nieidealna

Umrę w końcu nad kiblem.

Ja nawet jak byłam skrajnie wychudzona(wg BMI) dalej się sobie nie podobałam.

Pewnie masz rację cyklopka, chociaż większość pewnie patrzy czy ładnie wygląda, czy fryzura ok.. A ja? Patrze czy dupa mi bardzo odstaje, czy uda nie są grubsze niż były.. Szkoda, że nie można wyrzygać tłuszczu.

Przeglądam się w lustrach, witrynach sklepowych, samochodach.. WSZĘDZIE. Patrze i w głowie pojawia się myśl: WYGLĄDASZ GRUBO! Uczucie rozczarowania, bezradności. Nienawiść, złość, frustracja. Galaretowate uda, ogromne łydki, wystający brzuch, tłuste ramiona i wielki tyłek. Zaraz zwymiotuję.

U mnie od tygodnia 50mg, efektów brak. Za tydzień mam zwiększyć do 100mg, ale lekarz mówił, że i tak pewnie dojdziemy do 300mg. Do kolejnej wizyty jeszcze kilka dni, a ja nie umiem się ogarnąć..

Póki co jestem na etapie powrotu do leczenia farmakologicznego, bo kilka miesięcy temu sama przerwałam terapię seronilem. Na ten moment biorę 50mg sertagenu i stopniowo będzie zwiększana dawka.

Po jakim czasie brania sertagenu zauważyliście pierwsze pozytywne efekty działania? U mnie w trzeciej dobie objawy choroby się nasiliły..

Dziś myślałam trochę nad swoim życiem.. Chyba pierwszy raz przyznałam się sobie do tego, że naprawdę miewam myśli samobójcze.. Co gorsza, często całkiem nieświadomie o tym myślę. Czytam coś, oglądam, słucham i planuję to wykorzystać. Przed chwilą znów się na tym złapałam, czytając artykuł o zabójczych związkach zawartych w pożywieniu. Zaczęłam się zastanawiać, ile dam radę zjeść, co może mi potem być, czy mnie odratują, czy będzie bolało. Nie ogarniam.

A ja znów na dnie. Wracam do Was jak bumerang. Jakoś nie potrafię się tu "odnaleźć", pobyć dłużej, nawiązać kontaktu.

Mnie dopadł refluks.. Strasznie dokuczliwe schorzenie.

Mam tyle planów, pragnień.. i słomiany zapał. Terapia indywidualna, grupa ED, grupa DDA.. Szukam, szukam.. i na tym się kończy.

Wiem. Tylko czekam do nowego roku akademickiego, żeby dostosować spotkania do planu zajęć. No i studiuje w innym mieście a przez wakacje nie chciałoby mi się dojeżdżać. Poza tym zaczynam mieć problemy z przełykiem, parametrami kwi, ciśnieniem, hormonami.. Do tego ciągłe zaburzenia elektrolitowe. Szlag.

Za długo. I diagnoza(luty 2012): anoreksja. II diagnoza: anoreksja bulimiczna. III diagnoza: bulimia. IV diagnoza: anoreksja. Po wakacjach muszę zacząć terapię indywidualną, bo to za długo już trwa..

Dopiero tak naprawdę oswajam się z "tematem". Co miało wpływ na ograniczenie napadów.?

Dalej jestem w trakcie diagnostyki. O dziwo ostatnia diagnoza: anoreksja. Dalej wymiotuje całymi dniami.

Mi od czasu do czasu zdarza się iść do sklepu, wykupić masę jedzenia i pożreć na raz. Paradoksalnie pełen do bólu brzuch jednocześnie daje mi satysfakcje i powoduje wyrzuty sumienia, obawy przed przytyciem.

No niby tak.. Ale i tak się mogłam z tego powodu zdenerwować.

Bo nie byłam zdenerwowana bez powodu wtedy czy z błahego powodu. Jestem pełnoletnia a on wszystko chciał konsultować z Moją Mamą, tzn. nie wyjdę dopóki on z Nią nie pogada, nie wyjdę dopóki ktoś po mnie nie przyjedzie.. To jak miałam się nie wkurzać.? I jak mam się teraz nie wkurzać, jeśli w moim odczuciu to było zwyczajne zdenerwowanie a nie nastrój dysforyczny..

Odebrałam wypis. DYSFORYCZNY. Tak określił mój nastrój psychiatra w momencie, gdy wypisałam się na żądanie. Wkurzyło mnie to. Poza tym walczę z myślami. Nie idzie mi najlepiej, ale nie jestem już bierna przynajmniej.

Może ktoś mi polecić jakąś grupę w Krakowie, chodzi o DDA. Ewentualnie ED.

Spróbuję coś załatwić. Ech, fatalnie jest.

Przy wypisie pożarłam się z ordynatorem. Sama już się tam nie zgłoszę..

Nie wiem.. Może dowiem się w przyszłym tygodniu.

Ludzie tam są bardzo wyrozumiali i pomocni. Wielu się poprawiło.. Spróbuj - nic nie tracisz. :)

Zaczynam żałować, że wypisałam się na żądanie z oddziału. Niech mnie ktoś dobije.