Schwarzi

No właśnie.. Zastanawia mnie,czy tylko na mojej uczelni tak jest, czy po prostu no, większość ludzi tak ma. A mianowicie.. Zauważyłam, że jak ktoś się o coś pyta,bo czegoś nie wie to zaraz niektórzy jadą po nim i uważają go za osobę niesamodzielna, nieudacznika, kogoś kto sobie nie poradzi w życiu O.o No serio, ja mam takie doświadczenia z ludźmi... Na mojej uczelni jest tak, że jak chcesz się czegoś dowiedzieć to możesz natknąć się na dwie skrajne postawy. Albo ktoś normalnie odpowie i tyle, albo ktoś zrobi to z łachą i "pogardą", bywa też, że zjedzie cię od góry do dołu... No ja np. miałam taką sytuację, która sprawiła, że wyjazd na studia i rozpoczęcie nowego życia stało się jednym z bardziej przykrych wydarzeń we wrześniu i do dzisiaj nie czuję się tutaj pewnie... Wgl. głupie zdarzenie, które mogłoby się nie wydarzyć, całkowicie zmieniło mój sposób patrzenia na wyjazd. Może wyjaśnię o co chodzi xd Parę dni przed wyjazdem, napisałam na jednej grupie mojej uczelni post z zapytaniem o parę spraw (np. planu zajęć, rozpoczęcia roku itp.), napisałam grzecznie, nikogo nie obraziłam ale i tak 2 dziewczyny zaczęły po mnie BEZ POWODU jechać dość ostro.. Potem dołączyły się jeszcze inne osoby, które również mnie obrażały. Pod moim postem rozpoczęła się dyskusja na ponad 100 komentarzy, którą usunęłam po krótkim czasie. Każdy oprócz przekleństw rzucał te same stwierdzenia: że jestem niesamodzielna, że NA PEWNO sobie na studiach nie poradzę, że mogę nie przyjeżdżać, że zginę, że nie dam rady tu wytrzymać, że mam sobie kupić kredki i plastelinę (aluzja do mojej rzekomej niedojrzałości i niesamodzielności) itp. No ogólnie to wszystko żałosne, bo jakoś normalnie wytrzymuje na tych studiach, dobrze sobie radzę, tylko nie mam znajomych. Ogólnie ta dyskusja spowodowała u mnie silny stres... Nie chciałam tu przyjeżdżać, do dzisiaj czuję się zaszczuta (właściwie to "staje mi serce" jak przechodzę obok jakichkolwiek studentów z mojego kampusu, zawsze pilnuję,żeby mieć słuchawki na uszach i ogólnie czuję się nie lepiej niż u mnie w mieście, gdzie byłam tępiona). Ale to nie wszystko... Zauważyłam ogólnie taką tendencje do wyśmiewania osób, które potrzebują pomocy... Np. jak czasem napiszę na swojej grupie kierunku post z zapytaniem powiedzmy o jakieś kolokwia, wykłady, czy coś innego to niektórzy zamiast olać jak ich to wkurza,to piszą teksty w stylu : "no chyba to logiczne nie ?", "sama sprawdzić nie umiesz?" Wiem też, że nie tylko do mnie, ludzie są tutaj tacy "wredni".. Po innych, którzy mieli wątpliwości też jechali równo.. I teraz pytanie- dlaczego taka normalna, ludzka odruchowo pomoc zanika ? Dlaczego ludzie wolą wyśmiać od dzieciaków, niesamodzielnych. niedojrzałych, nieobytych ludzi, którzy MAJĄ PRAWO czegoś nie wiedzieć ? Czy tylko u mnie tak jest, czy w Waszych: szkołach, pracach, uczelniach króluje podobne zachowanie ?

Indifference1 prawda ;__; White Rabbit You made my day ! Szukałam tego filmu po polsku o.o Po angielsku już oglądałam ale i tak wolę w ojczystym

elo W sumie możesz mieć rację. Pomyślę nad tym :)

Indifference1 No krwi trochę może być, flaczków też ale nie znoszę jak są sceny takie "dreszczowe" jak np. wyrywanie paznokci, obcinanie języka, wydłubywanie oczu, takie wiesz-uderzające w najdelikatniejsze punkty psychiki xd No, ja ostatnio to wgl. nie oglądam filmów, wolę książki. Inna sprawa, że nie mam czasu, adrenalinę planuję uzupełniać w bardziej czynny sposób. Czekam na lato, to na paralotni się przelecę. Ja niby mam z kim oglądać ale wiesz.. oglądam to, co te osoby chcą, bo one albo się boją, albo ich coś nie jara,albo nie wiem co... To w sumie wychodzi na to samo, bo ile można oglądać komedie, w których ilość śmiesznych scen jest proporcjonalna do ilości tekstów o alkoholu, libacjach i zaliczeniach głównych bohaterów ?

