one-half

Szkoda, że jako lek starszej generacji Anafranil obarczony jest tak wieloma uciążliwymi skutkami ubocznymi. Szkoda, bo to naprawdę lek z potencjałem.

Poproś lekarza, żeby Ci dorzucił jakiś antydepresant do tej lamotryginy.

Stifler, a może zamiast wymieniać lek, spróbuj coś dorzucić do tej paroksetyny? Ja jestem obecnie na mirtazapinie - nie powiem, jest poprawa, ale zamierzam do niej wkrótce dorzucić właśnie paroksetynę. Z tego, co czytałem, mirtazapina z reguły jest traktowana jako taki boost dla drugiego antydepresanta, a jednocześnie ten drugi antydepresant potencjalizuje działanie mirtazapiny - takie sprzężenie zwrotne. Istnieje szansa, że po dodaniu mirtazapiny Twoja paroksetyna dostałaby drugie życie...

Hahaha, namiestnik, opacznie mnie zrozumiałeś. Po prostu chciałem w nieco poetycki sposób opisać słynną aktywizującą moc, z jakiej słynie wenlafaksyna, żadnych niecnych celów nie miałem na myśli

Hmmm... Jeśli tak szybko i dobrze zareagowałeś na Seroxat to może spróbuj wenlafaksyny (Efectin, Velafax) - silnie aktywizuje - są duże szanse na to, że wystrzeli Cię z butów (no może trochę przesadziłem ) Paroksetyna to teoretycznie najsilniejszy SSRI także jeśli by rozpatrywać sytuację pod tym kątem to szukać należy wśród leków innego typu - SNRI (właśnie wenlafaksyna) lub TLPD (tu poleciłbym Ci klomipraminę - znam ją z autopsji - to naprawdę silny lek - daje kopa, luzuje i nastraja bardzo pozytywnie). Ale powiem tak: jeśli nie spieszy Ci się - sprawdź najpierw jakieś inne SSRI.

Przez jaki czas paroksetyna działała na Ciebie tak bardzo dobrze, jakbyś miał to tak w przybliżeniu określić? I po jakim czasie osiągnąłeś dobry rezultat? Chodzi mi też o to, czy jest tak, że budzisz się któregoś dnia i czujesz się radykalnie odmieniony o 180 st. czy też jest raczej tak, że paro w jakimś tam procencie zaskakuje, a poprawa nastroju pogłębia się z miesiąca na miesiąc?

Miał ktoś problem z wypadaniem włosów po Depakine? Czy po odstawieniu leku utracone włosy odrosły i czy długo to trwało?

Najpierw przetestuj samodzielnie, a później baw się w kombinacje (które być może w ogóle nie będą potrzebne, bo sama mirtazapina się sprawdzi). Mój psychiatra twierdzi, że aby ocena działania antydepresanta była miarodajna (tzn. czy dobrze rokuje, bo na pełne i trwałe działanie leku trzeba czekać wiele miesięcy), trzeba przynajmniej 8 tygodni - dopiero po upływie tego czasu można decydować o jego zmianie/włączeniu drugiego leku. Ja właśnie zacząłem piąty tydzień na mirtazapinie, od niedawna zauważyłem (odpukać w niemalowane!!) pewien efekt przeciwdepresyjny, niemniej za miesiąc-półtora najprawdopodobniej poproszę mojego dra o włączenie paroksetyny, na którą się napaliłem jak szczerbaty na suchary Myślałem też o wenlafaksynie (czyli CRF), ale paro kusi...

25 mg to najmniejsza możliwa dawka - organizm powinien się przystosować.

