lukrowana

Ja nie wiem jak u mnie z dopaminą,moze mam i niedobór. Biorę to jako stabilizator i na aktywizację. Aktywizacji nie widzę. Może za to nasilenie lęków.

Czy ma ktoś na zbyciu wellbutrin lub odpowiednik? Priv

A jak to się przekłada na działanie w niskich dawkach? Bo o to pytałam. Biorę 2 tygodnie 10 mg na razie zero aktywizacji.

Dostałam od psychiatry ten lek. Mam borderline, potrzebuję też jakiejś aktywizacji, bo jestem ciągle zmęczona i podobno ten lek tak działa, że aktywizuje. Powiedzcie proszę bo nie znam się na tych pojęciach typu agonista dopaminy. Co to oznacza w praktyce? Mam brać 10 mg, czy w tej dawce on zwiększa dopamine? Tak jak np sulpiryd w małych dawkach tak działa, ale nie mogłam go brać bo rozwalał mi hormony.

Niby tak, ale nie wiem czy wtedy np poranny 'kop' nie byłby znów za mocny. Albo np później czułoby się znaczny spadek energii.

Parę lat temu brałam wellbutrin. Z jednej strony świetnie na mnie działał, cierpię na przewlekłe zmęczenie...a po nim w końcu miałam energię, chciało mi się żyć, miałam na coś siłę... Chętnie bym do niego wróciła, ale mam też fobie społeczną i ogólne lęki i z tego powodu musiałam go odstawić jakoś po 4 miesiącach. U mnie było tak, że z czasem on nasilał coraz bardziej lęki, a nie że z czasem było lepiej. Z czasem lęki zrobiły się mocno nieznośne. Nie dało się już funkcjonować. Myślę że gdyby była mniejsza dawka dostępna to może jakoś by wypaliło. Wielka szkoda że nie można dzielić dawki jak to można robić przy innych lekach. Kroić tabletki. Bardzo nad tym ubolewam, bo bardzo męczę się codziennie żyjąc bez energii, zamulając.

Ja też chętnie bym dołączyła jeśli byłoby zorganizowane jakieś spotkanie

Też jestem jak najbardziej za. Tylko oby wypaliło, może łatwiej byłoby się zgadać na fb ze wszystkimi?

Niedługo będę dość długo jechać samochodem a mam dość męczącą chorobę lokomycyjną od dziecka. Nigdy jednak w życiu nie wzięłam Aviomarinu, bałam się reakcji po nim. W dzieciństwie tylko próbowałam Lokomotiv po którym czułam się jeszcze gorzej. Czy można bezpiecznie brać Aviomarin z lekami takimi jak Venlenctine i Tegretol? Skoro Aviomarin też działa jakoś na mózg, często sedacyjnie.

@warning nie, wcale nie wpływa a powinna jakoś? Chyba ten lek nie jest jakoś znany z tycia po nim?

Już prawie 2 miesiące jestem na tym leku. Ciesze się że udało mi się przetrwać pierwsze tygodnie gdy byłam bardzo zamulona i senna i nie czułam żadnej stabilizacji. Teraz jest lepiej. Choć nie ma ekstra stabilizacji, dalej jestem sobą czyli osobą chwiejną emocjonalnie. Ale jest trochę lepiej a to już coś. Przed braniem tego leku i na początku planowałam swoje samobójstwo, miałam myśli s. Z byle problemu i popadałam w dołki. Teraz nie mam takich myśli. Jak będzie dalej ze stabilizacją to czas pokaże.

Czy ktoś z aktywnych użytkowników bierze ten lek? Dostałam go na stabilizacje nastroju (borderline, agresywne zachowania, myśli s.). Mam brać małą dawkę 2*200 mg. Ogólnie jestem dość mocno wrażliwa na leki i nie potrzeba mi wysokich dawek. Problem w tym że ten lek mnie dość konkretnie zamula w sumie jak każdy stabilizator, stąd je odstawialam wcześniej. Nawet lamotrygina jakoś tak 'hamowała' mi myślenie Biorę lek prawie 3 tygodnie Czy organizm przyzwyczai się do tego i to zamulenie minie?