elo Na korki to nie mam chyba jeszcze odpowiedniego poziomu językowego o.o

Indifference1 No to ja mam całkiem na odwrót. Często oglądam horrory, straszne filmiki lub creepypasty. Nie rusza mnie to, wręcz to lubię : D Ale z tymi brutalnymi scenami w filmach to też jest to dziwne... Kiedyś, jak mieliśmy małe gospodarstwo i różne zwierzęta (mieszkam w małym miasteczku, prawie wieś) to pomagałam matce zabijać i patroszyć kury, kaczki, świnie, robiłam to bez problemu, a przecież jest to jakby nie patrzeć "na żywca". Nie czaję tego trochę ale kiedyś doszłam do wniosku razem z koleżanką, że może to po części wynikać z poczucia kontroli nad sytuacją. Bo jakby nie patrzeć to filmu nie da się kontrolować. Nie ty to nagrywasz, nie wiesz co się stanie w następnej chwili itp. A jak człowiek powiedzmy sam zabija, to wszystko jest w jego rękach, sam może decydować w jaki sposób uśmiercić, a co go przerasta (np. tortury). To samo jest z horrorami. Tutaj też widz nie ma kontroli nad tym, co się stanie. Tyle, że są ludzie, którzy wolą poczuć dreszczyk emocji związany z brutalnymi scenami i tacy, których bardziej jara sam strach. Oba uczucia są odmienne, dlatego wielu fanów gore boi się horrorów, a wielu fanów horrorów nie lubi oglądać latających flaków : D Po licznych rozmowach i wypowiedziach fanów tych dwóch gatunków tak właśnie wywnioskowałam.

Siddhi No, coś takiego. Długo się adaptuję do nowych warunków, czasem wcale.

Indifference1 No to masz dziwnie ale wiem, że nie jesteś jedyna. Zawsze mnie dziwiły takie reakcje,a raczej ich brak, zwłaszcza, że są dość częste XD Jeszcze jedno mnie zastanawia. Jak myślisz- ruszałoby Cię takie coś, gdybyś była zmuszona oglądać na żywo (w sensie, jakby na Twoich oczach komuś flaki wypruwano)? : D

Siddhi Nie

Indifference1 Źle mnie zrozumiałaś. To nie tak, że ja się wczuwam w te filmy czy coś, po prostu... Wydłubywanie oka, wypruwanie flaków jest tym samym wydłubywaniem oka i wypruwaniem flaków w rzeczywistości. Jak dla mnie tu nie ma znaczenia, że to film, to jest po prostu ohydne. To tak jakby np. zobaczyć kupę w telewizji. Wywoła ona podobne zniesmaczenie jak w rzeczywistości. W końcu kupa to kupa. Ludzie zresztą chyba po to oglądają te filmy, żeby się obrzydzić, gdzieś tak czytałam.

robotnica Kurde, boję się, że mnie też coś wykończy o.o Czuję się paskudnie, a stan "braku koncentracji" utrzymuje się u mnie od liceum. Tyle, że tam chociaż mogłam z kimś porozmawiać i nie czułam się tak wyizolowana.

