cyklopka

O rety, jak czytam to co piszecie, to normalnie zaczęłabym chodzić dla beki, tylko na razie trochę za droga rozrywka

Eh, może już skończycie z tą chemią mózgu, kiedyś przylazł na forum jakiś weganin i napisał, że jak żresz surowe warzywa, to masz taką równowagę w organizmie, że się nie przejmujesz takimi pierdołami jak rozwód, czy utrata pracy, tylko jesteś wesoły i wyluzowany jak małpa na drzewie. A jak ktoś się przejmuje, to pewnie struty mięsem jest, a nie że ma problemy. Najgorsze jest to, że moja matka nie jest nadopiekuńcza, bo jest po prostu matką, tylko przez to, że nią się przez większą część życia i dzieciństwa nikt nie zajmował i ona to sobie tak rekompensuje. To jest taki rodzaj nadopiekuńczości, że ktoś nie daje ci tego, czego ty potrzebujesz, tylko to czego on/a sam/a potrzebuje lub potrzebował/a w przeszłości. Nie będę wam opisywać całej historii, bo to nieetyczne opowiadać publicznie o innych pacjentach... Ale co mi daje wiedza, że coś co miało miejsce 50 lat temu determinuje to czy teraz odnoszę sukces w życiu, czy jestem zjebem, który źle reaguje nawet na sytuacje, na które sam powinien mieć wpływ. Bo ja to wszystko widzę i rozumiem, tyle że nic się nie zmienia. Czasem mi się wydaje, że nerwicą się urodziłam. No ale co ja wam będę gadać... A propos wolontariatu: faktycznie mam taki punkcik w CV, bo to była jedyna działalność, jaką umiałam pogodzić ze studiami. Teraz też wysłałam zgłoszenie do wolontariatu, ale nikt nie oddzwonił i nie wiem, czy mają coś źle z formularzem zgłoszeniowym/mailem, czy że mnie nikt nie potrzebuje nawet za darmo -- 28 kwi 2014, 11:20 -- A ja bym tak chciała, żeby ktoś zapytał jakie lubię kwiaty, albo coś Co ich interesuje moja praca? Mnie ich praca w ogóle nie interesuje -- 28 kwi 2014, 11:23 -- Mnie brakuje tego poczucia wspólnoty rodzinnej, plemiennej, odpowiedzialności za pewną zbiorowość, zasad współżycia społecznego, tak jak było w dawnych czasach, albo jest jeszcze w krajach Trzeciego Świata. A im bardziej mi tego brakuje, tym mam mniejszą ochotę pokazywać się na oczy ludziom, którzy kiedyś byli moją rodziną, środowiskiem.

Ale ja sama kadrowałam, poprawiałam kontrast i jeszcze zrobiłam tło pod kolor forum, żeby się ładnie zlewało

Mógłby jakiś dobry człowiek poodklejać zamknięte już tematy w działach rozrywkowych, bo trudno znaleźć przez to świeższe rzeczy?

Cześć wszystkim. Dzisiaj stan pt. będzie co ma być. Drukuję jakieś materiały do pracy, bardzo mi się nie chce jechać do ludzi, ale niedługo znowu sporo wolnego. Się rozleniwiłam, bo raz święta, a dwa że w ten weekend sporo leżałam. Jak mnie się teraz marzy hamak na łące Miłego "poniedziałeczku"

Kanapka z serem, plasterki pomidora, pieprz

margaritka1985, ja rozumiem, że każdy poleca, to co mu pomogło.

Nic nie zmienia. Nie zrozumiesz, bo ja piszę swoje, a ty swoje.

Inna rzecz, że miałam na studiach zajęcia z psychologii, na których z resztą baba plotła takie bzdury, że moher się jeży, może to próżność z mojej strony, ale wydaje mi się, że ktoś, kto skończył psychologię może nie mieć większej wiedzy niż ja, albo kierować się błędnymi teoriami. Niby terapeuta ma większe kwalifikacje, ale musiałby być jakimś nadczłowiekiem, żebym uważała, że potrafi i ma prawo mnie ustawić.

Ja nie mam ukrytych problemów, same jawne

Auman, to fajnie, że nie jestem osamotniona w tym kontrowersyjnym zdaniu Mam dwie bliskie osoby, którym terapia więcej zaszkodziła niż pomogła. Poza tym patrzę na forum i widzę jak dużo się tu pojawia osób, które idą na psychologię, bo mają problemy same ze sobą, a ekspert rzuca motywującymi hasłami rodem z czasopism dla nastolatek

Ja wiem jak działa mózg. Ale nawet zmiana sposobu reagowania i zachowania nie zmienia faktów istniejących w rzeczywistości. Poza tym naokoło nas są inni ludzie, z których każdy ma swój lepiej lub gorzej działający mózg i zdolność podejmowania decyzji, które mogą mieć na nas wpływ.

Ale mnie chodzi o to, że nasz mózg i tak musi reagować na bodźce zewnętrzne od nas niezależne. Jeśli bodźce są ****owe, to reakcja nie ma prawa być wesoła, nawet u zdrowego człowieka, to by było zupełnie nienaturalne.

Kto wie, może jeszcze jest w domu, tu różne rzeczy są T tyle w kwestii chemii mózgu. Natomiast jeśli chodzi o relacje międzyludzkie, to jestem zdeterminowana, żeby pewne problemy skonfrontować twarzą w twarz, chociaż boję się wyniku...

Ja mam energię, ale złą energię. Dno, ciśnienie... kiedyś to wszystko wybuchnie i poleeeeeci w trudnym do przewidzenia kierunku. Się czuję, jakbym podlewała kwiatki na wulkanie.

