_Jack_

Dzisiaj jak zwykle chujnia z grzybnią. Znowu pojawiły się problemy z zasypianiem. Kręciłem się po łóżku chyba do 4 w nocy a o 6.30 miałem wstać. Wkurwił mnie dzisiaj współlokator. Okazało się ,że nie ma pieniędzy na przyszły miesiąc, więc doszło do małej wymiany zdań. Krzyczał ,że go wyzyskuje i że tylko najgorsza ciota wynajmie taki pokój za takie pieniądze, lecz ludzie z ogłoszenia ciągle do mnie wydzwaniają. Potem się dogadaliśmy i jutro z rana się wyprowadza. Mam nadzieje ,że żadnej akcji nie odwali. Też mam te tiki nerwowe po lekach ale najbardziej mnie męczy spowolniony napęd i problemy ze sprawnością psychomotoryczną. Mam luki w głowie. Wolniej myślę, wolno przyswajam wiedzę. Przyszło mi pismo ,że otrzymałem 3 tygodniowy turnus w Sanatorium w Jeleniej Górze. Fuck, 800 km pociągiem jak ja to przeżyje. Mam nadzieje ,że szef mnie puści. Byłem tam kiedyś 2 razy za dzieciaka jak jeszcze chodziłem o kulach w 2001 i w 2002 roku. Było fajnie. Moje CV odnośnie sanatoriów jest dość spore: 3x Ciechocinek,1x Krynica, 1x Jarosławiec, 2x Jelenia Góra i 1x Rapka. Dodatkowo dorzucić 10 operacji w szpitalach i jeden pobyt w psychiatryku w Ząbkach.W Sanatorium do którego jadę mają Wifi na terenie ośrodka i niezłe wyposażenie. W tym tygodniu powinno też przyjść ostateczne pismo od biegłych w sprawie renty. Jutro skróciłem zmianę i zaczynam od 10, bo muszę pożegnać współlokatora.

Mecz był ciekawy. Fajnie grali, ale oglądałem bez entuzjazmu.

27 lat na karku a poza tym zwolniło się mieszkanie po zmarłym dziadku. Postanowiłem skorzystać. Wyprowadziłem się z domu już w wieku 19 lat, ale musiałem wrócić po 5 latach ze względu na chorobe. teraz kolejna wyprowadzka po 3 latach mieszkania z rodzicami. Zobaczymy jak będzie.

Kurwa mać. Ciągła męczarnia i zdychanie. Ja jakoś pracuje 8h dziennie w telemarketingu, ale jest bardzo ciężko i wszystko robię na siłę. W fabryce pewnie bym nie dał rady tym bardziej ,że mam niepełnosprawną nogę i z wystaniem nawet 4 godzin byłoby u mnie ciężko. Dzisiaj musiałem pojechać do marketu po mopa, ponieważ mój współlokator przy ostatnim sprzątaniu złamał kijek. Nawet nie wiecie ile mnie to energii kosztowało.Zejść do samochodu, pojechać do marketu, znaleźć miejsce do parkowania i cały rozgarbiacz w sklepie. Wszystko jest trudne tym bardziej ,że mam spowolniony napęd i słabe zdolności psychomotoryczne. Współlokatorzy zauważyli chyba ,że jestem jakiś dziwny. Wolny czas spędzam albo przed kompem albo leżąc na sofie, oczywiście nigdzie nie ruszając się z mieszkania. Oni mają dziewczyny, ciągle je zapraszają na chatę a jak nie to chodzą załatwiać jakieś sprawy albo ustawiają się z kimś na przysłowiowy "browar" w centrum. Może to jakieś paranoje, ale mam wrażenie ,że zauważyli, że jestem jakiś dziwny.

Dobrze ,że jutro weekend. Wzrasta frajerska nadzieja ,że przez te 2 dni będzie jakiś progress w samopoczuciu. Czasami mam wrażenie ,że mój stan jest już nieodwracalny.

U mnie słabo w ostatnim czasie. W pracy jakoś ciągnę, ale popełniam sporo błędów w uzupełnianiu aplikacji.Wstaje o 6.30 po normalnym śnie, ale ciągle czuję się zmęczony i zdekoncentrowany. W zestawie leków ciągle bez zmian. Lekarz mówił ,że jak nie będzie poprawy to po wakacjach coś zamieni. Też mam tą emocjonalną kastracje. Nic nie czuje. Kobiety mnie nie pociągają, nie potrafię płakać ani kochać, nie ma we mnie żadnych ambicji i determinacji. Najchętniej siedziałbym w domu. Jestem minimalistą i podtrzymuje tylko podstawowe czynności życiowe. Współlokator namawiał mnie na siłkę, ale dla mnie w obecnym stanie to Mount Everest.

