co by tu

Fizycznie bardzo zmęczona, nie chcę nawet spać, bo gdy nie usnę w ciągu 2minut, wstaję i się frustruję i się rzucam.

Płytkie odczuwanie wszystkiego - to mam. Jakby mi przysłoniła percepcję ciemna chmura Mam tak jak ty w podanym opisie. Ja niedawno stwierdziłam, że mi osobowość ulatuje. Odczuwam to na poziomie głowy i wzroku, w dobrym stanie się mam, po czym "energia" odlatuje i wtedy odczuwam brak sensu.

Uleciała mi moja własna osobowość gdzieś poza mnie. A co jeśli ktoś inny korzysta z jej dobrodziejstw? Teraz czuję jej przypływ. Traktuję cię jak moje kochanie Musisz być we mnie.

Agresja słowna, agresja fizyczna względem przedmiotów, względem ludzi. Gdy tracę cierpliwość, wpadam w szał, jestem agresywna. Nawet nie zapłaczę po wszystkim.

Brakuje mi interakcji społecznych. Muszę się odbudować, poza tym mój mózg tego potrzebuje.

Byłam dzisiaj po za domem 3,5 godziny, na mieście, a po przyjściu do domu zdycham tak mnie wszystko boli. Ból przenika mi do wszystkich tkanek. ;(

Krótka i słaba pamięć.

Nie wegetuj, trzymaj się. Mnie zastanawia i absorbuje nieokreśloność, wszystko bym chciała umieć nazwać i nazywać. Po za tym stagnacja życiowa.

Nieźle, a jakie to były leki? Jak je brałaś? Ja już do psychiatry nie pójdę, bo nie potrafią leków przypisać. Inną sprawą jest to, że nie powiedziałam o wszystkim, coś tam pominęłam bo oczywiście pamięć szwankuje gdy jej nie ćwiczy. Mnie by to życie lata temu uratowało. A tak się zbieram teraz jak sójka z moim życiem. Anhedonia czy coś, weź to wszystko nazwij yhy.

No tak to prawda.

Rozporządzam swoim stanowiskiem pracy. Czysta ironia.

Skupiam moją uwagę na czymś niezidentyfikowanym (nudzę się), to nawet nie jest myślenie, siedzę w stanie gotowości zupełnie bez potrzeby, spięta. Trochę jakbym pracowała umysłowo nad czymś (a to nuda, nie praca). Brak polotu, rozejrzenia się i tylko to skupienie, przez które się odrealniłam i zapomniałam o sobie. Nie chcę wnikać na co ja czekam, mam mentalność lenia któremu wszystko przyjdzie samo.

Osobowość niedojrzała.