ekspert_abcZdrowie

dziub, przez Internet nikt Cię nie zdiagnozuje. Najlepiej, gdybyś udał się do lekarza psychiatry, który precyzyjnie określiłby, co Ci dolega. Na podstawie tego, co napisałeś, wydaje się, że najbardziej prawdopodobna diagnoza to zaburzenia z grupy nerwic, np. nerwica lękowa. Podstawowa metoda leczenia zaburzeń lękowych (nerwicowych) to psychoterapia, która może trwać kilka tygodni, miesięcy, a nawet lat. Farmakoterapia, czyli podawanie leków uspokajających, nie jest wystarczającym sposobem leczenia nerwicy, gdyż środki farmakologiczne jedynie tłumią objawy choroby i dolegliwości, ale nie eliminują przyczyn zaburzeń. Jeżeli w redukcji ataków paniki, stanów lękowych i niepokoju wewnętrznego pomaga Ci aktywność fizyczna, to warto pójść w tym kierunku. Podczas uprawiania sportu i wysiłku fizycznego uwalniane są endorfiny - tzw. hormony szczęścia, dlatego wiele osób czuje się rozluźnionych i zrelaksowanych po treningach sportowych.

wspomnienia - pamięć

dzienniczek - pamiętnik

amunicja

Polanka, bardzo wiele osób, które cierpią na nerwicę, wykazuje jednocześnie wiele cech, które predysponują niejako do zachorowania na nerwicę. Są to cechy neurotyczne. Dlatego leczenie nerwicy nie powinno bazować wyłącznie na farmakoterapii i łykaniu pastylek, ale też na psychoterapii, by zdemaskować przyczyny problemów i móc je przepracować, co jednocześnie jest formą oddziaływania na osobowość, sposób postrzegania własnej osoby, swoje "Ja". Choroby duszy tym różnią się od chorób somatycznych (grypy, zapalenia oskrzeli itp.), że nie wystarczą same leki, by zażegnać problem. Choroby natury psychicznej dotyczą charakteru, myśli, wartości, przekonań, cech osobowości, a tego nie da się wymienić na nowy, lepszy "zestaw", który będzie działał bez zarzutu. Tutaj trudno oddzielić cokolwiek od siebie.

martitaM, bez obaw - depresja poporodowa daje się leczyć i to z całkiem dobrym skutkiem. Odsyłam do artykułu: http://portal.abczdrowie.pl/depresja-poporodowa. Pozdrawiam!

turniej

agrafka

rumor

trykot

zamach - atak

noris, nie wiem, czy Twoja autodiagnoza jest słuszna. Przez Internet nikt nie postawi żadnego rozpoznania, gdyż jest to niemożliwe. Niemniej jednak opisane przez Ciebie objawy, jak lęk, niepokój, obawy czy przypadkiem nie cierpisz na choroby psychiczne, stres, problemy gastryczne, parcie na pęcherz, panika przez samotnymi podróżami mogą wskazywać na określony rodzaj zaburzeń z grupy nerwic. Z racji tego, że jesteś niepełnoletni, radziłabym porozmawiać z Twoimi rodzicami, np. z mamą, o Twoich dolegliwościach i problemach oraz rozważyć wizytę u specjalisty w poradni zdrowia psychicznego. Lepiej interweniować wcześniej niż w sytuacji, gdy objawy się nasilą i będą bardziej dokuczliwe. Więcej o lękach i nerwicy przeczytasz tutaj: http://portal.abczdrowie.pl/nerwica-i-leki. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

impreza

zmowa - kolaboracja

inicjał

mala2s, bardzo chaotycznie napisałaś swój pierwszy post i więcej muszę się domyślać niż rozumiem. Z tego, co zdołałam wychwycić - masz jakieś problemy z partnerem, z którym jesteś w związku. Czujesz się w tej relacji gorsza, bo Twój partner ma wyższe wykształcenie i ubiega się o pracę w policji. Był już na jakichś egzaminach, na których poznał atrakcyjne kobiety, a których Ty się obawiasz. Boisz się, że Cię zostawi albo zdradzi z którąś z kobiet poznanych na egzaminach do policji. Czy tak? Myślę, że Twoje obawy wynikają z braku zaufania do partnera i emocjonalnego uzależnienia od niego, o którym zresztą sama wspomniałaś. Twoja niska samoocena i poczucie bycia gorszą w związku sprawia, że snujesz czarne scenariusze, które niekoniecznie muszą się sprawdzić. Nie napisałaś jednak nic o tym, jak wygląda Wasza relacja z partnerem. Czy jesteś zadowolona z tego związku? Jak partner okazuje Ci miłość i szacunek? Napisałaś, że jest "uważany za ideała". Czy jest to jakiś "lokalny przystojniak", który uważa, że ma monopol na wszystkie kobiety i który traktuje płeć piękną bardzo instrumentalnie? Nie wiem, jak mam interpretować Twoje słowa. Dobrze by było, gdybyś obszerniej i bardziej składnie opisała, jaki masz problem, czego się obawiasz. Wówczas będziemy mogli bardziej Ci pomóc. Pozdrawiam!

mariaż - małżeństwo

silvia9, tu na pewno chodzi o Ciebie, bo w końcu to Twój lęk, Twoje obawy, Twoje myśli, które generują się w Twojej głowie. Nie znam dokładnie Twojej sytuacji życiowej, więc "gdybam". Być może faktycznie Twoje niepokoje wynikają z Twojej choroby i konieczności poddania się operacji. Może perspektywie oczekiwania na zabieg towarzyszą lęki, snucie domysłów, pojawiają się myśli, jak to wszystko przełoży się na Twoją relację z partnerem...

uległość - podporządkowanie

katedra

nie jestem w tym dobra - słabość

silvia9, możliwe, że Twoje obawy mają coś wspólnego z lękiem tanatycznym. Tanatologia to nauka o śmierci. Jednym ze źródeł lęku przed śmiercią jest perspektywa osamotnienia. Dotyczy to szczególnie sytuacji, kiedy staje się w obliczu - mniej lub bardziej realnej - możliwości utraty bliskiej osoby. Lęk przed samotnością po śmierci bliskich przejawia się głównie w postaci obaw o losy przyjaciół i rodziny. Jeżeli Twój lęk przybiera nieadekwatne do zagrożenia rozmiary, można mówić o fobii. Zachęcam, byś odwiedziła specjalistę w najbliższej poradni zdrowia psychicznego.

łuk - tarcza

miodzio12, gratuluję konsekwencji, motywacji i siły do działania. Skrupulatnie, powoli, małymi krokami, do celu :) Bardzo się cieszę, że zdecydowałaś się na wizytę w poradni. Mam nadzieję, że Twój partner doceni Twoje starania i uda Wam się razem przejść przez ten kryzys w związku, a Tobie zrozumieć, skąd wynika chorobliwa zazdrość o partnera. Życzę powodzenia!

tasak