jasaw

Polecam Magnez z B6, a do tego, sprawdzony przeze mnie Kalms /co 4godz. 1 tabletka/. Ja dodatkowo łykam / z racji wieku/ Lecytynę, która też jest pomocna w nerwicach.

Siasia, to jest długi proces. Usiłowanie zmiany w sobie przekonanie,że możemy, że damy radę, że to nasze prawna pewno wymaga czasu.. Podobno przede wszystkim brak wiary w siebie i brak poczucia bezpieczeństwa, z różnych powodów, ukształtowały naszą wątłą psychikę. Skoro nam brak czegoś, poszukiwanie jest konieczne. Budowanie siebie, jakby od nowa będzie trwało.... W każdym z nas drzemią pokłady wielkiej siły...sztuką jest wydobycie jej. Jeśli Ci się nie udaje..pomyśl...następnym razem będzie lepiej, wierzę w to Siasia, Już dzisiaj nie będę Cię zamęczać, życzę Ci powodzenia...i wytrwałości.

Siasia, własnie dlatego piszę to wszystko, byś nie traciła nadziei na lepsze życie. Zanim uporządkowałam swoje wszystkie sprawy, zaangażowałam wszystkie swoje siły i możliwości. Kiedy zaczęłam zmiany, musiałam "rozliczyć się"z przeszłością bolesną. Osamotniona, bez zrozumienia i pomocy bliskich, nie licząc wówczas niedorosłych dzieci, walczyłam o swój spokój. Mimo silnych objawów nerwicy, parłam do przodu, po swoje być, albo nie być.... Bardzo pragnęłam, bardzo wierzyłam...naprawdę, to wiele znaczy...Chcieć Związek z moim Mężem był zwieńczeniem mojej ciężkiej pracy.... Siasia, jeśli masz choć trochę siły, nie rezygnuj ze swoich marzeń, poszukuj..... Kluczem do pozytywnych zmian jest samoakceptacja

Siasia,Ty wiesz najlepiej z kim możesz porozmawiać. Siostra, do tego godna zaufania jest niezastąpiona, to dopiero może być Przyjaciółka Ja w młodości, chociaż miałam Mamę i Siostrę/mam do dziś/, nie znalazłam potrzebnego mi zrozumienia. Małżeństwo toksyczne trwające zbyt długo...to wszystko jeden wielki psychiczny ból, pożywka dla nerwicy. Dopiero "drugie życie", po chorobie, drugi, kochany MĄŻ i dorosłe już, wyrozumiałe dzieci, sprawiły, że chce mi żyć i walczyć. Trzeba wierzyć, że w życiu "cuda" się zdarzają....

Siasia, faktycznie trochę czasu minęło...ale..nadzieja...itd. Myślę, że Mama powinna wiedzieć, co się z Tobą dzieje. Ja też mam dzieci i, może nawet za bardzo, interesuję się stanem psychicznym moich Synów. Jeśli tylko dogadujecie się jako tako, usiądź z Nią i spokojnie porozmawiajcie..radzę Ci, tak od serca. Będzie Jej bardzo przykro, gdy okaże się w jakimś momencie,że nie miałaś do Niej zaufania. -- 18 lis 2011, 17:48 -- Laima, żaden wstyd..każda choroba jest nieprzyjemna, nie można tego porównywać. Wszelkie dolegliwości psychiczne są najokropniejsze

Siasia, ja chorowałam na nowotwór złośliwy...i wygrałam walkę z nią. Nerwica jest tą, z której jeszcze nie pokonałam...!!!! Na pewno, takiej osoby przyjaciółką nazwać nie można, choć trzeba dać Jej trochę czasu, może przemyśli i odezwie się...

Siasia, ludzie, albo nie wiedzą jak się zachować w obliczu problemów innych ludzi, lub się po prostu boją, nieznanego. Kiedy przed laty, wróciłam po rocznym zwolnieniu-choroba N- niektóre panie bały się ze mną przywitać, w obawie przed zarażeniem/ ????/, nie było to miłe, ale kolejne bolesne doświadczenia zaliczyłam. Tak naprawdę jesteśmy sami w chorobie, rzadko się zdarza, że ktoś nas zrozumie, lub próbuje zrozumieć. Empatia to zdolność, niestety, niepowszechna. Trzeba doceniać tych, którzy próbują... Dobra Przyjaciółka, szczególnie kobiecie, jest niezbędna jak tlen. Gdzie i jak Ją znaleźć????

