Lisa_

Obudziłam się cała mokra, normalnie trzęsło mną zimno a byłam spocona ;c Co mi jest... ;xx -- 06 maja 2014, 07:38 -- Nie pozbieram się chyba jeszce dziś... A tu trzeba zaraz wybyć na zajęcia. Dlaczego świat mi się tak rozsypuje... Zdaje mi się, że mam gorączkę. Mam jakieś dreszcze dziwne, może to faktycznie gorączka... Może się przeziębiłam jednak... Poza tym mam pryszcz na pryszczu, aż mi wstyd z domu wyjść. Tak, tak, przed okresem. W ogóle, dziś chyba 39 dzień cyklu a okresu nie ma, też mnie to martwi... Może z tego te dreszcze, może w końcu przyjdzie dziś czy coś... Znowu jeszcze nerwowa, czuję, że napinam mięśnie, noga mi sama podskakuje, jak teraz do Was piszę... Zastanawiam się, czy to wszystko to kolejny atak mojej cudownej nerwicy... Trwa w sumie od kilku dni już z różnym natężeniem... Nie wiem, nie ogarniam, nie rozumiem... Chyba jednak mam gorączkę... A tu trzeba koniecznie na zajęcia. Najgorsze są czarne myśli... Bo przecież kto pomyśli o przeziębieniu, jak można mieć sto o wiele gorszych chorób... Ach, jeszcze robią mi się ciągle siniaki. Każde lekkie uderzenie - siniak. Coś strasznego... -- 06 maja 2014, 07:50 -- Temperatura około 37,2 ... Niby nie ma źle, ale trzeba z domu wyjść... Ubiorę się, wezmę lek na przeziębienie i pójdę, to tylko jedne ćwiczenia, dam radę, jestem silna... Cholera, nie jestem, ale co mi zostało... Albo to przeziębienie (przypłacone tym, że wczoraj wyszłam z domu w bluzce i swetrze, zamiast w kurtce... I wiało strasznie i było mi zimno...), ewentualnie wina tego, że okres, że nerwy, że ogólna rozsypka...

Kakunia 123, ja spinam, albo ciągle podskakuję nogą... Dziś w ogóle myślałam w pewnych momentach, że stracę równowagę. A nic się nie stało... To, że nic się nie dzieje trzyma mnie w tym, że jeszcze nie umieram. Ale myślenie o najgorszym zostaje.

Jestem w stanie wmówić sobie wszystko... W jednej sekundzie jestem w stanie stworzyć w sobie coś tak strasznego, że nic, tylko wpaść w otchłań bezsensu... Dziś dzień był cudowny pod względem zdarzeń i tragiczny pod względem mojego wnętrza... Ciągłe bujanie, rozchwianie, wewnętrzny roztrzał... Naprawdę nie wiecie, ile strasznych myśli się wtedy pojawia w człowieku... Martwi mnie to, że w takie dni siedzę i mimowolnie muszę napinać mięśnie np. ud... Nie wiem, muszę, bo inaczej czuję się roztrzęsiona... Robię to mimowolnie, jakby mnie to uspokajało... Ile ja dziś chorób przerobiłam... Nawet wściekliznę, pląsawicę, SM, sepsa, bo jakby gorączkę czuję, a pewnie rozpala mnie tylko od wiatru i Bóg wie, co jeszcze... Dawno nie było takiej rozsypki...

Jako osoba wierząca, wypowiem się Wydaje mi się, że warto spróbować. I tak każdego dnia marnujemy mnóstwo czasu, który można poświęcić na modlitwę. Nie wiem, czy wystarczy mi zapału, ale spróbuję :) Dziękuję :) A ja polecam Ci zobaczyć, czym jest Tajemnica Szczęścia :)

Dawno mnie nie było... Heh, wczoraj chwila zawirowania, dziś zmęczenie cały dzień... Teraz wróciłam ze spaceru z psem i aż musiałam usiąść, takie mnie uczucie dziwnego skołowania dopadło... To, co zawsze, niby zawroty głowy, ale bez zawrotów... Ogólna słabość, takie spięcie... Nie wiem, co znów się dzieje ze mną... Parę dni jest super, potem znowu rozsypka.