@jagoda512 nie wiem czy pomoże Ci moja odpowiedź, ale biorę inne leki, brałam już dużo leków bo lecze się ileś lat. Małe dawki alkoholu nic złego nie zrobią, o ile to nie benzodiazepiny lub o ile nie popijesz tym leków. Nie chodzi o nie wiadomo jaką zabawę. Tylko czasami są sytuacje że nawet wypada symbolicznie się napić. Mi się nigdy nic nie działo, ale też nie upijam się mocno. Jedynie trochę szybciej się czuje ze coś się wypije. I z chadem można tworzyc stałe związki. Mam bliską koleżankę z chadem, gdy ma nawroty jest ciężko, zawsze trafia do szpitala, ale jej partner wie, że to choroba i że po ustabilizowaniu wszystko wróci do normy. Na co dzień są razem i dogadują się dobrze.

Mi lata temu mianseryna znakomicie pomagała na depresję i o dziwo brak energii. Więc wracam do niej teraz, tylko wtedy brałam solo. Odstawiłam bo zwiększyła lęki nie do zniesienia... Biorę teraz wenlafaksyna 150 mg. I liczę że mimo tego poczuje działanie miansecu takie jak lata temu. Wtedy to już miałam objawy wręcz hipomaniakalne, bardzo brakuje mi energii do życia i radości, zainteresowania światem. Oby było lepiej.

Dla mnie żałosne jest takie podejście faceta. Przepraszam, ale parę lat temu zetknęłam się z podobnym podejściem. Ogólnie to jak facet ma taką fobie, nie umie jej pokonać, to przydałby się jakiś psycholog. Bo z taką fobia próby racjonalizowania ryzyka ciąży niewiele pomogą, bo zawsze pojawi się myśl że ryzyko jest. Jesli dziewczyna jest gotowa, chce tego, a ty nie i będziesz ją jeszcze zamęczać tą fobią to współczuję jej... I nie zdziwie się jak w pewnym momencie straci cierpliwość. Jak jest się dorosłym i chce się współżyc to generalnie trzeba się liczyć z jakimś tam ryzykiem ciąży, nawet hiper się zabezpieczając. A lepiej nie stawiaj jej ultimatum że albo hormony albo nie będzie seksu, bo każdy hormon tego typu podawany obojętnie jak, ma wpływ na organizm, więc branie hormonów to powinna być decyzja kobiety a nie brak wyboru. Musisz sam to przemyśleć dobrze i albo sam ogarniesz tą fobię albo szukaj pomocy. Moim zdaniem też podejście w postaci panicznego strachu przed wpadką gdy jest się dorosłym świadczą o swego rodzaju niedojrzałości.do seksu też trzeba dojrzeć. Zawsze przecież i tak jest opcja poszukania sobie jakiejś roboty. Generalnie kobiety też się boją wpadki, ale szukając partnera cenią sobie też wsparcie w mężczyźnie i poczucie że w razie gdyby jednak, to świat się nie skończy. Więc ogarnij tą fobię albo wyraźnie powiedz sobie i jej że no nie dojrzałeś jeszcze do seksu. Seks to nie tylko bliskość i fajne doznania, ale też jakaś odpowiedzialność za to co się robi. P. S. Na samych prezerwatywach jak się ich prawidłowo używa naprawdę nie trzeba żyć w strachu ciągłym, tylko można cieszyć się seksem, wiedząc jak ich używać prawidłowo i nie kupując tych z najniższej półki. Pewnie i poniosło mnie trochę ale no znam przypadek, dość skrajny i wiem jak to wpływa też na kobietę. W takim przypadku traci się poczucie bezpieczeństwa przy facecie.

