BlueOrange

nie będzie jak dawniej jeśli zachowasz ten szczery/ głęboki kontakt z dzieckiem i nie będziesz z siebie robić 'perfekcyjnej mamy' :) tak mi się wydaje w każdym razie to, że dziecko będzie dorastało i ostatecznie wyzwoli się od rodziców, to nieuknione i warto się z tym pogodzić tak jak z własnym przemijaniem jako rodzice mamy tylko obowiązek opieki nad tym małym człowiekiem, żeby wyrósł na dorosłą i odpowiedzialną osobę starajmy się przekazać dziecku to, co wartościowe z nadzieją, że to zrozumie, a potem pozwólmy mu bezboleśnie odejść w świat, a jak będzie inaczej - trudno, ze swojej strony róbmy co się da, los swoja drogą

btw nie ma się czego wstydzić, z jakiego powodu chory człowiek ma się wstydzić swojej choroby? ... bardzo przepraszam, jestem chory

to się nazywa fachowo terapia behawioralna i działa oczywiście, stopniowo 'znieczulasz' świadomość na stres i lęki znikają trzeba robić o jeden krok dalej za każdym razem i z czasem nabierasz pewności siebie... z drugiej strony nie można przesadzać, jeśli boisz sie wyjść z domu, to najpierw wyjdź na klatkę, potem do śmietnika, potem na spacer itd stopniowanie jest tu ważne, drobne wyzwania a nie wystawianie się na maksymalny stres a inny cytat: "większość rzeczy, których człowiek się boi - nie przydarza się"

jeśli lekarze to bałwany, to pozostają tylko bałwany 'nielekarze'? aaa, nie, są też jeszcze chorzy mądrale to pewnie oni powinni leczyć, zwłaszcza tych bałwanów lekarzy

wszystkie te bzdetne nazwy opierają się na paroksetynie, po prostu nowa firma (Szwedzi chyba) chce wejść na rynek stąd tańsza cena, to samo w sensie składu (o ile się nie mylę)

oczywiście, że tak, dlatego bycie rodzicem to nie zabawa ani dziecko to nie zabawka, z tymże życie swoje a filozofia swoje nikt z nas nie wybierał w jakiej rodzinie się urodzi i mimo, że zrozumienie problemów rodzica uczy wrażliwości na innych i wielu pozytywnych cech charakteru, to jednak wg mnie dziecko nie powinno czynnie uczestniczyć w rozwiązywaniu tych problemów mam na myśli - pomagać owszem, ale nie być 'ofiarą' choroby rodzica, w końcu każde z tych dzieci ma się stać dorosłym i będzie miało wystarczająco dużo problemów we własnym życiu jeśli kochamy swoje dzieci do jakiegoś stopnia, to chcemy, żeby były szczęśliwe, a co to za szczęście dla nich jak muszą ciągle opiekować się rodzicem? [ Dodano: Dzisiaj o godz. 11:50 pm ] no widzisz nie bolało aż tak no nie? gratulacje za odwagę i lepszy związek z dzieckiem teraz musisz tylko pilnować, żeby nie zwalać mu na głowę własnych problemów, on nie ma być Twoim terapeutą, ale teraz wie, że to nie jego wina, nie będzie miał wyrzutów sumienia taka sytuacja to tylko lepiej [ Dodano: Dzisiaj o godz. 12:15 am ] btw to, co zrobiła Marla powinno stanowić zacny przykład, samo życie, zrobiła to i jest lepiej, trzeba się przełamać, zróbcie to dla swoich dzieci :)

mówisz o 'waszych' panach, czy panach ogólnie? :) samolubne i agresywne potrafią być też kobiety, nie popadajmy w uprzedzenia co płci lepiej, bo rozpęta się piekło

wszystko to fajne, ale nie zapominajmy, że celem nie jest znalezienie ludzi, którzy nas rozumieją, lecz rozwiązanie problemu innymi słowy - im mniej ludzi będzie na tym forum tym lepiej nie lepiej dla forum, ale lepiej dla nas, więc sobie i Wam życzę braku potrzeby wchodzenia na to forum, czyli braku takich problemów jakie teraz mamy

mi to nastroju nie poprawia, wręcz go pogarsza jak widzę i słucham takie coś :) można patrzeć do góry, albo w dół, mi obserwacja debilizmu nie pomaga zupełnie