Slaanesh Oni mają empatię ale ją wyłączają. Ktoś tam nawet linka podesłał i ja się z tym zgodzę, to nie fanaberie, bo w jakimiś programie kiedyś też było o tym, że psychopaci wyłączają empatię (chyba w tym, o którym pisał mark). Zresztą to nawet logiczne. Bez empatii nie potrafiliby komunikować się z ludźmi wgl,a jakoś ogółem nie mają z tym problemów. Empatii pozbawione są np. dzieci z autyzmem i mają nie tylko upośledzone współodczuwanie ale także odczytywanie emocji z twarzy drugiego człowieka, wyczuwaniu wszelkich ironii, żartów i tak dalej. Co ciekawe, nie słyszałam nigdy, żeby psychopaci mieli z czymś takim problem. Nie mogą być pozbawieni empatii, bo jak niby mogliby normalnie funkcjonować,a co dopiero osiągać sukcesy ? Jak dla mnie to taki typ jeden z drugim jak mu się zachce to postanawia nie wczuwać się, a jak jest mu to potrzebne, to staje się "normalnym" człowiekiem... Jak dla mnie to naukowcy powinni zająć się inną kwestią odnośnie zwłaszcza psychopatycznych morderców. Jako osoba pozbawiona empatii (mam ponoć Aspergera, tak psychiatra twierdzi) faktycznie nie potrafię się wczuwać, nawet jak kogoś skrzywdzę jednak podczas oglądania np. filmów gore,albo jakiś scen tortur czy coś,to kurde nie jestem w stanie na to patrzeć... To nie wynika oczywiście ze współczucia, tylko tych innych uczuć, takie obrzydzenie człowiek czuje, że się poci i dreszcz przechodzi. Niektórym ponoć chce się rzygać wtedy. To nie ma nic wspólnego z empatią, raczej jakimś lękiem, obrzydzeniem i uważam, że psychopaci są tych uczuć pozbawieni. Samo wyłączenie empatii nie sprawi, że ktoś ze stoickim spokojem będzie wydłubywał żywemu człowiekowi oczy. To ohydne. -- 29 kwi 2014, 00:59 -- Slaanesh Oni mają empatię ale ją wyłączają. Ktoś tam nawet linka podesłał i ja się z tym zgodzę, to nie fanaberie, bo w jakimiś programie kiedyś też było o tym, że psychopaci wyłączają empatię (chyba w tym, o którym pisał mark). Zresztą to nawet logiczne. Bez empatii nie potrafiliby komunikować się z ludźmi wgl,a jakoś ogółem nie mają z tym problemów. Empatii pozbawione są np. dzieci z autyzmem i mają nie tylko upośledzone współodczuwanie ale także odczytywanie emocji z twarzy drugiego człowieka, wyczuwaniu wszelkich ironii, żartów i tak dalej. Co ciekawe, nie słyszałam nigdy, żeby psychopaci mieli z czymś takim problem. Nie mogą być pozbawieni empatii, bo jak niby mogliby normalnie funkcjonować,a co dopiero osiągać sukcesy ? Jak dla mnie to taki typ jeden z drugim jak mu się zachce to postanawia nie wczuwać się, a jak jest mu to potrzebne, to staje się "normalnym" człowiekiem... Jak dla mnie to naukowcy powinni zająć się inną kwestią odnośnie zwłaszcza psychopatycznych morderców. Jako osoba pozbawiona empatii (mam ponoć Aspergera, tak psychiatra twierdzi) faktycznie nie potrafię się wczuwać, nawet jak kogoś skrzywdzę jednak podczas oglądania np. filmów gore,albo jakiś scen tortur czy coś,to kurde nie jestem w stanie na to patrzeć... To nie wynika oczywiście ze współczucia, tylko tych innych uczuć, takie obrzydzenie człowiek czuje, że się poci i dreszcz przechodzi. Niektórym ponoć chce się rzygać wtedy. To nie ma nic wspólnego z empatią, raczej jakimś lękiem, obrzydzeniem i uważam, że psychopaci są tych uczuć pozbawieni. Samo wyłączenie empatii nie sprawi, że ktoś ze stoickim spokojem będzie wydłubywał żywemu człowiekowi oczy. To ohydne.

robotnica No u mnie niechęć wynika z przymusu.. Ja mam swoje hobby i zawsze naukę wybieram pod tym kątem ale i tak zaczynam się do tego zmuszać, bo mam przykre wrażenie, że ktoś nade mną stoi i że MUSZĘ tego się nauczyć. Tak jest na studiach ;/

wysłowiona No, ja czasem też się objadam w stresie XD Trza spróbować coś zdziałać w tym kierunku : D

wysłowiona[/b Ogólnie masz rację ale jakoś głupio bym się czuła wśród prawdziwych alkoholików.. Ja tam raz na ruski rok się schleję,a są ludzie, którzy codziennie piją. Problem się pojawił też taki, że często o tym alkoholu myślę, zwłaszcza jak spotykam się z ludźmi..

Brałam. Już nie biorę, bo tak mnie zamuliły, że nie byłam w stanie się uczyć o.o

Prawda jest jedna. Ludzie,którzy popierają poglądy Korwina dotyczące kobiet, niezależności, ludzi niepełnosprawnych i tego ogólnego wizerunku silnego człowieka, faceta alfa itp. tak naprawdę są strasznie naiwni. Śmieszy mnie i zawsze śmieszyło, że jak ktoś zacznie najeżdżać na jakąś grupę ludzi, szukać wrogów tam, gdzie ich nie ma i promować wartości "nadczłowieka" to zaraz poprze go rzesza osób, która z nadludźmi nie ma nic wspólnego... Tja, każdy uważa się za za*ebistego, niezależnego, silnego i odważnego człowieka, a w rzeczywistości większość tych samozwańczych herosów ma mokro jak kolega w dresie dla żartu chce dać w ryj... Żałosne..

robotnica No dokładnie właśnie mam ten problem ;/ Co z tego, że wszystko pozaliczam,skoro zaraz i tak nie będę tego pamiętać ? Masakra..

