Ivaaa

Sprawdź czy masz coś takiego jak zespół odstawienia (abstynencyjny), to nakreśli Ci poważnie sprawę.

Nie tylko objawy świadczą o chorobie czy zaburzeniu, niekiedy na skutek jakichś wydarzeń zachowujemy się tak czy inaczej. Moim zdaniem trzeba to skonsultować ze specjalistą koniecznie. Powodzenia! :-)

ja rzuciłam w prosty sposób , nawet w sesji egzaminacyjnej. Przeczytałam książkę Allena Carra - "Prosta metoda jak skutecznie rzucić palenie". Polecam!

Chyba sporo ludzi ma taki dylemat. Jednak warto się zastanowić - co wybrać? Nierzadko bez leków jest się w gorszym stanie aniżeli bez.

Może i problem nie zniknie, jednak list do siebie może być zaczątkiem działania, czyż nie?:)

whisper - dziękuję :-) Ja wprowadziła w życiu te zmiany, o których wcześniej pisałam i widzę diametralną różnicę :-) Polecam!

Dokładnie, nie ma co zwlekać z wizytą u specjalisty, tutaj na forum nikt nie jest w stanie postawić żadnej diagnozy, a to, co opisujesz na pewno wymaga konsultacji.

Nikt nie zdiagnozuje Ci depresji tutaj na forum, radzę udać się do specjalisty.

wiesz jaka nie chcesz być, a jaka zatem chcesz być? Jakie masz sposoby na radzenie sobie ze złością, stresem? Sport np jest świetną metodą dla niektórych ludzi

Niekiedy to kilka elementów decyduje o tym jaka jest obecna sytuacja...

Oczywiście, że nie wszystko w życiu trzeba lubić, jednak po coś to robimy, prawda? Zrób eksperyment i spróbuj zastąpić słowo "muszę, powinienem" słowem "chcę, zrobię". Chociaż na kilka dni :-) Pozdrawiam!

Spokojnie, by wrócić do równowagi trzeba czasu. Teraz, można powiedzieć, uczysz się siebie zupełnie na nowo - zaczynasz funkcjonować bez tego, co Ci dokuczało tak długo. Rozumiem, że chcesz jak najszybciej mieć satysfakcję z życia, pracy etc, jednak - powoli. Wiem, że wielu osobom pomagają książki egzystencjalne, np. Phila Bosmansa "Być człowiekiem". Daj sobie czas i kolejno dostrzegaj małe radości. Pozdrawiam!:-)

A może tak skupić się na "tu i teraz", kiedy widzisz się z partnerem? Rozumiem, że nie zawsze jest możliwość mieszkać blisko siebie,a próbowaliście rozważyć jakieś rozwiązania w tej kwestii?

Choroba mamy to nie jest Twoja wina. Wiem, że Ci trudno, jednak nie stwierdzaj od razu, że mama Cię nie kocha. A mówiłaś jej o tym? Powiedziałaś jej co myślisz? Rozumiem, że możesz mieć wrażenie, że to jak grochem o ścianę. Czy Ty sama masz wsparcie bliskich w tej sytuacji?

Dokładnie, to może być fobia szkolna, albo problem jest bardziej złożony; dotyczy kilku kwestii. Także uważam, że konieczna jest pomoc psychologiczna i rozmowa, rozmowa, rozmowa z nastolatkiem. Powodzenia!

Czy ta zazdrość bierze się znikąd czy on nadwyrężył Twoje zaufanie flirtując z innymi? Ot, różnica..

Żaden psychiatra, psycholog, psychoterapeuta, pedagog czy inny specjalista Cię nie wyśmieje. Czy nie jest czasem tak, że im dłużej odwlekasz swoją wizytę u niego, coraz Ci ciężej? Jeśli jesteś DDA, konieczny jest kontakt właśnie ze specjalistą. Wiem, że trudno jest wreszcie się przemóc i tam iść, jednak pamiętaj: "najlepszy czas na działanie jest teraz". A swoją drogą, znam osobiście ludzi, którzy bardzo sobie pomogli idąc do kogoś, kto się na tym zna. Trzymam kciuki i wierzę, że znajdziesz w sobie siłę i umówisz się na spotkanie z psychiatrą i psychoterapeutą:-)

Większość ludzi znajduję się choć raz w życiu w podobnym momencie jak Ty. Wszyscy szukamy swojej życiowej drogi w kwestii zawodowej, prywatnej etc. Rozumiem, że to dla Ciebie trudne. Wolisz iść do szkoły, którą sobie obrałaś bez znajomych czy być w szkole, której sobie nie wybrałaś ze znajomymi? Lęk przed nowymi osobami można pokonać pracując nad sobą, a na pewno zredukować. Nikt za Ciebie decyzji nie podejmie,tylko Ty sama :-) Jeśli chcesz, możesz sobie stworzyć listę plusów i minusów każdej szkoły i tak dokonać wyboru. Psycholog jak radził Greg1991 też nie jest złym pomysłem :-)

A próbowałaś napisać szczery list do samej siebie... ?

Czy to jest pytanie adekwatne do tematyki tego forum?

Jakie masz dzienne zapotrzebowanie kaloryczne? Liczyłaś to? Bo z tego co pisałaś dostarczasz sobie za mało kcal, a to prowadzi do przełączania się organizmu na "tryb oszczędnościowy". Samo odżywianie to tylko element zdrowego trybu życia, a co za tym idzie utrzymania wagi. Potrzebny jest ruch. I nie mówię tu o katorżniczych ćwiczeniach... Trzymam kciuki za Ciebie.

Najlepszym swoim doradcą jesteś Ty sama. To Ty znasz siebie najlepiej, najlepiej wiesz co czujesz. Piszesz, że próbowałaś z nim rozmawiać, na tym nie kończ. Takie kwestie trzeba przegadać, bo raczej same się nie rozwiążą. Seks jest ważnym elementem związku dla większości ludzi. Warto, by ta druga osoba wiedziała o tym, co czujemy, jak coś postrzegamy. Słyszałaś może o komunikacie "ja"? Warto go stosować. J. Gray proponuje także napisać list do tej drugiej osoby, sama uważam, że wyłącznie napisanie nie wystarczy, bo fundamentem porozumienia jest rozmowa, nie oddalanie problemu. Spróbuj może wyobrazić sobie, że jesteś w jego skórze, zrozumieć jego postępowanie, spytać o to, co chciałabyś wiedzieć, co przysparza Ci wątpliwości. To przede wszystkim od Was zależy jak będzie. Trzymam kciuki! :-)

Mówisz terapia nie pomaga, próbowałeś różnych jej rodzajów? Może warto spróbować u innego terapeuty czy w innym nurcie? Wyjście z nerwicy to przede wszystkim znalezienie sposobu na siebie, na swoje lęki i obawy. To bardzo trudne, jednak czy warto się poddawać? Zawsze warto szukać rozwiązań, bo one istnieją zawsze, tylko nie zawsze je dostrzegamy. A próbowałeś technik relaksacji? A może bardziej pomaga Ci sport? Może rozmowa z kimś? Szukaj, trzymam kciuki, byś znalazł! :-)