Siasia, z wiekiem kobieta zmienia się, mówiąc ogólnie, tak więc i zachodzące zmiany na nas wpływają. Ja, pamiętam z młodości, miałam najróżniejsze objawy psychiczne. Uwierz, to minie, odpoczywaj....relaksuj się tak, jak lubisz, jak możesz...jestem naprawdę dzielną kobietą. Czy masz w swoim otoczeniu kogoś, kto Cię rozumie???? -- 18 lis 2011, 17:13 -- Siasia, oczywiście Ty jesteś dzielną kobietą, nie mówiłam o sobie...pomyłka!!!

Siasia, wierzę,że uda Ci się następnym razem. Może daj sobie, na razie, trochę oddechu i poświęć sobie więcej czasu, oczywiście jeśli możesz sobie na to pozwolić... Ja też dzisiaj wracałam sama ze sklepu, miałam te same odczucia. Ale chcę próbować, pokonywać ten lęk, choć to bardzo b o l i -- 18 lis 2011, 17:03 -- Siasia..to bardzo możliwe, to okres osłabionej odporności psychicznej niewątpliwie...

Dzień naprawdę okropny...to z pewnością jesienna aura, która fatalnie wpływa na większość ludzi. Mnie w zasadzie nie przeszkadza, ale nazbierało m się mnóstwo negatywnych emocji. Głównie dziwni ludzie, ich pretensje, zachowanie mnie osłabiło, zmęczyło...teraz ziółka, spokój, muzyka i może minie "złe"....?????

secretladykkk, dziwna sprawa??? Ale Twoja poezja wyjątkowo trafia do mnie. Czytałam wielu poetów, ale "nie czułam" ich... Kolejny Twój wiersz, a ja wzruszam się, łzy w oczach i dziwne uczucie, tak jakby katharsis, czuję ulgę, napięcie zmniejsza się. Przepraszam, jeśli zraniłam Twoje uczucia-poetki, jeśli poczułaś, że wykorzystałam Cie do własnej terapii. Ale to fakt. Oznacza to, że Twoja twórczość niesie niezwykły ładunek emocjonalny, taki prawdziwy, z serca płynący....dziękuję Secretladykkk

msauto, tego Ci życzę, bo Każda powstała w nas myśl tworzy naszą przyszłość

wiola173, znam to doskonale, boli wszystko, od głowy po mięśnie...straszne Aspiryna, leki uspokajające-ziołowe, innych do dzisiaj nie toleruję i to jest mój problem także. Źle się czułam nawet po Pramolanie /???/, nie wspominając różnych antydepresantów. Jakoś jednak przeżyłam....

dune, ja miałam takie objawy od najmłodszych lat mego życia, Teraz, gdy jestem już dojrzałą osobą, wiele się zmieniło, ale większość lęków pozostała. Postanowiłam z tym powalczyć, bo mnie to bardzo zmęczyło. Z perspektywy upływającego czasu wiem, że bardzo ważne jest wsparcie w domu, od bliskich, kochanych osób. Gdybym wcześniej spotkała mojego obecnego Męża, z pewnością wcześniej wyszłabym z tego "bagienka". Lepiej późno, niż wcale, jak mówi przysłowie. Tego życzę Tobie...poszukuj - odpowiednia terapia / być może???/, odpowiedni ludzie wokół Ciebie, a na to, co nie zależy od nas /choćby otoczenie w pracy/ trzeba znaleźć własny sposób....

dune, wiem, to jest trudne. Mnie, jak dotąd, udaje się szybciej uspokoić, po zaistniałej, niefajnej sytuacji. Dawniej, skutki przeżycia stresującego, trwały długo, nie mogłam dojść do siebie. Próbuję różnie...staram się uporządkować myśli, zastanawiam się czy na pewno był powód do zdenerwowania, czy można było tego uniknąć..

dune, ja mam to samo. Nawet lekki stresik powoduje u mnie zamęt w głowie, wzrost tętna itp.. Ja już chyba się nie zmienię, ale cały czas pracuję nad opanowaniem tego.