Od czego by tu zacząć.... Może od tego, że u mnie w rodzinie picie alkoholu jest jakby dziedziczne. Mój ojciec, dziadek,wszyscy pili. Teraz szwagier pije, co jest dużym problemem ze względu na awantury. Siostrzeniec też pił ale przestał. W jego przypadku doprowadziło to prawie do zamarznięcia (o 3 w nocy położył się w zaspę śniegu po alkoholu). Ja też mam z tym pewien problem i piszę tutaj, bo coś nie daje mi spokoju... Ogólnie nie piję codziennie ale jak już zacznę to ZAWSZE się upijam. Miałam nawet incydent w październiku, że podczas jednej imprezy akademickiej tak się spiłam, że trafiłam do szpitala na "detoks" w stanie ciężkiego zatrucia. Wtedy to lekarze polecili mi terapię i AA. Oczywiście nigdzie się nie zapisałam, bo jak dla mnie alkoholik zaczyna się wtedy, gdy ktoś notorycznie pije. Teraz jednak zaczyna mnie to trochę zastanawiać... Moja siostra już widzi, że coraz częściej sięgam po alkohol. Inna sprawa, że podczas każdego kontaktu z ludźmi muszę być nawalona. Nie mam o czym z nimi gadać na trzeźwo.. Spotykam się z przyjaciółką ? Zawsze jest alkohol. Poznaję nowych ludzi ? Pierwsze co robię to proponuję wyjście do pijalni piwa i wódki lub stawiam flaszkę na stół. Niedługo wybieram się na spotkanie z kolegą, zaproponował pijalnie czekolady, zobaczymy co z tego wyjdzie : D Najgorszy okres mam teraz, jak studiuję. Pewien incydent sprawił, że czuję się strasznie zaszczuta na swojej uczelni i spięta. W liceum byłam normalnie towarzyska, udało mi się otworzyć,a tutaj potrzebuję alkoholu by choć przez moment być sobą... Wątpliwości budzi także moje zachowanie po alkoholu ale to już inna kwestia. Czy waszym zdaniem konieczna jest tutaj jakaś terapia w tym kierunku ?

Kurde, od czasów liceum aż do teraz mam tak, że nie potrafię usiedzieć na żadnych zajęciach... No, nie jestem w stanie... Uczyć się też nie lubię ale mam ambicje,co sprawia, że wszystko na tych studiach normalnie zaliczam na dobre stopnie, nie mam żadnych zaległości,bo chodzę sobie na konsultacje i jakoś tam idzie, sesje też ładnie zdałam. To samo było w liceum.. Ambitna jestem więc do nauki się zmuszę jakoś, jednak za nic nie potrafię normalnie chodzić i nie opuszczać zajęć ;/ U nas są już sprawdzane obecności prawie na każdym wykładzie/ ćwiczeniach no i wiadomo, że tam,gdzie pilnują to chodzę, co nie zmienia faktu, że siedzenie 2 godzin i słuchanie głupot jest dla mnie psychiczną torturą. Kurde, zauważyłam, że dane zjawisko przestaje mnie interesować jak wiążę z nim przyszłość.Lubię języki obce, w liceum byłam na profilu niemieckim i już po roku zdążyło mi to zbrzydnąć, to sam mam tutaj z rosyjskim.... Dla mnie nauka i chodzenie to przykry przymus ;/ Ktoś powie, czy się mam przejmować,skoro i tak wszystko zaliczam ? A tym, że ja nie rozumiem już tego materiału, tylko kuję, kuję i nawet nie wiem co, byleby było... Koszmar.. Jeszcze wykładowcy nam się zmienili.. np. rosyjski mamy z taką babką, która ciągle z podręcznikiem pracuje i mało z nami gada ;/ Wolałabym, żeby coś się działo,a nie siedzieć na dupie bite 2 godziny i słuchać, męczy mnie to... Jeszcze mam taką głupią sytuację, że z nikim tam nie gadam, więc nie ma mowy o porobieniu czegoś (np. grze w statki), żeby zabić czas. W liceum to kurde upijałam się na zajęciach albo głupkowato zachowywałam, zwracałam tym uwagę nauczycieli ale przynajmniej nudno nie było ;/ Ktoś wie, co mogę z tym zrobić ?

