Lady Em.

że angielski się w końcu skończył...

na normalny sen, a nie z koszmarami

coma, Trzymaj się. Twój Tata na pewno też przeżywa nadal śmierć Twojej Mamy i na pewno mu ciężko. Tylko tak mówi. Bądźcie dla siebie oparciem nawzajem. Wiem że to trudne, ale musicie to przetrwać, Karolinko

lato - słońce

a w plenerze to znaczy gdzie? Warta, te tereny?

coma, Bardzo produktywny, rozpoczął się źle ale skończył dobrze, i tego się trzymam

arhol, Postanowiłam sobie że JUŻ NIGDY TEGO NIE ZROBIĘ Trzymajcie mnie za słowo

coma, To, że miałam dziś tak produktywny dzień i że jestem dziś wesoła

piekło - gorąco

smar

zło - diabeł

Bellatrix, to że znów jest źle

tekst

wygłupy z moim chłopcem

akcja

Korba, arhol, ja też mam tu jeszcze trochę do zrobienia, aczkolwiek trochę mnie to przeraża...

coma, kochana, śmierć to nie jest rozwiązanie. Pamiętaj o najbliższych.

idle, no, super, krok do przodu Ja za to przy okazji mojej cudownej towarzyszącej mi wciąż depresji nawet nie mam siły nic sobie zrobić. Dopiero jak wstanę. Ale zazwyczaj nie mogę, bo łóżko mnie wsysa i jakoś tak patrzę w ścianę i płaczę z bezsilności nad moją marną istotą.

Myrcella, :*

coma, chciałabym, ale niestety na turnusy muszę poczekać, jeszcze szkołę chcę skończyć w tym roku. -- 11 mar 2012, 23:08 -- arhol, pewnie masz rację, wolałabym sama podjąć decyzję o mojej śmierci.

Myrcella, Tylko wiesz, mam z nią jutro półtorej godziny... jak się zacznie nawijka, i jeszcze to jej: "dziecko, powiedz mi jak mam tu zaparkować" to szału dostanę. Okropna baba, stara panna i jeszcze niby taka znawczyni mojej choroby.

Nic, siedzę na łóżku i próbuję nie płakać.

Nie mogę znieść swojego obecnego stanu. Masz ochotę leżeć całymi dniami w łóżku, patrzeć się w sufit i płakać. Nie wiem co mam robić, jutro mam lekcje, czuję się jak totalna idiotka, bo nic nie mogę na to, w dodatku ta fobia szkolna mnie dobija. Najgorsze że nauczycielka z którą mam jutro niezbyt to rozumie i wciąż mnie namawia na pobyt na dziennym oddziale psychiatrycznym, więc jak mam jej jutro wysłuchiwać to mi się rzygać chce.

chocovanilla, jesteś w bardzo ciężkiej sytuacji. Ja także po stracie kolegi zastanawiałam się wiele o śmierci. Myślę, że Twój Tata jest teraz szczęśliwy w Niebie i patrzy na Ciebie. Śmierć jest nieodłącznym elementem życia, mimo iż trudno nam to czasem pojąć. Myślę że Twój Tata będzie zadowolony z decyzji jakiejkolwiek byś nie podjęła. To w końcu Twoje życie, i Twój Tata na pewno to rozumie. Trzymaj się.

południe - Tatry