S jak...

hm ......wchodzę sobie dziś na forum z zamiarem spytania o efekty brania Lamitrinu a tu proszę lek jak widać w modzie Ja od dziś zaczynam brać ciekawam jak będzie. Ale jak widzę są nadzieje na przyszłość.

Właściwe określenie -- 16 mar 2012, 08:36 -- Dobrze, że z czasem -- 16 mar 2012, 08:40 -- Myślę, że to nie tak. Jesteś geniuszem, a z czasem styki się wypalają i coś zaczyna szwankować. To tak jak z maszyną im więszcze obroty tym szybciej olej ucieka

Szczerze? Nazwałabym to raczej niskim poczuciem własnej wartości. Definicję >>wariata<< proszę Tylko nie z wikipedii

Tak sobie czytam... i przyszedł mi na myśl artykuł bodaj z Wysokich Obcasów. Diagnoza-CHAD epizod mieszany. Odstawienie leków-efekt samobójstwo. Dobry duszku jakby to było dobrze gdyby... tylko jak jeszcze w tym wszystkim wyjaśnić chęć szczelenia sobie w łeb? ps. Ach ta etykietka wariata? Czy ja nim jestem???? hmmmmmm Czy my nimi jesteśmy? A może to my jesteśmy normalni, wspaniali, wrażliwi, a cała reszta to bezduszni okrutni wariaci? Jak to jest, ze to Ci najwspanialsi artyści, aktorzy, intelektualiści kończą z etykietką wariata czy pijaka? Świat jest pełen wariatów, którzy uważają się za normalnych. Niestety jest zbyt mało normalnych dlatego może są uważani za wariatów.

A ja tak moze wrócę do tematu postu....bo jakoś tak znowu podświadomie szukam ukojenia............

A tak własciwie to gdzie jest granica między być a nie być normalnym??? Bo mnie się już wszystko miesza. Leki zabrały mi prawdziwą mnie. Wesołą, odważną pewną siebie mnie. Został byle jaki szary ktoś, kto ma ochotę całe dnie spać. A tu trzeba żyć, zarabiać. Już nie wiem kim jestem, kim byłam-czy stworzyła mnie choroba a teraz jestem sobą, czy teraz jestem kimś obcym...

...z lekką nutą ironii wiesz mnie zawsze jest dwie. Jedna dla ludzi-z lekką nutką ironii, druga dla siebie-taka zupełnie do niczego wariatka. Nawet jak to piszę chce mi się z siebie śmiać.

A moja córcia powiedziała ostatnio, że lubi moje górki, bo wtedy zabieram ją na zakupy. Materialistka A teraz mam ochotę zniknąć. Może ktoś ma jakiś pomysł jak?

No to może ja się wypowiem. Jestem matką 2 córek. 16-latki i 13-latki wiec chyba mogę:))) Klaps jest tylko i wyłącznie przejawem słabosci rodziców a nie metodą wychowawczą. Zawsze z przerażeniem patrzyłam na moje koleżanki które były trzymane któtko. Mało która ma teraz szczęsliwą rodzinę. Patrzyłam z przerażeniem na moich znajomych którzy tresowali swoją córkę jak pudelka. I nie była to przemoc fizyczna a tylko psychiczna. Patrzę jak rosną moje córki. Wiem wszystko o tym co robi moja 16-latka. Wychowanie jest w sumie proste. Nie potrzeba klapsów i krzyków. Wystarczy tylko stanowchość. Wyznaczenie granic i ani grama więcej, nawet o milimetr. Co innego, ze strasznie trudno o tę stanowczość u nas rodziców. łatwiej klaps i już:)

Cóż opisywane odczucia znane są każdemu z nas jednak....ja jakoś wciąż pewnych spraw nie mogę zrozumieć. Kiedyś gdy hipo trwały na tyle długo miałam czas zacząć i skończyć wszystko jednoczesnie odnoszac sukces. Zaczełam i skończyłam budowę domu. Zaczełam i skończyłam studia-pierwsze, drugie....problem zaczął się gdy stany depresyjne były coraz częstsze i coraz cięższe. Zaczynałam ale skończyć było coraz trudniej. Teraz boję się cokolwiek robić bo myslę, ze to wynik choroby. Przecież nie da się tak żyć-w ciągłym strachu. DZIURAWIEC-dobry jest na lekkie stany depresji sezonowej.

Hmmm....kiedy mija najgorsze cieszę się, że nie zrobiłam głupoty. Wniosek? W depresji także chodzi o przeżycie zwłaszcza gdy smierć staje się przyjaciółką

O przeżycie Od poczatku świata chodzi tylko o przezycie

Widzę, że panowie chwilowo zdominowali wątek. Ciekawe spostrzeżenie-dlaczego faceci tak chetnie uciekają w alkohol ryzykując uzależnienie? Są tak pewni siebie? Zawsze mnie to nurtowało. Obserwuję swojego męża. Złość-alkohol, zmeczenie alkohol, kłopoty ze spaniem-oczywiście najlepiej spi się po wódzie. A moze te problemy zaczynaja się gdy już organizm zaczena przyzwyczająć sie do używek. Jeszcze nie uzaleznienie a jednak...... Ps. Jak zabić życie by nie zabic siebie, jak zabić cząstkę niechcianej siebie by nie stracić życia? Nienawidzę stanu gdy jestem bezradna wobec zła, kłamstwa i manipulacji. Ponoć mamy tak bo jesteśmy szczególne wrażliwi czasem nadto inteligentni... Zaczynam czuć się jak bohater programu <> przegrywam oczywistą sprawę w sądzie pracy-sąd odrzucił zeznania jedynego świadka, który obciazył zakład.....

