S jak...

Widmo ekstra kawałek podoba mi się. Co do moich cech charakteru i ewentualnej normalności. Zawsze byłam nie taka jak trzeba. Jak pisałam nadwrażliwa, nieśmiała i niechętna do życia. Coś co wydało mi się normalnością w wieku lat 20 z perspektywy czasu okazało się hipo. Długim świetnym naturalnie spowodowanym hipo. Czyli wracając do normalności pozostaje ta dziewczynka w wieku dziecięcego i młodzieńczego. Mam ją gdzieś Sens znam ten stan. To takie wyrywanie się z doła jak się jest już u celu ale jeszcze trochę brakuje. O ile sobie dobrze przypominam to ostatnie kilku miesięczne stadium przed stanem zero lub hipo. Zależy jak cię leki poprowadzą. Muszę przyznać że dopiero jak wycofałam się z życia i ograniczyłam stres do zera zaczęło mnie ciągnąć do góry. Dosłownie zamknęłam się przed światem i ludźmi. Tak jałowo bez stresu dopiero ruszyło. Zobaczymy dalej. Takie hipo przy lekach jest inne niż to z przed laty. I ten cholerny szczękościsk i wrażenie że muszę coś ze sobą zrobić bo mnie rozwali. Nie chcę ale muszę. To nie to hipo co kiedyś ale i tak morda mi się śmieje. Dobrze też że wokół tylko płeć brzydko-brzydka

Kasiu-czy masz dużo po czterdziestce? Pomyśl ile możesz zrobić gdy już nie musisz się martwić o dzieci

Sens nie piszesz co u Ciebie. Mogę cię pocieszyć-od ok 4 lat depresji czuję się nakręcona jak bączek. Pani doktor powiedziała że widocznie nadszedł mój czas. Czyli czy wcześniej czy później przyjdzie Twój czas! Widmo jaka jest prawda dowiem się tu. Niech mnie obserwują i powiedzą czy to mój naturalny stan czy hipo Mogłabym tak funkcjonować ale to moje poszukiwanie adrenaliny. Działa mi na nerwy fakt że nie mam gdzie jej znaleźć. No i ten mój ściskoszczęk-masakra. No bo gdzie ma szukać emocji stateczna baba po czterdziestce? Choć może wyprzeć ten fakt? Na oddziale dają mi 30 No i ostatnia rzecz typowa dla mnie w hipo płeć brzydka staje się tak pięęęękna Ale zobaczymy. Intel "pcio" brzydko-piękna zeza dostaniesz przez tego judasza

Sens ja także gdy się czułam dobrze to nigdy sie nie nudziłam, tak samo miałam motorek w puppie i wszędzie mnie było pełno tak samo pływanie, bieganie, praca, znajomi, studia, i jeszcze jeszcze. Wszyscy się dziwią że skończyłam takie ,jak na dziewczynę,trudne studia. I to rozkręcenie to zawsze hipo normalnie jestem bardzo nieśmiałą i wylęknioną dziewczynką. Kiedyś myślałam że właśnie to są moje cechy charakteru ale przez jakiś czas byłam na linii zero i bardzo mi się to nie podobało. W szpitalu jestem na terapii ale kijowa terapia. Jestem w hipo i jakos nadal nie chce tego zmieniać. Ciekawe co z tego wyjdzie.

Zwłaszcza seksowne...w moim przypadku seksowni faceci Ale tak to jest- sztucznie wywołuję napęd ponieważ właśnie z tym mi dobrze -- 12 paź 2012, 07:21 -- Osobiście wciąż mam gdzieś tą linię zero. Wolę wychodzić z depresji poprzez hipo. Ciekawe co na takie zachowanie powiedzą tu mądrzy lekarze. Na szczęście ani mózg ani dusza stabilna nie jest i leciiiiii Przy ostatnim pobycie przyszłam z depresją a wyszłam ze stanem mieszanym. Teraz przyszłam z hipo jak wyjdę? Ciekawe. Wczoraj pani od terapii zajęciowej powiedziała coś ważnego>>>coś taka poważna lubie cię taką rozkręconą<<< Wszyscy mnie taka lubią i ja mam być na linii zero taka mdła nijaka????????

