johnn

Tak przy wszystkich? Wstydzę się:⁠-⁠) hehe Unikam zachowań mogących deprawować osoby młode;⁠) Co do zasady unikałbym skrajnych zachowań oraz brałbym pod uwagę indywidualne cechy.

Zależy jakich.

Nie. Życzę Ci miłego dnia, John

Zatem trudno ocenić skutki zapoznania się z twoją dokumentacją przez terapeutkę. Przez ostatnie siedem lat spotykałem się z pięcioma psychologami lub psychoterapeutami. Dla mnie przedstawianie tych samych wydarzeń i odczuć jest męczące. Co więcej każdy specjalista odkrywa inną cześć mnie. Nie. Traktuje to jak rzetelne zapoznanie się z historią leczenia pacjenta. W sytuacji, gdy leczenie przebiega pomyślnie i mają miejsce postępy, to zapewne to nie jest konieczne ale w sytuacji gdy spotkania z wieloma psychologa nie przynoszą poprawy zapoznanie się z historią dotychczasowego leczenia uznaje za uzasadnione i wskazane. Ponadto zapoznanie się z całą dokumentacją może przyspieszyć oraz poprawić proces leczenia. Nie można wykluczyć, iż pacjent może mówić nieprawdę. Przekazanie dokumentów pomaga temu zapobiec w wysokim stopniu. Mój psycholog powiedział, ze nie był przekonany czy mam zespół Aspergera dopóki nie zobaczył diagnozy na papierze. Miałem czekać aż sam do tego dojdzie lub uwierzy mi na słowo? Masz rację. Co w sytuacji gdy kilka różnych chorób/zaburzeń wywołuje te same objawy? Psychoterapeuta może nie być równie biegły w leczeniu wszystkich chorób/zaburzeń. Zawarte we wpisach informację mogę wpłynąć na metody leczenie stosowane przez terapeutę.

Moja odpowiedź oparta jest na doświadczeniu życiowym. Mój psycholog nie chciał zapoznać się z moją dokumentacją poza ok. trzema opiniami/diagnozami. Oczekiwał ode mnie podania powodu aby to uczynić. Miało to miejsce po ok. 1,5 roku spotkań. Jak dotąd nie podzielił się ze mną czy znalazł powód aby to zrobić. Może Ty wiesz czemu psycholog powinien zapoznać się z dokumentacją pacjenta? Chętnie mu przekaże twoją odpowiedź. Podzielę się z Tobą innymi informacjami. Chciałem aby psycholog wykluczył lub potwierdził zaburzenia osobowości. Poprosiłem go o odpowiednią opinie/zaświadczenie. Stwierdził, że za opracowanie wyniku testu SCID-5 nikt mu nie zapłaci. Nie mam mu tego za złe. Nabrałem jednak wrażenie, że unika wykonania zalecanych/koniecznych badań/testów lub poinformowania o potrzebie ich wykonania. O ile dobrze zrozumiałem, autor wpisu spotyka się z terapeutą od dwóch lat. Wydaje się to wystarczający czas aby postawić diagnozę psychologiczną i poczynić własne ustalenia. To jest istotnie ważne lecz trzeba umieć właściwie zinterpretować te uczucia. Ponadto jak ocenić wagę dokumentów nie znające jej treści? Podeprę się własnym przykładem. Nie byłem niezadowolony ze spotkań z pierwszym psychologiem. Informowałem o tym. Psycholog wymuszał na mnie dostosowanie się do jego metod a nie ustalenie czy są one dla mnie właściwe. W opinii końcowej znajduje się informacją o pozytywnie zakończonych spotkaniach. Nie zgodziłem się z tym. Po ok. ośmiu latach z tym samym psychologiem spotyka się moja mama. Poinformowała go o mojej diagnozie tj. zespół Aspergera. Na co psycholog odrzekł, że on się na tym nie zna. A pozytywna opinia o której wspomniałem została przekazana pracownikowi socjalnemu. Podejrzewam, że ta opinia stanowiła negatywną ocenę mojego zachowania. Wyobraź sobie co musiałem czuć.

Moim zdaniem nie zapoznanie z opiniami jest błędem. Prawdopodobnie nie zrobił tego bo nikt mu za to nie zapłaci lub brak mu odpowiednich kompetencji.

Za miłość mojej dziewczyny, mamy i brata

Co zawierają? Jak są obszerne? Ile ich jest?

Z jakiej placówki dla niepełnosprawnych otrzymałaś wsparcie w znalezieniu pracy? Jesteś księgową? W sprawie odwołania lub przygotowania pism, to polecam skorzystanie z bezpłatnej porady prawnej lub bezpłatnych prawników Fundacji Jim dla osób z zespołem Aspergera.