Mam orzeczenie o niepełnosprawności ale na nogę już od 2003 roku

U mnie też chujówka. Czuję ,że przegrałem życie. Piętno choroby psychicznej zawsze już będzie na mnie ciążyć i nic już nie będzie tak jak dawniej. Każdy mi tylko każę czekać i uzbroić się w cierpliwość. Pamiętam jak 4 lata temu byłem w kwintesencji życia. Nabyłem mieszkanie pod Warszawą w wieku 23 lat za pieniądze z odszkodowania. Miałem dobrą pracę w biurze u mojej ciotki, zarabiając ok 3 z przodu. Do tego studiowałem zaocznie. W wolne weekendy jeździliśmy nad Zegrze ze znajomymi i mogłem spokojnie się rozebrać prezentując szczupłą, zgrabną sylwetkę. Uchodziłem za człowieka sukcesu wśród rówieśników.Każdy mi zazdrościł a panny same pisały do mnie SMS-y czy na ówczesne GG. Miałem po prostu życie bezproblemowe,idealnie poukładane: praca, studia, mieszkanie, sport, spotkania towarzyskie. Od czasu zachorowania w 2011 wszystko zaczęło się walić. Robiłem błędy w pracy + mieszanka zawiści zatrudnionych przez ciotkę pracowniczek = mobbing. Darły na mnie mordę przy klientach i ciągle upokarzały ostentacyjnie porównując mnie na niekorzyść z poprzednimi pracownikami. Zapijałem te wszystkie problemy alkoholem. Ciągnąłem tak pół roku i w końcu wylądowałem w szpitalu psychiatrycznym w czerwcu 2011 roku. Pracę z miejsca straciłem. Studia na dostatecznym poziomie udało mi się dokończyć odkładając obronę magisterki. W szpitalu chuja mi pomogli a spędziłem tam 2 miesiące. Potem wróciłem do rodziców, byłem rok bez pracy zdominowany przez wszystkie objawy depresji z nasilającymi się myślami samobójczymi i przy pomocy bezradnego lekarza. W 2012 podjąłem się marnego etatu w telemarketingu za 6 zł netto/h z 6 godzinną zmianą. Ogólnie spędziłem tam około roku z pensją niecałe 900 zł z przodu. Ostatnio znów byłem bez pracy przez kontuzję stawu skokowego 6 miesięcy.Mam 27 lat. Moja waga wzrosła przez te 4 lata o 20 kg. Właściwie przez 5 miesięcy brania 90mg mianseryny. Znajomych praktycznie już nie mam w ogóle. Sam podświadomie się odizolowałem. Relacje z kobietami od 3 lat dla mnie nie istnieją i już ich nigdy nie będzie. W końcu musiał nadejść ten moment i lekarz we wrześniu 2013 wypisał wniosek o rentę o którą walczę 9 miesięcy. Niedawno podjąłem próbę poskładania tego wszystkiego. Wyprowadziłem się od starych, wynająłem swoje mieszkanie, wynająłem pokój w mieszkaniu po swoim dziadku i podjąłem marny etat w telemarketingowym korpo. Niestety objawy bardzo mnie ograniczają, szczególnie w pracy. Jak pociągnę jeszcze kolejny miesiąc to i tak będzie sukces. A te wszystkie gwiazdy typu Węgrowska, Kowalczyk lżą sobie z tak ciężkiej choroby wykorzystując ją do marketingu.

Asmo, Przepraszam, nie chciałem Cię urazić swoim postem. Z tego co ostatnio widziałem to twoje wypowiedzi były pozytywne. Napisałeś ,że czujesz się dużo lepiej. Myślałem ,że sprawdza się prawidłowość, że w stanie remisji się tu nie zagląda. W każdym razie nie miałem na celu żadnej zaczepki itd. Chodziło mi o powrót do normalnego życia. U mnie też meczyki lecą jeden za drugim. Piłka nożna jakoś przebija się przez moją skórę wegetującej marchewki. Chile ładnie wczoraj ograło Hiszpanów.

