Kaja007

Doskonalę Cie rozumiem, ja też chciałabym się położyć i już nigdy nie wstać. Nie mam już siły żeby żyć

Hej Madź ja przeżywam to samo co ty. Również chodzę do I LO i uczęszczam tam jak na skazanie, nienawidzę przebywać w "budzie", zawsze odliczm godziny do końca lekcji. Kiedyś nie miałam problemów z nauką a teraz jadę na samych 3 i 2. Jak mówię o swoich obawach mamie, to tylko gada że sobie poradzimy i załatwi mi jakieś korepetycja, dodaje również żebym nie panikowała, a ja już mam dość. Nie wiem jak się zabrać do uczenia się, nie mam siły i motywacji. Zastanawiałam się nad zmianą szkoły, bo pomyślałam że wybrałam za wysoki poziom, ale chyba to niebyłby najlepszy pomysł ;/

Witajcie, a ja znów mam spadek formy! Dlaczego nic mnie już nie cieszy Nie potrafię znaleźć sensu w swoim życiu i nawet najmniejsza porażka zmienia się u mnie w duży problem, z którym nie mogę sobie poradzić... Mam już naprawdę wszystkiego dosyć, codzinnie mam samobójcze myśli i chce mi się płakać. Nie jest dobrze, a wokół siebie nie mam nikogo... Pustka, samotność, bezradność i pragnienie żeby moje życie dobiegło już końca.

Faunik jesteś cudowny !!! Bardzo mi pomagasz, nawet nie wiesz jak bardzo :) Nie zgadzam się z Twoim twierdzeniem, że nie nadajesz się na przyjaciela. Wręcz przeciwnie nadajesz się na wspaniałego, szczerego i serdecznego przyjaciela i taki też jesteś :) Dzięki że podejmujesz próbę wyciągnięcia mnie z tego bagna, jakim jest depresja... Wiem że Ty bardzo dobrze mnie rozumiesz, więc jeszcez prościej mi wtedy pisać, po przeczytaniu Twojego posta, zrobiło mi się cieplej na serduszku i jakoś tak lepiej :) Dzięki że jesteś :* Myślałam o tym, ale jeszcze się nie zdecyduję. łatwiej by było gdybym była pełnoletnia, a teraz jest troszkę trudniej...

Ja jestem strasznie samotna i okropnie się z tym czuję. Jednak nie potrafię tego zmienić...

Eh, dziś mi tak smutno i w dodatku okropnie się czuję. Wszystko mnie boli. Cieszę się że chociaż tu nie muszę udawać i mogę się wyżalić, wyrzucić z siebie całą złość. Bo nikt mnie nie rozumie Chciałabym znaleźć w swoim życiu jakiś sens, cel, żeby stało się ono ciekawsze, ale jakoś nie mogę Widzę tylko czarne i szare barwy i marzę o jednym, żeby już odejść z tego świata... Pozdrawiam

Doskonale Cię rozumiem, ja chodzę dopiero do liceum, ale wiem o czym mówisz. Ja również mam problemy z nauką. Nie potrafię się skupić, powoli zawalam wszystkie sprawdziany. Już nie wiem co mam zrobić

Jest mi tak bardzo źle, znowu, już nie mogę, nie potrafię sobie poradzić z własnymi kłopotami, zmartwieniami, samotnością. Marzę żeby zniknąć, zniknąć na zawsze... dlaczego umierają ludzie którzy tego nie chcą, a ci dla których życie jest męką muszą istnieć na tym cholernym świecie?? Dlaczego? Nie wiem już co mam zrobić, żeby wrócił mi zapał do nauki taki jaki miałam kiedyś, wszystko czego się dotknę sypię się. Zawalam każdy sprawdzian, nie potrafię się nauczyć, nic mi nie wychodzi. Jestem do niczego... Chcę zniknąć, zasnąć i już nigdy się nie obudzić...

Faunik dziękuję Ci za ciepłe i szczere słowa. Nawet nie wiesz jak bardzo mi pomogłeś i pocieszyłeś. Widzę że dobrze mnie rozumiesz, moją samotność i pustkę. W końcu wszyscy to przeżywamy, tylko trudniej się do tego przyznać. Jeszcze raz wielkie dzięki :)

Nie nie byłam, ale dzięki że się mną zainteresowałeś :) Dzięki że jesteście.... Czasem ja już naprawdę nie mogę, a w dodatku jestem sama (rodzinę mam) ale chodzi mi o przyjaciół. Całkiem sama, no cóż może nie zasługuję na niczyją przyjaźń, a moje przeznaczenie to samotność. Nie wiem!!! Jest mi z tym źle i tak smutno, ale nie potrafię tego zmienić...