Niedobrze Czyli zamulał czy tak obojętnie działał? Z jakiego powodu odstawiłeś? Ktoś jeszcze?

Pocieszy mnie ktoś? Widzę tu opinie o tym leku naprawdę straszne... Może to kwestia że mało osób go jeszcze brało? Próbowałam leki ze wszystkich grup i naprawdę zostało mi mało alternatyw... Pojedyncze leki tylko. Od 2.5 roku jestem na wenli. Obecnie za decyzją moją i lekarza schodze z 225 do 0 powoli. Lekarz proponuje mi ten lek. Mam nerwice lękową (w tym głównie objawy ze strony układu pokarmowego, więc jak czytam o nudnościach i wymiotach po tym leku to mało zachęca mnie). Wenla działa ze wszystkich leków najlepiej chyba na lęki u mnie. Ale - jestem po niej stale zmęczona, odbija się ten brak sił na mojej pracy... A także na zainteresowaniach, na które nie mam siły czy kontaktach z ludźmi. Lekarz twierdzi, że ten lek aktywizuje. Chcę w to wierzyć, bo mało opcji mi zostało. Po każdym ssri i snri mam to ciągłe zmęczenie a podobno po tym tego nie doświadcze. Warto jednak? Bo boję się że wykoncza mnie skutki uboczne Kto bierze ten lek aktualnie jakoś dłużej niż parę dni i może się wypowiedzieć?

Jak bezpiecznie zmniejszyć dawkę wenli którą biorę już ponad 2 lata na nerwice lękową? Byłam pół roku na 225,pare dni temu zmniejszyłam do 187.5.kiedy mozna zejść na 150 i pobyć na tej dawce jakiś czas? W teorii można od razu, ale nie chcę, żeby mnie złapały nieprzyjemne objawy. Obecnie nie mam ich.

@Carica Milica tak samo miałam go na fb i jako taki kontakt, który potem niespodziewanie się urwał... Zastanawiałam się czy wszystko z nim dobrze, skoro tak nie daje nikomu znać.

Tak przepraszam że ja z innej beczki, wiecie może co u Monstera? Tego co kiedyś pisał dość dużo na temat Chadu? Wtedy tak nagle skasował konto i zastanawiam się czemu nie wrócił.

ja powiem szczerze, że przez większość mojego leczenia, czyli przez te parę lat miałam identyczne objawy jak ma Heledore, miałam podejrzenie chadu, ale ostatecznie stanęło na borderze. I sama myślałam nawet, że mam chad. Ale obecnie nie biorę żadnych stabilizatorów, tylko wenlę i nie mam już od prawie dwóch lat objawów jak przy chadzie, w ogóle nie skacze mi nastrój ponad normę, depresja też nie wraca. Ale to tyle ode mnie, bo każdy jest indywidualny, ale myślę, że warto kierować się zdaniem lekarza. Może w przypadku Heledore trzeba jeszcze trochę popróbować leków i różnych kombinacji (ja próbowałam około 30 leków) i trochę uporządkować życie osobiste, żeby się jakoś ustabilizować.

Co tam słychać w towarzystwie? Ja już od wtorku na bezrobociu, po tym moim wypowiedzeniu. Szukam pracy, obawiam się ile to potrwa, bo nie chcę tym razem łapać czegokolwiek co się nawinie. Powiem tak, że nudzę się bardzo nie mając pracy, do tego jesień i nic mi się nie chce robić. Długo śpię, późno mi się z łóżka wstaje. Mimo mojej nerwicy i lęku społecznego chciałabym znowu pracować, mieć jakieś zajęcie konkretne, jakiś sens. Czuć, że jakakolwiek kasa leci. Dziś z powodu mojego bezrobocia poszłam do galerii i kilka rzeczy sobie kupiłam, bo trochę smętny miałam nastrój. to powiedzmy lekko podziałało, ale dalej czuję taką hmm anhedonię? choć tu chyba za mocne słowo, bardziej to poczucie bezsensu i znudzenia. Tego, że moje życie od dłuższego czasu jest takie płaskie, nijakie, a zarazem nie mam energii, żeby chcieć coś z tym zrobić, coś przeżyć. Pewnie wysoka dawka 225 mg wenlafaksyny też robi swoje w spłaszczaniu emocji. Autentycznie mało mi się chce, każde wyjście z domu i szykowanie się przed, nawet umycie się boli. Nie jest to bynajmniej depresja, tylko brak energii, który towarzyszy mi cały czas na tym leku Chcę znowu pracować, żeby jakaś kasa szła do mnie, żebym część mogła odkładać a część mogła pozwolić sobie na jakieś ''luksusy'' i zakupy, to daje radość, chwilową, ale każda radość dla mnie jest ważna.

