Łapa

Ja tak podchodzę do dobra "- Moją ogromną przywarą - wyjaśnił - jest niepohamowana dobroć. Ja po prostu muszę czynić dobro. Jestem jednak rozsądnym krasnoludem i wiem, że wszystkim wyświadczyć dobra nie zdołam. Gdybym próbował być dobry dla wszystkich, dla całego świata i wszystkich zamieszkujących go istot, byłaby to kropelka pitnej wody w słonym morzu, innymi słowy: stracony wysiłek. Postanowiłem zatem czynić dobro konkretne, takie, które nie idzie na marne. Jestem dobry dla siebie i mego najbliższego otoczenia"

Ceną, płcią (wolę kobiety) i lokalizacją.

Zostaw ją.

szymon2311, ja tam się nie podejmuje doradzać na publicznym forum, zapraszam na priw. Jedyne, tak na zakończenie co mi się nasuwa to pytanie: jakie to rozkminy są? Podejrzewam, że jakieś wielkościowe ?

Powiedz mi jakie masz poglądy na gospodarkę, obyczaje, politykę a powiem Ci jaką literaturę warto czytać. Tak, wybrałem "b", ponieważ miałem dość zrywania się intelektualnego raz na kwartał i później wypalania się w tej kwestii w ciągu tygodnia i tak w kółko.

a) Nie rozkminiać. b) Jeśli już rozkminiać to zająć się tym na poważnie, konstruktywnie.

szymon2311, uważam, że filozofowie to najszczęśliwsi, najlepiej żyjący ludzie na ziemi, tylko nim dojdą do cnoty (czy też "cnotliwego życia") to są bardzo nieszczęśliwi. Oczywiście można myśleć w jakimś tam stopniu (nie na poziomie dostępnym dla filozofów) i być szczęśliwym, jak najbardziej.

Możesz przestać myśleć. Tj. np. oddać się radosnemu hedonizmowi. Możesz doznać jakiś uszkodzeń mózgu, że wyłączy Cię to z myślenia. Możesz zacząć chlać czy ćpać tak często, że myślenie stanie się zbędne. Sposobów jest multum.

Szymon2311, a moim zdaniem po prostu boli Cię to, że nie podchodzisz bezrefleksyjnie do życia. Nie wiem czy słyszałeś taki żarcik: istnieją w języku polskim zbiory puste, np. żonaty kawaler, kwadratowe koło, zamężna panna, czy... szczęśliwy filozof Że tak powiem, w "branży", my wszyscy wiemy, że studiujemy coś co baaardzo życiowo unieszczęśliwia, ale nikt z nas nie nazywa tego depresją.

To, że myślisz znaczy, że masz depresję? Nie wydaje mi się.

Szachy, logika, matematyka, do tego jeszcze ćwiczenie technik pamięciowych i mózg myślę, że będzie mi działał dłużej niż ciało.

Void23, im lepiej poznaje ChAD tym bardziej podziwiam diagnostów, którzy są w stanie ten ChAD stwierdzić. Dla mnie ChAD to mocne manie i depresje, ja te okresy manii miałem bardzo mocne więc nigdy nie kwestionowałem diagnozy.

> http://forumprawne.org/ Mam nadzieję, że to nie jest reklama. Pewnie to zależy, na pewno gdzieś jest zapisane ile można maksymalnie w psychuszce trzymać.

Można.

Nie wiem co to jest osobowość anakastyczna, a nie ufam Wikipedii. Oczywiście, że słuchanie muzyki robiąc coś przy kompie to jest uzależnienie wciąż od komputera. Jeśli spędzasz przy komputerze cały dzień to jesteś uzależniony. Ucząc się do matury i na studia można też bez komputera, wiem, bo sam tak się uczyłem.

Ile czasu spędzasz przy komputerze średnio dziennie?

Nie wiem co to znaczy zapanować nad umysłem w 100%. Dorastanie to długi i męczący proces.