Umarł poeta. Poeta, któremu świat wartości wpojony w dzieciństwie zniszczyła wojna, który po wojnie próbował odnaleźć wiarę w człowieka i świat, który później martwił się, że kolejne pokolenia nigdy nie zrozumieją tego co on. Postanowiłam przybliżyć wam poezję Tadeusza Różewicza, gdyż moim zdaniem nikt nigdy trafniej i prawdziwiej nie ujął w prostych słowach stanów emocjonalnych, które dobrze znamy, chociaż nie przeżyliśmy wojny. Czasem wydaje mi się, że prawdziwe rozumienie poezji jest tylko tam, gdzie poeta i czytelnik mają te same zaburzenia, więc sądzę, że nie ma lepszych wierszy dla ludzi z depresją, nerwicą i PDST. [*]

Wykształcenie na kierunku, który aktualnie nie daje perspektyw zawodowych. Są trzy możliwości: Praca poniżej kwalifikacji - np. sprzedawczyni w monopolowym. Nie podjęłabym ze względu na: a) i tak nisko płatną umowę-zlecenie; b) odpowiedzialność finansową za skradziony towar; c) resztki ambicji związane z wykształceniem. Praca w zawodzie - wszystkie etaty w mieście są obsadzone przez krewnych i znajomych królika. Praca z dodatkowymi kwalifikacjami - np. w korporacji albo za granicą - mogliby mnie wysłać na jakieś kursy językowe albo specjalistyczne, czyli urażona ambicja, że studia mi się na niewiele przydały, do tego lęk i brak "przebojowości", żeby się wybić w korpo albo sobie coś sama znaleźć w obcym kraju. To co teraz robię jest w jakimś stopniu związane z zawodem, ale mam bardzo mało zleceń i nie mam ubezpieczenia. Wiem, że powinnam szukać czegoś innego, ale jest bardzo mało ofert pasujących do mojego wykształcenia i umiejętności, a nie będę się rzucać na rzeczy, do których się nie nadaję, bo wiem, że od razu by mnie przejrzeli. -- 25 kwi 2014, 12:26 -- Wszystko od chemii zależy. Chciałabym, żeby tak było, biorę piguły - przestaję mieć problemy z ludźmi, pracą, mieszkaniem i widzę całe piękno otaczającego świata

Główka mnie boli, przynajmniej z czystym sumieniem mogę wziąć APAP NOC, jedyna rzecz bez recepty, po której się czuję zdrowo śpiąca. Idę

Sulpiryd jest dobry na wszystko

Klasycznie na "How do you do?" winno się odpowiadać "How do you do?", ma to wyłącznie funkcję powitania, Brytole mają w dupie jak się czujesz i co porabiasz Czy to lepsze niż autentycznie wścibskie pytania i odpowiedzi zawsze pełne narzekania w Polsce? Trudno powiedzieć. Ale skoro już jesteśmy w Polsce to zdecydowanie bezpieczniej narzekać na kogoś/coś/sytuację niż się tłumaczyć i wstydzić

Ja się na chwilę obecną przestałam samo-diagnozować, bo i tak nie wiem w jakim stopniu moje samopoczucie zależy od chemii mózgu, ile od złego nastawienia, a ile od faktycznej zewnętrznej sytuacji i decyzji innych ludzi. To wszystko się ze sobą łączy.

O to to to to to! No ja właśnie jestem starsza od pierwszych paru osób, które się wypowiedziały w temacie, więc jeszcze mi to dowaliło do pieca Ja to tak rozumiem, że psychologia i forum to mają nam pomóc trochę zmienić nastawienie, ale kwestii mieszkaniowych nam nie rozwiążą, ani nie poukładają w głowach osobom trzecim, od których nasze życie jest w jakimś stopniu zależne. A w kwestii nastawienia też zbliżam się powoli do stanu rezygnacji.

Ale jednak wrażliwość nerwicowców lepiej się łączy z bezużyteczną wiedzą/refleksją niż praktycznymi możliwościami. Też bym chętnie trochę tej mojej "oryginalności" zamieniła na większą skuteczność... -- 24 kwi 2014, 21:06 -- monooso, czytam to co piszesz i uderzyło mnie, że jakby moi rodzice byli całkiem zdrowi, to prawdopodobnie wyprowadziłabym się z domu dużo wcześniej, bo byłabym bardziej samodzielna i ambitna. Taki paradoks.

Faraway, obowiązki te same co nauczyciel, tylko nie muszą ci płacić tyle co ustawowo się należy "nauczycielowi". Cudowne, prawda?

Gdybym mogła powiedzieć, że bardzo dobrze mi się mieszka ze znerwicowanymi rodzicami, bardzo lubię mało zarabiać i dużo siedzieć w domu, nie chcę zobowiązań, a już na pewno nie chcę mieć dzieci, że moje życie to mój świadomy wybór i jestem szczęśliwa, to sądzę, że "społeczeństwo" by to zaakceptowało. Tylko ja kłamać nie umiem, to tylko milczę. Kto wie, może nawet niektórzy z "otoczenia" myślą, że tak jest. Akurat ja nigdy nie miałam poczucia, że społeczeństwo mi coś narzuca, kiedy ja chcę robić coś innego. Nie to jest źródłem frustracji, tylko to, że coś się nie udało, jakaś szansa przepadła, albo że czegoś nie potrafię (gdybym wcześniej wiedziała, to teraz bym dała radę). Praca i rodzina nie są mi potrzebne, żeby się nimi chwalić na naszej klasie, tylko żeby się realizować w czymś, co uważam za wartościowe. monooso, a jaki jest twój pomysł na życie poza schematem? -- 24 kwi 2014, 20:41 -- Blue blue ribbon, no to fajnie, że się zrozumiałyśmy. Jakieś światełko w tej niewesołej sytuacji