ekspert_abcZdrowie

ogień - ciepło

lwia, zatem powodzenia i trzymam kciuki! Mam nadzieję, że nie zakończy się tylko na deklaracjach, ale że rzeczywiście podejmiesz leczenie.

wypalenie - popiół

aminokwas

teka

zzonda, witaj na forum! Dobrze, że zdecydowałaś się szukać dla siebie pomocy. Leki, które dostałaś, nie działają od razu, po pierwszej tabletce. Na efekty trzeba czekać przynajmniej 2-3 tygodnie. Czy psycholog, u której byłaś, nie proponowała Ci psychoterapii?

akumulator

toner

fiefiura, drogą wirtualną nikt nie określi, co Ci dolega, ale jest dużo niepokojących objawów, które opisałaś i których nie wolno Ci bagatelizować, np. zaniżona samoocena, lęk przed przyszłością, problemy ze snem, nerwowość, pesymizm, przygnębienie, czarnowidztwo. Na pewno na Twoje problemy miała wpływ przeszłość, a zatem brak wsparcia rodziców, wyśmiewanie ze strony rówieśników, co zaskutkowało m.in. zaburzeniami odzywania. Jeżeli odczuwasz dyskomfort i nie czujesz się szczęśliwa, warto byś skonsultowała się z psychiatrą. Dopiero lekarz będzie w stanie orzec, co Ci dolega i czy jest to depresja. Do psychiatry możesz omówić się prywatnie albo skorzystać ze świadczenia w ramach NFZ. Nie potrzebne jest skierowanie. Wystarczy się zgłosić do poradni zdrowia psychicznego. Jak wygląda taka rozmowa? Zwykle na pierwszej wizycie przeprowadzany jest ogólny wywiad lekarski (np. przebyte urazy głowy, przyjmowane leki, choroby przewlekle, nałogi, czy ktoś w rodzinie leczy się psychiatrycznie itp.). Następnie lekarz z reguły przechodzi do zasadniczej części rozmowy, czyli pyta o powody, dla których postanowiło się przyjść, objawy, dolegliwości, częstotliwość dolegliwości. Tutaj można opowiedzieć o wszystkim, co nas niepokoi, dręczy itd. Gdy diagnoza jest dość łatwa do postawienia, lekarz stawia wstępne rozpoznanie i proponuje najlepszy sposób leczenia - leki i/lub psychoterapię.

lwia, myślę, że zaburzenia odżywiania to tylko wierzchołek Twoich problemów, a przyczyny są gdzieś głębiej i mają o wiele rozleglejszy wymiar. Sama widzisz, ile rzeczy się "posypało" w Twoim życiu, bo zabrakło dystansu, umiaru w pracy, odpoczynku, zdolności opanowania emocji. Jeśli chcesz znać moje zdanie, to według mnie powinnaś skonsultować się z psychologiem. Zgadzam się jednak z essprit, że nikt nie może Ci mówić, co POWINNAŚ. Motywacja do leczenia powinna wypływać z Ciebie samej. Jeśli chcesz zmienić coś w swoim życiu, bo czujesz się teraz nieszczęśliwa, to zachęcam Cię do szukania dla siebie wsparcia. Trzymam kciuki i życzę powodzenia!

działanie

jaga70, na psychoterapię możesz również pójść w ramach NFZ, nie płacąc. Nie musisz korzystać z terapii prywatnej, jeśli Cię na nią nie stać.

alabaster

bełkot - słowotok

zimne babsko - oziębłość seksualna

szał zakupów - zakupoholizm

andrzej500, sytuacja jest dość klarowna, tylko Ty boisz się podjąć decyzję z obawy, że stracisz dotychczasowe status quo, do którego się przyzwyczaiłeś i które jest wygodne. Spotykasz się z dziewczyną, która na boku ma innego faceta. Wyjść jest kilka: 1) odejść od dziewczyny i całkowicie zakończyć znajomość ze względu na to, że nie chcesz być zdradzany i oszukiwany, 2) kontynuować znajomość na dotychczasowych zasadach, nie mając pewności, jak długo Wasza relacja się utrzyma, co do Ciebie czuje dziewczyna i czy notorycznie Cię nie oszukuje, 3) porozmawiać z dziewczyną szczerze i powiedzieć, że zaangażowałeś się w związek i przestało Ci pasować, że ma na boku innego faceta. Że najzwyczajniej w świecie masz prawo czuć się okłamywany i zdradzany. Ze jeżeli chcecie być razem, to tylko w parze, że trójkąt Cię nie interesuje. Masz trzy główne opcje, wśród których możesz wybierać. Co zrobisz, zależy od Ciebie. Nie możesz uciekać przed wyborem z powodu lęku. Jeżeli nie podejmiesz decyzji i nie zaczniesz działać, sytuacja sama się nie rozwiąże, a Ty z czasem zaczniesz odczuwać większą frustrację czy dyskomfort z powodu dość dziwnego układu między Tobą a dziewczyną.

murphy, nie jestem psychoterapeutą, ale nie słyszałam, by były jakiekolwiek limity, jeśli chodzi o przyjęcia pacjentów. Oczywiście, każdy psychoterapeuta, prowadzący prywatną terapię czy pracujący w innych placówkach świadczących psychologiczne świadczenia zdrowotne (porady psychologiczne, konsultacje, psychoterapię, interwencje w kryzysie itp.), powinien kierować się rozsądkiem i zapisać tyle osób, ilu jest w stanie rzetelnie pomóc. Można przyjąć wyjściowo, że sesja z pacjentem trwa 60 minut. Są to tylko jednak jakieś ramy. Czasami sesja się wydłuży, czasami jest krótsza, trzeba też uwzględnić czas na przerwy, na wytchnienie. Ważne jest też określenie częstotliwości spotkań - jednemu pacjentowi wystarczy tylko kilka spotkań i tyle. Inny musi korzystać z cotygodniowych wizyt, a zdarza się, że spotkania odbywają się raz w miesiącu. Czasami jest to terapia indywidualna, czasami terapia rodzinna, wówczas jednorazowo pojawia się w gabinecie kilku pacjentów. Psychoterapeuta musi uwzględniać w swoim grafiku wiele zmiennych, ale nie ma jakichś odgórnych limitów przyjęć pacjentów na zasadzie, że w miesiącu można przyjąć tyle i tyle, a więcej nie.

głupoty - brak rozsądku

akomodacja

morda akrobacje

apokryf

okres błędów i wypaczeń - dorastanie

awans

akordeon