_Jack_

Wolfx, Miło z twojej strony. Tobie też powodzenia. Jacek z Jackiem zawsze się dogada hehe. Dzisiaj dzień w delikatnie optymistycznym wydaniu :). Ale znając życie w depresji niczego nie można być pewnym. Jutro może być dzień inny niż dzisiaj.

Dzisiaj w nocy w końcu coś pospałem. Wstałem lekko zamulony, ale poranna dawka leku +tigerek trochę mnie ożywił. W pracy było ok. Zrobiłem sporo umów. Pochwaliła mnie kierowniczka ,że nieźle sobie radzę. Chyba nie żałuje tego ,że zaryzykowałem z pracą. Czekać bezczynnie na tą jebaną rentę i poprawę, gdzie wszystko jest jak najdłużej odwlekane nie ma sensu. Na początku myślałem ,że się nie nadaję, ale chyba radzę sobie coraz lepiej. Oczywiście przez problemy z obniżonym IQ najgorsze były dla mnie szkolenia. Trochę ciężej niż inni przyswajałem i sporo się pytałem, ale już chyba wychodzę na prostą i posługuje się sprawnie aplikacją do tego jestem w czołówce jeżeli chodzi o wynik. Mam nadzieje ,że zakotwiczę w tej firmie co najmniej na rok. Niedługo mundial, więc sporo czasu spędzę przed TV.

Wracałem dzisiaj z pracy i spotkałem tego gościa w manii co czekał ze mną u psychiatry tydzień temu. Posiedziałem z nim na ławce i trochę z nim pogadałem. Nie był już tak pobudzony jak na wizycie. Mówił ,że ma 40 lat jest z domu dziecka. Bierzę jakiś zasiłek ok 500zł i chodzi codziennie do jakiegoś ośrodka itd. Dał mi swój numer, ale raczej nie oddzwonię. Dzisiaj oczywiście kolejna noc bezsenna czyli 2 z rzędu. Jak jechałem do roboty to przez pierwsze 3 godziny myślałem ,że się zwolnie, ale potem wspomogłem się kawą i tigerem i jakoś poszło. Lek wziąłem o 12 bo chyba brałem go za późno i dlatego nie mogłem spać. Mam nadzieje,że dzisiaj zasnę przynajmniej na kilka godzin. Psychotropy to jednak nie są normalne leki to coś pomiędzy lekiem a narkotykiem. Taki witamultin dawnych czasów. Mój "cierpliwy" lekarz powiedział ,że każdy lek jest szkodliwy i po wielu latach brania odzywa się wątroba.Ale z drugiej strony psychoterapia gówno da. Miałem już kilka i totalnie bez sensu zmarnowane pieniądze i czas tak samo jak na bioenergoterapeutów i homeopatę.

U mnie też chujówka. Biorę lek w południe o 14 i praktycznie nie śpię. O 6 rano wstaje po nieprzespanej nocy i idę do pracy. Ratuje się energetykami. Jakoś daje radę, ale wracam jak zdechły. W sobotę przeprowadzka od starych. Trzeba będzie jeszcze samemu gotować obiady. Znając mnie w czasach kryzysu psychicznego będę się ratował w miejscowym chinolu sajgonkami albo kurczakiem chrupiącym. Gardło zdarte jak cholera od nawijania "na słuchawce" i nie chcę mi się w ogóle z nikim rozmawiać po takiej dawce rozmów z klientami.

No szkoda. Narciarka Lindsay Vonn też choruje na depresje. Czytałem ostatnio biografie Hannawalda. Jeden rozdział poświęcony jest wypaleniu. Teraz zamierzam przeczytać bio Buffona - też chorował.