Mam zespół Aspergera. Jak dotąd spotkania z psychologiem są nieskuteczne. Nadzieję upatruje w samozaparciu, dyscyplinie oraz spotkaniach z nowymi specjalistami. Jakie objawy ADHD masz? Życzę powodzenia i miłego dnia

Dzień dobry, Życzę Ci miłego dnia:⁠-⁠)

Sprawdź na uczelni na jakich zasadach przyznaje pomoc. Gdybym wiedział o moich trudnościach na studiach skorzystałbym z pomocy oferowanej przez uczelnie.

Przykro to słyszec. Niestety czasami tylko my sami możemy sobie pomóc. Dodam z własnego doświadczenia, że przez kilka pierwszych lat leczenia nie zdiagnozowano u mnie zespołu Aspergera. Był to czas cierpienia i stracony. Liczyłem na uczciwość i szczerość. Przeliczyłem się. Mimo to dalej walczę. Życzę Ci powodzenia i miłego dnia, John

Wielkość wpływu zależy od Ciebie. Nadal nie wiem czy chcesz zmienić warunki systemu dla pacjentów. Czy to by zmieniło czas oczekiwania na lekarza? Jeżeli tak, to masz wpływ. Zważ, iż nie rozważam czy twoje działania są rozważne. Mam zatem nadzieję, że informujesz pacjentów o tym co powinni wiedzieć. Nie tylko, gdy o to zapytają. Aby podjąć pierwsze działania potrzebna jest wiedza czy przekonanie iż prawa pacjenta są naruszane lub nieszanowane? Nie zaprzeczam.

A nie powinna działać ta zasada. Masz wpływ. Chcesz to zmienić (warunki działania systemu)? Mają na niego wpływ. Przypomnij sobie strajki, konsultację lub postulaty. To prawda.

Nadal nie rozumiem jak to odnosi się do mnie.

Moim zdaniem oboje rodziców miało (ojciec nie żyje) lub ma trudności. Prawdopodobnie jest to zespół Aspergera. Mój brat ma zespół Aspergera (zdiagnozowany). Objawy nie rzucały się w oczy, gdyż nie dostrzegano ich skali, uznawano je za przejaw lenistwa, braku odpowiedniego wychowania lub nieporadność życiową oraz wszyscy jesteśmy spokojni, nie skorzy do konfliktu i nie umiemy w wystarczającym stopniu walczyć o swoje. Ponadto nikt nie chce wykonać odpowiednich badań lub skierować do odpowiedniego specjalisty. Podam dwa przykłady Przykład 1. Obecnie moja mama spotyka się z moim pierwszym psychologiem. Ta Pani przyznała jej, że nie zna się na zespole Aspergera (diagnozowano go ok. 4 lata później po ustaniu spotkań z nią). Wtedy odmawiałem pracy, żyłem z zasiłku z Opieki Społecznej w złych warunkach bytowych ponadto nie miałem ubezpieczenia zdrowotnego. Rozmowa z nią mi nie pomagała. Informowałem ją o tym. Mimo to opinia końcowa stanowi, iż plan został wykonany pozytywnie. Wiele z tego opisałem we wpisie z 2018 roku pt. "Zastanawiająca opinia terapeuty" Przykład 2. Obecny psycholog na moją propozycję zapoznania się z moją kilkuletnią dokumentacją odparł : "A po co?" Jak dotąd nie poinformował czy znalazł odpowiedź na to pytanie. Z jego dokumentacji nie wynika czy wymagam dalszej diagnostyki. Jestem zmuszony sam tego dociekać.

