monapayne

Imipramina, nic nie biorę. Brałam snri od psychiatry, ale było mi źle, więc odstawiłam. Trochę lepiej jest bez snri.

Dlaczego na tym czacie są brzydkie słowa.

sailorka, ja mam coś podobnego... ale to od zawsze prawie, całe życie. Tylko wcześniej to było bardziej nerwicowe. Jako 15-latka miałam depresję z nerwicą lękową. A w tym roku np. to mam schizofrenia niezróżnicowana na karcie. No i leki mi z jednej strony pomogły, ale w sumie nic się nie zmieniło. Pomogły mi w tym, że mogłam spać chyba. Ale zabiły też emocje i inne takie. Krytycyzm to mi ubył w trakcie stresu, ale zawsze był. Miałam dysocjację dużą w tamtym roku, ale to było lepsze, niż to co stało się po tym. Właściwie to z lekami czy bez - cały czas mam krytycyzm. Nie wiedziałam, że jest coś takiego z nasyłaniem myśli. Tzn. - że to ma w ogóle jakąś nazwę. U mnie poza tym występują też czasami natręctwa. Kiedyś siedziałam w tych tematach lepiej obeznana. Teraz po pobytach w szpitalu to ledwo co wiem jak się nazywam momentami... Ja to właściwie mam tak, że często nie rozróżniam myśli w ogóle, które jakiego wątku dotyczą, albo wszystko kręci się wokół myśli w ogóle, które są moje, a które nie, ostatecznie nic z tego nie wynika i tak od 1,5 roku z przerwami lekkimi co jakiś czas.

Jak ktoś nigdy nie miał urojeń to nie będzie wiedział jak to jest. Tak samo - jak ktoś nie został lekami przygwożdżony do łóżka to nie będzie wiedział jak to jest. Nie każdy jest bezkrytyczny jeśli ma urojenia. Można się nauczyć wiele, różne są poziomy tej głębokości choroby etc. -- 06 wrz 2014, 18:59 -- sailorka, ale to jest obcy głos, który słyszysz czy Twój jakby jakiś?

czego potrzebujesz?

Nie pamiętam czy pisałam o odstawieniu wenlafaksyny - to jest jak odwyk.

Tylko, ze tutaj doswiadczeniesienie liczy...no i niekazdy ktodoswiadczal przemocy bedzie mialzaburzenia. Wlasnie tojestto proroctwo niepotrzebne...w tym temacie..

pg79, candy nie klamie... ale rozumiem jak sie czujesz. Ja wlasnie mialam podobna sytuacje tylko nie z molestowaniem. A wlasnie z przemoca. Czuje sie juz zla mimo ze nic nie zrobilam. Tez przez terapie natretne mysli...

iate, czyli wszystkie wierzenia, obojętnie w co, stoją na tym samym poziomie. Ok.

Chodzi mi o to, że odnosimy się do tego z punktu naukowego. Racjonalnie. Tak, to prawidłowo. Ale nie rozumiem czemu nie można przyjąć, że istnieje coś takiego jak istnienie duchów. Tzn. rozumiem - dlatego, że to są rzeczy, których nie da się zbadać, je sie odczuwa.

Moja babcia widziała ducha swojego brata i widziała też duchy w szpitalu. Moja babcia, o które nigdy bym czegoś takiego nie powiedziała, bo to do niej nie pasuje. Czy trzeba ją leczyć było? Czy to zrodziło się z wrażeń tylko? Nie dowiemy się nigdy.

Także uważam, że to nieetyczne.

Ja myślę, że istnieją takie przypadki, które na prawdę się da wyleczyć terapią.

Wiem coś o tym, pg79. Jeśli chcesz to możesz do mnie napisać na pw. Ja stałam się jakby katem, a byłam ofiarą. Straciłam przez to coś czego nigdy już nie odzyskam. Też nie chcę cierpieć, bardzo często myślę o samobójstwie, ale to i tak nie pomoże. Ani mi ani nikomu.

Ej, ja wypierałam te samookaleczenia. Bo juz autoagresję mialam jako dziecko. Ale nieświadomą. Wbijanie kredek w kolano to też autoagresja... No i głodzenie sie. Potem to bylo karanie sie juz świadome, a potem manipulacja. A tutaj patrze kilka postow rok temu, że pisalam, ze sie nie okaleczalam. No, a cielam sie kilka razy.

pg79, co zamierzasz zrobić? Co uważasz za słuszne?

Chodzi o to, że ten mechanizm sprawia, że autor jest w pułapce. Wg mnie to właśnie tak się stalo. Wyparłeś te uczucia, skupiasz się na czymś innym. Bo niby skąd ten temat.

Inga_beta, nic dodać nic ująć. Taka jest prawda, trudno się żyje jeśli nie zaakceptujesz prawdy. Zamiast nerwicy dojdzie Ci też coś gorszego...

Czwarty lek. Wenlafaksyna u mnie agresję wyzwoliła.

Kolejny lek, który ma przerażające dla mnie uboki [koszmary, paraliże przysenne, coś w stylu snu na jawie, agresja, otumanienie, sztuczne uczucie 'euforii']. Zresztą sam brak odczuwania jest straszny, jakbym nie miała drogowskazów = emocji.

ja na tym przyjęciu siedzę zawsze pod stołem, po imprezie będę miała kaca.

rather - raczej

sailorka, co to za metoda? Na czym to polega?

Potwierdzam.

Wierzę w to, że moja dusza się przez to rozwija, że mimo tych trudności emocjonalnych, ja cały czas wierzę.