Myślę, że dla nas najlepszym wyjściem jest ciągłe działanie. Nuda zaczyna powodować u mnie agresję. Z nudów zaczełam już palić faje. Chyba jak Intel zacznę biegać.

jedyna możliwość psychoterapii w tym zasr..... mieście. Jednak jak na razie na zdrowie mi to nie idzie. Brak towarzystwa i dziwna osoba na sali, która mi działa na nerwy i to coraz bardziej. Jedna wielka d....

Na otwartym ze spaniem. Innego na naszej wsi nie ma. Miałam do wyboru nerwicówkę i psychosomatykę. Wybrałam to drugie bo tutaj tak długo nie trzymają. Średnia wieku 65 lat czyli dom starców. Nie liczę na psychoterapię. Psycholog był dobry ale jak miął 10 lat mniej. Teraz jest zmęczony życiem jak każdy tu. Hit oddziału "majteczki w kropeczki" Pozostaje bieganie-tyle dobrego. Gadajcie ze mną inaczej zakwalifikuję się na oddział zamknięty. CHAD jednak specyficzna jednostka chorobowa. Jak depresja to leżysz i gapisz się w sufit ale po drugiej stronie trzeba jakoś energii dać upust inaczej zamieni się w agresję. Jako aktualny"pępek świata" mam się tak czuć a tu nie ma kto gloryfikować Teraz życie powinno składać się tylko z imprez -- 10 paź 2012, 07:16 -- Eroica poproś o wspomagacz na ten miesiąc. Ja dostałam. Można szybciej zwiększać dawkę ale trzeba patrzeć czy nie ma wysypki. To częsty efekt uboczny i właściwie jedyny. Później jak masz już dawkę docelową pojawić się mogą inne -takie jak rozdrażnienie i napady lęku.

A ja od dziś na oddziale i potwornie się nudzę debil ze mnie. Po co poszłam. Debil i już.

Ale zamilkło towarzystwo. Wszyscy prowadzą dzienniczek nastroju?

Rozwaliłaś mnie tym tekstem :) W pełni się zgadzam, aczkolwiek ten zajebisty sex wymaga dwóch zajebistych osób jednocześnie w tym samym miejscu i w tym samym czasie a z tym czasami krucho..... PannoAlicjo i miało rozbawić i...zmysły rozpalić a nie tylko marycha to marycha tamto. Odrobina humoru na co dzień puki jest:)

Strzał w 10 Precz z depresją!

Aleście się przyczepili do tej marychy. Czy nie są wam znane naturalne sposoby na wywołanie lekkiego haju? Choćby zajebisty sex. Ino ZaJeBiStY a nie taki w przód w tył 3 minutki i po wszystkim.

O używkach już pisaliśmy. Marycha?-nie dla nas dziewczynka, wóda-nie dobra, Lampka wina-nie zaszkodzi, papierosy-feeee śmierdziuchy Kolejny dzień sobie fruwam i za cholerę nie mogę sobie przypomnieć po co się stabilizować.

Intel-jakoś szybko cię wypisali czy mi się wydaje. Ja idę już za tydzień. Moja lekarz jakoś na siłę chce mi zabrać moje wspaniałe samopoczucie. ( Peraziny wciąż nie mam ochoty brać) Długo nie uśmiecha mi sie tam siedzieć.