U Justyny Kowalczyk zdiagnozowano depresje

No niestety każdy chory na depresje ma taki dylemat. Ja jakoś pracuje ,ale jest ciężko. Mniejsza wydajność i zmęczenie. Przestawiłem się z lekiem biorę go ok 15 jak kończę pracę a nie jak wcześniej o 8, bo trochę mnie zamula. Przychodzę zjebany jak szmata zamykam się w moim kokpicie z komputerem gdzie nikt mi nie truje dupy. Czuję się wtedy bezpiecznie. Wczoraj naszły mnie jakieś myśli samobójcze i niepokój. Miałem ochotę wrzucić do wanny suszarkę, ale potem jakoś przeszło. Oglądałem debilny program na MTV o 23 "Ekipa z Warszawy" przy którym zasnąłem. Wcześniej program sportowy o zbliżającym się mundialu. Telewizja działa na mnie kojąco tak samo jak komputer. Może to jest dobry sposób na życie? Przynajmniej nie odpierdalam jakiś głupot i spokojnie przemijam. Depakiniarz, Ja szkolenie miałem całkowicie darmowe.

macieywwa, Kurwa mać te antydepresanty można o kant dupy roztrzaskać na tyle się nadają. Nie wiem po co nimi leczyć jak nie mają żadnej skuteczności. Do innego usługobiorcy się pójdzie to od razu wypełni swoje obowiązki. Fryzjer obstrzyże, mechanik naprawi auto a tych debili lekarzy to równie dobrze mogłoby nie być.Ja też zdycham. Miałem dzisiaj iść na grilla, ale zrezygnowałem ,bo chujowe samopoczucie. Cierpliwość też ma swoje granice, do końca życia nie można przecież czekać na wyleczenie.

...ależ zajdą. Niestety. I to jest to co mnie bardzo rozsierdza. Wielokrotnie o tym pisałem. Nawet jeśli będą tyrać w fabryce czy kłaść kable w ziemi to i tak będą szczęśliwsi. W każdej chwili będą mogli coś zrobić ze swoim życiem, a ich "chcenie" nie będzie torpedowane coraz to nowymi ograniczeniami wynikającymi z objawów... A i błogostan czy choćby nawet iluzoryczne szczęście będą w każdej chwili mieli w zasięgu ręki w postaci kilku butelek piwa, debilnej gry, nowego modelu "phona" tudzież kretyńskiego filmu w telewizji, że nie wspomnę o "melanżach" i ruchaniu przechodnich towarów, które zostały wyrwane dzięki barakowi jakichkolwiek "dzieleń włosa na czworo" tudzież depresyjnych lenów. Nawet najbardziej skomplikowane decyzje życiowe nie będą filtrowane i kastrowane w zanadrzu poprzez rozkminki dotyczące niemożności zindukowanej chorobą psychiczną. Tak więc zajdą, lub mogą zajść. A my to możemy sobie raczej "zejśc" niż "zajść" Stosunkowo lżej mają ci z nas, których pozamiatało w momencie ugruntowanej stabilizacji zawodowo-finansowej i rodzinnej. Utrzymać powyższe w chorobie jest znacznie "łatwiej" niźli do nich dojść z pełnymi objawami. Dojście do czegokolwiek w trakcie pełnowymiarowej choroby jest w moim przekonaniu niemożliwe. Jedyne do czego można dojśc to żelbetonowy mur za ktorym jest już tylko samobójstwo. Różnie to bywa z alkoholem. Mam sąsiada, który leje w gacie po upiciu alkoholowym. Pije codziennie i jest uzależniony. Też to się wiąże z wieloma ograniczeniami. Jest w szponach nałogu i ja już chyba wole swoją chorobę niż jego uzależnienie. Inna sprawa jest w przypadku młodzieży, która pije sporadycznie. Tutaj faktycznie masz racje. Mnie też zmiotło jak miałem ugruntowaną pozycje: po studiach z pracą + mieszkanie pod Warszawą za odszkodowanie, które obecnie wynajmuje. Oczywiście nie chwaląc się. Mam ten bonus, że nie gonią mnie żadne długi,kredyty. Ale zdychanie to zdychanie.

