Kaja007

Będe walczyć z całych sił, aby ten błogosławiosy stan trwał i trwał... Mam nadzieję że teraz będzie mi łatwiej bo za oknem wiosna i coraz częściej świeci słońce!

Witam! Muszę się tu wygadać, bo coś dziś we mnie pękło. Pierwszy raz od dłuższego czasu poszłam do szkoły na luzie, bez zbędnych emocji. Humor dopisuje mi od samego rana, choć przede mną duuużo nauki... ale nie załamuję się, wiem że musi być dobrze bo żyje sama dla siebie. To moje życie, za oknem piękna słoneczna pogoda. Chciałabym aby taki stan utrzymywał się jak najdłużej. Piotrek chciałam Ci jeszcze raz podziękować za pomoc. Twoje słowa bardzo mi pomogły i sprawiły że inaczej patrzę teraz na sprawy które tak mnie załamywały i z którymi nie dawałam sobię rady. Oczywiście jest jeszcze we mnie niepokój, jak w każdym człowieku, ale jest to normalny strach. Nie będę dziś pisać o swoich obawach i rozżaleniu, których powodem jest pewna osoba. Ale co tam dziś jest mój dzień i chcę się nim nacieszyć nim nadejdą ciemne chmury. Mam nadzieję że mój dzisiejszy, dobry nastrój troszeczkę wam się udzieli.

Masz całkowitą rację i ostatnio postanowiłam sobie, że będe walczyć ze sobą. Po prostu czasem mi strasznie ciężko i znikąd pomoc nie nadchodzi

Ja, zawsze gdy chcę wyjść z dołka i po długich staranich w końcu moje życie wraca do pozornej równowagi, wtedy z nienacka życie znou mi pokazuje jakie może być okrutne i nieprzewidywalne. Zawsze wtedy się załamuję i znowu spadam na samo dno. Wiem, że muszę z tego wszystkiego wyjść i postrzegać życie jako dar, tylko czasami naprawdę trudno żyć. Doskonale to ujęłaś Chęci można mieć, ale co z tego gdy dusza krwawi

Znam te pragnienie, oj jak ja je dobrze znam... Często chciałabym zasnąć i już nigdy się nie obudzić, ale co będzie potem, pojawia się nagle pytanie

Kasiu To nie wstyd że tu piszesz, bo gdzie się wyżalić jak nie tu na forum. Dla mnie jest to jedyne miejsce gdzie mogę się "oczyścić" ze swoich boleści. Wiem co czujesz i rozumiem Cię. Ja wczoraj wieczorem rozpłakałam się w łazience - sama nie wiem z jakiego powodu płakałam - poźniej spojrzałam w lustro i powiedziałam sobie, że nie potrafię sobie poradzić sama ze sobą... i co tu robić??? Staram się walczyć, ale mam takie wrażenie jakbym cały czas przegrywała. Jedynie tu na forum, wyciszam się i jest mi lepiej. Dlatego pisz jak najczęściej i o wszystkim. Pozdrawiam Cię gorąco :*

Wodnik ---> jestem wodnik

U mnie pogoda dziś beznadziejna Słoneczka nie ma, tylko szary, ponury świat

Dziś jest trochę lepiej, ale nadal mi smutno. Może to ta pogoda tak na mnie działa Ehhhh

Jest mi dziś tak strasznie źle i smutno, że muszę to z siebie wyrzucić. Boję się, że znów nadchodzi niechciany stan przygnębienia, smutku i samotności. Ja nie chcę mu się poddać, ale on ze wszystkich sił ciągnie mnie do siebie. Znowu cały czas chce mi się płakać Musiałam to z siebie wyrzucić...

