nextfriday

Mona gratuluje :) Zawsze najgorszy, ale zarazem i najważniejszy to jest ten pierwszy krok. Jak się go pokona to już idzie gładko.

A u mnei znów jakiś niezbyt ciekawy dzień, zaczyna się, znowu mnie łapie. Siedzę w pracy i modle się aby jakoś bokiem to przeszło. W dodatku jest tak cholernie duszno, niby wczoraj był ukrop, ale samopoczucie było o wiele lepsze

No własnie też tak samo pomyślałam jak dżejem.. Facet? Luuuz dziś myślę podobnie

Nie chciałabym zapeszać, ale.... Jakoś mi tak lżej na duszy jak Was znalazłam, bo wiem, że nie jestem sama i że nei jestem nienormlana (pewnie dobrze to zrozumiecie). I jakoś od tych paru dni jak wchodzę na to forum to pojawia mi się uśmiech na buźce. Jak czytam, ze da radę to opanować, wyleczyć, zaleczyć, cokolwiek - to mam wreszcie nadzieję. A jak czytam nerwicę na wesoło- no to sorry płacze ze śmiechu, ale i dobrze rozumeim bo sama nei raz lądowałam np. na pogotowiu "za zawałem" i z przekonaniem że to juz koneic bo umieram Pozdrawiam ciepło

Ataki? Bosssz Zastanawiam się czy jest miejsce, w którym ich nie miałam. Wszędzie: praca (ostatnio bardzo często), ulica, tramwaje, samochody, fryzjer, sklepy, kościół, dom, własne łóżko, poranek środek nocy, dzień. Sama czy nie sama. Mogłabym bez końca wymieniać miejsca , pory i sytuacje. Tylko dlaczego? Skąd to się bierze? Jaka jest tego przyczyna? Naprawdę nie mam pojęcia....

Witam, dołączam do grona z zachodniopomorskiego

Czesc Barbarka, ja tez jestem tu nowa i tez zawsze myślałam, że jestem sama na tym świecie z taką choroba. A popatrz tyle tu znajomych z taką samą przypadłością..... Napewno z taką grupą ludzi borykającą się z tym samym będzie nam o wiele prościej

Dzięki za mile przywitanie :)

Jako nowy forumowicz chciałam się z Wami wszystkimi przywitać. Mam nadzieję, że wiele się dowiem i że z Wami będzie mi o wiele łatwiej przejść przez z życie z nerwicą Pozdrawiam