S jak...

Stosowanie czegokolwiek jako rozładowanie napięcia prowadzi do uzależnienia. Skąd wiem? Z własnej autopsji. Własnie dlatego ludzie uzależniają się od alkoholu, sexu (w tym masturbacji) itd.

Jej, to ja już nic nie rozumiem Moja pani doktor wysyła mnie na psychoterapię. ( w domu jest prawie ok, jednak poza nim wszystko jest nie tak) Ponieważ nie ma u nas szans na dzienną to zostaje mi 2-3 miesiące na oddziale nerwicowym. To w końcu jest sens czy go nie ma????? A jeśli nie ma to jak wrócić do ludzi i zacząć pracę???

Intel żyjesz jeszcze? Coś mi się te nasze leki przestają podobać. Jak dobrze pamiętam Ty zacząłeś je brać góra trzy tygodnie przede mną. Jestem od pewnego czasu na setce. Pogoda pogodą ale mnie coraz bardziej ciągnie w dół. Dlaczego do jasnej piwonii zaczyna mnie tak bardzo przerażać słowo szpital psychiatryczny. Fakt, ze znalazłam się tam gdy miałam epizod mieszany, wiem ze da się przeżyć jednak jestem przerażona i już

Pawle, nie wiem jak u innych ale w moim przypadku sporo czasu minęlo zanim dopasowano mi lek i z moich doświadczeń wynika, że jednak najlepiej jest gdy leki dopasowywują w dobrym szpitalu. Wydaje mi się, że w CHAD przy źle dobranych lekach latwo wejść zarówno w fazę manii jak i depresji. Jak zauważyleś poprosilam o listę szpitali gdzie specjalizuja się w chorobach takich jak CHAD. Mam nadzieję, że pojawi się jeszcze parę adresów. Mamy już: 1. Akademia Medyczna w Gdańsku 2. Oddział Chorób Afektywnych CMUJ Kraków 3. IV Oddział Psychiatryczny Zaburzeń Afektywnych i Nerwicowych Centrum Psychiatrii w Katowicach

Tak mi przyszlo do glowy a propos szpitali specjalizujacych się w CHAD. Może kilka adresów? Prócz tego w Katowicach o którym byla mowa.

Intel ( tu cisną się niecenzuralne słowa ) muszę się wtrącić choćby dlatego, iż w swoim czasie też uwielbiałam myśleć o śmierci. Zresztą znalazłam się tutaj gdy byłam blisko tego. Jak sięgnę pamięcią sprawiało mi to dziwną przyjemność i miałam potrzebę mówienia o tym głośno. Daj sobie spokój i z chwilą kiedy zaczynasz snuć plany to zamieniaj to w inne tak samo bzdurne ale przyjemne inaczej myśli. Jesteśmy prawie w tym samym wieku różnica kilku miesięcy- mamy taką samą długą perspektywę bycia w tym g... Glowa do góry:)))

Powiem tak- z logicznego punktu widzenia nie, jednak z praktycznego wszystko jest możliwe. Niby mam reemisję a jednak..... Intel SpOkOjNiE. Ja też od pewnego czasu biorę lamotryginę i z chwilą zmiany pogody coś zaczęło się źle dziać. Od wczoraj koszmar. Z godziny na godzinę coraz gorzej. Niby pogoda nie powinna mieć wpływu na samopoczucie jednak dość ciekawy jest fakt, że gdy na zewnątrz zimno i wiatr wieje to nagle leki przestały działać. Ja wiem, że to co teraz powiem będzie brzmiało idiotycznie ale....ja np w chwilach gdy jadę gwałtownie w dół mam taką swoją mantrę, która łagodzi skutki na tyle by przeżyć kolejny dzień.

To może teraz- "Jak zmieniło się wasze życie po przebytej psychoterapii" Mnie zatrzymało ale nie pomogło powrócić do punktu zero. Co ciekawe tylko jedna z trzech miała jakiś wpływ. 2 grupowe na nic się zdały. Trzecia miała dość dziwną formę. Takie prywatno-oficjalne rozmowy przy kawie na luzie. Wychodzi na to że najlepiej gdy zmieniamy się w sposób podświadomy a nie świadomy.