Doskonale Cię rozumiem, sam to nie raz przerabiałem. Jak jest naprawdę źle, to w żadne światełko w tunelu (chyba, że to światełko jest światłami zbliżającego się pociągu ) się nie wierzy, a co dopiero mówić w działanie leków

Bez przesady z tym kaftanem życiowym. Istnieje z pewnością masa osób na SSRI, Które nie mają żadnych skutków ubocznych, tylko, że ich nie policzysz, bo oni nie siedzą na tym forum. Na tym forum spotyka się przede wszystkim osoby, którym nie dobrano jeszcze właściwych leków i które na własną rękę pytają, poszukują. Wiadomo więc, że przeważająca część opinii na temat leków będzie krytyczna. Ja przerobiłem kilka leków SSRI/SNRI i powiem, że w porównaniu z TLPD i neuroleptykami, są to naprawdę wygodne i nowoczesne leki. Poza tym, jeśli Twoim zdaniem Lexapro zakłada pacjentowi kaftan życiowy, to co robi np. Haloperidol czy Klozapol? Sorry, ja wiem, że każdy (nie wyłączając mnie) w temacie leków szuka rozwiązania optymalnego, ale może w tej grze wcale nie ma opcji ustrzelenia całej puli? Może czasem jednak warto spróbować dostrzec, że szklanka jest do połowy pełna. Dzięki lekom wstałeś z łóżka (choć gniłeś w nim tygodniami), ogarnąłeś się, poszedłeś do pracy - już jest przecież bardzo dobrze. A że są mankamenty? "Może na innym leku ich nie będzie?" - każdy tak kombinuje. I szuka tego Złotego Runa aż do usr... śmierci. Komuś Seroxat pomógł na depresję, ale faja mu po nim nie stoi tak jak powinna, to może zamienić na inny SSRI, a może SNRI albo TLPD, ewentualnie ten atypowy neuroleptyk, który ma takie dobre recenzje na sieci? Jak w dyskoncie normalnie. A przecież równie dobrze po kolejnej zmianie leku wszystko się może posypać i okaże się, że zamienił stryjek siekierkę na kijek. A jak będzie się chciało powrócić do poprzedniego leku, to okaże się, że ten za drugim podejściem już nie zadziała i wtedy lament (znam kilka takich przypadków). Ciągłe skakanie z leku na lek (żeby była jasność - nie mówię o osobach, którym leki zupełnie nie pomagają) też nie jest najrozsądniejszą rzeczą - nie ma co robić z mózgu psychotropowego budyniu. Antydepresanty, żeby objawić pełną moc działania, potrzebują miesięcy. Przed decyzją o zmianie leku trzeba zrobić naprawdę solidny i uczciwy rachunek plusów i minusów, bo zmiana musi niekoniecznie być na lepsze. Tak samo z osobami (tu nie odnoszę się do kogokolwiek piszącego w wątku, chodzi mi raczej o opinie rozsiane po sieci), których leki uzdrowiły w 100% (chciałbym mieć ten komfort) i są strasznie rozdarte wewnętrznie, "bo ile można brać te leki" (jakby psychotropy były co najmniej trucizną albo narzędziem zniewalania umysłów)? Na tym forum jest na pewno cała masa osób, która dałaby się pokroić za to, żeby mieć tego typu dylematy.

IMHO pod względem właściwości nasennych kwetiapina nie umywa się do mirtazapiny. Ketrel w wieczornej dawce (ja brałem 100 mg) to był dla mnie gumowy młotek w głowę, mirtazapina działa w bardziej naturalny sposób. No i po Ketrelu często się rano długo z łóżka zwlec nie mogłem. Mirtazapina ma jeszcze tą przewagę, że często zapewnia bardzo wyraziste i odlotowe sny (lepsze niż Kino Nocnych Marków )

Monmaria, włam na aptekę zrobiłaś, że masz do leków swobodny dostęp i pytasz się, co brać? A tak na poważnie, to najlepiej będzie, jeśli będziesz brała to, co Ci lekarz przepisał. Jeśli masz jakieś wątpliwości, przegadaj je z lekarzem - samoleczenie się za pomocą internetowych forów to raczej nie jest najmądrzejsza opcja (aczkolwiek poczytać i popisać możesz - od nadmiaru wiedzy jeszcze nikt nie umarł).

Lekarzem nie jestem, ale ja bym tak szybko tego klona nie odstawiał. Poczekaj przynajmniej z miesiąc, dwa, jak antydepresant zacznie porządnie działać i wtedy spróbuj małymi krokami klona odstawić.

