poem

Tak wstępnie proponuję spotkanie w piątek 30 sierpnia :-) ewentualnie sobota - jak tam będzie Wam pasowało.

Jak to jest? Wiemy, że to droga donikąd, ale... idziemy w to dalej. Mnie tam ciągnie... Gdybym miała własne mieszkanie, sama czy ze znajomymi - bez tej kontroli rodzinnej, zewnętrznej, pewnie bym w to wpadła głębiej.

Po powrocie uświadomiłam sobie, że było niewiele takich momentów, kiedy czułam, że chciałabym się schować ze wstydu - tak jak w szkole właśnie. Też zasługa tego, że kilka osób poznałam wcześniej, nie wiem czy w tym tłumie ktoś chciałby zawiązać kontakt akurat ze mną i odwrotnie. Pewnie czułabym się ogólnie mówiąc źle. I chyba nawet nikt nie pytał czemu nic nie mówię, ooo za takie pytanie to bym się pogniewała. To była druga noc. Uległam namowom, żeby zostać, ale - tu bez pretensji do nikogo, z akcentem na uległam - żałowałam. Byłam zła, że nie zaufałam SOBIE i znowu nie wzięłam odpowiedzialności za to co robię. Ok, nie licytujemy, ale... czułam jak spadam. Chciałam się schować, a nie miałam gdzie. Chcąc nie chcąc, zwracałam na siebie uwagę w ten negatywny sposób. Nadal jednak tą pierwszą dobę wspominam dobrze. Zadziwiliście mnie swoim szaleństwem na parkiecie, pierwszy raz od lat tańczyłam, może nawet pierwszy raz w życiu nie czułam się tym bardzo skrępowana.

Miałam ochotę na marynowaną paprykę, na zrobienie jej, o czym powiedziałam mamie, bo sama nie umiem... Liczyłam na pomoc. Usłyszałam całą litanię jakie to trudne, kosztowne i w ogóle, no, nie da się.

Chyba każdy człowiek czasem popełni coś głupiego, tylko nie każdy jako tako potrafi znieść to uczucie. Ja nie potrafię.

Muszę przyznać rację Nie chodzi o mądrość...

I jak w takiej sytuacji mam "przyjąć" to, że ktoś mnie lubi za coś czego ja nie znoszę... Ja też częściej zazdroszczę rzeczy niematerialnych. Pieniądze można zarobić, oczywiście jeśli się ma pracę. Głupia jestem to piszę głupoty Nie wiem co to za argument, jest nieadekwatny...

refren, przeczytałam Twoją wypowiedź te kilka miesięcy temu i teraz ponownie i masz naprawdę sporo racji, dopiero teraz to zrozumiałam.

Miałam na myśli to, że zazdrość wywołuje taki zestaw uczuć. Taka życiowa zazdrość, nie o kogoś, z kim jestem związana. Często mi się wydaje właśnie, że jestem przeciętna i nic tego nie zmieni. Głupia i pusta. Cokolwiek zrobię jest tylko czynem, nie mną. Chwilami zdarza mi się lepsze samopoczucie, zaczynam wierzyć, że może być lepiej. Prędzej czy później to mija.

Schudłam. Mam płaski brzuch pierwszy raz od kilku lat. Wreszcie!... I czuję satysfakcję. Przeraża mnie to, że jestem z tego zadowolona. To przecież przypadkiem tak, nie starałam się schudnąć. Ale po cichu o tym marzyłam.

No ja myślałam, że "myszy" to będą harcować na forum pod nieobecność "kota"

Mi było raz fajnie, raz niefajnie, ale to ja. Tak obiektywnie mówiąc to atrakcji nie brakowało

Ja jestem tak okropnie niewyspana, na zlocie, czyli przez 2 noce, spałam po 4 godziny, chyba nadmiar wrażeń

To niszczące uczucie dość często mi towarzyszy z różnym nasileniem. Taka mieszanka złości, żalu, poczucia bycia gorszą, nic nie wartą, przy tym poczucie opuszczenia, wrogiego nastawienia od i do ludzi. Wycofuję się, zamykam, zapadam i myślę tylko jak mogłam sądzić, że jestem w czymś dobra, gdy jestem strasznie, okrutnie marna. Mam (choć ta potrzeba wydaje mi się być obca) taką potrzebę bycia jedyną, najważniejszą - albo wcale nie być (jakoś sztucznie mi to brzmi, bo nie wiem "skąd mi się to wzięło" - może dlatego, że jak jest ktoś inny to na pewno jest lepszy). Nie chodzi o perfekcjonizm czy ambicje. W zasadzie każde moje staranie o coś kończy się poczuciem "znowu coś udaję". Skończę tak bez puenty trochę, ale mam taki temat do przemyślenia, chciałabym się tym podzielić, spojrzeć inaczej. Wysyłam zanim znowu się rozmyślę z założenia tego wątku.

Cześć i czołem

Uff. Wróciłam do domu. Podróż była długa, miałam więcej szczęścia niż rozumku Idę to odespać

Jaka pogoda?

No, właściwie wyjeżdżam 14:15, ale wyjść muszę wcześniej.

Ja za dwie godziny wychodzę. A chciałabym juuż wyjechać, bo się denerwuję i jeszcze zastanawiam co wziąć do ubrania.

weź :)

To może... szukaj dalej Współlokatorów... ehhh. -- 14 sie 2013, o 21:38 -- Gods Top 10, Jeśli liczyć mnie jako mnie i zawartość mojej walizki tooo... będzie grubo... Cśśśś! Ja tu próbuję innych zniechęcić do zjedzenia Ciebie. A Ty tu taki sabotaż robisz? To czemu skasowałeś ten komentarz, który zacytowałam?

Mamy zarezerwowany domek dwuosobowy dla mnie, refren i, jak zrozumiałem, poem na przystawkę . Na deser może -- 14 sie 2013, o 21:27 -- Gods Top 10, Jeśli liczyć mnie jako mnie i zawartość mojej walizki tooo... będzie grubo...

Niii, wcale tak nie zabrzmiało A chętnie poczęstuję kubeczkiem

Jak się nie ma wykupionej miejscówki to tak jest, no

Właśnie odkryłam, że wyskakujące okienko z info o nowej wiadomości jednak wyskakuje, tyko ja mam w przeglądarce zablokowane wyskakujące okienka. A tak narzekałam, że ta funkcja nie działa