mark123 Ten naukowiec to James/Jim Fallon

O ile temat psychopatii i przestępczości mnie interesuje, o tyle zauważam mnóstwo sprzecznych opisów tego zaburzenia lub pochopnego diagnozowania i przylepiania etykietki "psychopaty" ludziom, którzy są po prostu bezmyślni lub egocentryczni. Podobnie jest z zaburzeniami zachowania u dzieci. Jak czytam coś o tym, to niemalże wszędzie pisze o związku między zaburzeniami zachowania i psychopatią, co jest według mnie ponurym żartem... Przejdźcie się do przeciętnego gimnazjum, tam mnóstwo dzieciaków spełnia kryteria zaburzeń zachowania, a jednak większość z nich z tego wyrasta. Więcej, ja sama w dzieciństwie otrzymałam taką diagnozę,a na żadną psychopatkę nie wyrosłam mimo iż nikt mnie nie resocjalizował. Po prostu uważam, że statystyki są zawyżone odnośnie psychopatii i innych zaburzeń zresztą też. To doszukiwanie się chorób u ludzi, którzy mają po prostu inną psychikę. Błędem jest też uważanie zaburzeń antyspołecznych i psychopatii za to samo. Coraz więcej badaczy (zwłaszcza na zachodzie) rozróżnia już te oba zaburzenia ale dla wielu są one tym samym. W konsekwencji każdy zdrowy fizycznie i psychicznie (bez chorób umysłowych) buńczuczny przestępca, który nie wyraża skruchy jest psychopatą, no ludzie O.o Nie jestem lekarzem i ktoś może uznać, że nie powinnam tak się mądrzyć, jednak dla mnie zaburzenie, które łączy się z brakiem uczuć, przede wszystkim lęku musi być niezwykle rzadkie, bo to są najbardziej podstawowe, potrzebne do życia umiejętności człowieka. Jest też taka choroba polegająca na nieodczuwaniu bólu fizycznego i jest ona bardzo rzadka. Dlaczego więc nieodczuwanie lęku jest tak często diagnozowane ? Przecież każdy człowiek zna jakby 2 fakty: po 1. każdy odczuwa ból i każdy się czegoś boi. To jest fakt niezaprzeczalny i każdy zdaje sobie sprawę, że osoby nie podlegające tym regułom są rzadkimi wyjątkami. A co do tego, czy psychopata musi być zły, to też jest pic na wodę. Psychopata jest po prostu egocentryczny i postępuje zgodnie z własnymi zachciankami. Jeżeli społeczeństwo zezwoli psychopacie na legalne osiąganie celów, to będzie zachowywał się normalnie o ile nie ma dodatkowo jakiś zboczeń typu sadyzm, czy parafilie seksualne. No ale wszyscy wiemy, że świat jest tak urządzony, że czasem trzeba iść na kompromis lub odpuścić. Psychopata ma to gdzieś, usunie przeszkodę i weźmie,co chce.

1234qwerty Serio ? Tego nie wiedziałam xd Może dlatego, że nie interesuje mnie ten koleś. Ale cóż.. mamy XXI wiek, na szczęście w każdej chwili można wyjechać jak coś się w kraju nie spodoba :)

carlosbueno Ja powiem tak. Moje osobiste zdanie na temat Korwina jest takie, że koleś najzwyczajniej w świecie mi zagraża, a także wielu innym osobom, które nie podpasują pod jego nowy system. Korwin jakieś tam poglądy ma ale wiadomo też, że ostro jedzie po konkurencji i nie owija w bawełnę. Ja jestem wręcz przekonana,że pewne grupy społeczne miałby ostro przesrane, gdyby Korwinowi udało się dojść do władzy. Hans Też tak sądzę. Nastała moda na patriotyzm, która sama w sobie nie jest czymś złym, tylko szkoda, że przybiera taką fanatyczną, naiwną formę.

monooso Ja też nie zamierzam głosować. Nie interesuje mnie to, nie jestem altruistą, patriotą, nie zależy mi na tym kraju, chcę po prostu żyć spokojnie,a jako jednostka wiem, że prędzej się wyprowadzę, niż dożyję normalności. Ten kraj został już tylko dla patriotów, którzy są tu, bo go kochają i jest dla nich wartością.