No i w tym jest problem. Mój mąż widzi różnicę i nie lubi mnie ani jak jestem w depresji ani w okolicy remisji. Jeśli już to jestem akceptowalna w okolicy hipo. Cóż tak naprawdę tylko dwa razy odczul na własnej skórze moje hipo, a tak po za tym uwielbiał właśnie takie moje stany. I co mam z tym zrobić??? -- 25 wrz 2012, 09:29 -- Po raz setny powtarzam to nie kwestia choroby, a spotkania na swej drodze odpowiedniej osoby. Trudno? Pewnie ale tak samo trudno jak wszystkim. Obserwuję moje siostrzenice i moja nastoletnia córkę. Przez ten Internet świat na głowie stanął w sprawie związków. -- 25 wrz 2012, 20:07 -- Lekarz zapisał mi Pernazyne co bym nie była taka szczęśliwa. Brać czy nie brać o to jest pytanie.

Jacy my jesteśmy szczęśliwi gdy cokolwiek zrobimy Ależ nam niewiele do szczęścia potrzeba a tak trudno to osiągnąć.

Ostatnio niezbyt się stosuję do zaleceń lekarza, ale robiąc po swojemu zawsze zerkam na ulotki. Jednak te leki to nie witaminki.

Prowadziłam się poprawnie od maja zeszłego roku. I co? A nic. I tu jest problem. Czas ucieka niestety. Życie płynie kasy brak. W grudniu kończy się zasiłek, a do pracy tylko nadaje się tak jak już pisałam. Konsekwencje znam bardzo dobrze. Wiem że moze mnie to drogo kosztować -- 22 wrz 2012, 13:59 -- Oj tak oj tak-u mnie było to samo. A teraz? Odrobina stresu i katastrofa. Co do antydepresanta musi być taki który w ogóle na nas działa. -- 22 wrz 2012, 14:06 -- Jesli byl to normalny dla Ciebie stan a wielu jest ludzi ktorzy naturalnie maja duzo energii to OK. Ale jezeli taki stan prowadzi do klopotow to jest problem. Moze to juz po prostu minelo? Moze trzeba sie pogodzic, ze do pewnych czasow juz sie nie da wrocic? Wlosow mniej i energii a zmarszczek wiecej a swiat dostarcza nowych i nowych problemow. (...) Za to ostatnie gorki byly mile i moze??? pozwolily mi wrocic do zywych (daly mi sile zmierzyc sie i poznac z chad) ale przyprawione byly rozedrganiem, roztrzesieniem i kilkoma glupimi wyskokami. Widmo jak to mineło? Przecie my jeszcze młode babki Ja właśnie weszłam w ryczącą czterdziestkę a ty mówisz że minęło.

Bardzo dobrze zauważyłeś i są to moje celowe działania. Jak już kiedyś pisałam mogę sprostać codzienności tylko gdy jestem na pograniczu "normalność"/hipo. Nikt mnie nie chce niańczyć, zrozumienia w chorobie też od nikogo nie mam. Obowiązki są i już. Mam dość zmian leków i lekarskich eksperymentów. Teraz eksperymentuje sama na sobie. Lekarza mam we wtorek choć... i tak g.... to mi da. Nikt rano za mnie nie wstanie i nikt za mnie niczego nie zrobi a do zrobienia dużo. Najwyżej doprowadzę się do takiego stanu jak 1,5 roku temu. Walę to. (zdaje sobie sprawę że nawet teraz lecę po krawędzi.) To działanie dużej ilości antydepresanta. (a propos przestroga z antydepresantami-u nas zbyt duża ilość nakręca)