@Orzeszkowa również przytyłam dość mocno na wenli, dwa lata brania i 13 kg do przodu a całe życie miałam niską wagę. Na szczęście od pół roku waga stanęła już, no ale jak kiedyś chudłam szybko, tak teraz jest opornie, badałam tarczyce, jest tu wszystko ok. Brałam prawie 2 lata 150 mg, od dwóch miesięcy 225. Również jestem po niej senna i ciągle zmęczona, bez energii. Mój rekord spania to 12 godzin...

Mnie się kiedyś pytali czy nie chcę iść na rentę, bo w sumie zaczęłam mieć problemy takie jak Ty jeszcze wcześniej niż Ty zacząłeś. Jeśli chodzi o rentę, to chyba w zusie dostaniesz informacje na ten temat, bo oni są od rent i też chyba załatwiania komisji. Wydaje mi się, że jak problemy są takie przewlekłe, to jest szansa dostać rentę, choć kokosy to nie są, chyba max na jaki można liczyć to 400 zł. Ja osobiście nie chcę iść na rentę, wolę być uboższa o te kilka stówek, ale żeby nie ciągnęły się za mną papiery potem idąc do roboty. Z pracą wiem jak to utrudnia, ja przez swoją chwiejność, przeżywanie wszystkiego za bardzo zwalniam się teraz po miesiącu :/ ale i tak wolę sobie odejść i najwyżej może będą myśleć, że kapryśna jestem czy jakaś, ale zawsze lepiej tak niż jakbym miała otwarcie mówić o chorobie, choć mam taką ochotę :/ żeby wtedy ktoś ogarnął dlaczego tak a nie inaczej się zachowuję, choć wiem jak to źle widzą w pracy. Więc milczę. Czy wolę też wychodzić na jakąś wolniej kumającą czy słabiej zapamiętującą, niż żeby jawnie było wiadomo, że zamulam po lekach. Jedna koleżanka ma orzeczenie z powodu własnie podobnych przewlekłych problemów psychicznych. Dostaje jakiś tam zasiłek niewielki, tylko nie wiem czy to przypadkiem nie działa tylko jak ktoś się uczy. Aczkolwiek, najlepiej właśnie będzie jak w zusie się dopytasz i ewentualnie swojego lekarza, ten powinien być zorientowany w temacie.

@Heledore widziałam, że zostałaś zjadaczką wenlafaksyny, witam w gronie ;)) ja biorę wenlę na stałe od 2 lat, wcześniej miałam też podejścia, ale teraz biorę tak bez przerwy. Moja dawka obecna to 225 mg. A Ty masz być na tej dawce czy ewentualnie ją zwiększać? Jak się miewasz aktualnie? Początki na wenli bywają cięższe, bo na początku skutki uboczne, choć moim zdaniem i tak nie gorsze jak same objawy zaburzeń. Też macie takie problemy z decyzyjnością? Ja jak mam jakiś życiowy problem to rozkminiam i rozkminiam i nie mogę podjąć decyzji dopóki nie muszę, a i tak podejmując jakąś dalej mam wątpliwości.