Domyślam się, że pojawiający się Forumowicze należą do młodego pokolenia....ja mam już za sobą większość życia, chociaż nie mam z tym problemu. Nie przeraża mnie przemijanie, starzenie się, a jedynie pragnę zachować sprawność fizyczną, no i oczywiście opanować, pielęgnowane" przez lata, objawy niepokoju, lęki, fobie. Wiem, że sama sobie zapracowałam na to. Oczywiście nieświadomie. Praca, wychowywanie dzieci, pranie, sprzątanie do późnej nocy, niedostateczny, niedbały wypoczynek...stresy, stresy, itd... Kiedy czytam Wasze posty, dosłownie, skóra mi cierpnie, bo widzę siebie sprzed laty wielu....moja prośba wielka..dbajcie o siebie, wysypiajcie się w miarę możliwości, relaksujcie, nie pozwólcie innym ranić się, uwierzcie w siebie - w swoje prawo do życia spokojnego i szczęśliwego. Naprawdę bardzo wiele zależy od nas samych....

secretladykkk...wzruszający, trafia do mego serca. To prawda - ograniczeni przez konwenanse, cierpimy w samotności. Twoja bardzo wrażliwa dusza wyraża to w sposób piękny...trzeba mieć talent

[Quantum/b], drogie dziecko , /przepraszam, że tak się zwracam, ale jesteś 10 lat młodszy od mojego młodszego syna/, te wszystkie myśli tworzymy sami, czasami warto więc, zastanowić się, zatrzymać i próbować ustalić, co jest tego przyczyną . Nie jest to łatwe, potrzeba cierpliwości i wytrwałości. Może warto spróbować bagatelizować, to, co Cię męczy najbardziej.Powiedzieć sobie...niech się dzieje co chce, wykonuj oczywiście niezbędne badania i jeśli wyniki nie potwierdzają Twoich przypuszczeń, po prostu ciesz się tym. Naucz się znajdować przyjemność w drobiazgach, w najmniejszych przyjemnościach. Nie wiem, czy uczęszczasz na jakąś terapię, ale dobrze byłoby, gdybyś także sam zaczął myśleć o "poukładaniu" swojej psychiki ... Czy próbowałeś kiedyś relaksacji...ja nie wierzyłam do niedawna, że to może w ogóle pomóc. Jakże myliłam się...po miesiącu regularnego słuchania i stosowania się do zaleceń, zawartych w nagraniu, odczuwam poprawę, ulgę. Oczywiście to nie znaczy, że całkowicie pozbyłam się swoich "strachów", ale dużo zmieniło się. Posłuchaj i Ty, jeśli zechcesz.... http://www.djoles.pl/mp3/pobierz/813301,ewa-foley-louise-l-hay-medytacja.html Nie wolno poddawać się, trzeba próbować, wierzyć, że poprawa nadejdzie...niebawem

Nasze cierpienie potęguje osamotnienie i brak zrozumienia. Tak naprawdę mało kogo obchodzi los innych ludzi. Większość myśli...na szczęście mnie się to nie przytrafiło, tylko im. Ale choroba może dopaść każdego i, na dodatek, każda. Serdeczność jest w dzisiejszych czasach cechą chyba zapomnianą, albo nielubianą Brak ciepła i uczuć nie pomaga nam, znerwicowanym. Wręcz obawiamy się, że kolejny atak paniki wzbudzi niezadowolenie, a nawet lekki uśmieszek u bliskich czy znajomych.. Dlatego ukrywamy nasze problemy..... nie mamy zaufania do ludzi, którzy nie próbują dowiedzieć się, co tak naprawdę nam jest. Jesteśmy zmuszeni, najczęściej, sami radzić sobie. Nie jest to łatwe. Jeśli spotkamy na swej drodze serdecznego, lojalnego przyjaciela...to wielkie szczęście, które trzeba szanować, doceniać.

msauto, koniecznie zrelaksuj się. Posłuchaj przed snem przyjemnej muzyki, albo włącz sobie relaksację, która wprowadzi Cię w spokojny sen...

Fitmonster, ja cierpiałam na bezsenność prawie 2 lata. I wtedy właśnie powróciła, ze wzmożoną siłą, nerwica.Ale...ja mogę rano odespać, dlatego warto spróbować - może pomoże Ci..życzę Ci tego z całego serca

Ciasny Wiesiek, czytać potrafię ....poza tym mam żywe dowody na skutki działania tych "wspaniałych" specyfików. "Bez pojęcia" z pewnością nie pisałabym...

paradoksy, nie katuj się energetykami, bo one, tak naprawdę, niewiele pomagają, a ponadto obciążają wątrobę. A ten organ=filtr spełnia w naszym organizmie bardzo ważna rolę. Źle pracująca wątroba niekorzystnie wpływa również na psychikę...to sprawdzone Lepiej zjeść lub wypić dobrą czekoladę,owoce, które lubisz, bo one podniosą troszkę poziom cukru i ciśnienie i naprawdę poczujesz poprawę samopoczucia. Wypróbuj ... może okaże się to skuteczne dla Ciebie!!!!!

secretladykkk, może poezja jest Twoją droga do szczęścia i spokoju Przejmujący wiersz