Neurotop. Jestem właśnie na 600 mg. Czyli dosyć wysoka dawka...a nie myślałaś może ,żeby spróbować z Litem lub Lamotryginą? Neurotop chyba można porównać trochę z Depakine (obydwa stosuje się w padaczce też), a jeśli tak to wydaje mi się ,że te dwa leki są dużo silniejsze i może skupiają sie bardziej na naszych dolegliwościach. A jak się dzisiaj czujesz? Na początku była Depakine. Nie utyłam nawet grama. Później Lamotrygina-myślałam że się wykończę takie negatywne psychiczne samopoczucie. Neurotop jest trzecim stabilizatorem. A jak się czuję? Problemy są właściwie dwa(tak myślę) jeden to pogoda, a drugi stres. Powinnam mieszkać w ciepłych krajach na bezludniej wyspie Piękne słońce i ZERO stresu Czyli rzeczy nie do przeskoczenia. Najgorsze jest to, że dokładnie w takim stanie łatwość zakończenia wszystkiego jest przerażająco łatwa. Jest i siła oraz nienawiść i wściekłość do własnej bezsilności. Co jak co ale jeśli kiedyś...to właśnie gdy wściekłość na samą siebie sięgnie zenitu. I nagle znalazł się złoty i pewny środek-a podała to telewizja mówiąc o ostatnim wypadku na torach(kobieta z dzieckiem) Strasznie smutne i wielce denerwujace gdy po takich wypadkach wypowiadają się w telewizji niby znawcy tematu. A propos tycia-ja np tyję na sulpirydzie, tyle że celowo biorę. W moim przypadku tyć muszę. Sens co u Ciebie??????

Neurotop. Jestem właśnie na 600 mg.

Dokładnie Sens(gdy czuję że ktoś po drugiej stronie czuje to samo jakoś tak odpowiadając aż by się chciało po imieniu powiedzieć : Wcześniej stres też mnie mobilizował. Ta choroba ma jednak strasznie dużo wspólnych mianowników. Można żyć w wycofaniu pod warunkiem, że to odpowiada i ma się środki do życia. Mnie jest dobrze na mej wsi zabitej dechami(10 lat mieszkam na wsi i dopiero teraz widzę jej uroki) , źle się dzieje gdy muszę nos wyściubić. Ludzie zaszywają się na wsi uciekając od cywilizacji i dopiero żyć zaczynają. Gorzej maja Ci którzy mieszkają w bloku. Żeby tylko na polu kasa rosła Sens skarbie śpij. Ja do tej pory sypiam po 12 godzin.( wstaję o szóstej, mąż do pracy, dzieci do szkoły, a ja z powrotem na 2-3 godziny) Jak było źle sypiałam po 14-16 godzin. 12 godzin to naprawdę nie problem-norma dla zdrowych śpioszków:) -- 18 wrz 2012, 08:34 -- Ciekawostka-dokładnie po 14-16 dniach super w górę w strone słońca(po co od razu mania )ale później wystarczy małe zachwianie równowagi i w dół na ryj Ostatnio eksperymentuję w sposób niegodny polecenia-sama zwiększam dawki i....znowu w górę i ....( powiem wam w tajemnicy w dół się leci ostro ale po zwiększeniu dawki bardzo szybko znowu w górę. Ponieważ znowu po zwiększeniu od rana lecę w górę jakoś teraz mnie to bawi

Sens było świetnie nawet super jak dawno nie było...do czwartku. Niestety potwierdza się schemat. Nie wiem jakie by nie były leki to przestają działać gdy zmienia się pogoda(strach pomyśleć co teraz będzie) oraz gdy mam mega stresa.(wystarczy jeden dzień stresu i wszystko się wali). No i ranne budzenie się budzikiem o szóstej rano. Normalnie rozwala mój organizm. Już nie jestem przystosowana do normalnego życia chyba że wycofam się ze wszystkiego i zamknę się na swojej wsi sielskiej-anielskiej. Znowu wróciły głupie myśli. Najgorsze, ze moje złe chwile nie są już zwykłą depresją a raczej stanem niebezpiecznym dla mnie i otoczenia. A dobre bardziej przypominają ciągły stan gotowości bojowej. Chyba leki rozwalają cały system nerwowy choroba nie może tak szybko postępować. A ile można spać? Ja spałam przez kilka miesięcy po 15-16 godzin dziennie. Paradoksalnie był to lepszy stan niż te dzisiejsze.

Jedni tyją inni nie.....a u mnie koniec dobrych dni. Mam dość tego g......na.