kryty_k

Gratuluję tej wiary. Podobno jeśli się w coś wierzy staje się to prawdziwe. U mnie nie ma takiej wiary - niczego od życia już nie oczekuję - żyję, bo muszę - bo ktoś ode mnie tego oczekuje. To, co by sprawiło, że to wszystko miałoby sens jest niedostępne. Być może jest tak, że nie zawsze tak będzie. Ale dopóki nie doświadczę - nie uwierzę.

Mam co chwila ataki strachu, paniki, płaczu i agresji - na przemian - to ostatnie najgroźniejsze. Wiem dokładnie co zrobić, by skutecznie odejść. Znam swoje reakcje i wiem czym je zagłuszyć. Powstrzymałam się od realizacji planu - dlatego tyle płaczu - muszę dać radę wygrać...

od kilkunastu lat to słyszę

Nie, nie walczę z Walentynkami - ze sobą. Od kilku tygodni nie mam nad sobą kontroli. Ciężko kontrolę odzyskać.

Idealny czas na to, z czym walczę by nie zrobić. Marcin2013 - zaburzenia adaptacyjne, osobowościowe, depresja.

Ḍryāgan dziękuję...

Za dużo wszystkiego na raz.

Nic - poprostu świruję. Walczę ze sobą. Raczej wygram, ale chwilami.. nie ważne - muszę dać radę.

Pytacie dlaczego... boję się, że nie dam rady. Nie ma nikogo, kto by mnie za rękę złapał, powstrzymał. Muszę wytrzymać, a to takie trudne. ..

Niedziela pełna łez

jest dla kogo żyć - są dwie osoby, które kocham ponad życie. Syn i ktoś, kto mnie pokochał.... obydwoje daleko. Syna mogę stracić przez manipulacje jego ojca i przekupstwo w sądzie. A moją drugą połówkę mogę stracić nie mając możliwości się z nią spotkać... boję się tej straty - ale życie mi tak dokopuje na każdym kroku, że nie zdziwiłabym się gdyby za ciężkie się dla niego okazało wyrwać w uczuciu - kiedy jestem w takim stanie... nie wiem, jak z sobą samą wytrzymać...

Dzień dobry Czytam, że całuski na dzień dobry :) Mogę jechać w każde :)

Tam też są góry

A co byś proponował?

mnie się marzą góry - jakiekolwiek - byle łazić

Odcięłam się od Walentynek - nie oczekuję nic od nikogo - tyle lat nic nie było... pusty dzień dla mnie

Tyle się w myślach dzieje, że jestem zagubiona w czasie. Co u Was słychać?

dobry wieczór

Nie umiem sobie poradzić z tym, co się we mnie dzieje. wiem, że nie muszę wszystkiego kontrolować, że trzeba też pozwolić sobie na niedoskonałość - ale też są granice jakiejś tolerancji tego co się dzieje - te granice są przekroczone - nie jest dobrze

Włączyłam na chwilę internet w komórce, bo zasypiałam siedząc na ławce czekając na autobus...

Również nie przepadam za tym świętem - mógłby zniknąć z kalendarza... Odrzucenie zawsze boli - nawet gdy się go spodziewasz - i zaraz za bólem idzie też nienawiść do siebie - a przynajmniej brak akceptacji - ułomności ludzkiego umysłu...

Mirunia jak pozytywnie :) Również miłego dnia.

Kolejny dzień, który przywitał mnie swoją niepewnością, zaatakował strachem, napełnił agresją... Można by powiedzieć, że radzę sobie z tym, co dostałam na dzień dobry od dnia, ale jest ciężko - tak jakbym kamień miała uwiązany u szyi - można iść dalej, ale ciężko... Koncentracja jeszcze z wagarów nie wróciła, a spokój, poczucie bezpieczeństwa - chyba zgubiły drogę....

U Ciebie mordercy - u mnie - nieżywi - już dwójka z rocznika 85, z mojej klasy - nie żyje - jeden chorował, drugi wpadł pod koła traktora przy pracy na polu... A mi przyszło żyć dłużej...