Nie jestem co prawda lekarzem, ale wydaje mi się, że jest dokładnie odwrotnie. Nawet w ulotkach do większości antydepresantów jest napisane, że to właśnie w przypadku ciężkich epizodów depresyjnych podnosi się dawkę (nawet do maksymalnej) i po uzyskaniu poprawy zmniejsza się ją do dawki podtrzymującej. Poza tym - choć chyba raczej należałoby powiedzieć: przede wszystkim - w przypadku nerwicy leki są na drugiej linii, a kluczowe znaczenie ma psychoterapia.

Skoro brałaś już wcześniej escitalopram, to już masz mniej więcej orientację, czego się możesz spodziewać - zarówno jeśli chodzi o skutki uboczne, jak i efekt leczenia. Escitalopram oczywiście jak najbardziej może być skuteczny w nerwicy (jak niemal każdy antydepresant), nasuwa się jednak pytanie: jakie były wyniki Twojego wcześniejszego leczenia tym lekiem i czemu przerwałaś leczenie nim? Opcje są oczywiście dwie: albo się sprawdził i wskutek zaleczenia choroby go odstawiłaś, albo się w ogóle nie sprawdził. Biorąc pod uwagę pierwszy przypadek, warto oczywiście jeszcze raz zastosować lek, ale w tym drugim - nie wiem, czy ponowne podchodzenie do "spalonego" antydepresanta ma sens. Ale oczywiście musisz to wszystko przedyskutować ze swoim lekarzem. -- 13 cze 2012, 16:48 -- Tak poza tym - to długo już bierzesz ten klonazepam? Bo jak długo, to jeśli będziesz go chciała odstawić od razu po rozpoczęciu brania Elicei to może wystąpić zespół odstawienny od klona (który teoretycznie możesz wtedy mylić ze skutkami ubocznymi Elicei).

Nie dowiesz się, dopóki nie spróbujesz. Szkoda, że nie napisałaś, po jakich lekach miałaś skutki uboczne (i jakie one były) - wtedy może udałoby się coś więcej powiedzieć. Ja bym oczywiście spróbował escitalopramu, ale - tak się zastanawiam - może w Twoim przypadku lepiej byłoby najpierw spróbować (jeśli już tego nie zrobiłaś - nie wiem, jakie brałaś wcześniej leki) citalopramu (Cipramil, Cital - to bliźniaczy lek, taka nieco lżejsza wersja escitalopramu). Może na nim miałabyś mniej skutków ubocznych (choć oczywiście po escitalopramie nie musisz wcale mieć skutków ubocznych)? Ja osobiście dobrze wspominam Cipramil - pomagał mi przez około rok (przy braku jakichkolwiek skutków ubocznych), a kiedy sytuacja się pogorszyła, lekarz przestawił mnie właśnie na Lexapro, które niestety nie poprawiło mojej kondycji (ale też nie pogorszyło jej). Choć muszę przyznać, że ja ogólnie bardzo dobrze toleruję antydepresanty nowej generacji (ich skutki uboczne to betka w porównaniu do tych na np. TLPD).

U mnie w ostatnich dniach wilczy głód na mirtazapinie jakby odpuścił. Ale i tak boję się o to, że mogę mieć problem z wagą na tym leku. Naczytałem się relacji ludzi, którzy nie objadali się, a mimo to na mircie przytyli, niektórzy znacznie (czyli jednak wychodziłoby na to, że mirtazapina spowalnia przemianę materii). Przed rozpoczęciem kuracji mirtą ważyłem plus/minus 70 kg - teraz ważę 75 kg (no, ale objadałem się, stąd może ta nadwyżka - mam nadzieję, że teraz będzie z tym koniec). Wizja ponownego utycia niespecjalnie mnie pociąga. Na Depakine ważyłem coś koło 100 kg i raczej nie było to fajne - i tu nawet nie chodzi o względy estetyczne, ale zdrowotne - zaczęły się problemy ze stawami, itp. -- 13 cze 2012, 13:17 -- Podbijam też pytanie Kalebx3, czy nasenne działanie mirty jest trwałe, czy to tylko taki tymczasowy fajerwerk? Od siebie dodam jeszcze, że na plus zaliczam fakt, że mirtazapina, jeśli chodzi o jej działanie nasenne, jest - przynajmniej w moim przypadku - dosyć subtelna, działa w sposób zbliżony do naturalnego. Chodzi mi o to, że w pół godziny po połknięciu tabletki zaczynam odczuwać taką przyjemną senność, ale mimo to mogę powstrzymać się jeszcze przed pójściem spać i np. obejrzeć film albo trochę poczytać. Mam w tym względzie porównanie z Ketrelem (pół godziny po wzięciu wieczornej dawki cios wymierzony w głowę gumowym młotkiem - zataczanie się z senności, niemożność zrobienia czegokolwiek, totalne zamulenie myślowe, ogólnie - budyń z mózgu) i lormetazepamem (typowy, benzodiazepinowy "blackout", a na drugi dzień z rana efekt zombie). Aha, no i ciekawym efektem mirtazapiny (który mam od paru dni) są niesamowicie wyraziste sny. Lepiej niż w kinie 3D