łeeeeeeeeeee wszystko mi się skasowało. No cóż tak w skrócie- oddzielajmy jednostki chorobowe nabyte, gdzie choroba zaczyna się w skutek nagłego złego działania neuroprzekaźników np depresja nabyta-wtedy pozytywne myślenie działa I jednostki chorobowe wynikające z wrodzonego złego działania neuroprzekaźników w tedy pozytywne myślenie i zmiany tym podyktowane nie zawsze wychodzą na zdrowie. Podczas psychoterapii mogę się pozbyć mojej nabytej socjofobii ( mam taką nadzieję-dopiero mam zamiar zacząć) jednak nic nie zmieni tego że moje życie to odbezpieczony granat w kieszeni. To akurat wynika zupełnie z czegoś innego. Mogę to stwierdzić z doświadczeń na sobie jak i z obserwacji mojej córki, którą uczę pozytywnego myślenia. To tylko łagodzi skutki, ale czy wystarczy by tak jak ja w wieku lat 20 nie zaczęła brać psychotropów? To wam powiem za 4 lata:)))))

Z całą stanowczością muszę powiedzieć - Nie Zgadzam Się! Gdyby pozytywne myślenie miało pozytywny wpływ na pewno nie wylądowałabym w szpitalu. Głównymi mechanizmami sprawczymi nie jesteśmy my ale nasze otoczenie. My albo umiemy się bronić albo popadamy w bagno i dlatego tu jesteśmy. Moje pozytywne myślenie na nic się zdało, gdy ludzie zaczęli mnie kopać w d...., A co najfajniejsze mój mózg się nie przejmuje (pozytywne myślenie) ale organizm wali po pysku. Jakoś moje myślenie nie reguluje neuroprzekaźników. Majac lat 20 znalazłam sposób na regulację i .... w wieku lat 30 otarłam sie o sexoholizm

Hmmmm a ja myślałam, ze te wszystkie objawy to depresja. To jak nazwać-latam jak by mnie ktoś z siekierą gonił ( gonitwa myśli przy tym jest to fakt) a później padam i....to co opisałeś ale w całości. A tak a propos myślenia o śmierci to ja myślę sobie, że to ratuje przed tym krokiem ostatecznym. Dziwne ale po tylu latach do takiego wniosku doszłam, ponieważ zrobiłam to kiedy wcale o tym nie myślałam. Hop i już. A wszystko razem to tak jakby człowiek chodził po linie bez asekuracji.

np. Tworzycie stowarzyszenie zwykłe. Później zbieracie większą liczbę członków poprzez przesyłanie zgłoszeń na członków przez pocztę do przewodniczącego, następnie jeśli chcecie mieć osobowość prawną przekształcacie stowarzyszenie zwykłe rejestrując do w KRS o ile oczywiście potrzebujecie mieć osobowość prawną by móc korzystać z różnych źródeł finansowania (darowizny, spadki, zapisy, dotacje, zbiórki publiczne) lub prowadzić działalność gospodarczą.

Super pomysł np osoby które oczekują takiego wsparcia wystarczy ze napiszą skąd są. Zawsze ktoś chętny do pomocy znajdzie się

Ja za wszelką cenę chcę dalej robić to co zawsze chciałam i wlaśnie dlatego każdy dzień jest wewnętrzną walką być albo nie być. W sobotę jadę z moim psiurem do instytutu głuchoniemych. Fundacja dogoterapeutyczna z którą próbuję współpracować ( inaczej nie da się tego nazwać) ma tam zaproszenia. Nawet nie wiesz ile mnie to kosztuje. a tak a propos stowarzyszenia- wiecie czego mnie najbardziej brakuje? Psychologa on-line za darmo. Kontakt telefoniczny nie jest najlepszy ale psycholog on-line to jest to

O jaka cisza. Wszyscy zdrowi czy wszyscy chorzy?

Cudaku to akurat wiem. Problem w tym iż nie przeżywam a mój organizm robi co chce. Co innego wrażliwość-mam to od urodzenia (tak jak i egoizm) , a co innego "chore" podejście do spraw wielu.

S jak ..., jak mógłbym Cię wesprzeć? Na początek mocno walnąć pałą w łep A tak na poważnie. Istotą takiego stowarzyszenia było by przede wszystkim ( tak mnie się wydaje) sprawienie że czujesz się wysłuchany. Wiesz...najgorsze jest to ze każdy najbardziej jest nastawiony na siebie. Sama często się na tym łapię. Piszę do znajomego jak szanowne zdrowie i zamiast wysłuchać truję o własnych problemach.Z tego powodu mam straszne wyrzuty sumienia. Doprowadza to do tego ze co najwyżej mogę żalić się do ściany. Wiesz walczą ze sobą dwa żywioły czysty egoizm z ludzką wrażliwoscią. Egoizm wygrywa Wiesz....piszesz na forum -ktoś ci mówi głowa do góry -Ty wiesz,że to jest wręcz śmieszne w Twojej sytuacji machasz ręką i zatapiasz się dalej w swoich wyimaginowanych problemach bo w sumie problem to problem to tylko ty nie potrafisz dać sobie z tym rady. Zobacz dam Ci pierwszy lepszy przykład. -Wróciłam własnie z sądu, w sumie olewam to czy wygram czy przegram moje ambicje tylko uboleją. Pozornie pogodziłam się z przegraną. Powiedz mi w takim razie dlaczego mam takie schizy????? Ktoś powie głowa do góry. Tylko ze to nie zmieni tego ze obecnie mam ochotę walnąć sobie w łep. Chyba raczej powinnam czuć złość, bezsilność, pokorę ale nie czuć takiego wewnętrznego bólu.