Z pracy + ma dojść renta.Ciężko jak cholera pracować 8h w depresyjnym stanie wstając codziennie o 6.30. Szczególnie w telemarketingu gdzie każdy twój rozmówca jest wkurwiony i niechętny do rozmowy. Ty musisz go przekonywać i zbijać jego obiekcje w stanie afektywnej zmuły gdzie każda rozmowa zaczyna się od słowa "NIE". Teraz mamy wolne do poniedziałku. Liczę frajersko ,że przez te 4 dni coś się poprawi. Chyba schodzę już z energetyków i przerzucam się na kawę. Zauważyłem ,że energetyk najpierw mnie trochę pobudza, ale potem pojawia się jeszcze większe zmęczenie. Nie wiem czy w ogóle można mieszać takie napoje z antydepresantami. Jak wracam zjebany jak szmata z roboty to na kilka godzin zamykam się w pokoju w kompletniej ciszy. Nie chce mi się z nikim gadać po 8h nawijania. Do tego dochodzi stres, żeby nikt nie zorientował się ,że jestem chory. Chyba będzie trzeba się przekwalifikować na biegacza narciarskiego hehe. Asmo wyzdrowiał i od razu spierdolił z forum :). Mam nadzieje ,że też tak kiedyś zrobię :)

Pepe też ma chad . Potwierdzone info -- 16 cze 2014, 20:17 -- Dzisiaj kierownik wziął nas wszystkich na rozmowę. Powiedział ,że jak będzie dalej tak chujowy wynik to zaczną się zwolnienia. Jednego typa strasznie gnoją w naszej firmie. Ciągle go za wszystko opieprzają. Szczególnie jedna supervisor znalazła sobie w nim ofiarę. Dzisiaj z nim trochę pogadałem o mundialu. Mówił ,że przejebał 100 zł w Stsie stawiając na Hiszpanię. Po pracy ugotowałem sobie obiad. Kurczak z ryżem i sałatką potem oglądałem mecz Niemcy - Portugalia i już jest po 20:). Tak więc zaraz znowu w kimę. Robię praktycznie codziennie to samo. Ale chyba mój stan się delikatnie poprawił. Jestem w końcu na karuzeli życia.

Tańczący z lękami, No właśnie mam dylemat czy oglądać. Jutro o 6.30 pobudka, więc chyba zakończę dzisiejszy dzień na meczu Francji z Hondurasem. Zazdroszczę Ci tej remisji. Ja dalej w ciemnej dupie.

Tak to pokazują, bo tak muszą. Głupota i patologia jest bardziej chwytliwa niż rzeczy ambitne. Dla społeczniaków nie ma różnicy depresja, schizofrenia. Dla nich jesteśmy po prostu wariatami. Kurwa, jak mi szkoda tych zmarnowanych lat na naukę w prestiżowym Liceum i potem 5 lat studiów, które opłacałem z własnej kieszeni, ciężko pracując. Gdybym wiedział, że tak się to wszystko skończy to zakończyłbym swoją edukacje na Gimnazjum. Przed chorobą nie mogłem usiedzieć w sobotę wieczór w domu. Teraz to najchętniej spędzam czas bezpiecznie przed kompem i TV, z dala od wrażeń i towarzystwa. Niewiele rzeczy mnie obchodzi. Podtrzymuje potrzeby biologiczne. Utraciłem cele, ambicje i marzenia. Życie musiało mnie tak upokorzyć. Pamiętam ,że jak byłem w psychiatryku to leżał ze mną w sali jeden schizofrenik. Bardzo inteligentny gość. Zachorował na studiach gdzie uczył się bardzo dobrze. Zabił nożem swoją matkę i odsiadywał wyrok zabójstwa w szpitalu. Jak był w remisji to muchy by nie skrzywdził, ale cóż choroba go totalnie zdegenerowała. Jak skończy mu się wyrok to wyląduje w ośrodku dla bezdomnych albo na ulicy.Szkoda gadać. Pamiętam też gościa hazardzistę co przepierdalał wszystkie pieniądze na Sts-ach i maszynach. Miał ok 50 tys długów. Mówił ,że jak zaczął grać to nie mógł odejść od maszyny. On w takim ośrodku wylądował. Potem dali go na leczenie do psychiatryka. Jakiś czas po wyjściu ze szpitala spotkałem go na ulicy. Dalej grał i powiększył długi. Ciekawe jak potoczyły się jego losy.