Zaciekawiło mnie to, bo zawsze miałam obłączki na paznokciach a teraz patrzę... są tylko na kciukach i jednym wskazującym, reszta zniknęła... A ten na prawym wskazującym też ma dziwny kształt, jakby zanikał. Choruję na nerwicę od pewnego czasu, więc może ma to jakieś znaczenie...

vifi, Zanim zaczęłam brać leki, miałam problemy z napadami jedzenia, ale były one rzadkie, raz w tygodniu, raz na dwa... Poza tym trzymałam się względnie dobrych porcji i trzymałam wagę, która się wahała między 71 a 73 kg, nigdy mniej, nigdy więcej, od ponad roku. Teraz skoczyło do góry jak głupie. Następna wizyta w sierpniu... Albo się opanuję do tego czasu, albo przyjdę gruba jak nigdy Tak, na lęki działa świetnie. W końcu, pierwszy raz od wielu miesięcy przestałam być taka niepozbierana... Trochę zaczęłam żyć ; )

Byłam w środę u psychiatry, dostałam esci na kolejne cztery miesiące. Czyli dwa za mną, cztery minimum przede mną... Ale jest mi smutno, bo tyję... Nie wiem, czy to moja psychika, działanie uboczne, lenistwo czy co, ale mam już 6 kg na plusie od dwóch miesięcy...

​Mam 168 cm wzrostu. Marzec zaczęłam z wagą 71 kg, maj zaczynam, ważąc 77 kg... To, co przeżywam, to istny dramat. Nie panuję nad niczym w tym momencie. Czuję się załamana, a co gorsza, ciągle bym tylko jadła. Jak widzę jedzenie, mam wrażenie, że cała w środku aż drżę i czekam, żeby się na nie rzucić i je pochłonąć. Jem bez opamiętania, ciągle i bez przerwy... Jestem w stanie zjeść duże śniadanie, potem jogurt, potem coś słodkiego, potem jakieś ciastka, potem obiad, potem kisiel, batonik, ciasto, znowu jogurt, kolację, czekoladę... Jem w kółko... Nawet 10 razy dziennie i ciągle jestem głodna ! Jak tak dalej pójdzie, zamiast zobaczyć upragnione 6 z przodu na wadze, znów zobaczę 8, bo jestem tego bardzo bliska. Nie panuję nad tym, co się ze mną dzieje... Od początku marca, kiedy zaczęło się to załamanie, leczę się na nerwicę lękową. Może leki mają z tym coś wspólnego? Ale mam je brać jeszcze 4 miesiące minimum... Jak tak dalej pójdzie to do tego czasu nie będę w stanie podnieść się z kanapy chyba... -,- Biorę escitalopram 10 mg, skończyłam drugie opakowanie, przede mną na razie cztery jeszcze. Poza tym, studiuję dietetykę... Nie mogę pozwalać sobie na powrót do otyłości.

nerwa, Też kilka razy miałam etap, że bałam się po jakimś przeziębieniu, że dostanę zapalenia mięśnia sercowego i nagle umrę. Paranoja. Nie mam siły ćwiczyć. Włączyłam trening już dwa razy, za każdym razem zaczęłam i siadałam załamana na ziemi... Chyba to nie jest mój dzień.

aga9115, Gratuluję córki - mojej imienniczki

Spokojne święta i po nich... come back, nerwica... Mam gulę w gardle, słabo się czuję, normalnie się chwieję... A chcę dziś zrobić trening, choć 30-40 minut takiego domowego treningu. Kiedyś to kochałam, teraz nie jestem w stanie zacząć, bo kręćka mam w głowie. Przytyłam przez to cholerstwo już 6 kg... Jestem gruba -,-

Ja radzę sobie wtedy, kiedy mam bardzo dużo do zrobienia. Bieganina, dużo zajęć, dużo ogarniania sprawia że nie myślę o sobie i lękach. Nawet często prawie zapominam o lekach wtedy i biorę z opóźnieniem ;p

Ja tylko grzecznie prosiłam o poznanie sytuacji a potem ocenianie, a nie bezpodstawną krytykę :)

lucy1979, Może sprostuję... Ten ząb był zatruty, po czym nie leczony kanałowo tylko zaplombowany. Więc to nie moja wina, tylko dentystki, która nie usunęła nerwów z zęba, który zabiła, tylko go zaplombowała, bo doszła do tego, że proces zapalny nie był tak rozległy, żeby usuwać nerwy. Ale je zatruła, zabiła ząb i nerwy martwe zaczęły gnić pod plombą, nie pod zatruciem. Dla mnie Bóg istnieje i przecież nie mówię, że się przejmuje moimi zębami (a na pewno tak jest, bo pisze, że "Nawet włosy na głowie mamy policzone"), tylko że czuwa nade mną i dba o to, bym jeszcze mogła dostawać kolejne dni życia :)