W sporej części jakbym czytał o sobie. Ja to nazwałem "Nieznośna lekkość bytu".

Psychiatrze krótko opowiadasz co Cię trapi, on rozmyśla chwilę i przepisuje Ci piguły, które musisz ćpać. Pierwszy tydzień czy dwa ćpania są tragiczne, bo skutki uboczne działają, ale potem jest spoko. Co do terapii to wiele zależy od nurtu, ale generalnie chodzi o to, że psycholog Cię słucha, czasem jakoś nakieruje.

Jezu Arasha Internet przestał być przyjaznym miejscem już z 10 lat temu, jak zaczęły tłumy go posiadać i rozlał się hejt po Sieci. Ta społeczność forumowa i tak jest jedną z lżejszych jakie znam, więc wrzuć trochę na luz, bo widać że Ci tego brakuje, po 2 ostatnich tematach jakie założyłaś.

Jezu, to couching jest jeszcze większym g*wnem niż sądziłem, przepraszam za niemerytoryczną uwagę, musiałem.

Już chyba miałeś jakiś temat w którym się sprzeczałeś a propos debilizmu, więc tutaj nie będę już na ten temat się spierał, acz nie przyjmę tego, że osoba potrafiąca konstruować tak złożone wywody jest jakoś upośledzona umysłowo. O religii nie ma co dyskutować, jest oparta na wierze, podobnie jak ideologie. No ale przejdźmy do jedynej rzeczy którą chętnie tutaj poruszę, acz wydaje mi się, że lepiej byłoby takie rzeczy omawiać w prywatnych wiadomościach. 1. Jesteś [swoim zdaniem?] zjebany 2. Dlaczego [swoim zdaniem?] jesteś zjebany? 3. Jesteś zjebany [swoim zdaniem?] bo: " słucham chujowej muzyki, nie mam pasji, jestem nieumiejętny, nie rozumiem podstawowych spraw, które powinny być oczywiste (...)", " podobają mi się złe kobiety". 4. Dlaczego uważasz, że... 4a. słuchasz chujowej muzyki 4b. nie masz pasji 4c. jesteś nieumiejętny [co to znaczy, że jesteś nieumiejętny?] 4d. nie rozumiesz podstawowych spraw [co to są te podstawowe sprawy] 4e. podobają Ci się złe kobiety [co to znaczy, że są złe, czemu właśnie one są złe, a może jakby na nie inaczej patrzeć to są dobre?] 5. Jakie są skutki powyższych I myślę, że jak sobie to jakoś rozrysować, zwłaszcza podkreślając kiedy to jest Twoje zdanie, a kiedy kogoś innego, to można do ciekawych wniosków dojść.

Hitman, na zagubionego samotnika też można wyrywać kobiety, tudzież być atrakcyjnym dla innych ludzi, uwierz mi Wiesz, jeśli potrzebujesz jakiejś wiary to możesz pójść albo do Kościoła (ale w sensie nie tak, że w niedzielę raz tylko mocno się wkręcić) albo do jakiegoś świeckiego kościoła (tj. ludzi mających mocne sprecyzowane poglądy np. komunistów, nacjonalistów, libertarian etc.), zarówno w jednym haj u drugim miejscu dostaniesz doktrynę która będzie odpowiadać w lepszy lub w gorszy sposób na większość problemów. Co do prawdy w sensie logicznym, ontycznym i ontologicznym to wolę się nie wypowiadać, bo dopiero się o tym uczę, o prawdzie ontycznej coś ciężko mi było cokolwiek znaleźć ale o prawdzie w sensie logicznym - http://www.romazur.republika.pl/logika-prawda_logiczna.html

Ale rozmawiamy tutaj o reinkarnacji czy wiarę w życie po śmierci? Bo reinkarnacja =/= życie po śmierci.

Wierzę w życie po śmierci i w wyjątkowość duszy ludzkiej, tj. tylko, że ją czeka życie po śmierci. I zawsze mnie dziwią materialiści, tj. osoby nie wierzące w życie po śmierci.