a mi muzyka :) http://www.youtube.com/watch?v=iXRPm7faABo

http://www.inteo.pl/content/view/39/15/

po to dałem tego tańczącego przygłupa, żeby było weselej choć troszkę :)

ja rozumiem, że to nie jest proste i ja żadnym przykładem wielkim nie jestem, ja tylko zachęcam na różne sposoby :) zapewniam Cię, że to nie jest aż takie trudne, po prostu 'daj sobie prawo do tego, żeby być chorą', a dziecku daj prawo, żeby się o tym dowiedziało... i Tobie i jemu spadnie kamień z serca i Ty musisz to zrobić... czy chcesz czy nie chcesz idziesz siku no nie? wyobraź sobie, że dzisiaj musisz to zrobić, musisz pogadać ze swoim dzieckiem i już, tak jak siku, musisz i koniec, nie ma świrowania, zero kombinacji, musisz i już, wybierz dogodny moment oczywiście, ale musisz i tyle a potem napisz jak było

no i dokładnie, o to chodzi przecież ja nie używam słowa miłość zbyt często, bo sądzę, że nikt na tym forum ani ja, czy w ogóle 99% ludzi nie wie co to znaczy, ale lubię swojego chłopaka, lubię się z nim wygłupiać, lubię go wychowywać jakoś i nie chcę, żeby cierpiał, po prostu fajny kumpel :) takiemu kumplowi można chyba powiedzieć coś szczerze? więc ja mu mówię szczerze na tyle na ile jest w stanie pojąć i on to akceptuje oczywiście jest mi przykro, że nie jestem lepszy i staram się na tyle, na ile mogę być lepszy, ale on tego nie wymaga ode mnie i dlatego właśnie sie staram

ja swojemu 5letniemu brzdącowi zwyczajnie powiedziałem, że jestem chory (to nie boli) mamy ze sobą całkiem spoko kontakt choć mógłbym tyle nie spać i bardziej się nim zajmować, lepszym być ojcem, to on to jakoś czai i nie ma większych pretensji nie drę się na niego i jak czasem mam gorszy nastrój to zwyczajnie mu mówię coś w stylu "młody, jestem dzisiaj lekko wkurzony, więc mnie dodatkowo nie denerwuj" nie rozumiem rodziców, którzy każdy swój problem skrywają przed dziećmi, czy w ogóle przed innymi dzieci nie są głupie choć oczywiście pewnych rzeczy nie czają, wystarczy im przekazać wiadomość "nie ty mnie denerwujesz, po prostu mnie denerwują różne rzeczy" to bardzo prosta informacja dla dziecka - "to nie moja wina, że mama czy tata się wkurza"

a powiedziałaś mu, że jesteś chora? jak nie wie, to chyba powinnaś mu to wyjaśnić

empatia, pogaduszki, dobre samopoczucie po wizycie... o czym my mówimy? o jakimś wyimaginowanym 'lekarzu', który cudownie nas uleczy? o jakimś ideale, może wcieleniu Jezusa nawet? nic takiego nie istnieje i szkoda się okłamywać psychiatra czy psycholog to po pierwsze człowiek (mający swoje wady i zalety), a po drugie korzysta z aktualnej wiedzy (j.w.), a ta wiedza ciągle się zmienia psychiatra = leki + psycholog = analiza, to tylko możliwość wyjścia z różnych naszych problemów, nie ma żadnej gwarancji, istnieje tylko prawdopodobieństwo bez lekarza prawdopodobieństwo jest mniejsze, ale nadal jest możliwe i realne mówię o tym, bo wydaje mi się, że nie ma co przeceniać wartości lekarzy i oczekiwać od nich zbawienia... oni są pomocni, często niezbędni, ale to też ludzie, zwykli ludzie, po prostu

idź do psychologa masz jakichś przyjaciół w klasie, z którymi możesz o tym pogadać?