Powiedzcie mi, czy derealizacja to takie uczucie jak mam np. że coś robię, ale mam wrażenie, że moja głowa jest poza tym wszystkim? Jakby osobno było moje ciało, a osobno głowa...

księżniczka, dzięki za pocieszenie Heh, boli mnie ten ząb trochę... Nie jakoś bardzo, ale jak przygryzę. I myślę, czy do niej dzwonić... Bo powiedziała, że jakby zaczął boleć to dzwonić, to otworzy, wyczyści jeszcze raz i przepisze mi antybiotyk...

emka34, O kurcze, to jeszcze lepiej normalnie... Ja przez tego zęba schizuję... Że te bakterie się dostaną do krwi czy coś... Kurcze, wyłączcie mi myślenie... Rozpala mnie, nie wiem, czemu, może od wiatru po prostu, od zimna w kościele... Ale się boję, że gorączka, że normalnie zaraz będę umierać przez głupiego zęba, że spuchnie, że zacznie boleć ....

aga9115, Dominika? Ojejku, jejku, jejku <3 (tak, ja tak mam na imię ;d)

aga9115, czekamy, aż napiszesz, że mała jest już tutaj :) Masz już imię? :)

Hahaha. Wróciłam od dentysty z silnym środkiem przeciwbakteryjnym w zębie i terminem na przyszły czwartek. Przyszłam tam tylko z ukruszonym zębem. Wiercąc, pani doszła do nerwu. Okazało się, że ząb był zatruty, ale nie wyleczony kanałowo. W kanale nerwowym był czarny, zgniły, martwy nerw i sporo ropy, czyli jedno wielkie siedlisko bakterii... Usunęła nerwy, wyczyściła, dała lek. Kazała dzwonić, jakby się coś działo, bo trzeba będzie dać antybiotyk. w sumie... Byłam prawie o krok od zakażenia całego organizmu, gdyby te bakterie dostały się do krwi, bo powiedziała, że widok był straszny. Chyba mnie Ten u Góry lubi, skoro pozwolił mi żyć i łazić dobre parę lat z czymś takim.... Heh... dziwnie mi tak teraz. Boję się, że zacznie mnie to boleć, a z drugiej strony czuję ulgę, że to się tak skończyło tylko

nerwa, mam nadzieję, że się obędzie bez znieczulenia, ale nie wiem, bo dziura jest duża... pół zęba mi odpadło w sumie ... ;c Ubrałam się już i od razu poczułam to zawirowanie w głowie... Cały dzień tego nie było, ledwo wsunęłam dżinsy i bluzkę i bum, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki... Ubranie się to znak, że trzeba wyjść, że trzeba stanąć w gotowości... A chyba podświadomie tego nie chcę, dlatego się nagle tak poczułam. Uciekam, nie mogę się spóźnić. Trzymajcie się ! :)

nerwa, Ja Ci powiem, że u mnie poza tym, że mnie to zmęczyło (albo myśl o sprzątaniu mnie zmęczyła xD) to nie mam żadnych jazd już. Teraz mam nową jazdę, za godzinę mam dentystę. Jejku, boję się... Czy na Escitalopram (SSRI) można dostać znieczulenie u dentysty? To moja schiza. Mam je na punkcie działań niepożądanych i interakcji między lekami. Dziwny człowiek... -,- No i jak czytam te ksiażki o nastolatkach umierających na raka to się zastanawiam, jakbym ja się zachowywała w takich sytuacji ...

nerwa, może być od zatok, ale nerwica też tak ma... przecież ja mogę mieć spokój kilka dni a jak wrócą kołowania... To wczoraj myślałam, że do uczelni nie dojdę z parkingu. A dziś zniknęło znów. Dziś mnie zmartwiła ta dziwna akcja serca, chwilę tylko to trwało, ale mnie... zmęczyło (?)

emka34, mogło... czasem małe rzeczy z dzieciństwa mogą wracać w późniejszych latach i uderzać w słabe punkty naszej psychiki... U mnie nerwica jest nie wiadomo z czego, albo z wszystkiego. Mam poplątane życie, praktycznie od samego początku mojego istnienia. I wiele sytuacji mnie stresuje. Mam poza tym dość skomplikowany charakter. Czyli idealny przykład, jak zostać znerwicowaną nastolatką (dobra, już dwudziestolatką xD)