Na razie opuściłem tylko mecz Meksyku z Kamerunem a tak to wszystko zaliczone. Oglądałem przed chwilą Kolumbię z Grecją. Największe wrażenie zrobił na mnie wczorajszy spektakl Holandii a w szczególności Robbena. Facet chyba jest nadpiłkarzem. Jego wydolność, szybkość, drybling po prostu klasa sama w sobie. Zaraz Urugwaj z Kostaryką a potem uczta, moje ukochane Włochy z synami albionu. Stawiam na Włochów.Anglicy i piłkarze z ligi angielskiej grają słabo na wszystkich turniejach. Sezon jest tam wykańczający i to potem odbija się na ich formie w Mistrzostwach Świata czy Europy.

Ale rozjebali konkretnie. Wszystko przebiło się przez moje uczucie emocjonalnej pustki. Nie jaram a czułem się jakbym był zjarany oglądając ten mecz:). Depakiniarz, współczuje Ci. Już ręce czasami opadają przy walce z tą chorobą. Mi niestety też. Spróbuj może poszukać jakiejś dorywczej, łatwej pracy. Siedzenie w domu to nawet zdrowego człowieka wyniszcza. Będziesz miał zajęcie i trochę grosza wpadnie. Remisje trzeba wykorzystać do normalnego życia. Tak to będziesz spadał coraz niżej a długi przecież trzeba spłacać.

Ale Chorwatów ograbili :/. Niestety to tylko potwierdza ,że światem rządzi pieniądz i koneksje na najwyższych szczeblach władzy. Dzisiaj dzień u mnie na propsie.Skróciłem sobie zmianę w piątki do 6 h i wcześniej wróciłem z pracy. Nie miałem takiej zmuły jak wczoraj. Tigerek delikatnie mnie rozbudził. Byłem załatwić też jedną sprawę u operatora internetu. Wyprowadzki i podjęcia pracy chyba nie żałuje. Myślę ,że nawet na dobre mi to wychodzi. Co do kastracji to mam podobnie jak Depakiniarz. Kobiety kompletnie przestały mnie pociągać. Wolę być samemu niż z kimś i wcale nie czuje potrzeby żadnych związków w przeciwieństwie do tego co było kiedyś. W sumie może to i dobrze. Nie przeżywam głupich miłosnych rozterek. Ogólnie przestawiłem się mocno ze spaniem. Wstaję codziennie 6.30 i wieczorem ok 22 już jestem śpiący. Lepiej zasypiam, więc sen mam już w miarę uregulowany. Czekam do niedzieli na moją ukochaną Italię.To jak pierwszy samochód, pierwsza remisja:)

Tylko pamiętaj ,że od badania lekarskiego będziesz czekał 3,4 miechy na sprawę.Decyzje biegłych dostaniesz po miesiącu, dwóch od badania.Ja miałem badanie 14 maja i jeszcze decyzji nie dostałem. Powinienem dostać w przyszłym tygodniu a sprawa to najwcześniej końcówka sierpnia. -- 12 cze 2014, 16:50 -- Miło ,że nie zapomniałeś:). Jest jeszcze śmieszny odcinek Ukrytej Prawdy bodajże ,że kobieta- 40 letnia bibliotekarka była chora na chad i romansowała z młodym studentem.Nie pamiętam już który to był odcinek, ale motyw choroby wyszedł na końcu po drugiej reklamie.

INTEL 1, Ale Kowalczyk przecież sięgnęła po pomoc psychiatry i to miałem na myśli. Brała leki antydepresyjne. Może bierze je dalej ,ale to ukrywa. Psycholog to się do leczenia nie nadaję. Jego rola ma zrozumienie mechanizmów choroby i przyjęcie na barki jej nieodwracalności.Kowalczyk widocznie miała objawy depresyjne albo depresje łagodną. Różne są przecież nasilenia choroby.Chad też jest z hipo i subdepresją.Był nawet jeden facet ze mną w szpitalu z depresją w Chadzie. Nic po nim nie było widać. Uśmiechał się, żartował. Różnie można to interpretować. Małysz korzystał z psychologa w innych celach niż depresja. To było oczywiste.