Ja chętnie przyjdę

Asmo, Duże dawki leków orzesz. Lamo 200mg, wenla 75 + kweta. Przedawkowywanie leków antydepresyjnych może powodować myśli samobójcze i skoki nastrojów a także ostre zejścia. Kiedyś też brałem wenle 225 i mianserynę 90 i jeszcze fluanxol. Masakra i najgorsze jest potem schodzenie z takich dawek. Ale swoją drogą dorzuciłbym coś na sen do tej 37,5 mg wenli, bo ciężko zasypiam. P.S. Ci co siedzą na ławeczce z piwkiem pod blokiem daleko nie zajadą. Nie ma co się na nich wzorować.

W porządku, ale miałem tylko jedną wizytę gdzie stwierdził, że po co do niego przyszedłem jak leczy mnie już inny lekarz. Długo się czeka ,żeby do niego trafić, ale nie było sensu się u niego leczyć , bo musiałbym dojeżdżać na wizytę 100km w jedną stronę a wtedy mieszkałem u rodziców.

Jest ciężko. W pracy wspomagam się energetykami, żeby jakoś nie paść na mordę. Trochę orzeźwiają i dodają energii po porannej dawce wenli, która mnie zwarzywia. Nasz kierownik mówił ,że w handlu najważniejszy jest optymizm, uśmiech, pewne i pozytywne podejście do klienta. Nasz pozytywny nastrój udziela się także klientowi i klient go intuicyjnie wyczuwa. No to w takim razie chciałbym trafić na takiego konsultanta co mnie wyleczy i zarazi pozytywnym nastrojem. Niedługo zaczyna się mundial. Podchodzę do dawnych zainteresowań z obojętnością, bez entuzjazmu i to mnie najbardziej w tym wszystkim boli.

Miałem kiedyś wizytę u doktora Święcickiego:). Wczoraj zasnąłem normalnie o 22 i wstałem o 5 na 8 do pracy.8h gadania przez telefon perspektywa na dzisiejszy dzień a zwolnienia od psychiatry to lepiej pracodawcy nie pokazywać na oczy. Pożegnanie po takim zwolnieniu będzie nieuniknione.

Kurwa czuję ,że to tylko kwestia czasu jak się w końcu odpalę. Zapasy cierpliwości się powoli kończą do tego bezproduktywnego leczenia. Na moim osiedlu mieszka jedna sąsiadka. Choruje od wielu lat na schizofrenię i jest na rencie. Widzę jak ludzie wytykają ją palcami i wyśmiewają. Ciągle o niej plotkują w szyderczym i ironicznym tonie. Swoją drogą ona też odpierdala niezłe akcje. Wychodzi na plac zabaw i bawi się razem z dziećmi(kobieta 60 lat). Ciągle donosi na sąsiadów do prokuratury i na policje pisząc w podaniu "niewinna katastrofie smoleńskiej". Nie chcę skończyć tak jak ona. Widzę podświadomie swoje życie za 30 lat tak jak jej. Nie wiem po co wkręcam sobie takie bzdury. Sam siebie degraduję.

