Chaotic

( Dean )^2, czyli jest nadzieja

Udaj się jak najszybciej do psychiatry, wydaje mi się, że w tej sytuacji rodzinny raczej nic nie zdziała. I jak najszybciej zrezygnuj z Lorafenu- mimo,że to "cudowny" lek, w który kiedyś tez wpakował mnie lekarz rodzinny to bardzo szybko uzależnia i później niestety jest dużo, dużo gorzej. Ale taką decyzje najlepiej podjąć po konsultacji z psychiatrą bo gwałtowne odstawienie Lorafenu narobi sporo problemów. Biegiem do psychiatry, to jedyne wyjście w tej sytuacji wg mnie.

Przez to wszystko tracę coraz bardziej kontakt z ludźmi, który i tak już jest szczątkowy. Ale to mnie po prostu paraliżuje.Totalnie. Nie mogę zrozumieć jaka jest przyczyna, a analizuję to na okrągło... I jest coraz gorzej. Zaczynam bać się wyjścia z domu. I coraz bardziej biorę pod uwagę wariant wzięcia dziekanki na studiach. Łykam hydroksyzynę, ale dość mocno mnie przytłumia, a bez niej nie dam rady się ruszyć. I takie błędne koło....

Czy jest jakiś sposób na poradzenie sobie z lękiem przed ludźmi? Ostatnio nawet przy ludziach , których dobrze znam totalnie się blokuję. Najchętniej nie wychodziłabym z domu, ale samotność tak strasznie boli i jak zostaję sama przychodzą myśli samobójcze... Jak sobie z tym wszystkim poradzić, czuje jak z dnia na dzień coraz bardziej się duszę.....

Witam, jak myślicie czy leczenie na oddziale psychoterapii w Choroszczy ma sens? Moja nowa pani dr uczepiła się tego bardzo a ja strasznie boje się położenia do szpitala.... ;( -- 18 mar 2013, 22:24 -- Mieliście może kontakt z dr Chmielewską( z której zrezygnowałam) i dr Dec-Arciuch ? Będę wdzięczna za poradę.

Dziękuję :)

Dziękuję :)

Pogubiłam się strasznie. Kolejny raz przypałętała się depresja. Pojawiły się zaburzenia osobowości, zaczęłam mieć problem z odżywianiem. Byłam po opieką psychiatry z którego zrezygnowałam. Zaczęłam terapię z której jakiś czas temu uciekłam. Doszedł mały problem z lekami. W pewnym momencie straciłam nad wszystkim kontrolę. Próba samobójcza.Kolejna. Każdy dzień jest walką z samą sobą i już chyba nie mam na to wszystko siły...

Pogubiłam się strasznie. Kolejny raz przypałętała się depresja. Pojawiły się zaburzenia osobowości, zaczęłam mieć problem z odżywianiem. Byłam po opieką psychiatry z którego zrezygnowałam. Zaczęłam terapię z której jakiś czas temu uciekłam. Doszedł mały problem z lekami. W pewnym momencie straciłam nad wszystkim kontrolę. Próba samobójcza.Kolejna. Każdy dzień jest walką z samą sobą i już chyba nie mam na to wszystko siły...

Witam wszystkich cieplutko.Nie wiem od czego zacząć, więc może na razie po prostu się przywitam :)

Witam wszystkich cieplutko.Nie wiem od czego zacząć, więc może na razie po prostu się przywitam :)