( Dean )^2

Jestem po prostu wściekły na siebie,bo nie rozumiem co robie źle że moje życie to taki syf,co ja robie źle ?

Źle mi bardzo źle,bo w sumie jedyna dziewczyna na której mi zależy podkochuje się w moim koledze z akademika.Ech,moje życie.

Dlaczego mam tylko przebłyski normalności które nigdy nie zostają w mojej głowie na dłużej?

Życie ściera mnie na proch,a co najgorsze,coraz częściej czuję że to moja wina,cały ten syf,depresja,to wszystko moja wina.

Systematycznie wszystko mi się wali,kompletnie nie wiem o mam zrobić z moim zyciem,czuję się jakbym był przeklęty.

Jak to jest możliwe że jestem az tak czuły na każdy przejaw odrzucenia.

Kolejny nie zaliczony kolos....robi się naprawde groznie;/

Sam jestem atiestą ale czasem trudno mi się nie zgodzić z tym co napisał kiedyś kominek na swoim blogu,że zwykle każdy kto od dziecka unikał kościoła był jakiś nienormalny.I to sprawdza u mnie w wielu przypadkach,zdecydowana większość osób z popieprzonym życiem które znam nie chodzi do kościoła.

Ech po raz kolejny zmarnowałem weekend,idealnie powielając poprzedni i poprzedni i poprzedni.Boję się że nigdy się nie zmienie a czuję że życie przecieka mi przez palce,jakolwiek to zabrzmi jestem coraz starszy a niczego się nie nauczyłem,w pewnym sensie zaciska mi się powoli na szyi życiowa pętla,a ja jakoś nie radzę sobie z tym.

Ech znowu moją głowa jest pełna uzasadnionych czarnych myśli;/

Martwie się o moje finanse,trochę brak mi kasy i do tego boję się że nie znajde żadnej pracy na wakacje;/

Nie będę rozciągał bo to nie temat na dyskusje o tym.Chce tylko powiedzieć że uznanie tej dziewczynki za swoją to był akt dobrej woli ze strony tego faceta,wziął na siebie utrzymanie obcego w istocie rzeczy dziecka.Jeśli rozstał się z matką to żądanie od niego wysokich alementów za dziecko którego ojcem nie jest to absurd.On widzę,nie wiele płaci i moim zdaniem nie ma żadnego powodu dla którego miałby płacić więcej,szczerze mówiąc to uczciwie by było jakby nie płacił w ogóle.

No naprawde oddanie dziecka do adopcji to ostateczność,pomyśl co ono przeżyje.Myślę że lepiej żyć dziecku w cieżkich warunkach ale z matką niż w lepszych u obcych ludzi.Jeśli w ogóle ktośją zaadoptaje jak nie to dom dziecka a to masakra. Ale dla mnie alimanty od faceta który nie jest ojcem to przesada,też bym nie dał.

Myślę że musisz rozwinąć ten opis sytuacji bo na takich strzępkach informacji nie bardzo można zbudować jakąś sensowną radę. Znowu myślę o tym o czym zawsze myślę wieczorem.Nie wiem czy to się kiedykolwiek skończy.

Boże ja się chyba nie odkopie z tych zaległości.......

Ciągle się uczę a mam takie zaległości jakbym w ogóle nie chodził na studia.

Jezu tak sobie dziś zdałem sprawę,mam kiepską średnia na polibudzie,a podobno średnia liczy się do specjalności.Boję się że dojdzie do tego że po 5 latach cholernie trudnych studiów,będę miał marną specjalność i będę inżynierem który zarabia grosze.Boże;(

E,mam tyle zaległości na studiach że kompletnie nie wiem jak sobie z tym poradzić.Jestem po prostu zasypany nauką,wszystko powinno być zrobione na przedwczoraj,nie jest na dzis,boże.

Jestem cholernie spięty i zestresowany.Mam tak wiele do zrobienia i tak mało czasu..