Jeszcze wrócę na chwilę do Justyny Kowalczyk. Pamiętam ,że jak miałem ciężką depresję to rodzice wypychali mnie na dwór z domu:na rower,basen i nordic walking. Twierdzili ,że jeżeli nie wezmę się za sport to psychotropy na pewno mi nie pomogą. Zgodziłem się na kijki. W sumie trochę się w to wkręciłem, ale niestety moja 20 dniowa passa treningu została brutalnie przerwana 6 miesięczną kontuzją stawu skokowego.Podczas uprawiania sportu wydziela się w mózgu serotonina i endorfiny. Nie wiemy przez co ona przechodzi. Miała 3 miesiące przerwy po Soczi. Może ma objawy depresyjne i np. nie czuje spowolnienia i zmęczenia. Może cierpi tylko na bezsenność i obniżony nastrój. Ale coś musiało być na rzeczy skoro sięgnęła po pomoc specjalistów.Nas ludzie też oceniają z definicji.

Dzień jak codzień.Lekkie zamulenie w pracy i poprawy dalej nicht, ale przynajmniej fajnie spałem.Po pracy skwar i korki na mieście. Niedługo Boże ciało i trochę wolnego.Jutro mundial tak więc będzie jakieś zajęcie popołudniami.

Dzień minął jako tako. Założyli mi neta z Vectry. Śmiga jak ta lala.TV i konsole też już podłączyłem. Rano znowu poranny zestaw śniadanie +herbatka + tabletka i godzinę później energetyk. Jakoś daje radę chociaż są utrudnienia wynikające z choroby. W sumie zawsze lepiej mieć jakieś zajęcie niż siedzieć w domu i dostawać pierdolca. Upał za to niesamowity. Korki w mieście też ciężkie do zniesienia, ale moje ekonomiczne autko się sprawuje. W przyszłym tygodniu powinienem dostać pismo od biegłych. Co do Justyny Kowalczyk to chyba miała bardziej objawy depresyjne niż depresje. Jak byłem w ciężkiej depresji z zahamowaniem motorycznym to nie wyobrażam sobie biegu na 30 km na nartach. Sorry, ale to nierealne nawet dla takiej mistrzyni. Chociaż lekarz kiedyś mi mówił ,że w Niemczech depresje lekooporne leczy się sportem. hehe taka nowoczesna moda, która idzie do nas z zachodu:). Odnośnie sportowców z depresją to polecam przypadek Sebastiana Deislera. Jeden z największych talentów piłkarskich. Widać ,że deprecha go zniszczyła. Był dwukrotnie w klinice psychiatrycznej. Do tego miał podatność na kontuzje a grał przecież w Bayernie Monachium i reprezentacji Niemiec.

Dzień minął mi in plus. Rano wstałem trochę zamulony i nie chciało mi się iść do pracy. Przesunąłem oczywiście godzinę budzika, bo po przeprowadzce odpadły mi dojazdy.Oczywiście rano śniadanko+ owocowa herbatka + tabletka. Potem pojechałem furą do roboty i zacząłem od 8.Ok 9 wjechała lekka zmułka i zmęczenie po leku więc sięgnąłem po zimnego Tigera i powoli sobie piłem rozkładając sobie go na 2h. Do końca pracy czułem się tak jak w takiej subdepresji ,ale w miarę stabilnie. Zrobiłem sporo umów, najwięcej ze wszystkich i mam nadzieje ,że nie pierdolnąłem się nigdzie przy wypełnianiu exela. Po pracy poszedłem załatwiać neta i zrobić zakupy. Kabel do TV, listwe i jakieś spożywcze pierdoły. To już dużo bardziej mnie wymęczyło.Upał, skwar i moja deprecha. Ale chyba jest w miarę ok.Oby jutro tak było.

Tańczący z lękami, Alkoholu z żadnymi lekami nie można mieszać, bo metabolizuje się w wątrobie tym bardziej z psychotropami. Prawdopodobnie znikam z Forum na parę dni#przeprowadzka. Mam nadzieje ,że współlokatorzy nie zorientują się ,że choruje. Wtorek, środa lub w czwartek powinni podłączyć mi net. Samopoczucie oczywiście chujnia. Jutro do pracy na 8h, ale chociaż dojazdy 30km w jedną stronę mi odpadną.

Przepraszam, ale nie będzie mnie jutro na spotkaniu. Wypadła mi bardzo ważna sprawa do załatwienia.

Dzisiaj znów chujówka. Zmęczenie, zmulenie i brak koncentracji. Wynik jakiś zrobiłem ,ale mieliśmy znowu te jebane szkolenia i przyswajanie wiedzy. To mnie najbardziej męczy. Odpowiadanie na maile. Wysyłanie maili do klientów, wypełnianie aplikacji. Mam przy firmie taki 10 piętrowy blog. Często kusi mnie perspektywa skoku. Dobrze ,że weekend, pozdycha się bez obowiązków.