Laima, skoro Ci w ogóle nie pomaga, to po co się tym szprycować? Pogadaj z lekarzem, może wymieni Ci Depakine na coś innego. Wypadanie włosów może być po Depakine - to stosunkowo częsty skutek uboczny przy tym leku.

To są dwie zupełnie różne substancje. Paroksetyna to SSRI, a Efectin = wenlafaksyna = SNRI.

W ulotce do Solianu w dziale "Stosowanie innych leków" jest napisane: Należy wziąć pod uwagę jednoczesne stosowanie amisulprydu i leków: (...) - działających hamująco na OUN: (...) benzodiazepiny i inne leki przeciwlękowe (...) leki przeciwdepresyjne ((...) mirtazapina (...)) O co dokładnie chodzi z tym "należy wziąć pod uwagę"? Bo domyślam się, że chodzi tu o coś innego niż "należy zachować ostrożność", które jest wymienione wcześniej. Czy jeśli do 100 mg Solianu łykam codziennie 30 mg mirtazapiny, a okazyjnie benzo (lorazepam), to czy mogą tu w grę wchodzić jakieś interakcje?

Spoko, może faktycznie trochę za bardzo po bandzie pojechałem z tą Depakiną. Ale luz, EOT.

Chętnie bym wszedł w taką opcję, tym bardziej, że, z tego co widzę, mirtazapina jako samodzielny antydepresant to raczej rzadkość. Z przyjemnością przetestowałbym połączenie mirty z paroksetyną, ale mój psych chyba się nie zgodzi (no, ale zobaczymy - będę starał się go namówić przy najbliższej wizycie), bo oprócz Mirzatenu przyjmuję też dwa stabilizatory nastroju, a on chyba wyznaje zasadę, że trzy leki to już bardzo dużo.

Nie głoszę "prawd objawionych", bo nie aspiruję do miana jakiegokolwiek mesjasza. Przedstawiłem tylko swoje (co prawda ekstremalnie negatywne) doświadczenia z tym lekiem. A to, że każdy inaczej reaguje na leki i że kogoś Depakine może uszczęśliwić, to chyba oczywiste. Myślałem, że to, jak to się mówi, prawda dorozumiana...

Czwarty tydzień na Mirzatenie. Istotnego efektu przeciwdepresyjnego nie widać (chociaż na plus trzeba zaliczyć to, że trochę pomaga w usypianiu). Minusy? Przede wszystkim spory wzrost apetytu. Małymi kroczkami zaczynam odzyskiwać brzuszek, którego swego czasu dorobiłem się na Depakine Mirtazapina potrafi mnie zmobilizować chyba tylko do tego, żeby pójść do marketu - kupić dwie paki chipsów, pięć pączków, trzy drożdzówki i zeżreć to wszystko jak dziki, popijając 2 litrami coli (w dziesięć minut od zjedzenia znowu czuję się tak, jakbym nic nie jadł). Na szczęście w przyszłym tygodniu mam wizytę u lekarza i mam nadzieję, że wyjdę od niego z receptą na nowy antydepresant. -- 10 cze 2012, 15:59 -- Mi też się wydaje, że zatrzymuje (efekt opuchnięcia), choć np. mój lekarz temu zaprzeczał.