ala1983

Kalebx3, Generalnie miałoby to sens, typowy szpital psychiatryczny z lekami na choroby psychiczne, a tu zaburzenia - bez leków. Choć wiadomo, że ktoś mógł się już zdążyć nabawić depresji czy nerwicy. Trochę mnie ciągnie już właśnie depresyjnie w dół, ale nic dziwnego przed tym co mnie niedługo czeka. -- 27 paź 2013, 20:17 -- Nieee, koleżanka była przede mną, więc wiem co mnie czeka.

amelia83, Jak się wstaje tak wcześnie, to nic dziwnego. Ja tam wstaję jak najpóźniej się da. I będę tak robić dopóki nowego zajęcia sobie w życiu nie znajdę, bo nie idzie wysiedzieć z nudów

Do szpitala do którego ja idę w przyszłym tygodniu przyjmują tylko po wcześniejszym odstawieniu leków. Inaczej leczenie zaburzeń osobowości nie miałoby większego sensu. Można poprosić co najwyżej o leki, ale to już jak na prawdę ktoś nie da rady na miejscu.

Mój ojciec był w dzieciństwie zmuszany do pisania prawą ręką i kawał gnoja z niego wyrosło. Ale to był tylko jeden z wielu czynników kształtowania jego chorej osobowości.

Przestawienie czasu. Będą krótsze dni, skrócą cierpienie każdego dnia

amelia83, Wróciłaś do niego czy masz nowego?

dostojewski - nazwisko

bałwan - idiota

Został połączony z wątkiem o tej samej tematyce i jest tutaj studia-a-fobia-spo-eczna-i-l-ki-t45937.html

zima - śnieg

madelajn, Zmień z łaski swojej forum. Tutaj ludzie mają o wiele poważniejsze problemy.

białe myszki - zwierzęta

Sławek -- 25 paź 2013, 16:30 -- U mnie tak samo

U mnie było jakoś 2 lata, ale wcześniej zamknęli poradnię... i dupa. -- 25 paź 2013, 14:00 -- madfrog, Nie chodzi o to ile sesji w roku, tylko trzeba pytać zawsze na jak długo jest kontrakt podpisany. Bo może się skończyć dany rok i Ci podziękują.

Zależy od kontraktu pomiędzu NFZ a daną poradnią. Ja miałam pecha, bo trwało to dość krótko ale nie chciałam potem zmieniać terapeutki, więc zaczęłam u niej prywatnie. Istnieją na pewno porządne ośrodki.

madfrog, Po jakimś czasie NFZ wykopuje na zbity pysk, więc raczej płatne. Może inni jakoś kombinują inaczej.

Vett, Mi wyprowadzki niewiele dały jak do tej pory. W nowym miejscu wcale nie było lepiej niż w toksycznym środowisku. Miałam problemy z nawiązywaniem nowych znajomości, przychodziłam do pustych 4 ścian, patrzyłam się w sufit i wyłam z bólu. Dlatego przed kolejną próbą "rozpoczęcia nowego życia" idę najpierw na oddział. Poza tym mam teraz inny plan, nie rzucania się od razu na głęboką wodę. Zamieszkam niedaleko i w mieście gdzie mam dalszą rodzinę, kuzynki i przynajmniej 1 koleżankę, która zawsze mnie przyjmie w odwiedziny.

Da się zmienić i zależy od nas.

Kestrel, I tą właśnie puentą zakończmy dzisiejsze wywody. Dobrej nocy.

zmęczona_wszystkim, Przyszło mi na myśl to "nie do spełnienia", bo sama wymieniłaś rzeczy, które Twoim zdaniem już do spełnienia nie są. Więc chcę Ci pokazać, że jednak chyba są

zmęczona_wszystkim, W dzieciństwie nieodpowiednio przeżytym zaczęły się kształtować moje zaburzenia. Od tego wszystko się zaczęło, koszmar, który trwa do dzisiaj. No może nie chodzi tu o odzyskanie, ale o przeżycie na nowo, inaczej.

U mnie jeszcze na nic nie jest za późno, tyle tylko, że dzieciństwa nie odzyskam.

Na co np.?

Korba, Super Nie ma to jak okazały egzemplarz.