Aż głupio się wywalać własne problemy..........

niby masz rację ale........................ Od roku próbuję współpracować z fundacją dogoterapeutyczną w Warszawie. Jestem tam wolontariuszem. Ode mnie to tylko 100 km. Godzina jazdy E7. Spełniam moje marzenia. Robię coś... przepraszam, próbuję robić coś co kocham. I co????? Z moją chorobą każdy wyjazd to wyprawa na Mount Everest. Jak myślisz ile na tym forum jest osób, które chciałby ale.............a ile tych, które nie mają kłopotów z przemieszczaniem się??? Tak na początek może mnie wesprzesz? Jutro sprawa w Sądzie Pracy-od paru dni umieram a później jeszcze przez parę dni będę się wskrzeszać

Nazwa naprawdę jest mało istotna. Gorzej z całą resztą. po pierwsze - w niektórych miastach np w moim można dostać pomoc prawną oraz fundusze na roczną działalność plus reklama. po drugie ruszyć z tym wszystkim nie jest łatwo-próbowałam sama ruszyć ze stowarzyszeniem- dogo i felinoterapia. Ludzie są -ach -och ale na odległość. Takie życie. po trzecie - w mieście w którym będzie to zarejestrowanie musi mieszkać minimum 5 osób - wynika to ze zwykłej organizacji. po czwarte- żeby to miało sens na samym początku potrzebny jest chętny do współpracy wolontariusz psycholog oraz psychiatra. To minimum na początek:) -- 09 maja 2012, 13:07 -- i jeszcze jedno http://www.depresja.org/nowe.html To stowarzyszenie aktywne przeciwko depresji .

>>>Idea terapii proponowanej w ksiazce jest nauczenie sie technik, ktore pozwola zapanowac nad soba na poczatku wystepowania objawow....<<<< problem w tym, że za ...... nie jest się wstanie zapanować nad pewnymi reakcjami organizmu. Dlatego też zastanawiam się -po jakiego diabła leki skoro i tak nie chronią mnie przed ostrymi atakami mojego ciała??????

Pocieszenie pt " zawsze może być gorzej" jest pierwszym krokiem do samobójstwa. W szpitalu poznałam wiele osób z historią nie do przebycia. lubudubu Zawsze moze być lepiej

Jeszcze tego samego dnia pojawia się zmęczenie-niby normalne, jednak następnego już jest trudno wstać a później .... ten stan wszyscy znamy-leci się w dół na łep na szyję i....narastająca złość, że rodzina wciąż czegoś chce. Tylko w łep sobie szczelić.

No tak zgadza się jeśli trzeba długo czekać na efekt a po drodze parę rzeczy zrobić ( np z tą choler.. pracą-też już odwołałam parę wizyt-czy tylko renta pozostaje? Tak trudno przecież ją zdobyć) jednak jeśli wypada coś z dnia na dzień a odechciewa się już po godzinie bo trzeba to czy tamto? Inna jeszcze sprawa to moje cholerne samopoczucie po wykonaniu zadania. Do Wawy pojechałam i było zajefajnie jak być powinno. Chociaż o ile mój psior rasy malamut zrobił umiarkowany obciach, (prawie dobrze wychowany chłopak-ale czy mężczyzn da się do końca wychować? ) o tyle moja dożka narobiła obciachu co niemiara ( rozpieszczone królewny są jednak gorsze od facetów , wyobraźcie sobie utrzymać 60 kg psiura rzucającego się na wszystko co się rusza ) Problemem jest dzień dzisiejszy. Deprecha GIGant I jak tu np podjąć pracę? -- 23 kwi 2012, 08:22 -- Najpierw była depakine plus antydepresant od 12 dni Lamitrin.

Jak myślicie-gdy np ma się pewność że tym razem jak coś postanowicie to zrobicie a potem kicha -to co to właściwie jest? Lenistwo? Mam jutro jechać co Wa-wy i jakoś tak strasznie mi się odechciało tak jak zawsze od roku ( od kiedy jestem na lekach)