gdy sama pochodziłam na psychoterapię, to przestałam żałować. Wcale nie odczuwałam, że osoba naprzeciwko mnie ma większą wiedzę czy potrafi pomóc. Czasami sama terapeutka była zdziwiona tym ile wiem, moimi interpretacjami. A ja przeczytałam zaledwie kilka książek wykopanych z biblioteki i wcale nie jakiś naukowych.

Ja np. jak słyszę ceny tych terapii poza NFZ... Masakra! Tym ciężej płacić za coś, gdy wcale nie masz pewności czy zadziała.

Ja np. jak słyszę ceny tych terapii poza NFZ... Masakra! Tym ciężej płacić za coś, gdy wcale nie masz pewności czy zadziała.

Ja np. jak słyszę ceny tych terapii poza NFZ... Masakra! Tym ciężej płacić za coś, gdy wcale nie masz pewności czy zadziała.

Ja tak robię.

Ja tak robię.

Ja tak robię.

Jak nie mam co drapać to potrafię siedzieć z pęsetą i się skubać

Jak nie mam co drapać to potrafię siedzieć z pęsetą i się skubać

Jak nie mam co drapać to potrafię siedzieć z pęsetą i się skubać

Im bliżej końca studiów tym trudniej.

Im bliżej końca studiów tym trudniej.

Im bliżej końca studiów tym trudniej.

Ale ja też mam podobnie. Chociażby wyobrażam sobie, że tańczę na imprezie i dobrze się bawię. Ale te myśli poprawiają mi nastrój. Nie wiem, czy nawet nie bardziej niż gdyby to działo się naprawdę.

Ale ja też mam podobnie. Chociażby wyobrażam sobie, że tańczę na imprezie i dobrze się bawię. Ale te myśli poprawiają mi nastrój. Nie wiem, czy nawet nie bardziej niż gdyby to działo się naprawdę.

Ale ja też mam podobnie. Chociażby wyobrażam sobie, że tańczę na imprezie i dobrze się bawię. Ale te myśli poprawiają mi nastrój. Nie wiem, czy nawet nie bardziej niż gdyby to działo się naprawdę.

[videoyoutube=kenF3_77774][/videoyoutube]

mucha0084, może jakoś zachęcić, żeby nie pił przy Tobie? Bo jednak imprezy to co innego, a co innego to pić na co dzień. Wtedy wszystko się psuje kiedy alkohol wkracza do zwykłego życia.

To zgubny sposób, próbowałam... Jednak warto się pomęczyć, próbować. Nadal się boję, ale widzę, że ten lęk stopniowo słabnie. Jeszcze niedawno powiedziałabym, że to niemożliwe.

Przytulić się, nie myśleć.

Teraz wiem, ale potrzebowałam kilku miesięcy terapii, żeby się w ogóle ruszyć z miejsca i chociażby próbować.

Nie wiem, bo też mieszkam z rodzicami i polegam na nich...