ewaryst7

No widzicie/ Odnosimy tez małe sukcesy.tylko czemu , do diabła ich nie zauwazamy???

Ja jestem tchórzem .I nigdy samobója sobie nie strzelę.O nie.Będe tak sie meczyć do końca.A nawet dłużej:)

Joanna ma tez problem , i to bardzo duży.Żal mi jej.Jest mega nieszczesliwa.Więc darujmy sobie ten lincz...

Nie jestes zerem.Nie jestes.Absolutnie w to nie wierzę.To TWOJE własne wyobrażenie.Lecz depreche.i bierz byka za rogi.Trzymam za Ciebie kciuki.

Nie bój się.Przeciez wiesz , że z Tobą moze być( i bedzie )inaczej.Jesteś młoda i świadoma.Idz do specjalisty.Poszukaj terapeuty i działaj.

Zgadzam się ze Pstrykiem.Działaj.Nie czekaj.Im wczesniej zacznie się własciwe leczenie , tym wieksze szanse na pełny powrót do zdrowia.Trzymam za Ciebie kciuki.

Witaj.Frustracja z powodu bardzo niskiej samooceny , spowodowała nawarstwienie się lęku przed odrzuceniem , a to z kolei już prosta droga do depresji, której chyba początki już masz..Myślę , że dobrze zrobiłaby Ci psychoterapia.Tam lepiej poznasz siebie.rozumiem co czujesz.Ja tez przez 15 lat , udawałam kogoś kim nie byłam , a to jest okropnie męczace i dołujące.Często też , nie wiedziałam KIM jestem.Lekcewazyłam napady leku .Aż dopadła mnie depresja.Nie lekcewaz swojego stanu.szukaj pomocy.A życie nabierze jeszcze kolorów.I koniecznie szukaj prywatnosci.Odpoczynku.Pozdrawiam Cię ciepło.

Najczęsciej żrodlem jest dzieciństwo.I nie musi to być koniecznie ojciec alkoholik , czy rozbity dom...To brak , akceptacji , ze strony rodziny , brak miłości , nadmierna ambicja rodziców, złe wychowanie..Przykłady można mnożyć.

Sulpiryd.Przestalam po nim miesiączkować.Moj organizm zwariował .

Witaj:)

Witaj.Potrzebujesz lekarza i leczenia.Psychoterapii rownież...Przeczytałam twoj post i nie dziwię się , że tak się czujesz.Bo ile można żyć w napięciu? Ty zyjesz w nim ciągle.Stąd wyczerpanie i inne objawy.Ratuj się.Koniecznie się ratuj.Masz dopiero 17 lat i wielkie szanse na wyjscie z matni.Trzymam za Ciebie kciuki, i ciepło pozdrawiam.

Badania.I to koniecznie.

Witaj:) Myślę , że masz żle dobrane leki.Spróbuj jeszcze innych.Nie poddawaj się.Głowa do gory:)

musisz zaczać leczenie.Kiedy poczujesz sie lepiej , znajdziesz nowe pomysły na życie.Trzymam kciuki.Pozdrawiam:)

Witaj.Czy leczysz depresję?

Witaj:) Masz w sobie duuuży bałagan.Jestem pewna , że swietnie zrobiłaby Ci psychoterapia.Poukładalabyś sobie wszystko.Nie jesteś wyjątkiem.Wielu z nas tak ma .Jak Ty.To co piszesz to brak spokoju wewnętrznego , harmonii ...Jesli mieszkasz w miejscu , gzdie są psycholodzy , radzę skorzystać.Pozdrawiam Cię cieplo:)

Witaj.Pisz co cię boli:)

Uwazam , że powinnaś porozmawiać z psychologiem.Bez nazwisk jeśli tego nie chcesz.Pozdrawiam cię cieplo:)

przestan je mierzyc.My nerwicowcy mamy takie galopujące tętno.Skupiasz się na nim , to bryka.Od takiego tętna nie umrzesz.To pewne.

A nie mam pojęcia.Depresja to bardzo tresciwa choroba.zawiera w sobie cale pieklo;)

Witaj na forum:) Dobrze , że jestes:)

Napisałam do Ciebie prywatną wiadomość.Odczytaj.

Nawet kawały , wyleciały mi z mojego pustego łebka Ech....

Też tak mam...Codziennie , jakieś cholerstwo dokucza.Ale najbardziej senność , i znużenie.Wszystko jest takie jałowe, i bezsensowne..

Witaj.Taaak... depresja ma to do siebie.Kompletnie pozbawia nas radości .To co kiedyś, dawało szczęscie - nuży , nudzi , przeszkadza.Leczysz się?