Lena88

lepsza praca - lepsze pieniądze

chorzy na debilizm - moje studia

skok- chmury

przestępstwo-adrenalina

andy85, od najmłodszych lat bałam się gwałtu, nigdy nie wychodziłam z domu po zmroku, nigdzie nie zostawałam sama, żeby tylko nikt mi nic nie zrobił, prześladowały mnie wizje brutalnych gwałtów, a po wydarzeniu, o którym pisałam wyżej strach tylko się wzmógł. Wiem, że to nie to samo, co doświadczyć już tego i cieszę się, że nic mi się wtedy nie stało, ale jednak po tamtym wszędzie widziałam samych "złych" ludzi, nie dawałam się nikomu dotknąć, przytulić. Dla mnie sam fakt, że mogło dojść do czegoś już jest traumatyczny i zostanie na zawsze w głowie, więc hej jaki spam ?

Czytam Was, dziewczyny i jestem przerażona nieco. Mogło mnie spotkać coś podobnego i to na własne życzenie. Zaprosiłam do siebie nowo poznanego kolegę. Wypiliśmy trochę i on zaczął się do mnie dobierać. Na szczęście miałam, gdzie uciekać, a on w tym czasie uspokoił się. Nigdy już po tym się nie spotkaliśmy, ale mam nauczkę na przyszłość, żeby już więcej tak się nie zachowywać.

Fantazja na haju - zabronione

Ze mną to jest, kurcze, tak, że waga strasznie sie waha, raz niewiadomo kiedy 5 kg do przodu, raz 7 do tyłu, ale to wszystko się zaczęło od kiedy biorę leki i to jest ich duuży minus

drzewo-przemijanie

Małe kroczki Lepiej ukrywać swoje złe samopoczucie i udawać, że wszystko jest dobrze czy pokazywać, jak naprawdę jest źle?

złość - szau

No właśnie, Razo, ja przytyłam na lekach, ciągle je biorę i trudno schudnąć. A przecież każda kobieta chce wyglądać ładnie. Tylko to takie głupie myślenie, bo przecież nie tylko chude jest ładne. W ogóle to mnie się bardziej podobają kobiety lekko zaokrąglone, kiedy widać, że to kobieta, a nie wieszak, a jednak kompleks jest

Mi polecono Tonisol, biorę od 3 tygodni, ale to nic nie daje ;/

Dzięki Magda, postaram się zastosować w życiu Twoje rady :) A problem robi się chyba coraz większy, bo nawet nie chcę widywać się z najlepszą koleżanką tylko dlatego, że ona jest chuda, a ja czuję się przy niej tragicznie (mimo że wszyscy jej powtarzają, że powinna wyglądać przynajmniej jak ja, bo teraz jest chodzącą śmiercią) ehhh tak tak wiem, że to głupi problem

Jak najbardziej uważam, że trzeba się od razu zgłosić po pomoc. U mnie nerwica wyszła, jak miałam 14 lat, ale zaczęłam ją leczyć dopiero rok temu, mając 20 i naprawdę dobrze na tym nie wyszłam. Także MiyokoXX9, tymbardziej jeśli nie masz nawet z kim porozmawiać udaj się do psychologa. O swoje zdrowie psychiczne trzeba dbać tak samo, jak o fizyczne i nie ma się czego wstydzić. Wstydzić powinny się te osoby, które wiedząc, że mają problem nie szukają rozwiązania. Głowa do góry, jesteś młodą osobą i musisz o siebie dbać dopóki nie jest za późno :)

A znacie jakąś skuteczną dietę? Zostało mi jeszcze 6 kg. Do ćwiczeń jakoś nie mogę się zmusić. Jeść racjonalnie też nie umiem, samo niezdrowe żarcie, gotowanie po północy i takie tam :) A najgorsze to, że jem nie wtedy kiedy jestem głodna, ale gdy smutna, zła, wesoła, z nudów...

MiyokoXX9, jeśli jest możliwość może pójdź do szkolnego pedagoga na początek. 15 lat to trudny wiek, często rodzice uważają wtedy, że takie "dziecko" nie ma prawa mieć problemów i nie starają się go wspierać. Może rozmowa z kimś pomoże. Pozdrawiam

obnażenie-naga prawda

ehhh piąty dzień głodówki zakończył się potwornym krwotokiem z nosa mój organizm chyba ma już dość. matka się drze, już chciała pogotowie wzywać. No, ale jestem 4 kg do tyłu. W ogóle nabawiłam się kompleksów, jak zobaczyłam te dziewczyny w szpitalu, gdy byłam na rozmowie-szczuplutkie, wymalowane, a ja? mysza. wbiłam sobie do tego głupiego łba, że nie pojadę tam, jak nie schudnę 10 kg i nie kupię nowej "szafy". porażka

Biorę to od kilku miesięcy, ale jakoś nie widzę pozytywnego działania. Najpierw brałam 105 mg na dzień, stopniowo zmniejszałam sobie dawkę, bo nie dość, że nie mogłam po tym zasnąć to jak już mi się udało to nie mogłam się dobudzić. Teraz biorę tylko 30 mg, ale właściwie działa w ten sam sposób, więc już sama nie wiem, co z tym robić. Z psychiatrą będę się widzia ła dopiero za miesiąc

Kochana, ja nie wiem, jak to jest, mogę sobie tylko wyobrazić, ale moja mama poroniła. To było dla niej straszne, jednak po tamtym dziecku miała jeszcze dwoje i to my stałyśmy się jej szczęściem. Nie wiem, jak ona to przeżywa, ale ja odkąd się dowiedziałam, że miałam starszego brata lub siostrę często o nim myślę. Nigdy się tego nie zapomni, ale można, a nawet trzeba się z tym pogodzić. A jeśli chodzi o poronienia to uczyłam się na studiach, że bardzo często kobiety nie są nawet świadome, jak często zachodzą w ciążę i dochodzi u nich do poronienia, tak jak napisał ktoś wcześniej organizm matki pozbywa się płodu, który nie byłby w stanie prawidłowo się rozwinąć.

Ohhh ja też uwielbiam śnieg i właśnie pierwszy raz u nas pada Jest tak pięknie. Jutro koniecznnie trzeba się opatulić i wyjść na spacer Aaa, Madziu, czytałam o Twoich wynikach, cieszę się, że to nic groźnego

ciągły smutek-brak nadziei

czas bez choroby - przeszłość

A ja dziś, matko chyba pierwszy raz napiszę, że dzień minął mi dobrze. Kupiłam sobie nową zabawkę, telefonik i cały dzień się bawiłam i pewnie będę się tak bawić przez najbliższych kilka dni i dobrze, bo przede mną bardzo trudny czas, więc cieszę się, że coś mnie odciąga od neg. myśli