Follow_

znowu zalało mi mieszkanie... już nie tylko łazienke ale korytarz i salon...

Są terapeuci specjaliści od traum i trzeba poszukać tego jak najszybciej. To nie kwestia pół roku, że to minie i będzie się zupełnie zdrowym. albo się zapomni coś takiego. Terapia będzie narzędziem wspierającym i pozwoli Ci normalnie funkcjonować w momencie gdy dopadnie Cię to znowu. Można rozmawiać z siostrą, koleżanką czy jakąś bliską osobą ale oni nie pomogą profesjonalnie na tyle by to ulżyło. Wywoła to wyrzuty sumienia, że się komuś dowala i w tak już trudnym życiu. Taka osoba niekoniecznie musi umieć to udźwignąć. Terapia to najlepszy pomysł. Takich ciężarów nie da się nosić samemu, zaduszać i wciskać w siebie bo potem wrócą z czymś gorszym...gorszymi stanami i samopoczuciem. U mnie się sprawdza i wciąż jest procesem, w którym uczestniczę z większymi lub mniejszymi sukcesami. I najlepiej jest iść prywatnie do terapeuty, który może przyjmować kilka razy w miesiącu a nie na NFZ raz w miesiącu.

czuję żal do siebie... ani do przodu ani do tyłu z tym życiem...

cały dzisiejszy dzień...

którego multikina?

Szkoda mi Twojej teściowej i męża ;/ widać, że masz poważny problem z nadopiekuńczością w stosunku do dziecka. Serce rozbijające się na "na milion kawałków" bo ktoś pchał wózek zamiast Ciebie i Twojego męża? Awantury bo babcia chce pobyć z dzieckiem? Utrata zaufania i walący się świat bo inni ludzie kochający Twoje dziecko chcą się też nim nacieszyć i okazać mu uczucie? Jest w tym sporo przesady i robisz problem z niczego nakręcając również się na męża... Jesteś na tyle przewrażliwiona, że zastanawiam się czy mąż rzeczywiście się tak zachował czy była to Twoja nadinterpretacja? mieszkają 70 km od Was i nie są codziennie... trzeba się przyzwyczajać, że dziecko nie jest Twoją własnością i potrzebuje również innych członków rodziny.

Idź do terapeuty i się mu wygadaj... mi to bardzo pomaga... wczoraj na grupie sie wyryczałam i od razu poczułam lepiej... mimo, że bezsens i myśli samobójcze się coraz bardziej kumulują...

Przytulam wirtualnie... ... Alone05 - na co choruje Twój tata?

źle się czuję... mam ochotę uciec od wszystkiego, zostawić to co jest i nie wychodzić z najczarniejszej dziury w którą się schowam... nie mam odwagi by żyć

nowa piosenka...nowa nuta..mrrrr

samotność i lęki...

Czekam niecierpliwie jak będzie można to zrobić bez obciążania innych...

Masturbacja na "sprawdzenie się" na pewno nie pomniejsza stresu związanego z impotencją. To ma służyć również rozluźnieniu i jakiejś przyjemności, prawda? Traktowanie tego jak egzaminu i podchodzenie na stresie może to utrudniać.

też już się z tym pogodziłam... uczę się być sama... jeśli umiesz liczyć, licz tylko na siebie

wbrew pozorom są ludzie którzy lubią widzieć swoich patrnerów z innymi osobami... i nawet ich to kręci

bardzo destrukcyjnych... moje zycie robi sie coraz bardziej bezsensowne

samotność popycha mnie do różnych rzeczy... zaczyna się to robić żałosne... wiem co mam robić by to zmienić ale drepczę w kółko i nie idę do przodu...

jutro znowu do pracy

bycie z kimś kto jest uzależniony od czegokolwiek nie jest sielanką...

Odstawiłeś sam czy z lekarzem?

Cieszę się, że Ci się udało :)

radość :)

majówka (dni wolne), rozwiązanie jednej sytuacji, ogarnięcie lęków, miły wieczór :)

jestem w terapii od 5 lat i dalej są nie rozliczone te wszystkie demony... czasem przejmują kontrolę ale terapia dała mi narzędzia by z nimi walczyć i gorąco polecam by się w nie wyposażyć i czuć trochę lepiej...

Samotność to taka straszna trwoga...