cynthia

Spadłam ze schodów i coś sobie zrobiłam z nogą. Stopa boli i jest opuchnięta.

Witaj.

@Heledore taaaa... lekarz wie wszystko.

Sama musisz sobie odpowiedzieć na to pytanie. Nikt ci w tym nie pomoże. Wybacz, że zapytam, ale cierpisz na borderline? Ja się panicznie boję śmierci innej niż samobójczej. Boję się utraty kontroli. Samobójstwo to przecież kontrola nad własnym życiem, czyż nie? Ciężko z tym sensem życia. Leki go nie nadadzą. Jakoś samemu trzeba go nadać własnemu życiu. Jednak nie jestem do końca przekonana, czy coś takiego na dłuższą metę w ogóle istnieje? Kurczowo trzymanie się czegoś, by żyć, jest śmieszne. Dlaczego nauczyliśmy się wszyscy jak przeżyć, a nie umiemy po prostu żyć? Tak, o, żyć z dnia na dzień, bez zmartwień.

Wkręciłam się w Orange is the new black. Zostały mi się 3 odcinki ostatniego sezonu. I to już koniec!

Wydaje mi się, że to wszystko ma związek z twoim postrzeganiem rzeczywistości (urojenia) psychozy od wczesnego dzieciństwa tak zniekształciły ci poczucie realności, że wpłynęło to również na twoje poczucie seksualności w późniejszych latach. Wydaje mi się, że powinieneś wybrać się do specjalisty i omówić dogłębnie tę sprawę.

Jakbym czytała o sobie... Nie doradzę ci nic mądrego, ponieważ sama tkwię w takiej patowej sytuacji. Ale wydaje mi się chyba, że wybór tak czy siak zależy od Ciebie i powinnaś wybrać mądrze tak, by sytuacja była przede wszystkim dla Ciebie komfortowa. Pomimo tego wszystkiego wierzę, że tli się w tobie jeszcze jakiś płomyk nadziei. I to jego właśnie powinnaś podsycać. Kiedyś usłyszałam od pewnej osoby, że samobójcy podczas odbierania sobie życia kochają je bardziej niż kiedykolwiek... I coś w tym jest. Taka ironia losu. I pomimo, że rzygam życiem. Że jestem nim zmęczona i dzień w dzień umieram wewnątrz swojej głowy - kocham je. Swą wypowiedź zakończę wypowiedzią Sylvii Plath która doskonale to wszystko opisuje: "Can you understand? Someone, somewhere, can you understand me a little, love me a little? For all my despair, for all my ideals, for all that - i love life. But it is hard, and i have so much - so very much to learn."

lustro

żaba

Spirited Away i Pokemony to moje dzieciństwo. Co do filmów to, jak już wyżej wspomniał android, Perfect Blue - świetna pozycja. Paprika, Ookami Kodomo no ame to Yuki, Mononoke Hime oraz seria filmów Kara no Kyoukai produkcji ufotable również moim zdaniem godne polecenia.

Witaj.

@Heledore za to, że żyję.

cebula

tapeta

ćma

mięśnie

@Lusesita Dolores ciężko powiedzieć. Pół na pół. Chwilami jest dobrze, a chwilami mam nawrót psychozy.

@Lusesita Dolores i pomagają Ci te leki?

Masz link do mojego MALa może coś wybierzesz dla siebie. Polecam serie, które oceniłam na +7.

@Aurora88 ja też Czarodziejki z księżyca znam tylko z nazwy. Więc nie jesteś sama.

@Heledore i jedno i drugie.

Moja przygoda z anime zaczęła się od "Another", czyli dość grubo Właśnie skończyłam 3 sezon Shingeki no Kyojin i jestem pozytywnie zaskoczona! Zdecydowanie zasługuje 10/10. Z niecierpliwością czekam na ostatni, 4 sezon. Co do tytułów, co wymieniłaś to również oglądałam. Horimiya z tego co pamiętam również ma ekranizację, jednak manga jest lepsza. Co do moich ulubionych pozycji to wygląda to następująco: Claymore (manga zdecydowanie lepsza jednak dostępna jedynie po polsku online), Naruto (pomimo, że autor nieco zepsuł serię czuję do niej ogromny sentyment), Kara no Kyoukai i Cossette no Shouzou (przepiękna ścieżka dźwiękowa i kreska), Aoi Bungaku Series (wspaniałe historie, które trudno zapomnieć), Shinsekai Yori (wspaniale przedstawiony świat antyutopijny). Znajdzie się jeszcze parę pozycji, które mnie zachwyciły. Ostatnio miałam w sumie roczną przerwę od anime, ale powoli wracam do oglądania. Aktualnie zaczęłam oglądać Darling in the FRANXX i mam nieco mieszane uczucia. A tak w ogóle to posiada ktoś myanimelist.net?