I sa antydepresanty kore powoduja pernamentna stujke

Alez nie trzeba do tego jaj. Jakis sznur wystarczy a tak powaznie-chec odebrania sobie zycia nie ma nic wspolnego z odwaga czy tchurzostwem. po prostu dochodzi sie do takiego stanu ze nie widzi sie innego wyjscia.

Wszyscy piszemy o normalnosci. A czym własciwie jest ta normalność? Moim zdaniem( a męczęsię z CHAD dość długo) niebezpieczna jest mania i pogranicze manii i hipomanii. Wtedy wali na dekielek. ( Awantury sexscesy, i bóg wie co-np 4 kochanków na raz hihihihihihi) To jest niebezpieczne dla chorego i jego rodziny. Ja dzieki moim hipo skończyłam studia wyższe. Później podyplomowe takze dzięki hipo w jednej z najbardziej prestizowych uczelni informatycznych i to mając już dwoje dzieci. Teraz dominuje depresja. Jest takze tzw normalność. I co? Siedzę w domu. Nie jestem w stanie pracować. Nie jestem w stanie doprowadzić do końca sprawy w sądzie przeciw byłym pracodawcom. Nie jestem wstanie szukać pracy. I co to jest własciwie qwa m... normalność? Chyba jak człowiek jest szczęsliwy no nie?

To moze i coś ode mnie. Też choruję na CHAD i właśnie jestem w trakcie sprawy w sądzie pracy. Pracowałam tam 20 lat i było super puki ok 4,5 lat temu zmieniła się dyrekcja i kierownictwo. Niestety nie spodobała im się moja żywiołowość. Wczoraj na sprawie czułam się jakbym miała sprawę rozwodową z męzem a nie zeznawał dyrektor firmy. Wyciagał jakieś brudy sprzed 18 lat kiedy jeszcze pracowalismy pokój a w pokój jako zwylki pracownicy. Wniosek: 1-żałuję, ze doszło do sprawy-jeszcze jedna i wypadnę z 10 pietra 2-z wariatami nie wygrasz daj spokuj szkoda zdrowia

Hmmm i pomyśleć że wokół mnie jest tyle osób z "koktailem krewetkowym" zamiast mózgu. Pokrzepiajace, że nie tylko ja mam takie odjechane pomysły odejscia z tego świata Tak czytając sobie to jedank męski i kobiecy punkt widzenia na te tematy jest zupełnie inny. Ja osobiscie od razu odrzuciłam TIR-a ze wzgledu na osoby trzecie. No bo jak już to tak, żeby nie spowodowało to traumy u osób trzecich. Moje bagno sama się w nim paplam i sama tonę. Jadnakże niechaj kazdy pamieta, ze chęć odebrania sobie zycia rodzi się w chorym, źle funkcjonującym mózgu-a to znaczy że dobra diagnoza i odpowiednie leczenie to klucz do uratowania sobie życia. Gorzej, że trudno o odpowiednie leczenie. Jest XXI wiek a ja wciąż mam wrażenie, że na jedno leczą mnie po omacku a na drugie nie ma lekarstwa. Życzę wszystkim cierpliwosci. I oby do lata. Brak słońca zabija.

Mam pytanko-czy ktoś z was, u których choroba zaczeła się w wieku dzieciecym, wyszedł z tego bagna?

Ha mnie to już wiek nie należy się pytać taka rycząca czterdziestka Umysł pokręcony od zawsze, to jest po prostu we mnie. Próby leczenia od...nie pamietam już. Od 8 miesięcy diagnoza CHAD. Było super gdy były górki od 2 lat dół.

Jednak wciąż żyjesz, więc może jednak nie jest zupełnie tak jak piszesz

Wyżu, wyżu wróć Od poniedziałku odbieram świadectwo pracy i rejestruję się w Urzędzie Pracy. Dziś mija kolejny dzień....pełen sukces do diabła Jak długo? Dziś miałam dzwonić do lekarza i też jakoś tak.......Kurcze to jest po prostu rewelacyjne podejście do dalszego mojego życia

Szkoda tylko, ze po tych wszystkich eksperymentach lekarskich uzyskałam tylko jedno-ręce mi się trzęsą i to coraz bardziej:(

Mamy podobne odczucia jednak jak większe doświadczenie w tym jak się nie dawać. Daj znać jesli masz ochotę porozmawiać poważnie jak sobie radzić.

Święta, święta i po świetach... Sens... cóż wigilia była tragiczna...później trochę lepiej...teraz pustka w głowie...choć chyba mi się miesza w głowie od kiedy znowu leki przestały działać