Chaotic

To fakt te krótkie dni ciężko przetrzymać. Zawsze bałam się ciemności. Chociaż ostatnio lubię włóczyć się nocą Sama siebie nie poznaję

Tu akurat nie ma czym się chwalić.... Stwierdziłam, że ograniczę jedzenie do minimum bo przecież nie jest mi ono do niczego potrzebne. Im mniej jem tym dla mnie lepiej...

Witajcie Też mnie przeraża świadomość, że już jesień. Ta pora strasznie melancholijnie mnie nastraja. Chciałabym już zimy, wtedy jest jakoś tak stabilniej. Uwielbiam zimę

Udało mi się wczoraj wygrać a było ciężko. A może dlatego, że znalazłam sobie inny sposób na rozładowanie?

Piję piwo z nadzieją na przytłumienie durnych myśli

Świadomość, że moja terapeutka wraca z urlopu i jutro spotkanie

Wrzosy przyniesione z długiego spaceru do lasu, który na chwile poprawił nastrój

Cały ten bajzel we łbie

To fakt, nie ma co szukać terapeuty konkretnie od DDA

To zmienia wszystko, zdecydowanie. Musiał cie tym mocno skrzywdzić. Chyba bym go udusiła za takie coś. Oni maja nam pomagać a nie pogłębiać nasze problemy. I masz prawo być za to wściekła. Nie poddawaj się. Postaraj się jeszcze kogoś znaleźć, kto będzie chciał ci pomóc. Wierzę, że mimo całej rzeszy patałachów są jeszcze kompetentni terapeuci. Na pewno takiego znajdziesz

Tez zdawałam ostatnio egzamin zawodowy ale nie dam rady nawet z tego się ucieszyć Monar Mam nadzieję, że wynik będzie pozytywny

Jak najszybciej zdecyduj się na pomoc, ja czekałam za długo na poszukanie sobie kogoś innego i teraz mam duży problem żeby ruszyć z czymkolwiek. Pani doktor u której byłam jakiś czas temu okazała się paskudna baba , która nie ma za grosz empatii. Uciekłam od niej i musiałam sama dać sobie radę z zostawieniem leków. Zrezygnowałam jak na razie z psychiatry. Ale znalazłam nowa terapeutkę, zdecydowanie za późno, ale lepiej późno niż wcale Nie ma na co czekać, jakoś musimy walczyć z tym wszystkim co nam siedzi w głowach, chociaż sama mało w to wierze, że będzie kiedyś lepiej.. -- 30 sie 2013, 16:47 -- A może na tym ma polegać cała ta terapia, że w pewny momencie czujemy do nich straszna złość? Ja dopiero zaczynam więc jeszcze nie za bardzo orientuje się co i jak -- 30 sie 2013, 16:49 -- Ale chyba jednak bardziej terapeuta a nie psycholog będzie w stanie pomóc -- 30 sie 2013, 16:51 -- Ja trafiłam do ośrodka w którym aktualnie jestem dzięki temu forum. Zobaczymy jak będzie dalej

Niestety czasami to bywa silniejsze od nas i trudno jest zapanować nad chęcią zrobienia sobie krzywdy. Jak już się raz zaczęło to trudno później to przerwać. Hamowałam się trochę, bo bardzo nie chciałam, żeby ktokolwiek się o tym dowiedział. Ale znalazłam sobie inne miejsce, które jestem w stanie ukryć A teraz nie jesteś w żadnej terapii? Nie chcesz spróbować z kimś innym? -- 30 sie 2013, 16:26 -- Czasami trafia się na gównianego pseudo-specjalistę, który potrafi wyrządzić dużo krzywdy

To się jeszcze okaże Przepraszam, że jestem nie za bardzo na bieżąco- masz jakiś problem z terapeuta? -- 30 sie 2013, 16:12 -- Co się stało?

Niedawno zaczęłam terapię, więc jakoś tam próbuje się z tego wszystkiego wygrzebać, mam kolejne spotkanie we wtorek, muszę jakoś do niego pociągnąć

Nie chcę leków, totalnie nie kontroluje ich przyjmowania

Popłynęłam...... Jest coraz gorzej, od paru dni prawie nie ruszam się z łóżka, nie mam już siły na nic, prawie przestałam jeść, teraz to mi już wszystko jedno. Nie radze sobie z tymi wszystkimi myślami w głowie, pierdolę to wszystko........ Chyba nigdy nie było tak źle jak teraz

W sumie to sama nie wiem jak to z tym jest, czasami po prostu przychodzi ogromna, nie wiem jak to nazwać-potrzeba? zrobienia sobie krzywdy żeby sobie ulżyć. Jak na razie z sukcesem udaje mi się odgonić te myśli. Mam nadzieję, że jak T wróci z urlopu to odważę się poruszyć ten temat. A co do ziołowych pigułek to niestety jestem na nie wyjątkowo odporna i nie działają na mnie wogóle -- 25 sie 2013, 20:41 -- Mam nadzieję, że do 3 września jakoś pociągnę.... -- 25 sie 2013, 20:44 -- I niestety ta potrzeba ciągle wraca bo przede mną podjęcie decyzji co do mojej dalszej niedalekiej przyszłości, co jest dla mnie wyjątkowo trudne I to też mam do obgadania -- 25 sie 2013, 20:48 -- Kurcze jak to dobrze, że jest to forum , ostatnio bardzo mi pomaga. Ta świadomość , że jest tyle osób, które są w stanie zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi

Kocham morze, tylko jest strasznie daleko i rzadko bywam , zdecydowanie za rzadko

Herbata jaśminowa, ciasto czekoladowe z malinami własnej roboty i dużo słonka na balkonie

Mam nadzieję, że samo minie. Tak już mam: najpierw jakiś czas śpię bardzo źle, jak już zasnę to dzień w dzień pobudka godzina 3.00/4.00 ale później przychodzi czas kiedy mogłabym przespać cały dzień, ledwo zwlekam się z łóżka ale zmuszam się żeby wstać. Taka to wieczna huśtawka. Ale nie jest jeszcze tak źle bo bezsenność nie nęka mnie cały czas

Jak na razie wole nie mieć dostępu do leków bo nie za bardzo kontroluje ich przyjmowanie, zamiast jednej od razu dziesięć. Wolałaby się nie kusić póki co

W ciągu dnia jakoś daje radę, biorę się za wszystko( łącznie z przemalowaniem wszystkich drzwi w domu) byle tylko nie myśleć. Gorzej jest wieczorem, zwłaszcza, że ze snem ostatnio kiepsko

Od dwóch tygodni krążą myśli o pocięciu się, naprawdę walczę z nimi, terapie mam dopiero za półtora tygodnia a mam już coraz mniej sił. Jak na razie jakoś udaje się ich nie użyć, ale jest cholernie ciężko. Kiedyś myślałam, że cięcie się nigdy nie będzie mnie dotyczyło, ale tylko w taki sposób mogłam przynieść sobie ulgę, choć na chwilę Wiem, że to gówno ale o wyrzuceniu nie ma mowy

Myślałam, że mam już to za sobą a dwa dni temu znów kupiłam żyletki. Tak ciężko odgonić myśli, żeby coś sobie zrobić Jak mam zapas żyletek to czuję się.... bezpieczna?