android

Cześć, nie sądzę by przesiadywanie na suicide chatach mogło pomóc. Tam są zapewne osoby, które nie myślą pozytywnie i tylko razem utwierdzacie się w przekonaniu, że nic nie ma sensu. Bardzo dobrze, że rozpoczęłaś terapię. Z każdą następną sesją powinno być trochę lepiej. Dogadujesz się dobrze z terapeutą? Nie przejmuj się rzuceniem studiów, w dzisiejszym świecie niewazne, co skończysz. I na pewno nie jest to żaden wyznacznik użyteczności i inteligencji. Znam wiele osób, które żadnych studiów nie skończyły, a w życiu się odnajdują. Tutaj na pewno znajdziesz wiele osób, które również nie są "ekspertami" w życiu. W jakiej muzyce się odnajdujesz?

Nie wydaje mi się, żeby był to wyłącznie zbieg okoliczności. Nie mam teraz czasu szukać, czy powstały na ten temat badania, ale moje doświadczenie jest takie - jako dziecko z rodziny rozbitej (matka umarła, gdy miałem 12 lat) poznaję głównie osoby, których dotknął albo rozwód, albo śmierć jednego z rodziców. Miałem tak w liceum, na studiach, a szczególnie utrwaliło się to po studiach. Nie pamiętam już, kiedy poznałem kogoś z tzw. pełnej rodziny. Zainteresowałem się tym tematem i dostrzegłem, że osoby, które poznaję również zapoznają głównie osoby z rozbitych rodzin. Czynniki środowiskowe bardziej determinują osobowość niż nam się wydaje. Swoją drogą, stąd dane 90-10%? Możesz podać źródło?

no, w końcu robi się ciepło, mogę oficjalnie obchodzić początek sezonu samotności. czy wam też się wydaje, że w taką pogodę wszyscy gdzieś wyłażą ze znajomymi, czy rodziną, a wy zamulacie w domach?

Mnie zastanawia jakim cudem udaje wam się chodzić do pracy mając depresję. W mojej firmie stwierdzonych było wiele przypadków depresji, wszystkie te osoby przebywały na kilkumiesięcznych zwolnieniach lekarskich. Nikt im nigdy nie zarzucał, że za długo są nieobecne, wszyscy rozumieli ich problemy. Może mam jakieś niewyobrażalne szczęście co do pracodawcy, ale myślałem że w dużych firmach jest to normą. O mojej fobii społecznej wszyscy od początku wiedzieli i pomagali mi z niej wychodzić. Obecnie po fobii nie ma śladu, do czego bardziej przyczynili się szef i znajomi z pracy niż lekarze.

Nic z tego nie rozumiem. Nie wiem, co z czego wynika.

Wy, czyli kto konkretnie?

Cześć, piosenka na powitanie

Trochę się to zmienia ostatnio. Pracodawcy mają zastrzeżenia do uczelni technicznych, że kształcą studentów którzy nie kontaktują i nie posiadają umiejętności miękkich. Programiasta odludek odchodzi do lamusa.

Haha, wątpię. Chociaż jestem zdania, że powinien:)

[videoyoutube=NTffJo1l7kA][/videoyoutube] kosmossss

To akurat, rzeczywiście, całkiem prosta odpowiedź. Zadowalałaby mnie, gdyby ludzie tylko tak to argumentowali, ale dalej czytam: I nie widzę logiki w tym myśleniu. Przecież nie zostanie po Tobie nic, o niczym nie będziesz pamiętać, dlaczego zatem istotna miałaby być jakość twego życia?

Nie potrafię zrozumieć, jak ktoś, kto szczerze uważa, że nie istnieje ani wędrówka dusz, ani życie wieczne, potrafi smucić sie życiem, które obecnie przeżywa. Skoro zakładacie, że po śmierci jest nieświadomość, to czemu od razu nie popełnić samobójstwa? Po co w takim razie jest to życie? Skoro niczego potem nie ma, to jakie ma znaczenie, czy umrzesz teraz, czy za 50 lat? Osobiście nie umiem skłonić się do żadnej religii. We wszystkich jest zbyt dużo przekłamań. Reinkarnację jak najbardziej uważam za możliwą.

do korpo przynieśli pączki. gdy przyszedłem do pracy (standardowo o 10, nie lubię rano wstawać), to zastałem rozgoryczonych ludzi i przeczytałem maila: "przepraszamy za jakość dostarczonych pączków, wkrótce nadejdą nowe, lepsze". nie dowiedziałem się o co chodziło z tymi niedorobionymi pączkami, ale jak już przyszły nowe, normalne, lepsze, to zjadłem cztery, a wychodząc z pracy wziąłem jeszcze 6, bo już nikogo nie było, a pączki wciąż w kuchni kusiły. może mi bmi podskoczy z 17 do 17,1

Polecam Tindera. Nawet brzydcy ludzie, jak ja, mają spore możliwości tam.

Kim jest Ekipa? To jakaś forumowa szlachta? A kolega jedynie odsłonił debilizm tego plebiscytu.

jak się poznaje ludzi i co się z nimi robi? serio pytam. obawiam się, że całe zycie będę sam.

Niezłe prowo.

Zapewne chodzi o utratę poczucia miłości do partnera, regularne zastanawianie się nad sensem bycia w tym związku, zadawanie sobie bezustannie pytań: "Czy naprawdę go/ją kocham?", "Czy może to tylko przywiązanie?"

^tylko tak żartujesz, prawda?

lektura tego forum. śmiechu co niemiara.

no nie mogę już z was, idę po popcorn ;i

a kogo się spodziewałaś na forum o nerwicy ;x jedno nie ma żadnego związku z drugim. chyba chodzi ci o pesymizm.

jesteś najciekawszą osobą na tym forum, niestety.

no, w końcu ktoś tak beznadziejny jak ja

zadajesz pytanie "Czy istnieje oficjalna klasyfikacja zaburzeń, chorób "F" przy których psychoterapeuta ma obowiązek przyjąć pacjenta.?" a jak ci elo odpowiada że nie ma takiej listy, to mówisz że ma się nie wypowiadać. nie ma takiej listy.