Dzięki wiekie :) Aż cieplej mi się zrobiło na serduszku :) Cudowne kwiety :)

Kurczę co zrobić gdy nagle uświadamiasz sobie, że wokół ciebie nie ma żadnego przyjaciela Mam takie wrażenie, że koleżanki mnie olewają i czasmi mają dosyć mojego towarzystwa Nie wiem jak sobie poradzić z tym okropnym uczuciem osamotnienia

kasia777 pisz tu jak najczęściej i o wszystkim. Forum pomoże Ci w wyrzuceniu z siebie wszystkich złych emocji i rozczarowań. Bardzo chciałabym Ci jakoś pomóc, bo wiem co czujesz i doskonale Cię rozumiem.

eeeeee.... przejdzie - wyzdrowiejesz! Zdrówka życzę! Dzięki

Wiosna już tuż, tuż... w powietrzu unosi się taki przyjemny zapach i nawet ciepło się zrobiło. Szkoda, tylko że jestem trochę chora (jak zwykle gardło)

Kasiu myślę, że skoro ten stan utrzymuje się od 2 miesięcy to jest depresja. Dobrze, że trafiłaś na to forum, tutaj spotkasz się ze zrozumieniem i pomocą. Wiem to! Pomożemy Ci

Mi to forum bardzo pomogło. Ludzie, których tu spotkałam są wyjątkowi, życzliwi i pomocni. Mogę tu się wyżalić, popłakać sobie i wiem że nikt mnie nie będzie uważał za wariatkę czy histeryczkę, tak jak to bywa w realu. Pozdrawiam WSZYSTKICH serdecznie!

Dziękuję że jesteście i wspieracie mnie w ciężkich chwilach, nie wiem co by ze mną było gdybym nie trafiła na to forum

Co za dzień, koszmar!!! Nie wiem co ze sobą zrobić, znów dziś wszystko poszło nie tak i spadłam na samo dno rozpaczy. Mam dość swojego życia i szukania w nim sensu ( może go wogóle w nim nie ma ). Jest mi tak strasznie źle, że muszę to z siebie wyrzucić, oczywiście jak zwykle nie mam z kim pogadać więc postanowiłam pojęczeć trochę na forum. Kiedy skończy się ta moja wędrówka po tym świecie? Mam nadzieję że już niedługo, bo ja już naprawdę nie mam siły, aby walczyć i pokonywać problemy i porażki

ja wiem, ze Dąbrówka Mała jest niedaleko Ikei i bywam tam )... Szczerze jestem z Kostuchny :) Ikea to znak rozpoznawczy Dąbrówki Pozdrawiam

A może jest ktoś z Dąbrówki Małej???

Dlaczego siedzi we mnie taki ogromny lęk przed szkołą? Uczęszczam do liceum i codziennie boję się iść do tej szkoły. Może pomyślicie że jestem wariatką, ale tak jest. Nie potrafię sobie poradzić z tym lękiem. Nie wiem co mam zrobić, coraz częściej myślę aby ze sobą skończyć, nie chcę już żyć

Doskonale Cię rozumiem. Czuję to samo, ja również nie widzę w swoim życiu sensu. Każda drobnostka urasta do wielkieg problemu i nie potrafie sobie z tym poradzić we wszystkim widzę problem. I jak tu żyć???

Dzięki, bardzo mi pomogliście. Postaram się walczyć z tym lękiem i przezwyciężyć strach. Do cholery jasnej w końcu to moje życie

I znów się zaczęło... Przez 2 tygodnie było dobrze, humor mnie nie opuszczał i czułam radość życia, aż nagle ten stan się kończy. Czuję się, jakbym stała na końcu długiego pomostu i zaraz będę musiała wskoczyć do głębokiej wody. Zdaję sobie sprawę, że wskakując do niej znajdę się na samym dnie i znowy będzie tak strasznie zimno, pusto, ciemno i strasznie. Znowu będę osamotniona, a wokół mnie nie będzie żadnej pomocnej dłoni. Boje się tego stanu, strasznie się boję. Nie chcę znów przechodzić przez ten okropny stan beznadziejności, nie chcę płakać co noc, a rano patrzeć na moje opuchnięte oczy. Nie mogę, nie chcę, a jednak taki strach we mnie siedzi i nie mogę się go pozbyć Nie wiem jak sobie poradzę, nie wiem co mam zrobić. Boję się strasznie się boję...