Chaotic

Chcę zdechnąć

Nefertari, Juz chyba straciłam nadzieję, że kiedykolwiek znajdzie się niedestrukcyjna metoda...

Ciągle się zastanawiam czy terapia jest w stanie zmienić moje nastawienie do samej siebie, do tej nienawiści, którą mam do siebie. W zasadzie nie wiem czy kiedykolwiek spojrzę na siebie inaczej niż ze wstrętem. -- 23 lut 2014, 18:45 -- Mogę tylko coraz bardziej nadbudowywać wokół siebie mur i udawać zimny głaz przed innymi

Coraz bardziej bez sensu jest to ciągłe udawanie, że mam to za sobą i daje rade bez okaleczania się. Myślę, że to zostanie w nas na bardzo, bardzo długo. I przy każdym pogorszeniu i tak będę sięgać po tą metodę rozładowania. Tylko to mnie w miarę uspokaja. To jest moje, nie istnieje bez tego.

Marian_Paździoch, border

A ja parę dni temu weszłam na dawkę 100/dobę. Jakoś szybko to zwiększanie dawki postepuje

Mi bardzo wzrósł apetyt, praktycznie cały czas chodziłam głodna

Czy to możliwe, że po Ketrelu na noc zaczynam wpadać w straszne dołki i ogólnie odkąd zaczęłam go brać czuję się bardzo źle?

lulu.onthebridge, Jest ciężko, ale jestem tu dosłownie kilka dni. Ale to dobry oddział, wszystko jest na miejscu , więc całe leczenie jest kompleksowe i zawsze znajdzie się osoba, z która można porozmawiać i która pomoże. Jak na razie mój pobyt tutaj to najlepsza decyzja jaka mogłam podjąć.

MistyDay, Ja aktualnie jestem w Komorowie. Nie musisz tam dojeżdżać, zostajesz tam na 3 lub 6 miesięcy, trochę jak w akademiku, razem z noclegiem

W zasadzie zaraz po odstawieniu zmalał mi apetyt i zmieniło mi się trochę ciało, ale schudnąć niestety nie dam rady i strasznie mnie to wkurza

To, że bardzo chciałabym schudnąć i wrócić do swojej poprzedniej wagi a nie dam rady bo mam mega apetyt. Nawet tego nie potrafię zrobić

abstrakcyjna, W zasadzie to sama nie wiem dlaczego. Zaczęłam dziś terapię, wiec to pewnie miało jakiś wpływ. Ale to zazwyczaj przychodzi tak nagle, że nie da się ogarnąć skąd się to wszystko bierze.

slow motion, Gdzieś tam mam takie myśli i chyba gdybym ich nie miała dawno odpuściłabym. Ale staram się walczyć, bo ciągle wierzę, że w końcu pokochamy ten posrany świat

Dopadły mnie znowu wszystkie obawy, lęki, cały ten potworny strach i pustka. Myślałam, że już jest w miarę ok, a tu niespodzianka. To całe dziadostwo chyba nigdy nie odpuści. Dziś mam wszystkiego serdecznie dość, całego tego pieprzonego świata, a najbardziej siebie. Przestałam wierzyć, że kiedyś będzie lepiej, więc zakopałam się pod kocyk i udaję, że nie istnieję A najgorsze w tym wszystkim jest to (a może najlepsze??), że jutro będę zapewne bogiem i panią świata. Moje emocje znów się rozszalały. A miało być tak pięknie.... -- 12 lut 2014, 20:58 -- MistyDay, Tez zaczynam szukać ratunku w Ketrelu. A tak bardzo chciałam odstawienia leków. Teraz to będę się ich trzymać z całej siły

Wkurza mnie, że zamiast cieszyć się życiem muszę tkwić na cholernym oddziale i się leczyć

abstrakcyjna, Najgorsze jest to, że samo nigdy nie minie

Vett, Wróciło... ogromna chęć, nad która dziś chyba nie uda mi się zapanować. Moje myśli zaczynają krążyć tylko wokół tego.

nienormalny45, O co ci chodzi? Myślę, że tu raczej każdy stara się walczyć ze swoimi zaburzeniami a nie wychwalać się pod niebiosa, że są zaburzeni. I nie ma: my-oni. -- 08 lut 2014, 11:17 -- I na jakiej podstawie uważasz, że jesteś border? -- 08 lut 2014, 11:18 -- Keji, Zgadzam się z Tobą, nie znoszę męczeństwa.

Keji, Hmm to chyba jedyne wyjście, niestety. A ile już ich miałaś?

nienormalny45, Myślę, że nie tyle się przystosowali co zaczęli po prostu walczyć o swoje życie. A tak poza tym to dlaczego nie chcesz. Lubisz swój stan?

Dzarko, Dlaczego nie przyjęli, jeśli można wiedzieć? -- 07 lut 2014, 22:23 -- Rozstrojony, Wiążę ogromna nadzieję z tym miejscem. I powiem szczerze, że już mogłabym tam być. Myślę, że warto spróbować i przekonać się na własnej skórze. Ja po tych 2 wstępnych tygodniach zobaczyłam światełko w tunelu i nadzieję, że uda się z tego wszystkiego wyjść i w końcu się pozbierać. Mimo totalnego bałaganu we łbie, wydaje mi się, że to wszystko ma jakiś sens i że naprawdę tam mi pomogą. Pewnie będę nie raz przeklinać to miejsce ale chcę spróbować. Co prawda na wstępnej jest naprawdę mało zajęć ale jakoś można sobie ten wolny czas zorganizować. Do Krakowa podobno każą bardzo długo czekać. W przyszłym tygodniu będę już na miejscu, mam nadzieję, że będę miała dostęp do neta. -- 07 lut 2014, 22:24 -- Dzarko, A dali Ci termin na drugą rozmowę, czy całkiem podziękowali? -- 12 lut 2014, 14:49 -- No to pojechałam. Trzymajcie kciuki. Przede mną pół roku walki

nienormalny45, Może warto w końcu pomyśleć o terapii? Samo raczej nie przejdzie, nie ma co się łudzić. -- 07 lut 2014, 22:13 -- I też po co się męczyć? Jeszcze kawał życia przed Tobą. A to jakie będzie w tym momencie zależy tylko od Ciebie

nienormalny45, Witaj, wśród "swoich" zawsze łatwiej A byłeś na jakiejkolwiek terapii?

elfrid, Ja nie lekarz wiec wpływu na dawki nie mam A poza tym odstawiono mi niedawno antydepresanty i chciałabym odstawienia za jakiś czas wszystkich leków całkowicie