Dziwne jak dla mnie masz te niepokoje,"image" jak to nazwałeś można łatwo zmienić,możesz mieć opinie ciotowatego i niezaradnego,ale jak wyzdrowiejesz i zaczniesz odbijać się ,zarabiać kase ludzie cie takim zobaczą i natychmiast stwierdzą albo że się zmieniłeś albo że za szybko nakleili Ci łatkę.Takie łatki nie mają żadnej wartości,to pierdoły.Parę czynów i ludzie zaczną cie inaczej postrzegać.Myśle że w depresji dobry PR to ostatnia rzecz którą trzeba się przejmować.

Zmarnowałem cały długi weekend.Kompletnie nie wypocząłem,nic się nie pouczyłem,właściwie nie wiem co robiłem cały ten czas,jakbym zniknął gdzieś,nie pamiętam co robiłem,gdzie byłem,po prostu nagle obudziłem się dziś tu.Nie pierwszy raz czuję jakby życie przeciekało mi przez palce,a właściwie nie przeciekało tylko przelewało się,a ja nie mam nad tym kontroli żadnej.

Obawiam się że takie myśli czasem ma każdy.Ale mimo to ludzie się masowo nie wieszają,wielu jest całkiem szczęśliwych to kwestia zdaje mi się podejścia.Własciwie na pewno. To trochę naciągana historyjka na nic nas nie stać,ciągle pracujemy,nie ma nic co może nas cieszyć.Jak zarabiasz 9zeta/h to nie tak źle,przeciętny zjadacz chleba.Najwiecej radości jak tak widzę to dają związki z ludzmi a nie kasa.Zresztą sam sobie poczytaj forum to zobaczysz że nieudane albo brak relacji z ludzmi są najczęściej przyczyną depresji.Jak się ożenisz,będziesz miał dzieci to inaczej na to spojrzysz myślę,większość ludzi jest raczej szczęśliwa niż nieszczęśliwa.

Rzuciłem studia o których marzyłem,z ludzmi jakich szukałem,wróciłem po dwóch latach ale juz nic nie jeste takie samo. Jedyna dziewczyna której pragnąłem jest z innym,nie tyle że mnie nie zna,ona mnie nie cierpi. Nie mam przyjaciół,popełniam masę błędów których nikt inny nie popełnia,jestem przerażliwe daleko od bycia szczęśliwym. I to wszystko moja wina. Bolesny rachunek sumienia,z 22 lat życia. Tak bardzo chciałbym to naprawić.Nie wszystko.Przełknę cały ten ból i żałość. Gdyby nie ta Sylwia,tak naprawde to tylko jej nie mogę zapomnieć i nie mogę sobie darować.Wszystko inne mógłbym naprawic,odzyskać,jej nie.Mam w głowie iluzje,cichą nadzieje że jeszcze się spotkamy.Powinienem ją już dawno porzucić,wiem że nigdy nie będziemy blisko. Ale tyle ciepła,daje mi da iluzja że nie chce jej porzucić.

To naprawdę kosmicznie żałosne,że spotkałem Sylwie dwa dni temu,do dziś o tym myślę i jestem szczęśliwy bo nie skrzywiła się na mój widok.

Bardzo słuszna myśl u góry jest.Rzeczywiście człowiek zaczyna tracić zmysły z samotności.Ja ciągle myślę co jest ze mną nie tak że ciągle jestem sam.Czym różnie się od innych ludzi że oni naturalnie dobierają się w pary a ja zostaje gdzieś na boku tego wszystkiego. Boję się że to coś siedzi w mojej głowie,bo ostatnio zrobiłem mały rachunek sumienia i zdałem sobie sprawę że było mnóstwo dziewczyn które chciały się do mnie zbliżyć a ja odpychałem jedną za drugą.Będąc jednocześnie przeraźliwie samotny.Nie wiem czemu tak się dzieje ale to się musi skończyć bo ja nie mogę tak życ.