paula

Możesz zajrzeć do "pojedynek z nerwicą" pomaga! ja w tej chwili poluje na "Oswoic lęk", ale nie ma jej w wiekszości internetowych księgarni! Widocznie jest nas tak ogromna masa!!!

jak mam lepsze dni ( cieszę się , że w ogóle takowe mam)jest okale te cholerne leki powracają! Wczoraj było wszystko ok, super , a dziś dupa, znów siedzę i sie telepię, serce wali jak oszalałe!

Mi zdarza sie ziewać, kiedy jestem troszke poddenerwowania w jakimś towarzystwie, nie wiem z czego to wynika, no i oczywiście ziewam, gdy jestem zmeczona i chce mi sie spać, ale to normalne!

Moim zdaniem psychoterapia + ewentualnie leki, jeśli jest juz na prawdę źle. Ja poradziłam sobie bez leków, chodziłam na terapie, ale po 1,5 roku znów lęki sie zaczęły, własnie teraz, zaczynam znów terapię. decyzja o lekach powinna byc przemyślana, bo one same nie pomogą, nie zwalczą przyczyny lęków, natomiast mogą przynieść wcześniejszą ulgę! Z wypowiedzi niektórych osób wynika, że leki pomagaja dopóki sie je bierze, natomiast po zaprzestaniu lęki powracają!

to po prostu beznadziejny chłopak był! Nie zasługiwał na Ciebie! Trzymaj się i nie szukaj winy w sobie!

ja tez mam bardzo wrażliwy słuch! wystarczy, że ktoś wchodzi do domu i mocno chwyci z aklamkę i juz zaczyna mi walic serce!

Witam Asiu!

uuuuuuuuuu..,ale sie dzieje!

ja tez mam czasem takie uczucie jakbym spadała, dziwne uczucie, na szczęście zawsze sie wtedy budzę! Nie wiem z czego to wynika, nie zagłębiam sie w to!

hmm..albo chce sie z kims być , albo nie! I nie chodzi tu , aby przebywać z daną osobą 24 godziny na dobę, nalezy dać sobie odrobinę wolności, bo każdy pragnie swobodnie oddychać!

Witaj witaj Elu!

>Śmiech rozluźnia wszystkie mięśnie, pracuje przepona, no i w organiźmie wydziela sie endorfina - hormon szczęścia!! Także smiech to zdrowie!

mi tez sie podobała ta książka, bardzo lubie wszystkie książki Cohello i polecam! A " Samotność w sieci" to też super lektura!

A ja we wrześniu konczę 25 latek! A mam tyle doświadczeń, że moge obdzielić paru 40 latków! Także wiek nie ma tu raczej zanaczenia!

A ja przez te moje leki w ogóle nie tyję, nawet chciałabym troszke przytyć, bo kazdy mi mówi, że tak mizernie wygladam. Pare kilo w odpowiednich miejscach by sie przydało!

Ja jeszcze czasem mam leki , że jak wyjde z domu to zemdleję, no i jeszcze pojawiaja sie leki związane z chorobami, ale staram sie je zwalczyć! Także Tobie i sobie tego zyczę!

No i o to chodzi, aby przełamywac te lęki. Ja tez juz wiele leków swoich przezwyciężyłam, ale pare jeszcze pozostało!

Możesz mu powiedzieć, że jeszcze nie jestes gotowa na to, aby mu powiedzieć, lub wymysl cos innego!

No własnie to zalezy od rodziny, w jednych istnieje pełna akceptacja, zrozumienie, chęć pomocy, gdy ktos cierpi, w innych w ogóle nie rozmawia sie o problemach, a jeszcze w innych wysmiewa się tzw problemy z psychiką i emocjami. Ja np. mam tylko brata, który w ogóle nie wie nic o mnie, niby taka bliska osoba. Zrozumienie znalazłam w swoim chłopaku, który wie o wszystkich moich dolegliwościach i stanach jakie przechodzę. Także taka obca osoba stała mi się jedyną bratnia duszą, choć na poczatku naszego związku on nie wiedział o mnie za wiele, ja potrzebowałam czasu na to , aby sie przed nim otworzyć, kiedy byłam pewna, że moge mu zaufać.

najwazniejsze jest to, aby zyc w zgodzie ze sobą! Ja tez czasem mam tak ogromne poczucie winy, ale to wynika z tego, że jestem DDA. Trzeba czasem być zdrowym egoista i wybaczac sobie nasze niedociągniecia! Nikt z nas nie jest idealny!

Ja uważam , że jeżeli stwierdzisz, że możesz zaufac danej osobie to możesz jej powiedzieć! Czasem lepiej jest opowiezieć o swoich problemach "obcym", niz osobom bliskim, np. rodzienie, bo ona tez nie zawsze nas zrozumie, chociaż to rodzina!

Wiem o tym ,że sa to dwa różne schorzenia, ale bardzo często wynikaja one z siebie. U mnie zaczęło się oczywiscie od lęków, bałam sie wychodzić z domu, straciłam ochotę na zycie, zgubiłam gdzies sens tego wszystkiego i wtedy zaczęła sie depresja! A w depresji tez wystepuja objawy lękowe! Także czasem te dwie choroby przeplataja sie nawzajem.

u mnie depresja nastąpiła po atakach nerwicy! ostatecznie stewierdzono depresję, ale to była nerwica, teraz to wiem!

Uważam , że miłości nie ma co szukac na siłę. Sama nadejdzie w okreslonym czasie. Może za bardzo chcesz poznać kogoś bliskiego i w każdej dziewczynie widzisz tą jedyną. Nie narzucaj sie nowo poznanej dziewczynie, nie mów od razu o swoich odczuciach w stosunku do niej. Na to przyjdzie czas. Dziewczyny czasem nie chcą tak od poczatku sie angazować w powazne związki, potrzebuja troche czasu! Wiem, że to może głupio zabrzmi, ale musisz być cierpliwy i na pewno w końcu, niespodziewanie trafisz na ta swoją wymarzoną połówke! Życzę powodzenia! :)