Tyram od tygodnia w telemarketingowym korpo. Samopoczucie chujnia z grzybnią ,ale jakoś ciągnę. Byłem dzisiaj u swojego lekarza. Dalej kazał mi orać 37,5 mg wenli. Powiedział ,że w razie czego ma już przygotowany kolejny lek(Escitalopram), ale jak nie będzie poprawy na tym to wrzuci go od września. Mówi ,że cały czas liczy ,że wenla w końcu zatrybi na tej dawce. Pytałem się czy jest podejrzenie CHADU w moim przypadku. Powiedział, że jest to prawdopodobne, ale na razie nie może tego stwierdzić ,bo w psychiatrii diagnozę stawia się zawsze na końcu leczenia a nie na początku. Powiedział ,że depresja jest częścią depresji i depresja jest częścią Chadu. Taki truizm. Wychodzę z gabinetu i podszedł do mnie jakiś koleś, wyciągnął rękę i uśmiechnięty kazał mi się zarejestrować na kolejną wizytę. Oczywiście go nie znałem.Poszedłem i się zarejestrowałem i znowu do mnie podszedł jak wracałem z Rejestracji. Zaczął mi nawijać o swoich zaburzeniach schizoafektywnych i pytał się o moją chorobę. Kazał mi zapierdalać do PFRON-u na jakieś szkolenia gdzie mam dostać darmowy komputer. Strzelał po prostu jak z karabinu i był ewidentnie pobudzony. Był w stanie manii. Ciągle mi podawał rękę i gratulował niczym studentki które wciskają kosmetyki w promocji przed Galerią. Widać było jak inni pacjenci czekający w kolejce uśmiechali się ironicznie pod nosem. Potem szybki obiadzik na mieście(strogonow) i w domu. W najbliższym czasie planuje się zaszyć w jakimś pensjonacie agroturystycznym. Ale to pewnie w sierpniu znajdę jakieś kilka dni, bo teraz wolnego mi na pewno nie dadzą. Pożyję trochę na wsi z dala od problemów, ludzi i cywilizacji. Byłem 2 lata temu i nie ma lepszego azylu dla miastowych niż agroklimat.

Też się zastanawiam nad wyjazdem. Fajnie byłoby jakby przyjechał ktoś ze znajomych, bo poki co to nikogo nie znam na tej liście. Jakby jeszcze parę osób z tego wątku jechało to byłbym jak najbardziej za.

Tak z innej beczki wybiera się ktoś na zlot do Torunia?

ok 2h

No ja się leczę od 2007 r w tym czasie była jedna hospitalizacja i do psychiatry chodzę nieprzerwanie od 7 lat. Dodatkowo mam niepełnosprawną nogę, którą uszkodzono mi w 2001 przy operacji. Przerwany nerw strzałkowy. Nie mogę ruszać palcami i całą prawą stopą i utykam. Wcześniej to w ogóle nie miałem w niej czucia. Mam na to orzeczenie o niepełnosprawności.Dodatkowo zakazili mnie jeszcze bakterią w tym całym pierdolonym Otwocku od czego się później migali na sprawie a w dodatku wcześniej szantażowali moich rodziców. Jestem po 8 operacjach + problemy z psychiką. Sprawę o odszkodowanie wygrałem, ale te konowały z ZUS-u twierdzą ,że jestem zdrowy i renta mi się nie należy.

macieywwa, Ja właśnie walczę o rentę. Niestety moje doświadczenia nie są optymistyczne. Pierwsze dwie komisje będziesz miał na 99% odrzucone. Dopiero przez Sąd jest szansa wygrać.Ja czekam na opinie biegłych z badania które miałem 12 maja. Powinna przyjść do 60 dni a sprawa w sądzie we wrześniu. Pierwszy wniosek złożyłem w październiku do ZUS po miesiącu dostałem odpowiedź odmowną potem odwołanie i po dwóch miesiącach znowu odmowa i kolejne odwołanie do Sądu które złożyłem pod koniec stycznia a wezwanie na badanie dostałem w połowie maja. Czyli pierdolę się już z tym prawie rok a jeszcze nie wygrałem. Depakiniarz, jak miło Cię widzieć. Wszyscy się stęsknili za Tobą. Ja już myślałem ,że ty na tamtym świecie.

Jak sierpień to może i ja się przyłącze

Zebrec, Normalnie. Spotkaliśmy się w ustronnym lokalu. Generalnie bardzo luźna atmosfera. Głównym tematem były oczywiście nasze zaburzenia oraz zainteresowania. Polecam

Widmo, to co napisałeś mnie trochę zmartwiło. Mam nadzieje ,że moja lekooporność nie wynika z CHAD-u.