ekspert_abcZdrowie

smutek - łzy

Osobowość histrioniczna rzeczywiście jest mało jednorodna, dlatego wyróżnia się w niej wiele typów. Zazwyczaj podkreśla się, że ludzie z osobowością histrioniczną nieustannie poszukują zainteresowania innych, zachowują się w sposób prowokacyjny, mają ciągłą potrzebę uwodzenia, wydaje się, że przesadnie manifestują otoczeniu swoje emocje (zwykle emocje są płytkie i daje się zaobserwować przeskoki między skrajnymi stanami emocjonalnymi). Osoby z osobowością histrioniczną często zachowują się teatralnie, wygłaszają zdecydowane opinie na tematy, na których w ogóle się nie znają, łatwo ulegają wpływom i bardzo często towarzyszy im lęk i nastrój depresyjny. Osoby histrioniczne wypierają niejednokrotnie swoje problemy, co skutkuje pojawieniem się innych trudności i dolegliwości somatycznych, bowiem wewnętrzne konflikty kumulują się i zaczynają ujawniać się pod postacią złego samopoczucia czy różnych bólów. Z czego wynika najczęściej osobowość histrioniczna? Początek zwykle bierze we wczesnym dzieciństwie, kiedy dziecko czuło się niepotrzebne, gdyż rodzice nie okazywali mu swojego zainteresowania. W ten sposób maluch nauczył się, że tylko wtedy może ktoś zwrócić na niego uwagę, jeśli będzie atrakcyjny. Kształtuje się niskie poczucie własnej wartości, które jest mechanizmem napędzającym zaburzenia osobowości. Osoby z osobowością histrioniczną bardzo rzadko same zgłaszają się do terapeuty. Zazwyczaj szukają pomocy za namową najbliższego otocznia, z nadzieją, że psycholog czy terapeuta uwolni ich od wszelkich problemów i nie trzeba będzie zbyt mocno angażować się w cały proces "naprawczy". Na czym może polegać terapia osobowości histrionicznej? W zależności od rodzaju zaburzenia terapia może koncentrować się na nieco innych aspektach. Głównie psychoterapia skupia się na nauczeniu pacjentów radzenia sobie z problemami, zamiast poszukiwania osób do uwodzenia, którzy mieliby rozwiązać problemy za nich. Czasami dodaje się elementy treningów asertywności albo ćwiczenia z zakresu inteligencji emocjonalnej, by nauczyć ludzi rozpoznawania emocji i rozumienia ich. Polega to między innymi na ćwiczeniach z zakresu umiejętności aktywnego słuchania i powtarzania własnymi słowami słów partnera.

pogrzeb - żałoba

łgarz

rock Myszka Miki czy Kaczor Donald?

nominał

pobudzanie - zmysły

w domu łzy ze śmiechu czy uśmiech przez łzy?

dalmatyńczyk

fantazje - erotyka

pończochy rower czy rolki?

masaż - intymność

kaktus

proste (kręcą się, kiedy zmokną) ciemne czy jasne włosy?

tuńczyk

przerost - prostata

dążenie do celu - ambicja

luk_dig, fajnie, że przynajmniej czujesz, że coś jest nie tak z Twoim życiem, że chcesz się wydostać ze swojego marazmu i poprawić jakość swojego funkcjonowania. Motywacja do zmian to już połowa sukcesu. Drogą internetową nie da się postawić rzetelnej diagnozy i stwierdzić, na co dokładnie cierpisz. Czy masz DDA, czy nerwicę lękową, czy fobię społeczną? A może nic Ci nie dolega, tylko przechodzisz jakiś kryzys rozwojowy, obawiając się nowych obowiązków, wyzwań i zadań? Dobre rozpoznanie wymaga bezpośredniego kontaktu u specjalisty - najlepiej u lekarza psychiatry. Do psychologa możesz udać się za darmo, w ramach NFZ. Nie musisz mieć żadnego skierowania od lekarza rodzinnego. Jeżeli psycholog stwierdzi, że potrzebujesz leczenia psychologicznego, możesz go zapytać o psychoterapię w ramach ubezpieczenia. Wówczas nie musiałbyś nic płacić. Pozdrawiam i życzę powodzenia

osioł - uparciuch

konwalia

drugie danie sukienka czy spódnica?

bułka precelek czy grahamka?

blok

obrady - sejm

zbocze - kamienie