Kochani! Muszę się komuś wyżalić bo ja już nie daję rady... Tydzień który minął był koszmarny, ale podczas weekendu jakoś się pozbierałam i nawet miałam humor, ale co z tego jeżeli dziś jest o wiele gorzej. Już byłam po jasnej stronie życia, a teraz znowu spadam na samo dno mroku. Płacz, rozdrażnienie i załamanie powróciło. Nikt mnie nie rozumie, mama się wkurza że panikuję i wyolbrzymiam problemy, a ja już nie mogę. W szkole nie potrafię sobie poradzić, dziś zawaliłam kolejny sprawdzian, wychowawczyni oczywiście też nic nie zauważa tylko gada żebym zaczęła się uczyć. A co z tego jeżeli mi nic nie wychodzi.... Nikt nie wyciągnie do mnie pomocnej dłoni bo po co ratować i pomagać takiemu komuś jak ja... Mam dość, mam dość życia, szkoły, samej siebie, że mnie mogę sobie z tym wszystkim poradzić. Marzę o tym aby zasnąć i już nigdy się nie obudzić... Jeżeli ktoś przeczyta moją żałosną wypowiedź to z góry dzięki... Ja już naprawdę nie wiem co mam robić

Faunik- pomożemy Ci! Nie zostawimy Cię samego z tą okropną chorobą, wszyscy mamy jej dość dlatego musimy się wspierać. Trzymaj się

Depresja zabrałam mi też to co miałam najlepszego czyli spontaniczny, niewymuszony uśmiech i radość z życia ! Czy to jeszcze kiedyś wróci?

ja też proszę Go o to codziennie! gdy zasypiam proszę, błagam żebym się rano nie obudziła, ale jak narazie nie wysuchał mojej prośby i jeszcze żyję

Bardzo dobrze Cię rozumiem. Ja mam to samo co Ty. Mój stan utrzymuje się dosyć długo i już nie potrafię sobie z tym poradzić. Czuję się strasznie samotna i bezradna

Mam jutro sprawdzian z biologi, a jeszcze nie zabrałam się do nauki, znowu będę siedzieć po nocy

Ja też mam takie wrażenia, czasami czuję że tak bardzo przyzwyczaiłam się do samotności, że teraz nie potrafiłabym tego zmienić! Przychodzą jednak takie momenty, gdy chcę się z kimś pogadać, dlatego znalazłam to forum. Internet, forum to wszystko rekompensuje mi tą pustkę. Jestem chora, uzależniona - tak wiem, ale jednak taki jest mój wybór

Depresji "zawdzięczam" samotność, odrzucam od siebie każdą dłoń, którą wyciąga do mnie człowiek. Izoluję się od kolegów i koleżanek, nie mam ochoty na spotkania i pogawędki z koleżankami. Dzień po dniu czuję się bardziej samotna, ale wiem że sama do tego doprowdziłam, a teraz nie mam siły tego zmienić

Ja chciałbym się wybrać do psychologa, ale nie mam odwagi. Najpierw musiałbym,a raczej chciałbym pogadać z moją mamą ale nie umiem się przełamać Boję się że mnie nie zrozumie i zacznie prawić kazania, że mam przestać się tak zachowywać i wymyślać nieuzasadnione problemy, a ja mam problem, mam problem z samą sobą...

Rozumiem Cię, ja miałam ostatnio sprawdzian oblałam go, a później ta litość ze strony koleżanek. Co nie poszło ci, nia załamuj się, poprawisz, wszystko będzie dobrze. A ja nie mam siły nic popawiać, jest mi wszystko jesdno. Nie chcę mi się uczyć, nie mogę się na niczym skupić. Dziś sprzątałam pokój i było ok, zapomniałam o wszystkim, ale skończyłam wiem że powinnam się pouczyć ale jak...??? Ja już nie mogę, cały czas ryczę, łzy same spływają mi po policzkach...

Dziękuję, pomogłeś mi bardzo.

Mam podobny problem, tyle tylko że uczęszczam do liceum. Ja również nie czuję w sobie motywacji, w tym tygodniu czeka na mnie wiele sprawdzianów, a ja nie mam siły do nauki. W szkole chce mi się płakać z bezradności, w domu tak samo. Chodzę smutna i nie wiem co mam z sobą zrobić. Boję się że zawalę szkołę, a to będzie mój koniec...

Ostatnio spojrzałam na swoje życie z perspektywy czasu i doszłam do wniosku że nerwica czały czas we mnie jest... W podstawówce strasznie się denerwowałam przed każdym dniem, kiedy miałam iść do szkoły. To był ukryty lęk, który siedział we mnie. W gimnazjum trochę się to wyciszyło, a teraz kiedy jestem w 1 klasie liceum, ten lęk wrócił z zdwojoną siłą. Teraz boję się każdego dnia, każdej minuty w tej szkole. Nie chcę do niej iść, bo panicznie się boję. Wyobrażam sobie jakieś koszmarne rzeczy które mogą mnie tam spotkać. Ostatnio nawet mam jakieś dziwne dolegliwości. Boli mnie brzuch, jest mi niedobrze, boli mnie głowa, czasami mam zimne ręce które się trzęsą przed stresującymi wydarzeniami. Nie potrafię opanować tego co się za mnę dzieję. Z dnia na dzień jestem coraz bardzoej drażliwa, płaczę rano, po powrocie do szkoły i wieczoram, płaczę z bezsilności. Nie wiem co mam z sobą zrobić. Może mi ktoś pomoże, powie czy to nerwica, czy coś innego? Błagam pomóżcie...

Ja w szkole staram się udawać że wszystko jest ok, ale czasami już nie mogę. Nie chcę na siłę się uśmiechać i udawawać że jest mi dobrze i radośnie bo nie jest. Chcę mi sie płakać z bezradności. Nie mam sił do nauki, a efektem są czasem kiepskie oceny, a co za tym idzie depresja i tak w kółko

Ja też bym chciała wiedzieć czy mam depresję, ale nie wiem jak to sprawdzić?