Odpowiedz z chatgpt (aplikacja w telefonie) : Oto rozróżnienie między trzema wymienionymi zaburzeniami: ### 1. Zaburzenia adaptacyjne **Definicja:** Zaburzenia adaptacyjne występują, gdy dana osoba ma trudności z przystosowaniem się do stresujących wydarzeń życiowych, takich jak utrata pracy, rozwód, śmierć bliskiej osoby czy przeprowadzka. **Objawy:** Mogą obejmować uczucie smutku, lęku, napięcia, drażliwość, a także trudności z codziennym funkcjonowaniem. Objawy te występują w ciągu kilku miesięcy od stresującego wydarzenia i zazwyczaj ustępują, gdy osoba przystosuje się do nowej sytuacji. **Czas trwania:** Zaburzenia te mają charakter przejściowy i zazwyczaj trwają nie dłużej niż 6 miesięcy po zakończeniu stresującej sytuacji. ### 2. Zaburzenia lękowo-depresyjne **Definicja:** Zaburzenia lękowo-depresyjne są mieszaną formą zaburzeń, w której występują zarówno objawy lękowe, jak i depresyjne, ale nie dominują jednoznacznie ani objawy lęku, ani depresji. **Objawy:** Osoba może odczuwać przewlekłe poczucie smutku, braku energii, utratę zainteresowań (charakterystyczne dla depresji), jednocześnie doświadczając silnego lęku, nerwowości, zamartwiania się czy napadów paniki (charakterystyczne dla zaburzeń lękowych). **Czas trwania:** Zaburzenia te mogą być długotrwałe i wymagać leczenia farmakologicznego oraz psychoterapii. ### 3. Zaburzenia nerwicowe (obecnie często określane jako zaburzenia lękowe) **Definicja:** Zaburzenia nerwicowe to szeroka kategoria zaburzeń psychicznych, w której dominują różne formy lęku. Tradycyjnie termin "nerwica" był używany w psychiatrii do opisania różnorodnych zaburzeń psychicznych, w których nie ma organicznego podłoża, ale współcześnie częściej używa się określenia "zaburzenia lękowe". **Objawy:** Mogą obejmować lęki (np. fobie, napady paniki, lęk uogólniony), obsesje i kompulsje (jak w zaburzeniu obsesyjno-kompulsyjnym), różnego rodzaju natrętne myśli, a także somatyczne objawy lęku, takie jak przyspieszone bicie serca, pocenie się, duszności. **Czas trwania:** Zaburzenia te mają często charakter przewlekły i mogą znacząco wpływać na funkcjonowanie w życiu codziennym. Leczenie obejmuje zwykle psychoterapię, a czasami również leki. Podsumowując: - **Zaburzenia adaptacyjne** są reakcją na konkretny stresor i są przejściowe. - **Zaburzenia lękowo-depresyjne** są mieszaną formą lęku i depresji. - **Zaburzenia nerwicowe** obejmują różnorodne formy przewlekłych zaburzeń lękowych. Mam nadzieję że pomogło:⁠-⁠)

Nie, a masz telefon komorkowy?

Nie mam o to pretensji. Nie poinformowanie o braku możliwości przeprowadzenia potrzebnych lub koniecznych badań uznaje za błąd. To może skutkować przedłużeniem leczenia lub niewłaściwym leczeniem. Trudno uznać to zaniedbanie za przypadkowe lub usprawiedliwione.

Cześć, Mój psycholog nie wykonuje testów SCID bo nie otrzyma za nie dodatkowego wygrodzenia od NFZ. Wspomniał o tym gdy poprosiłem aby jego słowa o braku zaburzeń osobowości przelał na papier po ok. półtora roku spotkań. Informowałem go na pierwszych spotkaniach o tym, iz poprzednie diagnozy mogą być błędne to nie zajaknął się ani słowem. Wtedy zwątpilem w słuszność moich żądań. Inaczej bym postąpił gdybym znał prawdę. Takie zachowanie psychologa może negatywnie wpływać na leczenie pacjenta. Co o tym myślicie? Pozdrawiam, John

To dobrze:⁠-⁠) A jaki?

Cześć, Mój psycholog nie wykonuje testów SCID bo nie otrzyma za nie dodatkowego wygrodzenia od NFZ. Czy tak jest w istocie? Pozdrawiam, John

Dziś od rana czuje źle. Czuję się jak przegraniec. Smutno mi. Ale u mnie taki stan nie może trwac długo mimo, że dotyka mnie dogłębnie. Nie mniej muszę przejść do działania. Przed chwilą umyłem komodę i wybrałem popiół z pieca. Teraz zamierzam poćwiczyć. To nie rozwiąże moich problemów ale przybliży mnie do ich rozwiązania. Zachęcam Cię do działania. Życzę Ci miłego dnia.

Obrany cel uprzednio przez Ciebie jest nieosiągalny gdyż lęk będzie Ci w życiu towarzyszył. Wybierz bardziej realistyczny cel. Twoje słowa rozumiem dosłownie. Mam zespół Aspergera. Mam trudności w kontaktach z ludźmi. Zawsze będą mi towarzyszyć. Chce osiągnąć poziom gdy będą sobie z tym radził zadowalająco. Myślałem podobnie jak Ty. Oczekiwałem pomocy zanim podejmę pracę. Ale się nie doczekałem bo zlekceważono moje słowa. Zatem radzę Ci podejmować starania na wieli polach.