ja odwrotnie - czuję sie świetnie na dużych przestrzeniach, właśnie ta przestrzeń mnie uspokaja, nie ma to jak widok horyzontu nad morzem, szum wiatru i słońce na twarzy, szum drzew, dźwięk rzeki, śpiew ptaków i wielka przestrzeń z każdej strony, z dołu, z góry, w każdym kierunku... ja się czuję wtedy bardzo spokojny, jak część przyrody a jak stoję w kolejce w sklepie/na poczcie to jakby mnie ktoś zamknął w klatce, złapał w pułapkę, stoję i czekam tylko odetchnienia na zewnątrz

hmmm, ktoś mi napisał na priv, że moje posty są takie czy owakie... podejrzewam, że z tego powodu więc chcę tylko wyjaśnić bliżej mój pogląd dla pavlo - Twoje preferencje seksualne to jest tylko część Twojego życia, jakaś sfera Twojego życia i mnie ona nie interesuje, ani nie określam Cię, że dlatego, że jesteś (być może) gejem, to jesteś w jakimś sensie gorszy od innych; jesteś tak samo ważnym człowiekiem jak każdy inny nie ma to (często), albo może to nie mieć najmniejszego znaczenia i ja osobiście w moim wieku nie sądzę, żebym miał chęć to wyszydzać, choć wiem, że w pewnych społecznych sytuacjach to może się zdażać... tak to bywa po prostu czasami, bo nie zyjemy w jakimś raju; ja tylko mimochodem poruszyłem temat parad gejów itp, bo mam swoje poglądy nt temat i uważam, że to jest złe; czy są jakieś parady hetero? to tak dla zastanowienia jesteś człowiekiem tak jak ja i Twoja seksualność to tylko część Twojego świata, tak jak i moja, nie wartościuje Cię to jako istoty ludzkiej ja tylko po prostu nie chcę zgadzać się na promowanie takich zachowań publicznie, bo komu to potrzebne? i ten temat raczej Ciebie nie dotyczy, ale jest powiązany z topikiem, więc o tym mówię, to nic personalnego tak samo jak ci, którzy są 'za' paradami gejów i domagają się tolerancji - ja również domagam się tolerancji mając inne poglądy; nie chcę żeby moje dziecko oglądało na ulicy całujących się facetów itp, czy mogę tego nie chcieć? czy to już jest zakazane? zakazane jest żebym tego nie chciał? że to nie w tych czasach? że niby ja jestem nietolerancyjny? a gdzie w takim razie są granice tolerancji? może za 50 lat będą paradować po ulicach pedofile? wiem, że to mocne porównanie, ale wg mnie 3ba myśleć pod kątem społeczeństwa i wpływów wywieranych na społeczeństwo, na nasze dzieci nie mam nic przeciwko gejom, byli, są i będą, nie chcę ich gnoić, szykanować itp; to ludzie tacy jak ja, ale nie zgadzam się na promowanie tego stylu życia publicznie być może pavlo wcale nie jest gejem, może po prostu nie jest taki 'hej do przodu' jak większość jego kumpli, może po prostu jest bardziej wrażliwym chłopakiem.... ale równie dobrze może byc faktycznie gejem i co to zmienia? jest w wieku, w którym często chłopaki bardziej wrażliwi myślą, że są gejami - tak może być, albo może tak nie być, z tymże jeśli w społeczeństwie ogólnie "wyrobi się" (poprzez m.in. parady gejów i urabianie opinii publicznej) przeświadczenie, że każdy wrażliwszy chłopak to gej, bo hetero to chamy, które leją się po gębach i chleją browar w knajpach, to zwykłe wrażliwsze chłopaki będą skłonni 'wejść w gejostwo' jest część ludzi pewnie, którzy rodzą się z takimi upodobaniami, nie wiem, ale część się nimi staje to wszystko co chcę powiedzieć nt temat i nie chcę się z nikim kłócić, ani też nie optuję za LPR, wbrew pozorom nie jestem fanatykiem

wg mnie to jest nawyk, po pewnym czasie przyzwyczajasz się do tego stanu "jestem chory" i ten nawyk jest dość trudno wykorzenić nawet jak objawy ustąpią

taka ciekawostka - niektórzy ludzie wyzwoleni z obozów koncentacyjnych wcale nie chcieli z nich wyjść, to jest 100% prawdziwe, po prostu tak przyzwyczaili się do tej sytuacji, że po wyjściu z obozu czuli się totalnie zagubieni, nie wiedzieli co robić

zawsze można spalić kalorie w seksie to też ruch

luzik dziewczę